Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Retrospective Investigation of the Use of Developmental Touch Therapy on Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 5, 126 - 149, 10.01.2020

Fatma Akçakoca

Öz

This research aims to retrospectively investigate the effects of Developental Touch Therapy (DTT) on the symptoms of Attention Deficit and Hyperactivity Disorder (ADHD). There were 15 (7 female and 8 male) participants recruited for the study, at the ages of 6 to 8 years. Conners Parent Scale has been used to collect data for the study. The study results reveal that there has been significant decrease in children’s scores for attention deficit, oppositional defiancy, hyperactivity and conduct disorder. According to the follow-up test scores, administered one year after the completion of study, the scores on all abovementioned dimensions remained significantly lower than the pre-test scores taken prior to any intervention with the children. These results suggest that DTT is effective on children with ADHD. Different from talk therapies and adopted as a therapy method by APA, DTT uses touch as a therapuetic tool. The purporse of therapy is to create positive change in the child’s behavior. According to the results of this study, it is recommended that the parents of the children with ADHD are trained in the methods of DTT in order to retain the positive effects of the therapy in the home environment. It is suggested that the researchers working on medical treatments of ADHD take on the studies to understand the effects of the simultaneous use of DTT and medical treatments on the ADHD symptoms.

Anahtar Kelimeler

DTT ADHD Touch Play

Kaynakça

  • Akdemir, D., Çetin, F.Ç. (2008). Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Bölümüne Başvuran Ergenlerin Klinik Özellikleri. Çocuk ve ErgenRuh Sağlığı Dergisi, 15 (1), 5-14.
  • Aktepe, E. (2011). Dikkat Eksiliği Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı Konan Çocuk ve Ergenlerde Eş Tanılar ve Sosyo-Demografik Özellikler. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Anabilim Dalı, Isparta. Cilt: 49, sayı:4
  • American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorder (DSM-IV), 4th Ed. Washing-ton, DC: American Psychiatric Association.
  • Aras, G., Ünlü, G., ve Taç, F.V. (2007). Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine BaŞvuran Hastalarda Belirtiler, Tanılar ve Tanıya Yönelik İncelemeler. Klinik Psikiyatri, 10 (1), 28-37.
  • Anderson J.C., McGee R., ve Silva P.A. (1987). DSM-III Disorder sinpre adolescent children. Arch Gen Psychiatry,44, 69-76.
  • Aysev, A. S. (2001). Dikkat Eksiliği Hiperaktivite Bozukluğu. Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları, 3, 417-425.
  • Berman, S.M., Kuczenski, R., McCracken, J.T., ve London, E.D. (2009). Potential Adverse Effects of Amphetamine Treatment on Brain and Behavior: A Review. Mol Psychiatry, 14(2), 123-142.
  • Bird, H.R., Canin G.O., ve Rubio -Stipec M. (1988). Estimates of the prevalence of childhood maladjustment in a community sur-vey in Puerto Rico. Arc Gen Psychiatry, 45, 1120-1126.
  • Block, S.L., Kelsey, D., Coury, D., Lewis, D., Quintana, H., Sutton, V., Schuh, K., Allen, A.J., ve Sumner, C. (2009). Once-daily Atomoxetine for Treating Pediatric Attention Deficit/Hyperactivity Disorder: Comparison of Morning and Evening Dosing. ClinPediatr (Phila), 48(7), 723-733.
  • Brody, Viola A., (1992). International Journal of Play Therapy, Vol 1., p. 21-30.
  • Brown T. E. (2010). Dikkat Eksikliği Bozukluğu.2.Baskı, (çev: Sönmez EÇ, 2010). (Editör: Uğur, U). ODTÜ Yayıncılık. Ankara.
  • Chronis, A.M., Jones, H.A., ve Raggi, V.L. (2006). Evidence-based Psychosocial Treatments for Children and Adolescents with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. Clinical Psychology Review, 26 (4), 486-502.
  • Cohen P., Cohen J., ve Kasen S., (1993). “An Epidemiological Study of Disorder in Late Childhood and Adolescent” Journal ChildPsychol Psychiatry, 34 851-867.
  • Cohen, L. ve Manion, L., (1997). Research methods in education (4th ed.). Routledge: London and New York.
  • Creswell, J W., (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: Pearson.
  • Çelik, G., Tahiroğlu, A., Avcı, A., ve Seydaoğlu, G., (2009). Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Kliniğine Başvuran Ergen Hastaların Özellikleri. Yeni Symposium,47(3), 142-146.
