Investigation of Meadow Areas of Kılçadır Village (Center-Bingöl) in terms of Forage Yield and Some Quality Characteristics

Yıl 2025, Cilt: 12 Sayı: 1, 60 - 69, 30.05.2025

Hamza Balkan , Erdal Çaçan

https://doi.org/10.35193/bseufbd.1433884

Öz

This study was conducted to determine the forage yield and quality of meadow fields of Kılçadır village of Bingöl province. In the study, yield, botanical composition by weight, quality, and some macro element contents of eight meadow plots of Kılçadır village were determined and the plots were compared in terms of these characteristics. The plots showed statistically significant differences in terms of these characteristics. The highest plant height, green forage yield, dry matter yield, crude protein content, crude protein yield and phosphorus content were obtained from plots 190/5 and 190/6. Plot 207/5 had the lowest values in terms of ADF and NDF content and the highest values in terms of DDM, DMI, RFV and magnesium. In the meadow plots, legumes accounted for 14.7-28.1%, grasses 27.0-74.0% and other family plants 11.3-53.4% of the botanical composition by weight. As a result, it was determined that meadow plots gave high values in terms of yield, botanical composition by weight, quality and macro element contents and plots numbered 190/5 and 190/6 stood out in terms of forage yield and crude protein ratio and yield, while plot numbered 207/5 stood out in terms of other quality characteristics.

Anahtar Kelimeler

Meadow , Yield , Quality , Macro Elements

Kılçadır Köyü (Merkez-Bingöl) Çayır Alanlarının Ot Verimi ve Bazı Kalite Özellikleri Açısından İncelenmesi

Öz

Bu araştırma, Bingöl iline bağlı Kılçadır köyü çayır alanlarının ot verimi ve kalitesini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada Kılçadır köyüne ait sekiz adet çayır parselinin verim, ağırlığa göre botanik kompozisyon, kalite ve bazı makro element içerikleri belirlenmiş ve parseller bu özellikler açısından karşılaştırılmıştır. Bu özellikler açısından parseller kendi içerisinde istatistiksel olarak önemli farklılıklar göstermiştir. En yüksek bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, ham protein oranı, ham protein verimi ve fosfor içeriği 190/5 ve 190/6 numaralı parsellerden alınmıştır. 207/5 numaralı parsel hem ADF ve NDF oranı açısından en düşük değeri veren hem de SKM, KMT, NYD ve magnezyum açısından en yüksek değeri veren parsel olmuştur. Çayır parsellerinde baklagiller %14.7-28.1, buğdaygiller %27.0-74.0 ve diğer familya bitkileri %11.3-53.4 oranlarında ağırlığa göre botanik kompozisyona katılım göstermişlerdir. Sonuçta, çayır parsellerinin verim, ağırlığa göre botanik kompozisyon, kalite ve makro element içerikleri açısından yüksek değerler verdiği ve 190/5 ve 190/6 numaralı parsellerin ot verimi ile ham protein oranı ve verimi açısından, 207/5 numaralı parselin ise diğer kalite özellikleri açısından öne çıktığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çayır , Verim , Kalite , Makro Elementler

