"Transference, Countertransference, Projective Identification, and the Right Brain in the Therapy of Borderline Personalities"

Yıl 2025, Cilt: 8 Sayı: 15, 127 - 138, 31.01.2025

Yunus Topaloğlu , Emine Kıyga

https://doi.org/10.56955/bpd.1531273

Öz

Borderline Personality Disorder (BPD) is defined by inconsistencies in the individual's self-perception, affect, and relationships. This disorder manifests itself with symptoms such as abandonment avoidance, unstable relationships, identity confusion, impulsivity, suicide attempts and intense anger. Borderline Personality Organization is characterized by identity disorganization, use of primitive defense mechanisms, and partial impairment in the ability to evaluate reality. The projective identification mechanism, which is frequently used in the relationships and therapy of Borderline Personality, is a situation in which the person projects the internal objects that he finds intolerable onto the other person and forces him to act as if he really possesses these internal objects. Transference and countertransference reactions play an important role in the treatment of borderline personality. While the transference that occurs in the therapeutic relationship is the re-enactment of internalized object relations here and now, countertransference is the therapist's reactions depending on his personal history and the patient's transference. The right hemisphere of the brain, which is associated with mechanisms such as transference, countertransference and projective identification, is fundamentally associated with emotion regulation and contains early internalized relationship patterns. In this study, the concept of borderline was discussed from various perspectives and an examination was made within the framework of transference, countertransference, projective identification and neurodevelopmental theory.

Anahtar Kelimeler

Borderline personality disorder, transference, countertransference, projective identification

Borderline Kişiliklerin Terapisinde Aktarım, Karşı Aktarım, Yansıtmalı Özdeşim ve Sağ Beyin

Öz

Borderline Kişilik Bozukluğu (BKB), bireyin kendilik algısı, duygulanımı ve ilişkilerinde tutarsızlıklarla tanımlanır. Bu bozukluk, terk edilmekten kaçınma, dengesiz ilişkiler, kimlik karmaşası, dürtüsellik, intihar girişimleri ve yoğun öfke gibi belirtilerle kendini gösterir. Borderline Kişilik Örgütlenmesi ise kimlik dağınıklığı, ilkel savunma mekanizmalarının kullanımı ve gerçekliği değerlendirme yetisinde kısmi bozulma ile karakterizedir. Borderline Kişiliğin ilişkilerinde ve terapisinde sıklıkla kullanılan yansıtmalı özdeşim mekanizması, kişinin dayanılmaz bulduğu içsel nesneleri karşısındakine yansıttığı ve onu bu içsel nesnelere gerçekten sahipmiş gibi davranmaya zorladığı bir durumdur. Aktarım ve karşı aktarım tepkileri borderline kişiliğin tedavisinde önemli bir rol oynamaktadır. Terapi ilişkisinde ortaya çıkan aktarım, içselleştirilmiş nesne ilişkilerinin şimdi ve burada yeniden sahnelenmesiyken, karşı aktarım terapistin kişisel geçmişine ve hastanın aktarımına bağlı olarak ortaya koyduğu tepkilerdir. Aktarım, karşı aktarım ve yansıtmalı özdeşim gibi mekanizmalarla ilişkili olan beynin sağ yarımküresi, temelde duygu düzenleme ile ilişkilidir ve erken dönemde içselleştirilmiş ilişki kalıplarını içermektedir. Bu çalışmada borderline kavramı çeşitli perspektiflerde ele alınmış olup aktarım, karşı aktarım, yansıtmalı özdeşim ve nörogelişimsel kuram çerçevesinde bir inceleme yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