  • Dang, T., Avery, D. H. ve Russo, J., (2007). Within-session mood changes from TMS in depressed patients. J NeuropsychiatryClin Neurosci, 19(4), 458-463.
  • Eisenberg, S. ve Delaney, D. J., (1998). Psikolojik Danışma Süreci. (Çev: N. Ören ve M. Takkaç), İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Eisenberg, N., and Spinrad, T.L., (2004). Emotion-related Regulation: Sharpening The Definition. Child Dev, 75(2), 334-339.
  • Estrada, A.U.,ve Pinsof, W.M. (1995). The Effectiveness of Family Therapies for Selected Behavioral Disorders of Childhood. JMarital Fam Ther, 21 (4), 403-440.
  • Fabiano, G.A., Chacko, A., Pelham, W.E., Robb, J., Walker, K.S., Wymbs, F., Sastry, A.L., Flammer, L., Keenan, J.K., Visweswa-raiah, H., Shulman, S., Herbst, L., and Pirvics, L. (2009). A Comparison of Behavioral Parent Training Programs for Fathers of Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Behavior Therapy,40(2), 190-204.
  • Faraone, SV., Sergeant, J., Gillberg, C., Biederman, J., (2003). The world wide prevalence of ADHD: is it an American condition? World Psychiatry, 2, 104-113.
  • Fraenkel, J. R.,ve Wallen, N. E., (1996). How to design and evaluate research in education (3th ed ). Mc Graw Hill Higher Education. New York, ABD.
  • Gay, L. R.,ve Airasian, P., (2000). Educational research competencies for analysis and application (6th Edition). Ohio: Merrill an imprint of Prentice Hall.
  • Garnock-Jones, K.P.,ve Keating, G.M. (2009). Atomoxetine: A Review of Its Use in Attention-Deficit Hyperactivity Disorder in Children and Adolescents. Paediatr Drugs, 11(3), 203-226. Greenhill, L.L., Halperin, J. M., ve Abikoff, H., (1999). Stimulant Medications. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry,38(5), 503-512.
  • Gücüyener, K. (2010). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun Fizyopatolojisi. S. Karakaş (Ed). Kognitif Nörobilimler içinde. (pp.352-383.). Ankara: Nobel Tıp Kitabevi.
  • Gül, N., Tiryaki, A., Kültür, EC., Topbaş, M., ve Ak, I., (2010). Prevalence of attention deficit hyperactivity disorder and comorbid disruptive behavior disorder samong scholl age children in Trabzon. Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 20, 50-56.
  • Habboushe, D.F., Daniel-Crotty, S., Karustis, J.L., Leff, S.S., Costigan, T.E., Goldstein, S.G., Eiraldi, R., ve Power, T.J. (2001). A Family-school Homework Intervention Program for Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Cognitive andBehavioral Practice, 8(2), 123-136.
  • Hautmann, C., Hanisch, C., Mayer, I., Plück, J., ve Döpfner, M. (2008). Effectiveness of the Prevention Program for Exter-nalizing Problem Behaviour (PEP) in Children with Symptoms of Attention-Deficit=Hyperactivity Disorder and Oppositional Defiant Disorder- Generalization to the Real World. J Neural Transm, 115(2), 363-70.
  • Hechtman, I., Weis, G., ve Perlman, T., (1984). Young Adult Outcome of Hyperactive Children Who Received Long-Term Sti-mulant Treatment. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry, 23(3), 261-269.
  • Hechtman, L., (2007). 39.1 Dikkat Eksikliği Bozuklukları (p.3183-3204). In V.A. Sadock, and B.N. Sadock (Eds.), Kaplan &Sadock’s Textbook Of Psychiatry/(Çev. H. Aydın ve A. Bozkurt) (8.Baskı). Cilt 4. Ankara: Güneş Kitabevi.
  • Hinshaw, S.P., Owens, E.B., Wells, K.C., Kraemer, H.C., Abikoff, H.B., Arnold, L.E., Conners, C.K., Elliott, G., Greenhill, L.L., Hechtman, L., Hoza, B., Jensen, P.S., March, J.S., Newcorn, J.H., Pelham, W.E., Swanson, J.M., Vitiello, B., and Wigal, T., (2000). Family Processes and Treatment Outcome in the MTA: Negative/Ineffective Parenting Practices in Relation to Multimodal Treatment. Journal of Abnormal Child Psychology, 28, 555-568.
  • Huei-Lin Huang, Chia-HuaLu, Hsiao -WeiTsai, Chia-ChenChao, Tsai-YuHo, Sheng-FaChuang, Chih-HaoTsai, Pin- ChenYang(2009), Effectiveness of Behavioral Parent Therapy in Preschool Children With Attention-Deficit Hyperactivity Disorder, TheKaohsiung Journal of Medical Sciences, 25(7), 357-365.
