THE SOFT SIDE OF THE COUNTER TERRORISM: PUBLIC DIPLOMACY

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 1, 76 - 94, 30.06.2024

Mehmet Emin Güven , Alpcan Acar , Yahya Gençay

https://doi.org/10.20493/birtop.1493340

Öz

This operational activity of terrorism, which has changed in the process, has caused a change in security perceptions and has made the sustainability of the counter-terrorism with only hard power tools controversial, highlighting the necessity of supporting the fight with soft power tools and public diplomacy practices. Public diplomacy practices as a soft power tool rather than military and economic sanctions correspond to the process of winning the minds and hearts of societies by transferring the image, values and policies of states to domestic and foreign target audiences. In terms of combating terrorism, public diplomacy is of great importance in terms of strengthening the international image of states and increasing international support in the fight against terrorist organizations. Public diplomacy includes activities aimed at increasing public support by reducing the negative effects of terrorism by moving the fight against terrorism beyond the fight against weapons, preventing the political, social and economic financing, propaganda and recruitment processes of terrorist organizations. Efforts to eliminate the elements that feed terrorist organizations and cause terrorism through establishing relations with societies also necessitate smart power practices in which hard power and soft power tools are synthesized in the fight against terrorism. In this respect, in this study, which is handled with the general survey model method, the contribution of the use of soft power tools together with hard power tools in counter-terrorism strategies to the effectiveness and success of the fight against terrorism is discussed. In addition, the effect of public diplomacy in the global counter-terrorism, providing national and international cooperation and coordination and supporting the legitimacy of the struggle, is emphasized.

Anahtar Kelimeler

Terrorism, Counterterrorism, Soft Power, Public Diplomacy

TERÖRLE MÜCADELENİN YUMUŞAK YÖNÜ: KAMU DİPLOMASİSİ

Öz

Terörizmin süreç içerisinde değişen eylemsel etkinliği, devletlerin güvenlik algılarının değişimine neden olmuş, terörle mücadelenin ise salt sert güç araçlarıyla sürdürülebilirliğini tartışmalı hale getirerek mücadelenin yumuşak güç araçları ve kamu diplomasisi uygulamalarıyla desteklenmesi gerekliliğini ön plana çıkarmıştır. Kamu diplomasisi, terörle mücadelenin silahlı mücadelenin ötesinde, terörizmin olumsuz etkilerinin azaltılarak ulusal ve uluslararası kamuoyu desteğinin sağlanması, terör örgütlerinin siyasi, sosyal ve ekonomik finansmanı, propagandası ve eleman temini süreçlerinin engellenmesine dönük faaliyetleri kapsamaktadır. Terörle mücadele sürecinde kamu diplomasisi politikalarının geliştirilmesiyle toplumlarla çeşitli ilişkiler kurulmakta ve bu ilişkiler geliştirilerek terör örgütlerinin beslendiği meşruiyet zemininin ve terörizme kaynaklık eden unsurların ortadan kaldırılması amaçlanmaktadır. Bu bağlamda çalışmada, tarihsel süreç içerisinde terörle mücadele stratejilerinde yeni yaklaşımların benimsenmesinin ve sert güç araçlarıyla birlikte yumuşak güç araçlarının kullanılmasının terörle mücadelenin etkinliği ve başarısına yönelik etkileri tartışılmaktadır. Kamu diplomasisi etkinliğinin küresel terörle mücadele sürecinde ulusal ve uluslararası iş birliği ve koordinasyonu sağlayıcı yönü ve terörle mücadelenin meşruiyetini destekleyici etkileri üzerinde durulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Terörizm, Terörle Mücadele, Yumuşak Güç, Kamu Diplomasisi

