Hannah Arendt: Dreyfus Davası’nda Adalet

Yıl 2019, , 565 - 574, 31.12.2019

Tuğçe Erdinç

https://doi.org/10.33905/bseusbed.575066

Öz

Bu
makale, Hannah Arendt’in Totalitarizmin
Kaynakları 1 / Antisemitizm adlı kitabının son bölümü olan Dreyfus
Davası’ndan hareketle adalet ile adaletsizlik, insan sevgisi ile ırkçılık,
korku ile başkaldırı, etkinlik ile edilgenlik arasında sıkışıp kalan birey
üzerinedir. Davada Yahudi olan Dreyfus’un ırkı yüzünden haksız yere
yargılanması ve yöneticilerin kendi suçunu kapatmak için adaleti toz bulutunun
içine hapsetmeleri ve halkı yurt sevgisiyle sömürerek kendi çıkarları için
nasıl galeyana getirdikleri anlatılmaktadır. Evrensel bir hak olan adalet ve
insan onuru bir ırkın içinde görünmez hale gelmiştir.

Bu
çerçevede Agamben’in Dispozitif
Nedir?\Dost adlı kitabından hareketle yöneticilerin adaleti görünmez kılmak
için nasıl insanları düşünmekten alıkoydukları, her yerden insanı sararak fikirsizleştirdiği
ortaya konularak, insanların bu sarıştan kurtulmaları için Ranciere’in etkin
seyircisi ve Badiou’da bir fikrin önemi ortaya konacaktır. Çünkü insanı diğer
canlılardan ayırt eden düşünmesidir. Olanaklar varlığı olan insan, olanaklarını,
aklıyla, düşünmesiyle etkin bir şekilde ortaya koyar ve gerçekleştirir. Bu amaç
doğrultusunda bu makale, fikirsizlik olgusunun nelere yol açtığını gözler önüne
sermeye çalışacaktır.

Anahtar Kelimeler

Hannah Arendt, Dreyfus Davası, Irk, Adalet, Düşünmenin Önemi

Hannah Arendt: Justice in The Dreyfus Case

Öz

By moving
from the last chapter of Hannah Arendt’s Sources of Totalitarianism 1 /
Antisemitizm, this article is about the indivisual who is stuck between justice
and unjustice, racism and human love, rebellion and fear, activity and passivity.
In the
case,  the unjust trial of the Jew
Dreyfus is described because of his race and the rulers imprison the justice in
a claud of dust to cover their own guilt and how they exploit the public, by
using the love of the country and aggravate them for their own interests.  Justice and human dignity, a universal right,
have become invisible within a human race.

In this context, by concidering Agamben’s
“What is Dispozitif/ Friend” how the managers have prevented people thinking to
make justice invisible, by being revealed that it has made the human being
idealless, by wrapping the human being from every side, in order people to be
rescued from this trouble, the importance of Ranciere’s effective audience, in
Badiou the importance of idea will be revealed. Because what distinguishes
human being from other living things is that human being thinks. The human
being, the existence of possibilities, presents and realizes his / her possibilities
with his/her mind and thinking effectively. Under the light of this purpose,
this article will try to reveal what the phenomenon of the unconsciousness
causes.

Kaynakça

• Referans 1 Agamben, Gıorgıo (2012), Dispozitif Nedir? / Dost, (Çev. Ekin Dedeoğlu) Monokl Yayınları, İstanbul.
• Referans 2 Arendt, Hannah (1996), Totalitarizmin Kaynakları / 1 Antisemitizm, (Çev. Bahadır Sina Şener) İletişim Yayıncılık, İstanbul.
• Referans 3 Badiou, Alain (2011), Komünist Hipotez, (Çev. Oylum Bülbül) Encore Yayınları, İstanbul.
• Referans 4 Ranciere, Jacques. (2009), Özgürleşen Seyirci, (Çev. E. Burak Şaman) Metis Yayınları, İstanbul.