  • Kanay, A. (2006). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan 9-13 Yaş Grubu İlköğretim Öğrencilerinin Uyumsal Davranışları,Benlik Kavramı ve Akademik Başarıları Arasındaki İlişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi EğitimBilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Karadeniz, C. (2009). Dikkat Eksikliği ve Hiperakivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Metilfenidatın Kardiyak Etkilerinin Değerlen-dirilmesi. Yayımlanmamış tıpta uzmanlık tezi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir.
  • Karakaya, I., Öç, Ö.Y., Şişmanlar, Ş.G., Çakın-Memik, N., Coşkun A., Ağaoğlu, B., ve Sancak, A. (2006). Metilfenatın Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Dikkat ve Yürütücü İşlevler Üzerine Etkisi: Bir Olgu Serisi. Çocuk ve GençlikRuh Sağlığı Dergisi, 13(2), 69-75.
  • Kayaalp, L. (2008). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu,Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakütesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Sempozyum Dizisi No:62, Mart 2008. S:147-152.
  • Kessler, R.C., Adler, L., Barkley, R., Biederman, J., Conners, C.K., ve Demler, O. (2006). The prevalence and correlates of adult ADHD in the United States: results from the National Comorbidity Survey Replication AmJ Psychiatry, 163, 716-723.
  • Klassen, A.F., Miller, A., ve Fine, S. (2004). Health-related Quality of Life in Children and Adolescents Who Have a Diagnosis of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Pediatrics, 114(5), 541-547.
  • Köroğlu, E. (1994). Amerikan Psikiyatri Birliği: Mental Bozuklukları Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, [DSM-IV], 4. Baskı. Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
  • McCart, M.R., Priester, P.E., Davies, W.H., ve Azen, R. (2006). Differential Effectiveness of Behavioral Parent-Training and Cognitive-Behavioral Therapy for Antisocial Youth: A Meta Analysis. J Abnorm Child Psychol, 34(4), 527-543.
  • Meijer, W.M., Faber, A., van den Ban, E., ve Tobi, H. (2009). Current Issues Around the Pharmacotherapy of ADHD in Children and Adults. Pharm World Sci, 31(5), 509-516.
  • Mehta, M.A., Goodyer, I.M., ve Sahakian, BJ. (2004). Methylphenidate Improves Working Memory and Set-Shifting in ADHD: Relationships to Baseline Memory Capacity. J Child Psychol Psychiatry, 45(2), 293-305.
  • Merrel, C. ve Tymms, P.B. (2001). In Attention, Hyperactivity and Impulsiveness: Their Impact on Academic Achievement and Progress. Br J Educational Psychol, 71, 43-56. Monitel Nova, C. (2003). “Epidemiological Data About Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Sample of Morabina Child-ren”, RevNeurol, 37(99), 815-823.
  • Mosholder, A.D., Gelperin, K., Hammad, T.A., Phelan, K., ve Johann-Liang, R. (2009). Hallucinations and Other Psychotic Symptoms Associated with the Use of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder Drugs in Children. Pediatrics, 123(2), 611-616.
  • MTA Cooperative Group. (1999). A 14-month Randomized Clinical Trial of Treatment Strategies for Attention-Deficit/Hyperac-tivity Disorder. Arch Gen Psychiatry,56(12), 1073-1086.
  • Olfson, M., Gameroff, M.J, Marcus, S.C, ve Jensen, P.S. (2003). National Trends in the Treatment of Attention Deficit Hypera-ctivity Disorder. Am J Psychiatry, 160(6), 1077-1078.
  • Özelce, B. (2008). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktif Çocuklarda Metilfenidat Kullanımına Bağlı Kardiyovasklüler Değişiklikler.Yayımlanmamış tıpta uzmanlık tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Samsun.
  • Öztürk, M., Sayar, K., Tüzün, Ü., ve Kandil, S.T. (2000). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu‟nda Metilfenidat ve Benlik Say-gısı. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 10(3), 139-143.
  • Öktem, F. (1995). Dikkat Eksikliği Bozukluğu. İstanbul: Remzi Kitabevi, s. 20-35.
  • Palmer, E. D. ve Finger, S. (2003), An Early Description of ADHD (Inattentive Subtype): Dr Alexander Crichton and ‘Mental Restlessness’ (1798),Child and Adolescent Mental Health, 6(2), 66-73.
  • Pastura, G.M., Mattos, P., ve Araújo, A.P. (2009). Academic Performance in ADHD When Controlled for Comorbid Learning Disorders, Family Income, and Parental Education in Brazil. J Atten Disord, 12(5), 469-473.
  • Pelham, W.E. ve Lang, A.R. (1999). Can Your Children Drive You to Drink? Stress And Parenting in Adults Interacting with Children with ADHD. Alcohol Res Health, 23(4), 292-298.
