Ukraynalıların Türkçe Öğrenme Sürecinde Ukraynaca-Türkçe Dil Farklılıklarından Kaynaklanan Sorunları

Yıl 2023, , 57 - 71, 15.03.2023

Kübra Şengül Olha Didkivska

https://doi.org/10.56987/bezgek.18

Öz

İçinde bulunduğumuz hızla gelişen çağ bireylerden birtakım nitelikler talep etmektedir. Bunlardan biri, günümüz dünyasında neredeyse şart haline gelmiş yabancı dile hâkimiyettir. Türkçe, özellikle son on yıllarda dünya çapında çok tercih edilen dil konumundadır. Özellikle ticaret ve turizm sektörlerindeki gittikçe sağlamlaşan iş birlikleri sayesinde Türkçenin çok revaçta olduğu ülkelerden biri de Ukrayna’dır. Bu sebepten dolayı Ukrayna’da bulunan çeşitli üniversitelerde Türkoloji bölümleri, Türk dili ve kültür merkezleri, Türkçe dil kursları kurulmuştur. Ukraynalıların Türkçe öğrenme taleplerini karşılamak üzere, dünyanın 54 ülkesinde hizmet sunan Yunus Emre Enstitüsü Ukrayna’nın başkenti Kıyiv’de de faaliyet göstermektedir. Dillerin gerek kökenleri gerek ise yapıları bakımından yapılan sınıflandırmalara göre Türk ve Ukrayna dilleri farklı dil ailelerine mensuptur. Kökenleri ve yapılarının farklı olması, aralarında farklı düzeylerde çok sayıda farklılığın bulunmasının nedenidir. İki dilin arasında bu denli çok farklılığın bulunması, elbette ki, dil öğrenme sürecinde pek çok sorun, zorluk ve hataya yol açmaktadır. Bu sorun ve zorlukların sıklıkla ortaya çıktığı düzeyleri, konuları ve sebeplerinin farkında olmanın, dil öğrenme sürecinin kolaylaştırılmasında rolü çok büyüktür. Ukrayna’nın köklü üniversitelerinde görev yapan Türkçe öğretmenleri ile gerçekleştirilen görüşmeler neticesinde toplanan ve içerik analizi yöntemi ile analiz edilen verilerin, Türkçeye hem yeni başlayan hem öğrenmeye devam eden Ukraynalı öğrenciler için faydalı olacağına inanıyoruz.

Anahtar Kelimeler

Yabancılara Türkçe Öğretimi, Ukraynalılara Türkçe Öğretimi, Ukrayna’da Türkçe Öğretimi

Kaynakça

• Ağar, M. E. (2006). Türkçe öğretiminin tarihçesi. Journal of Human Sciences, 8, 1-10.
• Akar, A. (2012). Türk dili tarihi. 5. Baskı. Ötüken.
• Demirel, Ö. (2021). Yabancı dil öğretimi. 13. Baskı. Pegem.
• Dilâçar, A. (1970). 1612’de Avrupa’da yayımlanan ilk Türkçe gramerinin özellikleri. Türk Dil Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 18, 197-210.
• Ediskun, H. (1999). Türk dilbilgisi. sesbilgisi – biçimbilgisi – cümlebilgisi. Remzi.
• Ergin, M. (2009). Türk dil bilgisi. Bayrak.
• Kaplan, M. (1983). Kültür ve dil. Dergah.
• Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk İletişim, 4(3), 21-28.
• Korkmaz Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Türk Dil Kurumu.
• Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi grameri: (şekil bilgisi). Türk Dil Kurumu.
• Küzeci, D. (2015). Yabancı dil seçimi ve yabancı dil politikaları. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 13-26.
• Nye, Joseph S., Jr. (1990). Soft Power. Washington DC: Washingtonpost. Newsweek Interactive, LLC.
• Vasılük, O.D. (2014). Ahatanhel Krımskıy yak uçen ta vçıtel. Shidnıy Svit, 4, 65-70.
• https://www.yee.org.tr/tr/kurumsal/yunus-emre-enstitusu
• http://www.dilbilimi.net/tomer_ve_dil_merkezleri.html
• http://tomer.ankara.edu.tr/hakkimizda/
• https://www.ethnologue.com/language/tur/
• https://uk.wikipedia.org/wiki/Кримський_Агатангел_Юхимович
• https://uk.wikipedia.org/wiki/Омелян_Пріцак