ESKRİMCİLERDE ALGILANAN ANTRENÖRLÜK DAVRANIŞI, KOLEKTİF YETERLİK VE HEDEF YÖNELİMLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Turhan Toros; Ahmet Duvan

ESKRİMCİLERDE ALGILANAN ANTRENÖRLÜK DAVRANIŞI, KOLEKTİF YETERLİK VE HEDEF YÖNELİMLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Yıl 2011, Cilt: 5 Sayı: 1, 33 - 41, 01.04.2011

Öz

Bu araştırma, eskrimcilerin, algıladıkları antrenörlük davranışı, kolektif yeterlik ve hedef yönelimleri ilişkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmanın örneklem grubunu 2009-2010 sezonunda Eskrim Şampiyonasına katılan eskrimciler oluşturmuştur. Araştırmaya 141 eskrimci yaş ortalaması 15.61±2.48 yıldır . katılmıştır. Verilerin toplanmasında Sporda Liderlik Ölçeği Leadership for Sport Scale-LSS , Kolektif Yeterlik Ölçeği Collective Efficacy Scale-CES ve Sporda Görev ve Ego Yönelimi Ölçeği Task and Ego Orientation in Sport Questionnaire-TEOSQ kullanılmıştır. Veriler Betimsel İstatistiksel Teknikleri ve Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Analizi ile hesaplanmıştır. Görev yönelimi puanları ile eğitim-öğretim davranışı r=.240;p≤.01 , demokratik davranış r=.179;p≤.05 , sosyal destek r=.657;p≤.01 ve ödüllendirici davranış puanları r=.191;p≤.05 açısından ve ego yönelimi puanları ile otoriter davranış r=.186;p≤.05 ve sosyal destek r=.210;p≤.05 puanları açısından anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca, kolektif yeterlik puanları ile eğitim-öğretim r=.162; p≤.05 , otoriter davranış r=.240; p≤.01 , sosyal destek r=.248; p≤.01 ve ödüllendirici davranış r=.248; p≤.01 puanları açısından ve kolektif yeterlik puanları ile görev yönelimi r=.240;p≤.01 puanları açısından anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak antrenörlük davranışı, kolektif yeterlik ve hedef yönelimleri arasında ilişki vardır ve düzeyleri değişebilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eskrim, Antrenörlük davranışı, Hedef yönelimleri, Kolektif yeterlik

Kaynakça

Allen, J.B., ve Howe, B.L. (1998). Player ability, coach feedback, and female adolescent athletes’ perceived competence and satisfaction. Journal of Sport & Exercise Psychology, 20, 280-299.
Anshel, M.H. (2003). Sport Psychology: From Theory to Practice (4th edition). San Francisco, CA: Benjamin Cummings.
Barrow, J. C. (1977). The variables of leadership: A review and conceptual framework. Academy of Management Review, 2, 231-251.
Başer, E., (1994). “Futbolda Psikoloji ve Başarı”. Yayınevi Yayıncılık, s:99, İstanbul.
Bray, S., Balaguer, I., ve Duda, J.L. (2004). The relationship of task self-efficacy and role efficacy beliefs to role performance in Spanish youth soccer. Journal of Sport Sciences, 22 (5), 429-437.
Chelladurai, P., Saleh, S., (1978). “Preferred Leadership in Sports”, Canadian Journal of
Applied Sport Sciences, 3, 85-92. Chelladurai, P., Saleh, S., (1980). “Dimensions of Leadership Behavior in Sport”
Development of A Leadership Scale. Journal of Sport Psychology, 2, 34-45. Duda, J.L.(1992). “Motivation in sport setting: A goal perspective approach”. In Roberts, G.C. (Eds.)
Motivation in Sport and Exercise (pp.57-91). Champaign, Illinois: Human Kinetics, 1992.
Duda, J.L., ve Nicholls, J. (1992). Dimensions of achievement motivation in schoolwork and sport.
Journal of Educational Psychology, 89, 290-299. Duda, J.L. ve Whitehead, J.(1998). “Measurement of goal perspectives in the physical domain”. In J.L.
Duda (Ed.), Advances in sport and exercise psychology measurement, (pp. 21-48), Morgantown, WV: Fitness Information Technology, Inc. Feltz, L.D.,ve Lirgg, D.C (1998). Perceived Team and Player Efficacy in Hockey. Journal of Applied Psychology. 83-4, 557-564 (1998).
Horn, T.S. (2002). Coaching effectiveness in the sport domain. In T.S. Horn (Ed.), Advances in
Sport Psychology (pg. 309-355). Champaign, IL: Human Kinetics. Kocaekşi, S. (2005). Başarılı ve Başarısız Hentbol Takımlarında Grup Sargınlığı ve Etki Eden
Değişkenler İle Başarı Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara. Midgley, C., Anderman, E., ve Hicks, L. (1995). Differences between elementary and middle school teachers and students: A goal theory approach. Journal of Adolescence, 15, 90-113.
Öcel, H. (2002). Takım Sporu Yapan Oyuncularda Kollektif Yeterlik Öz-Yeterlik ve Sargınlık ile Başarı
Algı ve Beklentileri Arasındaki İlişkiler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara. Radosevich, D. J. (2006). Understanding goal adjustment strategies based on goal orientation.
International Journal of Business Research, 6(1), 58-72. Radosevich, D. J., Allyn, M. R., ve Yun, S. (2007). Predicting performance by integrating four-factor goal orientation theory with goal setting theory. Seoul Journal of Business, 13(1), 21-47.
Radosevich, D. J., Vaidyanathan, V., Yeo, S., ve Radosevich, D. M. (2004). Relating goal orientation to self-regulatory processes: A longitudinal field test. Contemporary Educational Psychology, 29(3), 229.
Riggs, M.L., J. Warka., B.Babasa., R. Betancour., S. Hooker (1994). Development and Validation of
Self-Efficacy and Outcome Expectancy Scales for Job-Related Applications. Educational and Psychological Measuurement, 54, 793-802. Serpa, S., (1999). “Relationship Coach-Athlete: Outstanding Trends İn European
Research”, Motricidade Humana. Portuguese Journal of Human Performance Studies. V.12, N.1, P.7-19 Jan/Jun. Spink, K.S. (1990). “Group Cohesion and Collective Efficacy of Voleybol Teams” Journal of Sport and Exercise Psychology,12, 301-311 (1990).
Spink, K.S. (1995). Cohesion and intention to participate of female sport team athletes. Journal of
Sport & Exercise Psychology, 17, 416-427. Standage, M., Duda, J.L. ve Ntoumanis, N. (2005) A test of self-determination theory in school physical education. British Journal of Educational Psychology 75 ,, 411-433.
Toros, T. (2001). “Elit ve elit olmayan erkek basketbolcularda hedef yönelimi, güdüsel iklim ve hedeflerin özgünlük güçlük derecesi özellliklerinin yaşam doyumuna etkisi”. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Toros, T. (2002). “Elit ve elit olmayan erkek basketbolcularda hedef yönelimi, güdüsel (motivasyonel) iklim ve yaşam doyumu”. H.Ü. Spor Bilimleri Dergisi. 13(3), pp. 24-36.
Toros, T. (2004). “Sporda Görev ve Ego Yönelim Ölçeği- SGEYÖ’nin Türk sporcuları için güvenirlik ve geçerlik çalışması”. H.Ü. Spor Bilimleri Dergisi, 15, 3, pp. 155-166.
Toros, T. (2005). “Genç Basketbolcuların Oyunda Kalma Süreleri ile Hedef Perspektif Yaklaşımı
Yaşam Doyumu ve Algılanan Motivasyonel İklim Arasındaki İlişki”. H.Ü. Spor Bilimleri Dergisi, 16, 2, pp. 50-63. Toros, T. ve Tiryaki, Ş. (2006). “Sporda Liderlik Ölçeği’nin - Futbolcuların Antrenör Davranışlarını
Algılaması Versiyonunun- Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, 3-5 Kasım, Muğla, Türkiye. Toros, T. ve Yetim, Ü. (2000). “Elit bayan basketbolcularda hedef yönelimi ve güdüsel (motivasyonel) iklimin yaşam doyumu ile ilişkisi”. Hacettepe Spor Bilimleri Kongresi, 3-5 Kasım, Ankara.
Turman, P.D. (2003). Coaches and cohesion: The impact of coaching techniques on team cohesion in the small group setting. Journal of Sport Behavior, 26, 86-103.
Zaccaro, S., Blair, V., Peterson, C., ve Zazanis, M. (1995). Collective efficacy. In J. Maddux (Ed.), Self- efficacy, adaptation, and adjustment (pg. 305-328). New York: Plenum.