  • Pelham, W. E.,ve Fabiano, G. A. (2008). Evidence-based Psychosocial Treatment for Attention-Deficit/ Hyperactivity Disor-der: An Update. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 37(1), 184-214.
  • Perçinel, İ. ve Yazıcı, K. (2015). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Patofizyolojisinde Demir Eksikliği. Psikiyatride GüncelYaklaşımlar,7(1), 41-55.
  • Polanczyk, G. ve Jensen, P. (2008). Epidemiologic Considerations in Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Review and Update. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am, 17(2), 245-260.
  • Rader, R., McCauley, L., ve Callen, E.C. (2009). Current Strategies in the Diagnosis and Treatment of Childhood Attention-De-ficit/Hyperactivity Disorder. Am Fam Physician, 79(8), 657-665.
  • Scheffler, R.M., Brown, T.T., Fulton, B.D., Hinshaw, S.P., Levine, P., ve Stone, S. (2009). Positive Association between Attenti-on-Deficit/ Hyperactivity Disorder Medication Use and Academic Achievement During Elementary School. Pediatrics,123(5), 1273-1279.
  • Semerci, Z.B. (1999). An Evaluation of the Institutional Characteristics and Treatment Approaches of Child and Adolescent Psychiatric Clinics in Turkey. Eur Child Adolesc Psychiatry, 8, 154-158.
  • Sonuga-Barke, E.J., Daley, D., Thompson, M., Bradbury, C.L., ve Weeks, A. (2001). Parent-based Therapies for PreschoolAttention-Deficit/Hyperactivity Disorder: A Randomized, Controlled Trial with A Community Sample. J Am Acad Child AdolescPsychiatry, 40, 402-408.
  • Sürücü, Özlem. (2003). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Anababa-Öğretmen Elkitabı.İstanbul: YA-PA.
  • Sürücü, Ö. (2015). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB). Anne-Baba-Öğretmen El Kitabı. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Swartz, S.L., Prevatt, F., ve Proctor, B.E. (2005). A Coaching Intervention for College Students with Attention Deficit/Hype-ractivity Disorder. Psychology in the Schools,42(6), 647-655.
  • Şengül, C.,Şengül, C.B., Kılıç, E.Ö., ve Dilbaz, N. (2005). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Psikofarmakolojisinde Yeni GeliŞmeler. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni,15, 192-197.
  • Şenol, S. ve Şener, Ş. (1997). “Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu”, Psikiyatri Temel Kitabı, [Ed. Köroğlu, E., Güleç, C.]. Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 1119-1130.
  • Taylor, E., Döpfner, M., Sergeant, J., Asherson, P., Banaschewski, T., Buitelaar, J., Coghill, D., Danckaerts, M., Rothenberger, A., Sonuga-Barke, E., Steinhausen, HC., and Zuddas, A. (2004). European Clinical Guidelines for Hyperkinetic Disorder-First Upgrade. Eur Child Adolesc Psychiatry, 13, 17-30.
  • Toros, F. ve Tataroğlu, C. (2002). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu: Sosyo-Demografik Özellikler, Anksiyete ve Depresyon Düzeyleri. Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Dergisi; 9, 23-31.
  • Turgay, A. (1997). “Gençlerde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu”, Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları, (3), 413-453.
  • Turgay, A. (2009). Tedavi Edilmeyen Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun Bedeli ve Tedavide Yenilikler,45. Ulusal Psikiyatri Kongresi’nde sunulan rapor, Ankara.
  • Tzang, R.F. ve Chang, Y.C. (2009). Behavior Problems and Subtypes of Attention-Deficit Hyperactivity Disorder with Comor-bidities [Abstract]. Kaohsiung J Med Sci, 25 (10), 530-6. Web: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19767258 10 Ağustos 2009’da alınmıştır.
  • Viola A. Brody (1953).The Dialogue of Touch (Developmental Play Therapy),
  • Wells, K.C., Chi, T.C., Hinshaw, S.P., Epstein, J.N.; Pfiffner, L., Nebel-Schwalm, M., Owens, E.B., Arnold, L.E., Abikoff, H.B., Con-ners, C.K., Elliott, G.R., Greenhill, L.L., Hechtman, L., Hoza, B., Jensen, P.S., March, J., Newcorn, J.H., Pelham, W.E., Severe, J.B., Swanson, J., Vitiello, B., and Wigal, T. (2006). Treatment-Related Changes in Objectively Measured Parenting Behaviors in the Multimodal Treatment Study of Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. J Consult Clin Psychol, 74 (4), 649-57.
  • Yazgan, M. Y. (1998). Dikkat Eksikliği Hiperaktivte Bozukluğunun Klinik Özellikleri: Komorbidite ve Ayırıcı Tanı. Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları; 3, 417-425.

Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 5, 126 - 149, 10.01.2020

Fatma Akçakoca

Öz

Bu araştırma, Gelişimsel Temas Terapisinin (GTT), Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) semptom skorlarına etkisini retrospektif olarak incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada, DEHB tanısı almış, 6-8 yaş arası 7 si kız 8 i erkek toplam 15 öğrencinin verisi incelenmiştir. Terapinin etkisini ölçmede Conners ebebeyn ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre; çocukların dikkat eksikliği, karşıt gelme, hiperaktivite ve davranım bozukluğu puanlarında anlamlı düşmeler saptanmıştır. Bu düşmelerin terapiden bir yıl sonra yapılan izlem testinde de başlangıca göre anlamlı olarak düşük olduğu görülmüştür. Bu bulgular gelişimsel temas terapisinin DEHB’ li çocuklarda faydalı olabileceğini düşündürmektedir. Konuşma terapilerinden farklı olarak, dokunmayı terapötik bir araç olarak kullanan GTT, APA tarafından bir terapi yöntemi olarak kabul edilir. Bu terapinin amacı, çocukların davranışlarında iyi yönde bir değişim sağlamaktır. Bu çalışma sonuçlarından yola çıkılarak, GTT’sinin DEHB’li çocukların ebeveynlerine öğretilmesi; böylece terapinin evde devamlılığının sağlanması, bu konuyla ilgili çalışma yapmayı düşünen araştırmacılara da ilaç tedavisi ile GTT’ni birlikte uygulamaları ve ilaç tedavisinin GTT’nin verimliliğine olan etkisini bulmaya yönelik araştırma yapmaları önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

