Bu
araştırma, sanatla terapi programının bireylerin ruhsal belirti düzeyleri
üzerindeki etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırma, ön test ve son
test modele dayalı deneysel bir çalışmadır. Kısa Semptom Envanterinden yüksek puan alan ve gönüllü olan bireyler
birinci deney (11) ve ikinci deney grubuna (11) yansız olarak atanmıştır. Ölçme
araçları uygulama öncesinde ön test, uygulamanın bitiminde ise son test olarak
uygulanmıştır. Araştırmada birinci deney grubuna sekiz oturum sanatla terapi
programı uygulanırken, ikinci deney grubu olan etkileşim grubuna da sekiz
oturum grup üyeleri tarafından seçilen konuların işlendiği bir program
yürütülmüştür. Grupların kendi içlerinde karşılaştırılmasında Wilcoxon İşaretli
Sıralar Testi kullanılmıştır. Farkın hangi gruptan kaynaklandığı ise Mann
Whitney U Testi ile analiz edilmiştir. Sonuç olarak, birinci deney grubu ve ikinci
deney grubu karşılaştırıldığında, sanatla terapi grubundaki bireylerin Kısa
Semptom Envanteri alt ölçeklerinden somatizasyon, obsesif kompulsif bozukluk,
kişiler arası duyarlılık, depresyon,
kaygı, öfke, fobik anksiyete düzeylerini azaltmada olumlu bir etkiye
sahip olduğunu ancak paranoid düşünce ve psikotizm düzeylerini azaltmada etkili
olmadığını göstermektedir. Buna karşılık etkileşim grubunun ön test ve son test
puanlarının ortalamaları arasındaki fark .05 düzeyinde anlamlı bulunmamıştır. Sanatla
terapi grubundan ve etkileşim grubundan elde edilen puanlar
karşılaştırıldığında ise iki grup arasında alt ölçeklerden sadece depresyon ve
öfke arasında anlamlı bir farklılık bulunmuş, diğer alt ölçeklerde anlamlı bir
farklılık bulunmamıştır.
This research aims
to analyze the effect of art therapy program on individuals’ psychological symptom levels. The
study incorporates experimental research based on pretest-posttest design.
Individuals that scored high on Brief Symptom Inventory and individuals
volunteered to participate in the study were allocated to first (11) and second
experimental group (11) in an objective matter. Measuring tools were applied as
pretest before the application and as posttest after the application. During
the study, the first experimental group was subjected to eight sessions of art
therapy, while the second experimental group, which is the encounter group, was
subjected to eight sessions of a program consisting of topics selected by group
members. Wilcoxon Signed Rank Test was used for the comparisons within each
group while Mann Whitney U Test was used to determine the differentiating
groups. In conclusion, when first experimental group and second experimental
group were compared, individuals that received art therapy experienced lower
levels of somatisation, obsessive-compulsive disorder, interpersonal sensitivity,
depression, anxiety, anger and phobic anxiety based on Brief Symptom Inventory
subscales, while art therapy did not have any effect on reducing the paranoid
ideation and psychoticism. However, the difference between pretest and posttest
results of the encounter group was less than .05, which was determined as
insignificant. When the results of art therapy group and encounter group were
compared, only depression and anger was determined to be significant, while
other subscales were determined as insignificant.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Psikoloji |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Ağustos 2018 |
Gönderilme Tarihi | 5 Ocak 2018 |
Kabul Tarihi | 5 Ağustos 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 2 |