Kaynakça

• Acar, Ü. (2012). A’dan Z’ye Terörizm. Kripto Basım Yayım.
• Akbulut, F. & Beren, F. (2012). Terörle Mücadelede Bütüncül Yaklaşımın Sosyal Politika Uygulamaları Bağlamından Algılanması: Suruç İlçesi Örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 7(2), 257-283.
• Akçadağ, E. (2014). Dűnya’da ve Tűrkiye’de Kamu Diplomasisi. http://www. kamudiplomasisi. org/pdf/emineakcadag. pdf.
• Armitage, R. L. & Nye, J. S. (2007). CSIS Commission on Smart Power: A smarter, more secure America. CSIS.
• Aydemir, E. (2018). Terörle Mücadele Aracı Olarak Kamu Diplomasisi. Ulakbilge, 6(23), 509-524.
• Aydemir, E. (2020). Terörizmle Mücadele ve Kamu Diplomasisi: Bilişsel Savaş. Siyasal Kitabevi.
• Baharçiçek, A. & Tuncel, G. (2011). Terörle Mücadelenin Zorlukları ve Bu Zorlukları Aşmada Farklı Bir Yaklaşım: Demokratik Mücadele Yöntemi. Uluslararası Güvenlik ve Terörizm Dergisi, 2(2), 1-15.
• Crelinsten, R. D. (2002). Analysing Terrorism and Counter-terrorism: A Communication Model. Terrorism and Political Violence, 14(2), 77-122.
• Cull, N. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the Past. Figueroa Press.
• Çıtak, E. (2021). Terörle Mücadelede İstihbarata Başvuru: Açık Kaynak İstihbaratının Kullanımı. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (46), 163-179.
• Dahl, R. A. (1957). The Concept of Power. Behavioral Science, 2(3), 201-215.
• Demir, V. (2012). Kamu Diplomasisi ve Yumuşak Güç. Beta Yayınları.
• Demirel, E. (2001). Terör. IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
• Eadie, P. (2016). Counter‐terrorism, Smart Power and The United States. Global Policy, 7(3), 323-331. Goldstein, J. S. ve Pevehouse J. C. (2015). Uluslararası İlişkiler. (H. Özdemir, Çev.), BB101 Yayınları.
• Gönlübol, M. (1993). Uluslararası Politika, İlkeler, Kavramlar, Kurumlar. Attila Kitabevi.
• Gündoğdu, S. (2021). Türk Dış Politikasında Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisi – Kurumlar ve Uygulamalar (2002-2013). Nobel Akademik Yayıncılık.
• Gündoğdu, S. (2022). Implementation Tools and Areas of Public Diplomacy. B. Parlak & K. C. Doğan (Ed.), The Handbook of Public Administration. (387-404). Livre de Lyon.
• Gürel, S. (2015). Terör ve Terör Örgütlerinin Finans Kaynakları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(4), 15-27.
• Heywood, A. (2018). Küresel Siyaset. (N. Uslu & H. Özdemir, Çev.), BB101 Yayınları.
• Hoffman, B. (2002). Rethinking Terrorism and Counterterrorism Since 9/11. Studies in Conflict & Terrorism, 25(5), 303-316.
• Kalın, İ. (2010). Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi, Yükselen Değer Türkiye. MÜSİAD Yayınları. Karaağaç, Y. (2019). Terörizmle Mücadele Yöntemleri: İngiltere ve Kolombiya Örneği. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(1), 231-242.
• Kartal, A. B. (2018). Uluslararası Terörizmin Değişen Yapısı ve Terör Örgütlerinin Sosyal Medyayı Kullanması: Suriye’de DAEŞ ve YPG Örneği. Güvenlik Stratejileri Dergisi, 14(27), 39-77.
• Kazan, H. (2016). Terör-Medya İlişkisi ve Medyada Terör Haberciliği. Güvenlik Stratejileri Dergisi. 12(24), 109-146.
• Kraft, M., & Edward, M. (2012). U.S. Government Counterterrorism: A Guide to Who Does What. CRC Press.
• Kurlantzick, J. (2007), Charm Offensive: How China’s Soft Power is Transforming The World. Yale University Press.
• Leslie H. G. (2009). How Common Sense Can Rescue American Foreign Policy. Harper Collins.
• Martin, G. (2017). Terörizm Kavramlar ve Kuramlar. (İ. Çapçıoğlu, & B. Metin, Çev.). Adres Yayınları.
• Melissen, J. (2005). The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice. J. Melissen (Ed.), The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (s. 3-27). Palgrave Macmillan.
• Morgenthau, H. J. (1985). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. McGraw Hill, 1-10. Nye, J. S. (2004). Soft Power: The Means To Success in World Politics. Public affairs.
• Nye, J. S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power. The Annals of The American Academy of Political and Social Science, 616(1), 94-109.
• Nye, J. S. (2011). The Future Of Power. Public Affairs.
• Nye, J. S. (2013). Hard, Soft, and Smart Power. The Oxford Handbook of Modern Diplomacy.
• Özdemir, H. (2008). Uluslararası İlişkilerde Güç: Çok Boyutlu Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 63(3) , 113-144.
• Öztürk, A. (2013). Machiavelli Düşüncesinde Cumhuriyetçi Özgürlük ve Kurucu Lider İmgesi, Ankara Üniversitesi, SBF Dergisi, 68(2), 181-204.
• Rapoport, D. C. (2002). The Four Waves of Rebel Terror and September 11. Anthropoetics the Journal of Generative Anthropology. 8(1). http://anthropoetics.ucla.edu/ap0801/terror/#n6.
• Riordan, S. (2005). Dialogue-based Public Diplomacy: a New Foreign Policy Paradigm?. J. Melissen (Ed.), The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations (s. 180-195). Palgrave Macmillan.
• Sancak, K. (2019). Uluslararası Terörle Mücadelede Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisi Bağlamında Medyanın Önemi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 33(1), 359-372.
• Sancak, K. (2022). Kamu Diplomasisinin Terörle Mücadelede Önemi. Cihannüma (11), 24-29.
• Saraçlı, M. (2007). Uluslararası Hukukta Terörizm. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11(1-2) 1049-1078.
• Seib, P. (2011). Public Diplomacy, new media, and counterterrorism. CDP Perspectives on Public Diplomacy.
• Szondi, G. (2009). International Context of Public Relations. R. Tench, & L. Yeomans (Ed.), Exploring Public Relations (s. 117-146). Prentice Hall.
• Şen, O. (2017). 21. Yüzyılın Başlangıcında Terörizmle Stratejik Mücadele. Alfa Yayınları.
• Tuch, H. (1990). Communicating With the World: U.S. Public Diplomacy Overseas. St. Martin’s Press.
• Türköz, Ş. (2016). Küresel Terörizm Sorununa Güvenlik Perspektifli Bir Yaklaşım. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 153-162.
• Yarchi, M., Wolfsfeld, G., Sheafer, T., & Shenhav, S. (2013). Promoting stories about terrorism to the international news media: A study of public diplomacy. Media, war & conflict, 6(3), 263-278.
• Yazar, F. (2024). Terörle Mücadelede Kamu Diplomasisi: Finlandiya ve İsveç’in NATO’ya Başvuru Sürecinde PKK/PYD’nin Medyada Temsili. Necmettin Erbakan Üniversitesi Medeniyet ve Toplum Dergisi, 8(1), 1-19.
• Yenal, S. (2020). Radikalleşme-Köktencilik Bağlamında Terör ve Terörizm. H. Acar & S. Yenal (Ed.), Siyasal Şiddet ve Radikalleşme Bağlamında Terör Örgütleri (21-43). Nobel Akademik Yayıncılık.
• Zelikow, P. (2003). The Transformation of National Security. The National Interest (71), 17-28. https://www.jstor.org/stable/pdf/42895592 Waltz, K. (1990). Realist Thought and Neorealist Theory. Journal of International Affairs, 21-37.