GTT DEHB Dokunma Oyun

Kaynakça

  • Akdemir, D., Çetin, F.Ç. (2008). Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Bölümüne Başvuran Ergenlerin Klinik Özellikleri. Çocuk ve ErgenRuh Sağlığı Dergisi, 15 (1), 5-14.
  • Aktepe, E. (2011). Dikkat Eksiliği Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı Konan Çocuk ve Ergenlerde Eş Tanılar ve Sosyo-Demografik Özellikler. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Anabilim Dalı, Isparta. Cilt: 49, sayı:4
  • American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorder (DSM-IV), 4th Ed. Washing-ton, DC: American Psychiatric Association.
  • Aras, G., Ünlü, G., ve Taç, F.V. (2007). Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine BaŞvuran Hastalarda Belirtiler, Tanılar ve Tanıya Yönelik İncelemeler. Klinik Psikiyatri, 10 (1), 28-37.
  • Anderson J.C., McGee R., ve Silva P.A. (1987). DSM-III Disorder sinpre adolescent children. Arch Gen Psychiatry,44, 69-76.
  • Aysev, A. S. (2001). Dikkat Eksiliği Hiperaktivite Bozukluğu. Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları, 3, 417-425.
  • Berman, S.M., Kuczenski, R., McCracken, J.T., ve London, E.D. (2009). Potential Adverse Effects of Amphetamine Treatment on Brain and Behavior: A Review. Mol Psychiatry, 14(2), 123-142.
  • Bird, H.R., Canin G.O., ve Rubio -Stipec M. (1988). Estimates of the prevalence of childhood maladjustment in a community sur-vey in Puerto Rico. Arc Gen Psychiatry, 45, 1120-1126.
  • Block, S.L., Kelsey, D., Coury, D., Lewis, D., Quintana, H., Sutton, V., Schuh, K., Allen, A.J., ve Sumner, C. (2009). Once-daily Atomoxetine for Treating Pediatric Attention Deficit/Hyperactivity Disorder: Comparison of Morning and Evening Dosing. ClinPediatr (Phila), 48(7), 723-733.
  • Brody, Viola A., (1992). International Journal of Play Therapy, Vol 1., p. 21-30.
  • Brown T. E. (2010). Dikkat Eksikliği Bozukluğu.2.Baskı, (çev: Sönmez EÇ, 2010). (Editör: Uğur, U). ODTÜ Yayıncılık. Ankara.
  • Chronis, A.M., Jones, H.A., ve Raggi, V.L. (2006). Evidence-based Psychosocial Treatments for Children and Adolescents with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. Clinical Psychology Review, 26 (4), 486-502.
  • Cohen P., Cohen J., ve Kasen S., (1993). “An Epidemiological Study of Disorder in Late Childhood and Adolescent” Journal ChildPsychol Psychiatry, 34 851-867.
  • Cohen, L. ve Manion, L., (1997). Research methods in education (4th ed.). Routledge: London and New York.
  • Creswell, J W., (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: Pearson.
  • Çelik, G., Tahiroğlu, A., Avcı, A., ve Seydaoğlu, G., (2009). Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Kliniğine Başvuran Ergen Hastaların Özellikleri. Yeni Symposium,47(3), 142-146.
  • Dang, T., Avery, D. H. ve Russo, J., (2007). Within-session mood changes from TMS in depressed patients. J NeuropsychiatryClin Neurosci, 19(4), 458-463.
  • Eisenberg, S. ve Delaney, D. J., (1998). Psikolojik Danışma Süreci. (Çev: N. Ören ve M. Takkaç), İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  • Eisenberg, N., and Spinrad, T.L., (2004). Emotion-related Regulation: Sharpening The Definition. Child Dev, 75(2), 334-339.
  • Estrada, A.U.,ve Pinsof, W.M. (1995). The Effectiveness of Family Therapies for Selected Behavioral Disorders of Childhood. JMarital Fam Ther, 21 (4), 403-440.
  • Fabiano, G.A., Chacko, A., Pelham, W.E., Robb, J., Walker, K.S., Wymbs, F., Sastry, A.L., Flammer, L., Keenan, J.K., Visweswa-raiah, H., Shulman, S., Herbst, L., and Pirvics, L. (2009). A Comparison of Behavioral Parent Training Programs for Fathers of Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Behavior Therapy,40(2), 190-204.
  • Faraone, SV., Sergeant, J., Gillberg, C., Biederman, J., (2003). The world wide prevalence of ADHD: is it an American condition? World Psychiatry, 2, 104-113.
  • Fraenkel, J. R.,ve Wallen, N. E., (1996). How to design and evaluate research in education (3th ed ). Mc Graw Hill Higher Education. New York, ABD.
  • Gay, L. R.,ve Airasian, P., (2000). Educational research competencies for analysis and application (6th Edition). Ohio: Merrill an imprint of Prentice Hall.
  • Garnock-Jones, K.P.,ve Keating, G.M. (2009). Atomoxetine: A Review of Its Use in Attention-Deficit Hyperactivity Disorder in Children and Adolescents. Paediatr Drugs, 11(3), 203-226. Greenhill, L.L., Halperin, J. M., ve Abikoff, H., (1999). Stimulant Medications. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry,38(5), 503-512.
  • Gücüyener, K. (2010). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun Fizyopatolojisi. S. Karakaş (Ed). Kognitif Nörobilimler içinde. (pp.352-383.). Ankara: Nobel Tıp Kitabevi.
  • Gül, N., Tiryaki, A., Kültür, EC., Topbaş, M., ve Ak, I., (2010). Prevalence of attention deficit hyperactivity disorder and comorbid disruptive behavior disorder samong scholl age children in Trabzon. Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 20, 50-56.
  • Habboushe, D.F., Daniel-Crotty, S., Karustis, J.L., Leff, S.S., Costigan, T.E., Goldstein, S.G., Eiraldi, R., ve Power, T.J. (2001). A Family-school Homework Intervention Program for Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Cognitive andBehavioral Practice, 8(2), 123-136.
  • Hautmann, C., Hanisch, C., Mayer, I., Plück, J., ve Döpfner, M. (2008). Effectiveness of the Prevention Program for Exter-nalizing Problem Behaviour (PEP) in Children with Symptoms of Attention-Deficit=Hyperactivity Disorder and Oppositional Defiant Disorder- Generalization to the Real World. J Neural Transm, 115(2), 363-70.
