Birlikte Yaşama Kültürü Açısından Hılfu'l-Fudûl

Yıl 2016, Cilt: 10 Sayı: 10, 111 - 126, 30.12.2016

Kemal Göz

Öz

Bu kuralları toplumsal değerler
olarak tanımlamak mümkündür. Bu cümleden olmak üzere, sevgi, saygı, hoşgörü,
kardeşlik, yardımlaşma ve dayanışma gibi hasletler insanlığın bugün özlem
duyduğu önemli değerlerdir. Hikmet, iffet, şecaat, adalet ise medeniyetlerin
her zaman arzuladıkları vazgeçilmez üstün insanlık vasıfları olarak
varlıklarını ve önemlerini hissettirmektedir.

Bugün bütün dünya medeniyetlerinin
gerçekleştirmek için çalıştıkları bu değerlerin hayata geçirilmesini geciktiren
ve uygulamasını zorlaştıran birçok engel mevcuttur. Bu engeller erdemli
davranışların zıddı olan kötülüklerdir. Örneğin adaletsizlik, bütün
erdemsizlikleri içinde barınan bir kötülüktür. Yine can ve mal emniyetinin
sağlanamaması da bu sıkıntıların en büyüğüdür.

Toplumsal hayat devam ederken,
şöyle veya böyle adaletin tesisi mümkün olmadığında sivil toplum kuruluşlarına
büyük görevler düşmektedir. Bu kurumlar adaleti tesis etmeyi gaye edinmelidir.

Bu bağlamda ele aldığımız
Hılfu’l-Fudûl, Hz. Peygamber’in gençlik yıllarında, belirttiğimiz görevi etkin
bir şekilde yerine getiren sivil toplum kuruluşlarındandır. Tarihen sabittir ki
bu kuruluş, adaleti temin adına çok önemli icraatlarda bulunmuştur. İnsanlık
bugün de böylesi sivil toplum kuruluşlarına muhtaçtır.

Anahtar Kelimeler

Hılfu'l-Fudûl, Değerler, Birlikte Yaşama Kültürü, Adalat, Eşitlik

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, Musned, c. I-IV, (neşr. Şuayb el-Arnaûd), Beyrut 2001.
• Aristoteles, Nikomakhos’a Etik, (çev. Saffet Babür), Bilgesu yayıncılık, Ankara 2009.
• Beyhakî, Ebû Bekr, Sunen-i Kubrâ, c. I-VI, Dâru’l-kutubi’l-ilmiyye, Beyrut 2003.
• Çetin, İbrahim, İslâm Düşüncesinde Değerler Metafiziği, Elis yay., Ankara 2014.
• Eser, Mithat, “Hz. Peygamber’in Zulmü Engelleme Amaçlı Hılfu’l-Fudul’a Katılması”, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, c. 2, s. 311-329.
• Göz, Kemal, İslâm Felsefesinde Ahlakın Temel Paradigmaları (Değer Merkezli Bir Yaklaşım), Fecr yay., Ankara 2016.
• Hâmid, Abdulkâdir ve Muhammed Ali en-Neccâr,, el-Mu’cemu’l-Vasît, el-Mektebetu’l-ilmiyye, c. I-II, Tahran, ty.
• Hamidullah, Muhammed, İslâm Peygamberi, Şamil yay., c. I-II, İstanbul 1993.
• _____, “Hılfu’l-Fudûl”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 18, İstanbul 1998, s. 31-32.
• İbn Habîb, Kitâbu’l-Munemmak fî Ahbâr-i Kurayş, Beyrut 1985.
• İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye, c. I-XVI, Beyrut 1996.
• İbn Manzûr, Lisânu’l-Arab, Dâru’l-me’ârif, Kahire, ty.
• İbn Sa’d, Tabakâtu’l-Kubrâ, Dâru’l-kutub, c. I-VIII, Beyrut 1990.
• Köksal, Asım, İslâm Tarihi, Şamil yayınevi, c. I-XVIII, İstanbul 1987.
• Mevlânâ, Celâleddîn-i Rûmî, Mesnevi, (haz. Prof. Dr. Adnan Karaismailoğlu), c. I-II, Akçağ yay., İstanbul 2004.
• Mutluel, Osman, Çocukta Değer Bilinci ve Karakter Eğitimi, Boy yay., Denizli 2014.
• Platon, Devlet, (çev. S. Eyüboğlu - M. A. Cimcoz), Remzi Kitabevi, İstanbul 1975.
• Şerif, M. M., “Yunan Düşüncesi”, İslâm Düşünce Tarihi,4.Cilt, ed. M.M. Şerif, (çev. Kasım Turhan), c. 1., ss. 97-134, İnsan yay., İstanbul 1990.
• Yunus Emre, Şiirler, Divan yay., İstanbul 1998.