Turkey and Iran are two important and ancient actors of the politics of the modern Middle East. Despite of this, it is a problem in social science that there is not sufficient methodological and theoretical approaches to account for foreign policy behaviors of Turkey and Iran, two countries that can be characterized as middle or small scale power. For this reason, the article aims at drawing a theoretical and conceptual framework for Turkish-Iranian relations. With regard to conceptual framework, the article examines biletaral relations in three eras: friendly, hostile and detente. The article also discusses detente era as two distinct periods: Era that is open for cooperation and era that is characterized by regional power struggle.
Günümüz Orta Doğu’sunda Türkiye ve İran bölge siyasetinin iki önemli ve kadim aktörüdür. Buna rağmen orta ya da küçük ölçekli güç kategorisindeki devlet olarak nitelendirilebilecek Türkiye ve İran’ın dış politika davranışlarını açıklayan metodolojik ve kuramsal yaklaşımların olmaması önemli bir sorundur. Bu gerekçeyle, makale Türkiye-İran ilişkilerine dair kuramsal ve kavramsal bir çerçeve çizmeyi hedeflemektedir. Kavramsal çerçeve olarak ikili ilişkileri üç döneme ayırmaktadır. Bunlar dostâne, hasmâne ve yumuşama dönemleridir. Yumuşama dönemi de kendi içinde iki kısma ayrılmaktadır: İşbirliğine açık olan ilişkiler dönemi ve savaşın muhal olduğu bölgesel güç mücadelesine dayalı ikili ilişkiler dönemleri.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
Gönderilme Tarihi | 21 Kasım 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 6 Sayı: 11 |