  • Hechtman, I., Weis, G., ve Perlman, T., (1984). Young Adult Outcome of Hyperactive Children Who Received Long-Term Sti-mulant Treatment. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry, 23(3), 261-269.
  • Hechtman, L., (2007). 39.1 Dikkat Eksikliği Bozuklukları (p.3183-3204). In V.A. Sadock, and B.N. Sadock (Eds.), Kaplan &Sadock’s Textbook Of Psychiatry/(Çev. H. Aydın ve A. Bozkurt) (8.Baskı). Cilt 4. Ankara: Güneş Kitabevi.
  • Hinshaw, S.P., Owens, E.B., Wells, K.C., Kraemer, H.C., Abikoff, H.B., Arnold, L.E., Conners, C.K., Elliott, G., Greenhill, L.L., Hechtman, L., Hoza, B., Jensen, P.S., March, J.S., Newcorn, J.H., Pelham, W.E., Swanson, J.M., Vitiello, B., and Wigal, T., (2000). Family Processes and Treatment Outcome in the MTA: Negative/Ineffective Parenting Practices in Relation to Multimodal Treatment. Journal of Abnormal Child Psychology, 28, 555-568.
  • Huei-Lin Huang, Chia-HuaLu, Hsiao -WeiTsai, Chia-ChenChao, Tsai-YuHo, Sheng-FaChuang, Chih-HaoTsai, Pin- ChenYang(2009), Effectiveness of Behavioral Parent Therapy in Preschool Children With Attention-Deficit Hyperactivity Disorder, TheKaohsiung Journal of Medical Sciences, 25(7), 357-365.
  • Kanay, A. (2006). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan 9-13 Yaş Grubu İlköğretim Öğrencilerinin Uyumsal Davranışları,Benlik Kavramı ve Akademik Başarıları Arasındaki İlişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi EğitimBilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Karadeniz, C. (2009). Dikkat Eksikliği ve Hiperakivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Metilfenidatın Kardiyak Etkilerinin Değerlen-dirilmesi. Yayımlanmamış tıpta uzmanlık tezi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İzmir.
  • Karakaya, I., Öç, Ö.Y., Şişmanlar, Ş.G., Çakın-Memik, N., Coşkun A., Ağaoğlu, B., ve Sancak, A. (2006). Metilfenatın Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Dikkat ve Yürütücü İşlevler Üzerine Etkisi: Bir Olgu Serisi. Çocuk ve GençlikRuh Sağlığı Dergisi, 13(2), 69-75.
  • Kayaalp, L. (2008). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu,Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakütesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Sempozyum Dizisi No:62, Mart 2008. S:147-152.
  • Kessler, R.C., Adler, L., Barkley, R., Biederman, J., Conners, C.K., ve Demler, O. (2006). The prevalence and correlates of adult ADHD in the United States: results from the National Comorbidity Survey Replication AmJ Psychiatry, 163, 716-723.
  • Klassen, A.F., Miller, A., ve Fine, S. (2004). Health-related Quality of Life in Children and Adolescents Who Have a Diagnosis of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. Pediatrics, 114(5), 541-547.
  • Köroğlu, E. (1994). Amerikan Psikiyatri Birliği: Mental Bozuklukları Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, [DSM-IV], 4. Baskı. Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
  • McCart, M.R., Priester, P.E., Davies, W.H., ve Azen, R. (2006). Differential Effectiveness of Behavioral Parent-Training and Cognitive-Behavioral Therapy for Antisocial Youth: A Meta Analysis. J Abnorm Child Psychol, 34(4), 527-543.
  • Meijer, W.M., Faber, A., van den Ban, E., ve Tobi, H. (2009). Current Issues Around the Pharmacotherapy of ADHD in Children and Adults. Pharm World Sci, 31(5), 509-516.
  • Mehta, M.A., Goodyer, I.M., ve Sahakian, BJ. (2004). Methylphenidate Improves Working Memory and Set-Shifting in ADHD: Relationships to Baseline Memory Capacity. J Child Psychol Psychiatry, 45(2), 293-305.
  • Merrel, C. ve Tymms, P.B. (2001). In Attention, Hyperactivity and Impulsiveness: Their Impact on Academic Achievement and Progress. Br J Educational Psychol, 71, 43-56. Monitel Nova, C. (2003). “Epidemiological Data About Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Sample of Morabina Child-ren”, RevNeurol, 37(99), 815-823.
  • Mosholder, A.D., Gelperin, K., Hammad, T.A., Phelan, K., ve Johann-Liang, R. (2009). Hallucinations and Other Psychotic Symptoms Associated with the Use of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder Drugs in Children. Pediatrics, 123(2), 611-616.
  • MTA Cooperative Group. (1999). A 14-month Randomized Clinical Trial of Treatment Strategies for Attention-Deficit/Hyperac-tivity Disorder. Arch Gen Psychiatry,56(12), 1073-1086.
  • Olfson, M., Gameroff, M.J, Marcus, S.C, ve Jensen, P.S. (2003). National Trends in the Treatment of Attention Deficit Hypera-ctivity Disorder. Am J Psychiatry, 160(6), 1077-1078.
  • Özelce, B. (2008). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktif Çocuklarda Metilfenidat Kullanımına Bağlı Kardiyovasklüler Değişiklikler.Yayımlanmamış tıpta uzmanlık tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Samsun.
  • Öztürk, M., Sayar, K., Tüzün, Ü., ve Kandil, S.T. (2000). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu‟nda Metilfenidat ve Benlik Say-gısı. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 10(3), 139-143.
  • Öktem, F. (1995). Dikkat Eksikliği Bozukluğu. İstanbul: Remzi Kitabevi, s. 20-35.
  • Palmer, E. D. ve Finger, S. (2003), An Early Description of ADHD (Inattentive Subtype): Dr Alexander Crichton and ‘Mental Restlessness’ (1798),Child and Adolescent Mental Health, 6(2), 66-73.
  • Pastura, G.M., Mattos, P., ve Araújo, A.P. (2009). Academic Performance in ADHD When Controlled for Comorbid Learning Disorders, Family Income, and Parental Education in Brazil. J Atten Disord, 12(5), 469-473.
  • Pelham, W.E. ve Lang, A.R. (1999). Can Your Children Drive You to Drink? Stress And Parenting in Adults Interacting with Children with ADHD. Alcohol Res Health, 23(4), 292-298.
  • Pelham, W. E.,ve Fabiano, G. A. (2008). Evidence-based Psychosocial Treatment for Attention-Deficit/ Hyperactivity Disor-der: An Update. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 37(1), 184-214.
