Öz
ÖZET
Amaç: İhmal edilmiş Aşil tendon rüptürlerine uyguladığımız primer onarım ve plantaris tendonu ile ögmentasyon
tekniğinin klinik ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmek.
Gereç ve yöntemler: Bu çalışmada 2011-2014 yılları arasında ihmal edilmiş Aşil tendon rüptürü nedeniyle, primer
onarım ve plantaris tendonuyla ögmentasyon tekniği ile cerrahi tedavi uyguladığımız yirmi hasta retrospektif
olarak incelendi. Hastalar son takiplerde klinik olarak Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileği Topluluğu
(AOFAS) arka ayak skoru, Vizüel Ağrı Skalası (VAS) skoru, baldır çevresi uzunluğu, topuk yükseltme testi ve ayak
bileği eklem hareket açıklığı dereceleri ile değerlendirildi.
Bulgular: Yaralanma ile ameliyat arasında geçen süre ortalama 7,8 (4-16) hafta olarak bulundu. Ameliyat sırasında
tendon güdükleri arasındaki ortalama defekt miktarı 44 (30-75) mm olarak ölçüldü. Ortalama takip
süresi 62 (56-84) aydı. Son takiplerde AOFAS skoru ortalaması 93,6 (86-100) olarak bulundu ve VAS skoru tüm
hastalarda sıfırdı. Ortalama baldır çevresi uzunluğu, ayak bileği plantar fleksiyon ve dorsifleksiyon dereceleri
etkilenmemiş taraf ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p değerleri sırasıyla
0,40-0,59-0,68). Bir hasta hariç tüm hastalar topuk yükseltme testini gerçekleştirebilmekteydi. Bir hastada antibiyotik
tedavisi ile iyileşen yüzeysel cilt enfeksiyonu gözlendi. Hiçbir hastada derin ven trombozu, cilt nekrozu
ve tekrar rüptür tespit edilmedi.
Sonuç: İhmal edilmiş Aşil tendon rüptürlerinde, primer onarım ve plantaris tendonu ile ögmentasyon tekniği,
orta dönemde, klinik ve fonksiyonel olarak başarılı sonuçlar ile ilişkilidir
Anahtar Sözcükler: Aşil; Tendon; Rüptür; İhmal edilmiş; Kronik; Plantaris.
ABSTRACT
Objective: To assess clinical and functional outcomes of primary repair and plantaris tendon augmentation
technique employed in neglected Achilles tendon rupture.
Methods: We retrospectively reviewed 20 patients underwent surgical treatment with primary repair and
plantaris tendon augmentation technique for neglected Achilles tendon rupture between 2011 and 2014. At
the last follow-up, the patients were clinically assessed by American Orthopedic Foot & Ankle Society (AOFAS)
hindfoot score, Visual Analogue Scale (VAS) score, calf circumference, single-limb heel rise test and range of
motion in ankle.
Results: Mean time from rupture to surgery was 7.8 weeks (range 4-16 weeks). The mean gap was 44 mm
(range 30-75 mm). Mean postoperative follow-up period was 62 months (range 56-84 months). At the last
follow-up, mean AOFAS score was 93.6 (range 82-100) while VAS score was found as zero in all patients. No
significant difference was detected in mean calf circumference and plantar flexion and dorsiflexion range
of ankle between involved site and contralateral intact site (p=0.40; p=0.59 and p=0.68, respectively). One
patient suffered from superficial skin infection which was treated successfully with antimicrobial therapy.
There were no cases of deep-vein thrombosis, skin necrosis, or re-rupture.
Conclusion: In neglected Achilles tendon rupture, primary repair and plantaris augmentation technique is
associated with successful clinical and functional outcomes at mid-term.
Keywords: Achilles; Tendon; Rupture; Neglected; Chronic; Plantaris