Treatment of Selective Mutism with Non-Directive Play Therapy Techniques (Case Report)

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 3, 68 - 76, 01.01.2019

Emine Yanıt

Öz

Selective Mutism is a
diagnostic group that can be encountered while working with children in the
mental health field. While children in this diagnostic group have different
characteristics, generally they often talk to some people in their immadiate
surroundings and don’t talk to rest of them. This situation prevents children
from communicating with their social environment and negatively impacts their
social emotional development. At the same time, the situation can be quite
challenging for the people around the child (parents, teachers, etc.).
Different treatment approaches can be applied in Selective Mutism, which is
under the title of Anxiety Disorders in DSM-5. This study handle to a 20-session
Non-Directive play therapy with a child who has been diagnosed with “Selective
Mutism” at the age of 4. The play has been used as a therapeutic tool by
different theories. Non-Directive play therapy is also based on counselor centered
psychotherapy. It is thought to be particularly beneficial in terms of not
forcing children to talk and providing a safe space for expressing themselves
to the child. The purpose of this study is to reach to highly resistant
diagnostic group and eventually share the positive results in their treatments.

Anahtar Kelimeler

Children, Play Therapy

Selektif Mutizm Vakasının Yönlendirilmemiş Oyun Terapisi Teknikleri ile Sağaltımı (Olgu Sunumu)

Öz

Selektif Mutizm ruh sağlığı alanında çocuklar ile çalışırken
karşılaşılabilecek bir tanı grubudur. Bu tanı grubundaki çocuklar birinden
farklı özelliklere sahip olmakla birlikte genellikle yakın çevrelerinden bazı
kişiler ile konuşup bazıları ile konuşmamaktadırlar. Bu durum çocuğun
sosyal çevresiyle iletişim kurmasını engellemekte ve sosyal duygusal
gelişimini olumsuz etkilemektedir. Aynı zamanda çocuğun yakın çevresindeki
kişiler (anne-babası ve öğretmeni vb.) için de durum oldukça zorlayıcı
olabilmektedir. DSM-5’te Kaygı Bozuklukları başlığının altında yer alan
Selektif Mutizmde farklı tedavi yaklaşımları uygulanabilmektedir. Bu
çalışmada, 4,5 yaşında “Selektif Mutizm “ tanısı almış bir çocukla yapılan
ve 20 seans süren yönlendirilmemiş oyun terapisinden bahsedilmektedir. Oyun,
farklı kuramlar tarafından terapötik bir araç olarak kullanılmıştır. Yönlendirilmemiş
oyun terapisi de danışan merkezli psikoterapiyi temel almaktadır. Özellikle bu
çocuklarda konuşmaya zorlamaması ve çocuğa kendini ifade etmek için güvenli
bir alan sağlaması açısından faydalı olacağı düşünülmektedir. Oldukça
dirençli oldukları gözlemlenen bu tanı grubuna ulaşmak ve tedavilerinde olumlu
sonuçları paylaşmak amacıyla bu çalışma hazırlanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Oyun Terapisi

Kaynakça

• American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5®). American Psychiatric Pub.
• Anstendig, K. (1998). Selective mutism: A review of the treatment literature by modality from 1980–1996. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 35(3), 381-391.
• Axline, V. M. (1948). Play therapy and race conflict in young children. The Journal of Abnormal and Social Psychology, 43(3), 300-310.
• Kolvin, I., ve Fundudis, T. (1981). Elective mute children: Psychological development and background factors. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 22(3), 219-232.
• Kussmaul, A. (1877). Word deafness and word blindness. Cyclopaedia of the Practice of Medicine. New York, NY: William Wood, 770-778.
• Landreth, G. ve Bratton, S. (1999). Play therapy. ERIC Digest.
• Leonard, H. L. ve Topol, D. A. (1993). Selective mutism. Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America, 2(4), 695-707.
• Öğretir, A. D. (2008). Oyun ve oyun terapisi. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 94-100.
• Richburg, M. L., ve Cobia, D. C. (1994). Using behavioral techniques to treat elective mutism: A case study. Elementary School Guidance & Counseling, 28(3), 214-220.
• Russ, S. W. (2003). Play and Creativity: Developmental Issues. Scandinavian Journal of Educational Research, 47(3), 291-304.
• Schaefer, C. E. (2013). Oyun terapisinin temelleri. Çev: Banu Tortamış Özkaya.
• Spasaro, S., ve Schaefer, C. E. (1999). Refusal to speak: Treatment of selective mutism in children. Jason Aronson Incorporated.
• VanFleet, R., Sywulak, A. E., ve Sniscak, C. C. (2011). Child-centered play therapy. Guilford Press.
• Weininger, O. (1987). Selective mute children: A therapeutic approach. Journal of the Melanie Klein Society, 5, 25-42.