  • Perçinel, İ. ve Yazıcı, K. (2015). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Patofizyolojisinde Demir Eksikliği. Psikiyatride GüncelYaklaşımlar,7(1), 41-55.
  • Polanczyk, G. ve Jensen, P. (2008). Epidemiologic Considerations in Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Review and Update. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am, 17(2), 245-260.
  • Rader, R., McCauley, L., ve Callen, E.C. (2009). Current Strategies in the Diagnosis and Treatment of Childhood Attention-De-ficit/Hyperactivity Disorder. Am Fam Physician, 79(8), 657-665.
  • Scheffler, R.M., Brown, T.T., Fulton, B.D., Hinshaw, S.P., Levine, P., ve Stone, S. (2009). Positive Association between Attenti-on-Deficit/ Hyperactivity Disorder Medication Use and Academic Achievement During Elementary School. Pediatrics,123(5), 1273-1279.
  • Semerci, Z.B. (1999). An Evaluation of the Institutional Characteristics and Treatment Approaches of Child and Adolescent Psychiatric Clinics in Turkey. Eur Child Adolesc Psychiatry, 8, 154-158.
  • Sonuga-Barke, E.J., Daley, D., Thompson, M., Bradbury, C.L., ve Weeks, A. (2001). Parent-based Therapies for PreschoolAttention-Deficit/Hyperactivity Disorder: A Randomized, Controlled Trial with A Community Sample. J Am Acad Child AdolescPsychiatry, 40, 402-408.
  • Sürücü, Özlem. (2003). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Anababa-Öğretmen Elkitabı.İstanbul: YA-PA.
  • Sürücü, Ö. (2015). Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB). Anne-Baba-Öğretmen El Kitabı. Ankara: Bilgi Yayınevi.
  • Swartz, S.L., Prevatt, F., ve Proctor, B.E. (2005). A Coaching Intervention for College Students with Attention Deficit/Hype-ractivity Disorder. Psychology in the Schools,42(6), 647-655.
  • Şengül, C.,Şengül, C.B., Kılıç, E.Ö., ve Dilbaz, N. (2005). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Psikofarmakolojisinde Yeni GeliŞmeler. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni,15, 192-197.
  • Şenol, S. ve Şener, Ş. (1997). “Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu”, Psikiyatri Temel Kitabı, [Ed. Köroğlu, E., Güleç, C.]. Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 1119-1130.
  • Taylor, E., Döpfner, M., Sergeant, J., Asherson, P., Banaschewski, T., Buitelaar, J., Coghill, D., Danckaerts, M., Rothenberger, A., Sonuga-Barke, E., Steinhausen, HC., and Zuddas, A. (2004). European Clinical Guidelines for Hyperkinetic Disorder-First Upgrade. Eur Child Adolesc Psychiatry, 13, 17-30.
  • Toros, F. ve Tataroğlu, C. (2002). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu: Sosyo-Demografik Özellikler, Anksiyete ve Depresyon Düzeyleri. Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Dergisi; 9, 23-31.
  • Turgay, A. (1997). “Gençlerde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu”, Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları, (3), 413-453.
  • Turgay, A. (2009). Tedavi Edilmeyen Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun Bedeli ve Tedavide Yenilikler,45. Ulusal Psikiyatri Kongresi’nde sunulan rapor, Ankara.
  • Tzang, R.F. ve Chang, Y.C. (2009). Behavior Problems and Subtypes of Attention-Deficit Hyperactivity Disorder with Comor-bidities [Abstract]. Kaohsiung J Med Sci, 25 (10), 530-6. Web: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19767258 10 Ağustos 2009’da alınmıştır.
  • Viola A. Brody (1953).The Dialogue of Touch (Developmental Play Therapy),
  • Wells, K.C., Chi, T.C., Hinshaw, S.P., Epstein, J.N.; Pfiffner, L., Nebel-Schwalm, M., Owens, E.B., Arnold, L.E., Abikoff, H.B., Con-ners, C.K., Elliott, G.R., Greenhill, L.L., Hechtman, L., Hoza, B., Jensen, P.S., March, J., Newcorn, J.H., Pelham, W.E., Severe, J.B., Swanson, J., Vitiello, B., and Wigal, T. (2006). Treatment-Related Changes in Objectively Measured Parenting Behaviors in the Multimodal Treatment Study of Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. J Consult Clin Psychol, 74 (4), 649-57.
  • Yazgan, M. Y. (1998). Dikkat Eksikliği Hiperaktivte Bozukluğunun Klinik Özellikleri: Komorbidite ve Ayırıcı Tanı. Ege Psikiyatri Sürekli Yayınları; 3, 417-425.
Toplam 73 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Psikoloji
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Fatma Akçakoca Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 10 Ocak 2020
Gönderilme Tarihi 1 Ocak 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 5

Kaynak Göster

APA Akçakoca, F. (2020). Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 3(5), 126-149.
AMA Akçakoca F. Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi. TBPD. Ocak 2020;3(5):126-149.
Chicago Akçakoca, Fatma. “Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi”. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi 3, sy. 5 (Ocak 2020): 126-49.
EndNote Akçakoca F (01 Ocak 2020) Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi 3 5 126–149.
IEEE F. Akçakoca, “Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi”, TBPD, c. 3, sy. 5, ss. 126–149, 2020.
ISNAD Akçakoca, Fatma. “Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi”. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi 3/5 (Ocak 2020), 126-149.
JAMA Akçakoca F. Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi. TBPD. 2020;3:126–149.
MLA Akçakoca, Fatma. “Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi”. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, c. 3, sy. 5, 2020, ss. 126-49.
Vancouver Akçakoca F. Gelişimsel Temas Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda Kullanımının Retrospektif İncelenmesi. TBPD. 2020;3(5):126-49.