Öz
Kırâat ilmi Kur’ân ilimleri arasında önemli bir yere sahiptir. Bu ilim, Kur'an'ın tilaveti esnasında takip edilen kuralları ve farklı okuma usullerini inceler. Hz. Peygamberin ashabı bu ilmi direk Hz. Peygamber’den öğrenmiş ve sonraki nesillere aktarmışlardır. Daha sonraki dönemlerde kırâat ilmi sistematik hâle gelmiş, kırâat imamları sahih senedlerle öğrenmiş oldukları kırâatlar arasından tercihte bulunarak kendi kırâatlarını oluşturmuşlardır. İbn’ül-Cezerî en-Neşr fi’l-kırâ’âti’l-aşr adlı eserinde sahih kırâatların sayısının on olduğunu ve bu kırâatlara bağlı olarak da yaklaşık bin tarîk’e yer vermiştir. Bu tarîklerin sayısının bine ulaşmasıyla birlikte, herhangi bir metodolojiye riayet edilmeden kırâatların birbirine karıştırılarak okunması anlamına gelen telfîk sorunu bir problem olarak ortaya çıkmıştır. Ülkemizde telfîk hakkında bazı çalışmalar yapılmışsa da biz bu konunun daha tafsilatlı olarak ele alınması gerektiği kanaatindeyiz. Bu çalışmada, kırâat ilminin temel kaynaklarında telfîk kavramı hakkında âlimlerce ortaya konulan görüşler, tahlil yöntemiyle incelenecek ve telfîk’in hükmü ile indirâc usûlu arasındaki ilişki ele alınacaktır. Ayrıca çalışmamızda kırâat eğitiminde uygulanan metodlar açıklanacak, yaygın eğitim metodu olarak uygulanan indirâc metodunun kısımları izah edilecek ve bu metodun olumlu ve olumsuz yönlerine değinilecektir. Çalışmamız, indirâc usûlune dâir bir bakış açısı sunmayı, telfîk konusunda detaylı bilgi vermeyi ve ülkemizde uygulanan kırâat tedrîsâtı hakkında değerlendirmelerde bulunulup, bu ilmin daha iyi kavranılması hususunda katkıda bulunacak birtakım öneriler sunmayı hedeflemektedir.
Kaynakça
- el-Kâdî, Abdulfettah. el-Büdûru’z-zâhirah fi’l-kırâati’l-aşri’l-mütevâtirah. Mekketü’l-Mükerreme: Mektebetü Enes b. Mâlik, 2002.
- Kâbe, Abdulhalîm b. Muhammed el-Hâdî. el-Kırââtu’l-Kur’âniyye târîhuhâ subûtihâ huccetuhâ ve ahkâmihâ. Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslamî, 1. Basım, 1999.
- el-Askalânî, Ahmed b. Ali b. Hacer. Fethü’l-bârî bi şerhi’l-buhârî. Mısır: el-Mektebetü’s-Selefiyye, ts.
- el-Bennâ’, Ahmed b. Muhammed. İthâfu fuzalâi’l-beşer bi’l-kırââti’l-erbe‘ate ‘aşer. thk. Şaban Muhammed İsmâil. Beyrut: Alemu’l-Kütüb, 1987.
Öz
The science of Qira'at holds a significant place among the sciences of the Qur'an. This science examines the rules followed and the various recitation methods used during the recitation of the Qur'an. The companions of the Prophet (peace be upon him) directly learned this science from the Prophet himself and transmitted it to subsequent generations. In later periods, the science of Qira'at became systematic, and the Qira'at imams formed their own recitations by choosing from the authentic chains they had learned. In his work "An-Nashr fi'l-Qira'at al-'Ashr," Ibn al-Jazari states that the number of authentic recitations is ten and includes approximately one thousand paths associated with these recitations. With the number of these paths reaching a thousand, the issue of telfiq, which means mixing different recitations without adhering to any methodology, emerged as a problem. Although some studies on telfiq have been conducted in our country, we believe that this issue needs to be addressed in more detail. In this study, the opinions of scholars on the concept of telfiq found in the primary sources of Qira'at will be analyzed using an analytical method, and the relationship between the ruling of telfiq and the method of indiraç will be discussed. Additionally, the methods applied in Qira'at education will be explained, the parts of the indiraç method used as a widespread educational method will be elucidated, and the positive and negative aspects of this method will be addressed. Our study aims to provide a perspective on the method of indiraç, offer detailed information on telfiq, and make evaluations about the Qira'at education applied in our country, thereby presenting some suggestions to contribute to a better understanding of this science.
Keywords: Qira'at, Tariq, Rawi, Infirad, Usul.
Kaynakça
- el-Kâdî, Abdulfettah. el-Büdûru’z-zâhirah fi’l-kırâati’l-aşri’l-mütevâtirah. Mekketü’l-Mükerreme: Mektebetü Enes b. Mâlik, 2002.
- Kâbe, Abdulhalîm b. Muhammed el-Hâdî. el-Kırââtu’l-Kur’âniyye târîhuhâ subûtihâ huccetuhâ ve ahkâmihâ. Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslamî, 1. Basım, 1999.
- el-Askalânî, Ahmed b. Ali b. Hacer. Fethü’l-bârî bi şerhi’l-buhârî. Mısır: el-Mektebetü’s-Selefiyye, ts.
- el-Bennâ’, Ahmed b. Muhammed. İthâfu fuzalâi’l-beşer bi’l-kırââti’l-erbe‘ate ‘aşer. thk. Şaban Muhammed İsmâil. Beyrut: Alemu’l-Kütüb, 1987.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kuran-ı Kerim Okuma ve Kıraat |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 9 Ocak 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 10 Ekim 2024 |
| Kabul Tarihi | 18 Aralık 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 6 Sayı: 2 |