Kaynakça

• Tükel, T., & Hatipoğlu, R. (2017). Çayır-Mera Amenajmanı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Genel Yayın No: 191, Ders Kitapları Yayın No: A-59, Adana.
• Ekiz, H. (2017). Çayır ve Mera Yönetimi. https://acikders.ankara.edu.tr/1760, Ankara.
• Altın, M., Gökkuş, A., & Koç, A. (2011). Çayır ve Mera Yönetimi Cilt:1. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Gene Müdürlüğü, 24-31, Ankara.
• Soya, H., Avcıoğlu, R., & Geren, H. (2004). Yem Bitkileri. Hasad Yayıncılık, 22, İstanbul.
• Kara, A., Çakal, Ş., Tavlaş, A., Aygün, C., & Avağ, A. (2009). Kuzeydoğu Anadolu’da çayır ve mera kullanımı ile ilgili alışkanlıklar ve problemler. Alınteri Zirai Bilimleri Dergisi, 16(1), 7-18.
• Şimşek, U., Çakal, Ş., Özgöz, M.M., Sürmen, M., Aksakal, E., Dumlu, S. (2005). Erzurum Çat İlçesi Doğal Çayırlarının Verim ve Toprak Özelliklerinin Belirlenmesi. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi 5-9 Eylül, 851-856.
• Güllap, M. K., Erkovan, H. İ., Daşçı, M., Koç, A., & Alatürk, F. (2009). Fosforlu Gübre ve Fosfor Çözücü Bakteri (Bacillus megaterium var. phosphaticum) Uygulamalarının Çayırların Verim ve Kompozisyonuna Etkisi. Türkiye VIII Tarla Bitkileri Kongresi 19-22 Ekim, 590-591.
• Arslan, C., & Tufan, T. (2011). Kars yöresinde farklı tarihlerde biçilen çayırların verim özellikleri, besin madde içerikleri ve en uygun biçim tarihlerinin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi, 6(2), 131-138.
• Doğan, A. (2011). Kırklareli ili Pehlivanköy ilçesi Yeşilpınar Köyü doğal çayır vejetasyonunda farklı biçim zamanlarının verim potansiyeli ve bazı besin elementlerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Tekirdağ.
• Temel, S., Şimşek, U., Erdel, E., Tohumcu, F., & Gökmen, F. (2016). Farklı toprak özelliklerinin taban çayırların floristik kompozisyonu üzerine etkisi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 25(Özel sayı-2), 168-173.
• TÜİK (2024). Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr, (31.01.2024).
• Özkurt, M. (2020). Türkiye, Doğu Anadolu bölgesi ve Muş ilinde çayır-mera yem bitkileri ve hayvancılığın bugünkü durumu. Turkish Journal of Agriculture - Food Science and Technology, 8(10), 2191-2201.
• Tarhan, H., & Çaçan, E. (2020). Bingöl İlinde mera verim ve kalitesinin yöneylere bağlı olarak aylık değişimi ve otlatmaya başlama zamanının belirlenmesi. Düzce Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Dergisi, 8(1), 110-122.
• Çaçan, E., & Başbağ, M. (2016). Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme Köylerinin farklı yöney ve yükseltilerde yer alan mera kesimlerinde botanik kompozisyon ve ot veriminin değişimi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 53(1), 1-9.
• Serin, Y., Zengin, H., Tan, M., Koç, A., & Erkovan, H. İ. (2005). Çayır ve Mera Bitkileri Kılavuzu. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
• Serin, Y., Tan, M., Koç, A., & Zengin, H. (2008). Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Çayır, Mera, Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı, Ankara.
• Morrison, J. A. (2003). Hay and Pasture Management, Chapter 6. Illinois Agronomy Handbook, 72.
• Açıkgöz, N., & Açıkgöz, N. (2001). Tarımsal araştırmaların istatistiki değerlendirilmesinde yapılan bazı hatalar: I. Tek faktörlü denemeler. Anadolu, 11(1), 135-147.
• Demirkuş, T., Demirkuş, N., & Beşkaya Gül, S. (2005). Farklı dönemlerde biçilen Van yöresi çayırlarının botanik yapısı, silolanma özellikleri ve yem değerlerinin belirlenmesi. TÜBİTAK Projesi, PROJE NO: VHAG-1849 (101V140), 12-84.
• Altınok, Z. (2015). İlkbahar otlatmasının çayır vejetasyonun ot verimi ve kalitesi üzerine etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Erzurum, 15-21.
• Çaçan, E., & Arslan, İ. (2020). Ranunculus constantinopolitanus bitkisinin bazı bitkisel özellikleri, beslenme değeri ve tohumlarına ait çimlenme oranlarının belirlenmesi. Türk Tarım-Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 8(7), 1553-1558.
• Akdeniz, H. (2022). Trabzon-Düzköy ilçesi yayla çayırlarının floristik yönden incelenmesi. Journal of Agriculture, 5(2), 34-49.
• Gökkuş, A. (1990). Gübreleme sulama ve otlatma uygulamalarının Erzurum ovasındaki çayırların kimyasal ve botanik kompozisyonlarına etkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(2), 7-24.
• Akdemir, H. (1996). Van şartlarında doğal çayırların farklı biçim dönemlerinde ot verimi, otun besleme değeri ve botanik kompozisyonunun tespiti üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Van.
• Küpe, F. (2013). Kıraç ve taban meralar ile çayırların botanik kompozisyon ot verimi ve kalitelerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Erzurum.
• Gökkuş, A. (1989). Gübre ve herbisit uygulamalarının ot ve ham protein verimleriyle botanik kompozisyonlarına etkileri. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(1), 65-70.
• Can, M., & Ayan, İ. (2017). Domuz ayrığı (Dactylis glomerata L.) popülasyonlarında gelişme dönemlerine göre verim ve bazı özelliklerin değişimi. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20(2), 160-166.
• Gürsoy, E. & Macit, M. (2017a). Erzurum ili çayır ve meralarında doğal olarak yetişen bazı buğdaygil yem bitkilerinin nispi yem değerleri bakımından karşılaştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 27(3), 309-317.
• Muller, L. D. (2023). Dietary Minerals for Dairy Cows on Pasture. https://extension.psu.edu/dietary-minerals-for-dairy-cows-on-pasture, (09.11.2023).
• Gürsoy, E., & Macit, M. (2017b). Erzurum ili çayır ve meralarında doğal olarak yetişen bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkilerinin mineral madde kompozisyonlarının belirlenmesi. Alinteri Journal of Agriculture Science, 32(1), 1-9.