DİŞ HEKİMLERİ VE ECZACILARDA TEMEL YAŞAM DESTEĞİ GÜNCEL BİLGİ DÜZEYİ VE EĞİTİM ETKİNLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ Evaluation of Current Basic Life Support Knowledge Level and Effectiveness of Training in Dentists and Pharmacists

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 3, 13 - 18, 15.09.2021

Hatice Duygu Çiftçi Sivri Hacı Mehmet Çalışkan Yahya Şahin Canan Şahin Burak Çelik

Öz

ÖZET
Amaç: Çalışmamızda, diş hekimleri ve eczacıların güncel temel yaşam desteği (TYD) bilgi seviyesini belirlemeyi ve verilen TYD eğitimi sonrası bu eğitimin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Diş hekimleri ve eczacılardan oluşan toplam 60 kişilik katılımcılara, Amerikan Kalp Derneği (AHA) ve Avrupa Resusitasyon Konseyi (ERC) 2015 kılavuzları baz alınarak hazırlanan 21 soruluk pretest
yöneltildi. Test sonrasında, bir acil tıp uzmanı tarafından bir saat teorik ve bir saat pratik olmak üzere 2
saatlik bir TYD eğitimi verildi. Eğitim dâhilinde TYD, otomatik eksternal defibrilatör, temel ilk yardım bilgileri,
temel tıbbi bilgiler anlatıldı. Eğitim sonrası yine aynı 21 soru 30 dk. süresince posttest olarak uygulandı. Eğitim öncesi ve sonrası başarı oranlarının karşılaştırılmasında çift örneklem t test kullanıldı.
Bulgular: Diş hekimleri grubunda eğitim öncesi doğru yanıt ortalaması 10,16±2,16 (%95 CI 9,66-10,53)
ve başarı yüzdesi %48,4 iken; eğitim sonrası doğru yanıt ortalaması 15,64±2,05 (%95 CI 15,04-16,22) ve
başarı yüzdesi %74,5 olarak izlenmiştir (p<0,01). Eczacılar grubunda ise eğitim öncesi doğru yanıt ortalaması 9,53±1,80 (%95 CI 8,89-10,12) ve başarı yüzdesi %45,4 iken, eğitim sonrası doğru yanıt ortalaması
14,53±1,96 (%95 CI 13,85-15,20) ve başarı yüzdesi %69,2 olarak izlenmiştir (p<0,01).
Sonuç: Sağlık çalışanları başta olmak üzere, toplu yaşam alanlarında görevli kişilerin TYD konusunda düzenli
aralıklarla eğitim almalarının, TYD bilgi seviyesini belirli seviyede tutarak, mortalite ve morbidite açısından
fayda sağlayacağı söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: Temel Yaşam Desteği; Kardiyopulmoner Resusitasyon; İlk Yardım
ABSTRACT
Objective: In this study, we aimed to determine the current basic life support (BLS) knowledge level of dentists and pharmacists and to evaluate the effectiveness of this training after BLS training.
Material and Methods: A total of 60 participants consisting of dentists and pharmacists were asked a 21-question pretest based on American Heart Association (AHA) and European Resuscitation Council (ERC) 2015
guidelines. After the test, a 2-hour BLS training was given by an emergency medical specialist, one hour theoretical and one hour practical. In the training, BLS, automatic external defibrillator, basic first aid information, basic medical information was explained. After the training, the same 21 questions were applied as posttest for 30 minutes. A paired sample t test was used to compare the success rates before and after training.
Results: While the mean correct response before the education in the dentists group was 10.16 ± 2.16 (95%
CI 9.66-10.53) and the success rate was 48.4%; after the training raised up to 15.64 ± 2.05 (95% CI 15.04-
16.22) and the success rate was 74.5% (p <0.01). In the pharmacists group, the mean correct response
before training was 9.53 ± 1.80 (95% CI 8.89-10.12) and the success rate was 45.4%; after the training raised
up to 14.53 ± 1.96 (95% CI 13.85-15.20) and the success rate was 69.2% (p <0.01).
Conclusion: It may be said that people who work in public life areas, especially healthcare professionals,
when receive regular training on BLS at regular intervals, as well as increasing their knowledge of BLS, also
will be beneficial in terms of mortality and morbidity.
Keywords: Basic Life Support; Cardiopulmonary Resuscitation; First Aid

Anahtar Kelimeler

DİŞ HEKİMLERİ VE ECZACILARDA TEMEL YAŞAM, DESTEĞİ GÜNCEL BİLGİ DÜZEYİ VE EĞİTİM, Evaluation of Current Basic Life Support Knowledge Level and Effectiveness of Training in Dentists and Pharmacists, Evaluation of Current Basic Life Support Knowledge Level and Effectiveness of Training in Dentists and Pharmacists

Kaynakça

• KAYNAKLAR 1. Berger S. "Cardiopulmonary Resuscitation and Public Access Defibrillation in the Current Era—Can We Do Better Yet?" J Am Heart Assoc 2014 Apr 23;3(2):e000945.
• 2. Bhanji F, Donoghue AJ, Wolff MS, Flores GE, Halamek LP, Berman JM, et al.2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2015 Nov 3;132(18 Suppl 2):S561-73.
• 3. Travers AH, Rea TD, Bobrow BJ, Edelson DP, Berg RA, Sayre MR, et al. Part 4: CPR overview: 2010 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2010;122(18 Suppl 3):S676-84. doi: 10.1161/ CIRCULATIONAHA.110.970913. PMID: 20956220.
• 4. Perkins GD, Handley AJ, Koster RW, Castrén M, Smyth MA, Olasveengen T, et al. "European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 2015: Section 2. Adult basic life support and automated external defibrillation." Resuscitation. 2015;95:81-99.
• 5. Becker L, Eisenberg M, Fahrenbruch C, Cobb L. Public locations of cardiac arrest: implications for public access defibrillation. Circulation. 1998;97: 2106-9
• 6. Ornato JP. Sudden Cardiac Death. In: Tintinalli JE, Stapczynski JS, Ma JO, eds. Emergency Medicine: A comprehensive Study Guide, Seventh Edition.2010: 66.
• 7. Şener S, Güler V, Türkan H. Eğitim hastanesinde görev yapan hemşirelerin erişkin/pediatrik TYD ile ilgili bilgi düzeyleri. Turk J Emerg Med. 2004; 4(4):155-9.
• 8. Kaan MN, Kurt Đ, Gürsoy F. Üniversite hastanesinde temel yasam Bozok Tıp Derg 2021;11(3):x-x Bozok Med J 2021;11(3):x-x ÇİFTÇİ SİVRİ ve ark. Diş hekimleri ve eczacılarda TYD eğitimi desteği ve defibrilasyon kursu sonuçlarının değerlendirilmesi. ADÜ Tıp Fak Derg. 2010;11(3):1-7.
• 9. Sener S, Ersoy G, Özsaraç M, Aksay E, Koyuncu N. The current status and factors affecting the level of knowledge regarding basic life support measured in resident physicians. DEÜ Tıp Fak Derg. 2006;20(2): 95-101.
• 10. Leah V, Whitbread M, Coats TJ. Resuscitation training for medical students. Resuscitation 1998;39:87–90.