Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2020, Cilt: 14 Sayı: 2, 292 - 301, 03.08.2020

Öz

Kaynakça

  • 1. Abakay U. (2010). Futbolcu-antrenör iletişimin farklı statüdeki futbolcuların başarı motivasyonlarıyla ilişkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
  • 2. Adıgüzel Z. (2005). Sağlık personeli vatandaş (hasta) iletişiminin niteliği ve iletişimi etkileyen faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi. Manisa.
  • 3. Ayhan N. (2017). Mehmet Başbuğ’un eserlerinde orta asya anlatısı: Gösterge bilimsel bir analiz. İdil Sanat ve Dil Dergisi. 6(40), 3524- 3537.
  • 4. Başerer Z. (2014). Öğrencilerin interneti ve sosyal paylaşım sitelerini kullanma durumlarına göre iletişim becerileri ve öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
  • 5. Bozgeyikli H. (2001). Üniversite öğrencilerinin kişilik özellikleri ile kişiler arası ilişkilerde farkında olma düzeyleri. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Anabilim Dalı. Konya.
  • 6. Cesur H. (2009). Ortaöğretim müdürlerinin liderlik stilleri ve iletişim becerileri arasındaki ilişkinin öğretmen algılarına göre değerlendirilmesi (Şişli ilçesi örneği). Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
  • 7. Çağlar İ., Kılıç S. (2009). Genel iletişim. Nobel Yayınları. Ankara.
  • 8. Çetinkaya Z. (2011). Türkçe öğretmen adaylarının iletişim becerilerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. 19(2), 567-576.
  • 9. Devito JA. (2007). The interpersonal communication book. 11. Baskı. Ally & Bacon. Boston.
  • 10. Dilekman M., Başçı Z., Bektaş F. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 12(2), 223-231.
  • 11. Dökmen Ü. (2006). İletişim çatışmaları ve empati. 36. Baskı. Sistem Yayıncılık. İstanbul.
  • 12. Ergin A., Birol C. (2000). Eğitimde iletişim. Anı Yayıncılık. Ankara.
  • 13. Ergün M. (2009). Eğitim felsefesi. Pegem Akademi. Ankara.
  • 14. Erigüç G., Eriş H. (2013). Sağlık hizmetleri meslek yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri: Harran Üniversitesi örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 12(46), 232-254.
  • 15. Erigüç G., Şener T., Eriş H. (2013). İletişim becerilerinin değerlendirilmesi: Bir meslek yüksekokulu öğrencileri örneği. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi. 16(1), 45-65.
  • 16. Jamankulova R., Ayhan N. (2018). Cultural identity and media: Screening practices of marriage in Kyrgyz media. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 20(35), 21-26.
  • 17. Karasar N. (1994). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Ankara.
  • 18. Karcı Y. (2011). İletişim meslek lisesi öğrencilerinin empatik iletişim beceri düzeylerinin incelenmesi (Ankara il örneği). Selçuk İletişim. 6(4), 155-167.
  • 19. Kartal MA. (2013). Ortaöğretim öğrencilerin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve iletişim beceri düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Samsun.
  • 20. Kılcıgil E., Bilir P., Özdinç Ö., Eroğlu K., Eroğlu B. (2009). İki farklı üniversitenin beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerilerin değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 7(1), 19-28.
  • 21. Korkut F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 143-149.
  • 22. Mclean S. (2005). The basics of interpersonal communication. Ally & Bacon. Boston.
  • 23. Oskay Ü. (2001). İletişimin abc’si, Der Yayınları. İstanbul.
  • 24. Özer D. (2011). Etkili iletişim becerilerinin sosyal ortama uyum sağlamadaki işlevi: Fırat Üniversitesi uygulaması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Elazığ.
  • 25. Özer K. (2006). İletişimsizlik becerisi. 6.Baskı. Sistem Yayıncılık. İstanbul.
  • 26. Özerbaş MA., Bulut M., Usta E. (2007). Öğretmen adaylarının algıladıkları iletişim becerisi düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi. 8(1), 123-135.
  • 27. Sezgin S. (2019). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının işbirlikli öğrenmeye yönelik tutumları ile etkili iletişim becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Niğde.
  • 28. Şeker A. (2000). Sınıf öğretmenlerinin iletişim becerileri ile sınıf atmosferi arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
  • 29. Şenbakar K. (2015). Elit boksörlerde iletişim becerilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Elazığ.
  • 30. Tepeköylü Ö. (2007). BESYO öğrencilerinin iletişim becerileri algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Manisa.
  • 31. Toy S. (2007). Mühendislik ve hukuk fakülteleri öğrencilerinin iletişim becerileri açısından karşılaştırılması ve iletişim becerileriyle bazı değişkenler arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • 32. Tutar H., Yılmaz M. (2010). Genel iletişim kavramlar ve modeller. Seçkin yayınları. İstanbul.
  • 33. Türkoğlu N. (2010). Toplumsal iletişim. Urban Yayınları. İstanbul.
  • 34. Yılmaz V. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin iletişim becerileri, problem çözme becerileri ve empatik eğilim düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Muğla.
  • 35. Yüksel H. (2009). İletişim kavramı tanımı. İçinde: Demiray M. (Editör). Genel iletişim. Pegem Akadem. Ankara.

