Makalede Sırderya Nehri’nin aşağısındaki kışlık ve otlakların yerleşimi ile onların özellikleri ele alınmaktadır. Kışlık otlaklar rüzgârdan korunma amaçlı ve bol meraların bulunduğu yerlerde özel olarak nehir ve göllerin etrafında, dağların oyukları ile kumlu burhanlarda yerleşmiştir. Kışlık otlakların büyüklüğü, hayvanların sayısı ve çiftliğin boyutuna bağlı idi. Eskiden Kazaklar kışlık göçebe evlerde yaşamışlardır. Kazakların ilk kışlık evlerinin kuruluşu 18 yy. sonu ile 19 yy. başlarına dayanır. Hayvancılıkla uğraşan çok sayıdaki Kazak avulların (köylerin) belirli kışlık evleri olmamıştır, onlar kış ayları da göçebe hayatını sürdürmeye devam etmişlerdir. Kışlık evler yerli tabiatın özelliklerine göre, yanmamış tuğla, saz otu, toprak ve ağaçtan inşa ediliyordu. 19 yy.’ın ikinci yarısından kışlık evlerin kuruluşu gelişmeye başlamıştır, bunun sebepleri de yazlık ve kışlık meraların kısalması, kış aylarında hayvan sayısının kıtlıktan azalması ve Kazakların yerleşik hayata geçmesi ile bağlı kalır. 20 yy. başında göçebelerin yerleşik hayata geçmesi ile kışlık evler Kazakların sürekli ikamet mekânı olmuştur.
The article considers the peculiarities of the location of wintering and winter pastures on the lower reaches of Syrderya and their difference from other regions. Winter pastures were chosen on river valleys or near lakes, mountain hollows or between sand dunes protected from the wind with sufficient pasture places. The size of winter pastures depended on the number of livestock and farm size. The places where the winter houses stood were passed through inheritance. The Kazakhs used to live in nomad tents in winter. The first winter buildings of the Kazakhs were built at the end of the 18th and the beginning of the 19th century. Many Kazakh villages engaged in nomadic pastoralism did not have permanent winter places and continued their nomadic lifestyle even in winter. Wintering materials were connected with the local natural landscape features: brick, reed, clay, wood. The construction of winter houses grew rapidly in the second half of the 19th century. This was because of the dwindling of summer and winter pastures, the loss of cattle due to scarcity of nutrition and Kazakh’s transition from nomadic to sedentary life. Together with the adoption of sedentary life at the beginning of the 20th century, winter houses became Kazakhs’ permanent place of residence
Diğer ID | JA75KM93ZH |
---|---|
Bölüm | Yayın Değerlendirme |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 75 |
Ahmet Yesevi Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanlığı