G-20 ÜLKELERİNDE SATIN ALMA GÜCÜ PARİTESİ TEORİSİNİN GEÇERLİLİĞİ: PANEL BİRİM KÖK TESTİNDEN KANITLAR (1994:Q1-2015:Q4)

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 3(Ek Sayı), 0 - 0, 31.12.2016

Ömer Yalçınkaya

Öz

Satın Alma Gücü Paritesi (SGP) teorisi, nominal döviz kurları ile ulusal-uluslararası enflasyon oranlarını ilişkilendirmekte ve reel döviz kurlarının uzun dönemde sabit olduğu varsayımına dayanmaktadır. Bu yönüyle, açık ekonomi makro iktisadi modellerin temelini oluşturan SGP teorisinin geçerli olabilmesi için reel döviz kurlarında meydana gelen kısa dönemli sapmaların kalıcı olmaması ve reel döviz kurlarının uzun dönemde ortalamasına geri dönmesi gerekmektedir. Bu kapsamda çalışmada, uzun dönemde Satın Alma Gücü Paritesi teorisinin geçerliliği sermaye hareketliliğinin yoğun olduğu G-20 ülkelerinde yatay kesit bağımlılığını dikkate alan yeni nesil panel birim kök testleriyle 1994:Q1-2015:Q4 dönemi için ekonometrik olarak incelenmiştir. Bununla birlikte, çalışmada G-20 ülkelerinde SGP teorisinin geçerliliği incelenirken, reel döviz kurunun durağanlığı yapısal kırılmaları dikkate alan ve almayan yeni nesil panel birim kök testleriyle panel geneli ve paneli oluşturan her bir ülke için ayrı ayrı araştırılmıştır. Çalışma sonucunda, inceleme döneminde meydana gelen yapısal kırılmaların etkileri dikkate alındığında, G-20 panelini oluşturan tüm ülkelerde reel döviz kurunun uzun dönemde kendi ortalamasına geri döndüğü ve SGP teorisinin geçerli olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuçlar, çalışma döneminde G-20 ülkelerinde uygulanan döviz kuru politikalarının uyumlu ve para politikası uygulamalarının da etkin olduğuna işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler: Satın Alma Gücü Paritesi, Reel Döviz Kuru, G-20, Panel Birim Kök Testleri.

Kaynakça

• Akçay, Aslı Ö., ve Erataş, F. (2015). “Satın Alma Gücü Paritesi Teorisinin Geçerliliği: G7 Örneği”. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 81-100.
• Bahmanee-Oskoaee, M. (1995). “Real Effective Exchange Rates and The Purchasing Power Parity: Experiences of 19 Industrial Countries”. Economic Notes, 24, 239-250.
• Bahmani-Oskooee, M., Chang, T. and Wu, T. P. (2014). “Revisiting Purchasing Power Parity in African Countries: Panel Stationary Test with Sharp and Smooth Breaks”. Applied Financial Economics, 24, 1429-38.
• Basher, S. A., and Mohsin, M. (2004). “PPP Tests in Cointegrated Panels: Evidence from Asian Developing Countries”. Applied Economic Letters, 11(3), 163-166.
• Bjørnland, H. C., and Hungnes, H. (2002). “Fundamental Determinants of the Long Run Real Exchange Rate: The Case of Norway”. Memorandum, Department of Economics University of Oslo, Working Paper No: 23, 1.36.
• Breitung, J. (2005). “A Parametric Approach to The Estimation of Cointegration Vectors in Panel Data”. Econometric Reviews, 24(2), 151-173.
• Breuer, J. B., Mcnown, R., and Wallace, M. (2002). “Series‐Specific Unit Root Tests with Panel Data”. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 64(5), 527-546.
• Carrion-i-Silvestre, J. L., Barrio-Castro, T. D., and Lopez-Bazo, E. (2005). “Breakingthe Panels: An Application to the GDP Per Capita”. Econometrics Journal, 8, 159-175.
• Cerrato, M., and Sarantis, N. (2007). “A Bootstrap Panel Unit Root Test Under Cross-Sectional Dependence, with an Application to PPP”. Computational Statistics and Data Analysis, 51(8), 4028-4037.
• Cerrato, M., and Sarantis, N. (2008). “Symmetry, Proportionality and The Purchasing Power Parity:Evidence from Panel Cointegration Tests”. International Review of Economics and Finance, 17, 56-65.
• Ceylan, R., ve Ulucan, H. (2014). “Satın Alma Gücü Paritesi Hipotezinin (SAGP)’nin OECD Ülkeleri İçin Test Edilmesi”. Sosyoekonomi, 2, 194-210.
• Coakley, J., and Fuertes, A. M. (1997), “New Panel Unit Root Tests of PPP”. Economics Letter, 57(1), 17-22.
• Corbae, D., and Ouliaris, S. (1988). “Cointegration and Tests of Purchasing Power Parity”. Review of Economics and Statistics, 70, 508-511.
• Culver, S. E., and Papell, D. (1999). “Long Run Purchasing Power Parity with Short Run Data: Evidence with A Null Hypothesis of Stationarity”. Journal of International Money and Finance, 18(5), 751-768.
• Çağlayan, E. ve Şak, N. (2009). “OECD Ülkelerinde Satın Alma Gücü Paritesi: Panel Eşbütünleşme Yaklaşımı”. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 26(1), 483-500.
• Dibooğlu, S. (1996). “Real Disturbances, Relative Prices and Purchasing Power Parity”. Journal of Macroeconomics, 18(1), 69-87.
• Fleissig, A., and Strauss, J. (2000). “Panel Unit-Root Tests of Purchasing Power Parity for Price Indices”. Journal of International Money and Finance, 19, 489-506.
• Güloğlu, B., İspir, S., ve Okat, D. (2011). “Testing The Validity of Quasi PPP Hypothesis: Evidence from A Recent Panel Unit Root Test with Structural Break”. Applied Economics Letter, 18(18), 1817-1822.
• Hadri, K. (2000). “Testing for Stationarity in Heterogeneous Panel Data”. The Econometrics Journal, 3(2), 148-161.
• Hadri, K., and Kurozumi, E. (2012). “A Simple Panel Stationarity Test in The Presence of Serial Correlation and A Common Factor”. Economics Letters, 115(1), 31-34.
• Holmes, M. J., Otero, J., and Panagiotidis, T. (2012). “PPP in OECD Countries: An Analysis of Real Exchange Rate Stationarity, Cross-Sectional Dependency and Structural Breaks”. Open Economies Review, 23(5), 767-783.
• Im, K. S., Pesaran, M. H., and Shin, Y. (2003). “Testing for Unit Roots in Heterogeneous Panels”. Journal of econometrics, 115(1), 53-74.
• Jiang, C., Bahmani-Oskooee, M,. and Chang, T. (2015). “Revisiting Purchasing Power Parity in OECD”. Applied Economics, 47(40), 4323-34.
• Kalyoncu, H., and Kalyoncu, K. (2008). “Purchasing Power Parity in OECD Countries: Evidence from Panel Unit Root”. Economic Modelling, 25(3), 440-445.
• Kasman, S., ve Ayhan, D. (2008). “Avrupa Birliği’nin Genişleme Sürecinde Satın Alma Gücü Paritesi Sağlanıyor Mu?”. 2. Ulusal İktisat Kongresi DEÜ İİBF, 20-22 Şubat-2008, İzmir, Türkiye.
• Kim, Y. (1990). “Purchasing Power Parity in The Long Run: A Cointegration Approach”. Journal of Money, Credit and Banking, 22(4), 491-503.
• Kugler, P., and Lenz, C. (1993). “Multivariate Cointegration Analysis and The Long-Run Validity of PPP”. Review of Economics and Statistics, 75, 180-184.
• Lau, Chi Keung M. (2009). “A More Powerful Panel Unit Root Test with An Application to PPP”. Applied Economics Letters, 16(1), 75-80.
• Levin, A., Lin, C. F., and Chu, C. S. J. (2002). “Unit Root Tests in Panel Data: Asymptotic and Finite-Sample Properties”. Journal of Econometrics, 108(1), 1-24.
• Narayan, Paresh. K. (2005). “New Evidence on Purchasing Power Parity from 17 OECD Countries”. Applied Economics, 37, 1063-1071.
• Narayan, Paresh. K. (2007). “Are Nominal Exchange Rates and Price Levels Co-Integrated? New Evidence from Threshold Autoregressive and Momentum Threshold Autoregressive Models”. Economic Record, 83(260), 74-85.
• Narayan, Paresh. K. (2008). “The Purchasing Power Parity Revisited: New Evidence for 16 OECD Countries from Panel Unit Root Tests with Structural Breaks”. Journal of International Financial Markets, Institutions and Money 18(2), 137-146.
• Narayan, Paresh. K. (2010). “Evidence on PPP for Selected Asian Countries from A Panel Cointegration Test with Structural Breaks”. Applied Economics, 42, 325-332.
• O’Connell, Paul. GJ. (1998). “The Overvaluation of Purchasing Power Parity”. Journal of International Economics, 44(1), 1-19.
• Özcan, B. (2012). “Satın Alma Gücü Paritesi G7 Ülkeleri İçin Geçerli Mi?”. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(2), 137-161.
• Pedroni, P. (2001). “Purchasing Power Parity Tests in Cointegrated Panels”. The Review of Economics and Statistics, 83(4), 727-731.
• Pesaran, M. H. (2007). “A Simple Panel Unit Root Test in The Presence of Cross‐Section Dependence”. Journal of Applied Econometrics, 22(2), 265-312.
• Pesaran, M. H., Ullah, A., and Yamagata, T. (2008). “A Bias‐Adjusted LM Test of Error Cross‐Section Independence”. The Econometrics Journal, 11(1), 105-127.
• Seyidoğlu, Halil (2009). Uluslararası İktisat, Teori, Politika ve Uygulama, Güzem Can Yayınları, 17. Baskı, İstanbul.
• Tatoğlu, F. Y. (2009). “Reel Efektif Döviz Kurunun Durağanlığının Yapısal Kırılmalı Panel Birim Kök Testleri Kullanılarak Sınanması”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 10(2), 310-323.
• Taylor, A. M. (2002). “A Century of Purchasing Power Parity”. The Review of Economics and Statistics, 84(1), 139-150.
• Taylor, M. P., and Sarno, L. (1998). “The Behavior of Real Exchange Rates During The Post-Bretton Woods Period”. Journal of International Economics, 46(2), 281-312.
• Telatar, E., and Kazdağlı, H. (1998). “Re-Examine The Long-Run Purchasing Power Parity Hypothesis for A High Inflation Country: The Case of Turkey 1980-93”. Applied Economics Letters, 5(1), 51-53.
• Yıldırım, K., Mercan, M., ve Kostakoğlu, S. F. (2013). “Satın Alma Gücü Paritesinin Geçerliliğinin Test Edilmesi: Zaman Serisi ve Panel Veri Analizi”. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 8(3), 75-95.
• Zhang, D., Chang, T., Lee, C-H. and Hung, K. (2013). “Revisiting Purcasing Power Parity for Eight Asian Countries: Sequential Panel Selection Method”. Applied Economic Letters, 20, 62-66.
• Zhang, S., and Lowinger, T. (2006). “An Empirical Test of Purchasing Power Parity Selected Developing Countries: A Panel Data Approach”. International Economic Journal, 20,7 9-86.