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN İLETİŞİM BECERİSİ DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 14 Sayı: 2, 292 - 301, 03.08.2020

Öz

Bu araştırmanın amacı, üniversite eğitimi alan bireylerin iletişim beceri düzeylerini farklı değişkenlere göre incelemektir. Araştırmada, betimsel nitelikli tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu 2019-2020 eğitim öğretim yılında Kırgızistan Türkiye Manas Üniversitesinde hazırlık sınıflarında eğitim öğretim gören 42 erkek ve 148 bayan katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırmada araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgiler Formu” ve Bireylerin iletişim becerilerini ölçmek için Korkut (1997) tarafından geliştirilen İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği (İBDÖ) kullanılmıştır. Çalışmaya katılan bireyler hakkında tanımlayıcı bilgiler sağlamak amacıyla frekans dağılımları yapılmıştır. Elde edilen verilerin normal bir dağılım gösterip göstermediğini belirlemek için normallik analizleri yapılmıştır. Veriler normal dağılım özelliği gösterdiğinden dolayı ikili grup karşılaştırmalarında Independent Samples T Test, ikiden daha fazla grup karşılaştırmaları için ise One Way Anova, grup içi karşılaştırmalarda ise Tukey-HSD testleri kullanılmıştır. Sonuç olarak; cinsiyet, yaş, kardeş sayısı, anne-baba eğitim düzeyi, ailenin gelir durumu değişkenlerinde anlamlı bir fark ortaya çıkmamıştır. Ancak bölüm değişkeninde anlamlı fark olduğu tespit edilmiştir

Kaynakça

  • 1. Abakay U. (2010). Futbolcu-antrenör iletişimin farklı statüdeki futbolcuların başarı motivasyonlarıyla ilişkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
  • 2. Adıgüzel Z. (2005). Sağlık personeli vatandaş (hasta) iletişiminin niteliği ve iletişimi etkileyen faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi. Manisa.
  • 3. Ayhan N. (2017). Mehmet Başbuğ’un eserlerinde orta asya anlatısı: Gösterge bilimsel bir analiz. İdil Sanat ve Dil Dergisi. 6(40), 3524- 3537.
  • 4. Başerer Z. (2014). Öğrencilerin interneti ve sosyal paylaşım sitelerini kullanma durumlarına göre iletişim becerileri ve öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
  • 5. Bozgeyikli H. (2001). Üniversite öğrencilerinin kişilik özellikleri ile kişiler arası ilişkilerde farkında olma düzeyleri. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Anabilim Dalı. Konya.
  • 6. Cesur H. (2009). Ortaöğretim müdürlerinin liderlik stilleri ve iletişim becerileri arasındaki ilişkinin öğretmen algılarına göre değerlendirilmesi (Şişli ilçesi örneği). Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
  • 7. Çağlar İ., Kılıç S. (2009). Genel iletişim. Nobel Yayınları. Ankara.
  • 8. Çetinkaya Z. (2011). Türkçe öğretmen adaylarının iletişim becerilerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. 19(2), 567-576.
  • 9. Devito JA. (2007). The interpersonal communication book. 11. Baskı. Ally & Bacon. Boston.
  • 10. Dilekman M., Başçı Z., Bektaş F. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 12(2), 223-231.
  • 11. Dökmen Ü. (2006). İletişim çatışmaları ve empati. 36. Baskı. Sistem Yayıncılık. İstanbul.
  • 12. Ergin A., Birol C. (2000). Eğitimde iletişim. Anı Yayıncılık. Ankara.
  • 13. Ergün M. (2009). Eğitim felsefesi. Pegem Akademi. Ankara.
  • 14. Erigüç G., Eriş H. (2013). Sağlık hizmetleri meslek yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri: Harran Üniversitesi örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 12(46), 232-254.
  • 15. Erigüç G., Şener T., Eriş H. (2013). İletişim becerilerinin değerlendirilmesi: Bir meslek yüksekokulu öğrencileri örneği. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi. 16(1), 45-65.
  • 16. Jamankulova R., Ayhan N. (2018). Cultural identity and media: Screening practices of marriage in Kyrgyz media. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 20(35), 21-26.
  • 17. Karasar N. (1994). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Ankara.
  • 18. Karcı Y. (2011). İletişim meslek lisesi öğrencilerinin empatik iletişim beceri düzeylerinin incelenmesi (Ankara il örneği). Selçuk İletişim. 6(4), 155-167.
  • 19. Kartal MA. (2013). Ortaöğretim öğrencilerin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve iletişim beceri düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Samsun.
  • 20. Kılcıgil E., Bilir P., Özdinç Ö., Eroğlu K., Eroğlu B. (2009). İki farklı üniversitenin beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerilerin değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 7(1), 19-28.
  • 21. Korkut F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 143-149.
  • 22. Mclean S. (2005). The basics of interpersonal communication. Ally & Bacon. Boston.
  • 23. Oskay Ü. (2001). İletişimin abc’si, Der Yayınları. İstanbul.
  • 24. Özer D. (2011). Etkili iletişim becerilerinin sosyal ortama uyum sağlamadaki işlevi: Fırat Üniversitesi uygulaması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Elazığ.
  • 25. Özer K. (2006). İletişimsizlik becerisi. 6.Baskı. Sistem Yayıncılık. İstanbul.
  • 26. Özerbaş MA., Bulut M., Usta E. (2007). Öğretmen adaylarının algıladıkları iletişim becerisi düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi. 8(1), 123-135.
  • 27. Sezgin S. (2019). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının işbirlikli öğrenmeye yönelik tutumları ile etkili iletişim becerileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Niğde.
  • 28. Şeker A. (2000). Sınıf öğretmenlerinin iletişim becerileri ile sınıf atmosferi arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
  • 29. Şenbakar K. (2015). Elit boksörlerde iletişim becerilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Elazığ.
  • 30. Tepeköylü Ö. (2007). BESYO öğrencilerinin iletişim becerileri algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Manisa.
  • 31. Toy S. (2007). Mühendislik ve hukuk fakülteleri öğrencilerinin iletişim becerileri açısından karşılaştırılması ve iletişim becerileriyle bazı değişkenler arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
  • 32. Tutar H., Yılmaz M. (2010). Genel iletişim kavramlar ve modeller. Seçkin yayınları. İstanbul.
  • 33. Türkoğlu N. (2010). Toplumsal iletişim. Urban Yayınları. İstanbul.
  • 34. Yılmaz V. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin iletişim becerileri, problem çözme becerileri ve empatik eğilim düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Muğla.
  • 35. Yüksel H. (2009). İletişim kavramı tanımı. İçinde: Demiray M. (Editör). Genel iletişim. Pegem Akadem. Ankara.
Toplam 35 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Spor Hekimliği
Bölüm Research Article
Yazarlar

Kanat Dzhanuzakov Bu kişi benim 0000-0001-9138-4799

Ünal Türkçapar 0000-0002-4205-6446

Yavuz Yasul 0000-0002-9458-1664

Atilla Çakar 0000-0002-3564-3909

Yayımlanma Tarihi 3 Ağustos 2020
Gönderilme Tarihi 4 Mayıs 2020
Kabul Tarihi 15 Temmuz 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 14 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Dzhanuzakov, K., Türkçapar, Ü., Yasul, Y., Çakar, A. (2020). ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN İLETİŞİM BECERİSİ DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ. Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 14(2), 292-301.

16227

16228

16229

16230