borderline kişilik bozukluğu, aktarım, karşı aktarım, yansıtmalı özdeşim

Kaynakça

• Akhtar, S. (1995). Ağır kişilik bozukluklarının tanı ve sağaltımı için başvuru kitabı. (M.Alkan, C. Gürdal, Çev.) İzmir: Odağ Yayınları. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington, DC: Author.
• Beck, A. T. (1995). Cognitive therapy: basics and beyond. New York: Guilford Press.
• Brown, G., C. Newman, S. Charlesworth, P. Crits-Cristoph ve A. Beck (2004). An open clinical trial of cognitive therapy for borderline personality disorder. Journal of Personality Disorders, 18, 257–271.
• Çelik, A. (2018). Diyalektik davranış terapisinin borderline kişilik bozukluğu üzerindeki etkileri. Türk Psikiyatri Dergisi, 29(2), 123-134. Deutsch, H. (1942). Some forms of emotional disturbance and their relationship to schizophrenia. Psychoanalytic Quarterly, 11, 301-321.
• Faraji, H , Tezcan, A.E. (2022). Borderline kişilik bozukluğu. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Freud, S. (1910). Bir histeri vakasından kesitler. E. Aşıroğlu (Ed.), Freud’un teknik yazıları (ss. 41- 51). İstanbul: Axis Yayınları.
• Freud, S. (1957). The Future Prospects of Psycho-Analytic Therapy. In: The Standard Edition of the Complete Psychological Works of Sigmund Freud: Five Lectures on Psycho-Analysis, Leonardo da Vinci and Other Works, Vol. 14, Hogarth Press, London, 139-152.
• Goldberg, S.H. (2012). Aktarım. G.O. Gabbard, B.E. Litowitz, P. Williams (Ed.) Psikanaliz temel kitabı/1 (ss.155-187). (Z.Ertan, Çev) İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Grant, B. F., Chou, S. P., Goldstein, R. B., et al. (2008). Prevalence, correlates, disability, and comorbidity of DSM-IV borderline per- sonality disorder: results from the wave 2 National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions. Journal of Clinical Psychiatry, 69(4), 533-545.
• Gunderson, J. G., & Singer, M. T. (1975). Defining borderline patients: An overview. American Journal of Psychiatry, 132(1), 1-10. Kernberg, O. (1967). Borderline Personality Organization. J Am Psychoanal Assoc. 15(3), 641-685.
• Kernberg, O. (1975). Sınır durumlar ve patolojik narsisizm. (Çev: M. Aktay). İstanbul: Metis Yayıncılık.
• Kernberg, O. F. (1984). Severe Personality Disorders: Psychotherapeutic Strategies. New Haven: Yale University Press.
• Kernberg OF. Projection and projective identification: developmental and clinical aspects. J Am Psychoanal Assoc. 1987;35(4):795- 819.
• Kernberg, O. (1992). Sapıklıklarda ve kişilik bozukluklarında saldırganlık. (M.B. Büyükkal, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Knight, R. P. (1953). Borderline states. bulletin of the menninger Clinic, 18, 1-12. Köknel, Ö. (2013). Kişilik kuramları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Lenzenweger, M. F., Lane, M. C., Loranger, A. W., & Kessler, R. C. (2007). DSM-IV Personality Disorders İn The National Comorbidity Survey Replication. Biological Psychiatry, 62(6), 553- 564.
• Linehan, M. M. (1993). Cognitive-Behavioral treatment of borderline personality disorder. New York: Guilford Press.
• McWilliams, N. (2013). Psikanalitik tanı: klinik süreç içinde kişilik yapısını anlamak. (E.Kalem, Çev.) İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Ogden, T. H. (1979). On Projective İdentification. The International Journal of Psychoanalysis, 60(3), 357–373.
• Ogden, T. (1986). Zihin matrisi/nesne ilişkileri ve psikanalitik diyalog. (A. Şimşek, Çev.) İstanbul: Berkman Padar Yayın Grubu.
• Öztürk, O. (2011). Ruh sağlığı ve bozuklukları. Ankara: Nobel Tıp Kitabevleri.
• Palombo, J., Bendicsen, H. ve Koch, J.B. (2009) Psikanalitik gelişim teorileri rehberi. (F. Helvacıoğlu, Çev.) İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Pulat, F. (2019). Aktarım Odaklı Psikoterapinin Borderline Patolojilere Bakışı. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 2(3), 117-130.
• Schore, A. N. (2003). Duygulanımın düzenlenmesi ve kendiliğin onarımı. (Öznur Karakaş, Çev.) İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Segal, H. (1973). Melanie Klein’ın çalışmasına giriş. (M.T. Sivri, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Soygüt, G. (2011). Şema terapi ve borderline kişilik bozukluğu. Türk Psikiyatri Dergisi, 22(4), 255- 264.
• Stern, A. (1938). Psychoanalytic investigation of and therapy in the borderline group of neuroses.The Psychoanalytic Quarterly, 7, 467-489.
• Torgersen, S., Kringlen, E., & Cramer, V. (2001). The prevalence of personality disorders in a community sample. Arch Gen Psychiatry, 58(6), 590-596.
• Volkan, V. (1976). Psikoterapide nesne ilişkileri. (A.A. Köşkdere, Çev.) İzmir: Odağ Yayınları.
• V. Volkan (2015). 6 adımda borderline kişilik orgnizasyonunun tedavisi. Ankara: Pusula Yayınevi.
• Voltan Acar, N. (2005). Psikanalitik psikoterapi kuramları ve teknikleri. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Wallace, E. (1983). Dinamik psikiyatri kuram ve uygulaması. (H.Atalay, Çev.) İstanbul: Okuyanus Yayınevi.
• Yeomans, F. E., Clarkin, J. F., & Kernberg, O. F. (2016). Borderline kişilik bozukluğu için aktarım odaklı psikoterapi klinik bir rehber (1. Baskı). (M. Kamer, Çev.). (Ed.). T. Özakkaş, İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Young, J. E., Klosko, J. S., & Weishaar, M. E. (2003). Schema therapy: a practitioner’s guide. New York: Guilford Press.
• Zimmerman, M., Chelminski, I., & Young, D. (2005). The frequency of personality disorders in psychiatric patients. Psychiatric Clini- cs of North America, 28(4), 789-802.
• Zanarini, M. C., Frankenburg, F. R., Dubo, E. D., et al. (2004). Axis I comorbidity of borderline personality disorder. American Journal of Psychiatry, 155(12), 1733-1739.