Yenilikçi Materyal Tasarlamanın Sınıf Öğretmeni Adaylarının Yenilikçilik Düzeylerine Etkisi

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 3, 857 - 878, 26.10.2016

Gamze Yavuz Konokman Gürol Yokuş Tugba Yanpar Yelken

Öz

Yenilikçi materyal tasarlamanın sınıf öğretmeni adaylarının yenilikçilik düzeylerine etkisini ve yenilikçi materyal tasarlama sürecinden sonra öğretmen adaylarının yenilikçilik algısını ortaya çıkarmak amacıyla gerçekleştirilen bu çalışma durum çalışması olarak tasarlanmıştır. Araştırma grubunu 2013-2014 öğretim yılında Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Programında 3. sınıfta öğrenim gören 27 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Yenilikçi materyal tasarlama süreci öncesi ve sonrasında öğretmen adaylarına bireysel yenilikçilik ölçeği ve yenilikçilik algısı anketi uygulanmıştır. Ayrıca uygulama sürecinde öğretmen adaylarının yenilikçi materyal tasarlama sürecine ilişkin günlük tutmaları istenmiştir. Elde edilen nitel verilerin analizinde Nvivo 8 programı yardımıyla içerik analizi yapılmıştır. Nicel veriler, betimsel istatistikler, ilişkili ve ilişkisiz örneklemler için t-testi analiz teknikleriyle çözümlenmiştir. Çalışma sonunda, yenilikçi materyal tasarlayan sınıf öğretmeni adaylarının yenilikçilik düzeylerinde artısın olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca öğretmen adaylarının eğitimde yenilikçilik, yenilikçi öğretmenin özellikleri ve yenilikçi materyal geliştirme konusunda algılarının oluşturulduğu görülmektedir. Yenilikçi materyal geliştirme sürecine ilişkin öğretmen adaylarının olumlu görüşleri çalışma sonuçlarındandır. 

 

Anahtar Kelimeler

materyal geliştirme, yenilikçilik, öğretmen adayı

Kaynakça

• Aksay, K. (2011). Yenilikçilik kültürünün örgütsel yenilikçilik üzerine etkisi: Konya ilinde faaliyet gösteren özel hastanelerde bir uygulama. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Arslan, K. (2002). Üniversiteli gençlerde mesleki tercihler ve girişimcilik eğilimleri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6, 1-11.
• Basadur, M. ve Gelade, G. A. (2006). The role of knowledge management in the innovation process. Creativity and Innovation Management, 15(1), 45-62.
• Cohen, D. K. ve Ball, D. L. (2000). Instructional innovation: Reconsidering the story. Ann Arbor: University of Michigan, The Study of Instructional Improvement.
• Çelik, M. (2006). İlköğretim okullarında değişimin ve yeniliklerin uygulanmasını engelleyen faktörlerin öğretmen ve yönetici algılarına göre belirlenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
• Çoklar, A. N. (2012). Individual innovativeness levels of educational administrators. Digital Education Review, (22), 101-110.
• Çuhadar, C., Bülbül, T. ve Ilgaz, G. (2013). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 12(3).
• Davey, L. (1991). The application of case study evaluations. ERIC Clearinghouse on Tests, Measurement, and Evaluation. http://eric.ed.gov/?id=ED338706 (Erişim Tarihi: 2016, 30 Eylül).
• Demir, S. B. ve Yorulmaz, E. (2014). Tarih derslerinde akıllı tahta kullanım durumunun incelenmesi (Bir durum çalışması). Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (28), 15-38.
• Demirel, Y. ve Seçkin, Z. (2008). Bilgi ve bilgi paylaşımının yenilikçilik üzerine etkileri. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 189-202.
• Drent, M. ve Meelissen, M. (2008). Which factors obstruct or stimulate teacher educators to use ICT innovatively? Computers & Education, 51, 187-199.
• Elçi, Ş. (2005). Eski köye yeni adet getirin! www.focusinnovation.net/Download/ekin_tanitim.pdf. (Erişim Tarihi: 2011, 15 Nisan).
• Elçi, Ş. (2011). Gelecek için eğitim programları ve politikaları. TED (Ed.), Uluslararası eğitim forumu II: Eğitimde inovasyon içinde (69-73), Ankara: İşkur Matbaacılık Kağ. San. ve Tic. Ltd. Şti.
• Erdal, M. (2001). Yeni bin yılda girişimci eğitiminin önemi. TOSYÖV Girişim Dergisi, 4-5.
• Erdoğan, D. G. ve Güneş, D. Z. (2013). The relationship between individual innovatiness and change readiness conditions of students attending faculty of education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 106, 3033-3040.
• Ersoy, B. A. ve Şengül, C. M. (2008). Yenilikçiliğe yönelik devlet uygulamaları ve AB karşılaştırması. Yönetim ve Ekonomi. Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1), 59-74.
• Fidan, M. (2015). Akademisyenlerin sınıflarında örgütsel değer yönetimi düzeyleri ve öğretim sürecinde inovatif uygulamaları. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 151-162.
• Goldsmith, R. E. ve Foxall, G. P. (2003). The measurement of innovativeness. L.V. Shavinina (Ed.), The international handbook of innovation içinde (s.321-329). Oxford: Elsevier Sciences Ltd.
• Grunberg, J., & Summers, M. (1992). Computer innovation in schools: A review of selected research literature. Journal of Information Technology for Teacher Education, 1(2), 255–276.
• Kılıçer, K. & Odabaşı, F. H. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçei (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education), 38, 150-164.
• Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Hurt, H. T., Joseph, K. ve Cook, C. D. (1977). Scales for the measurement of innovativeness. Human Communication Research, 4, 58-65
• Lope Pihie, Z. A. & Bagherı, A. (2011). Are teachers qualified to teach enterpreneurship? Analysis of enterpreneurial attitude and self-efficacy. Journal of Applied Sciences, 11(18), 3308-3314.
• Luecke, R. (2008). İş dünyasında yenilik ve yaratıcılık. (Çev.: Turan Parlak), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Yayın: 1387, İstanbul.
• Mcmillan, H. J. Ve Schumacher, S. (2010). Research in Education. Boston: Pearson Education.
• Mumtaz, S. (2000). Factors affecting teachers’ use of information and communication technology: A review of the literature. Journal of Information Technology for Teacher Education, 9(3), 319–341.
• Özmusul, M. (2012). Öğretmen eğitiminde yaratıcılık ve inovasyon. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(3), 731-746.
• Partnership for 21st Century Skills. (2003). Learning for the 21st century: A report and mile guide for 21st century skills. http://www.21stcenturyskills.org/images/stories/otherdocs/P21_Report.pdf. (Erişim Tarihi: 2008, 18 Mayıs).
• Romer, P. (2007). Türkiye inovasyonla nasıl kalkınacak. Türkiye 2. İnovasyon Konferansı içinde (s. 93-108). İstanbul: Turkishtime.
• Şahin, V., Bilgili, M. ve Kocalar, A.O. (2015). Coğrafya lisans öğrencilerinin eğitimdeki inovasyon ile ilgili görüşleri. Turkish Studies, 10(11), 1411-1426.
• Tella, S. ve Kirsi, T. (1999). An Analysis of the aims and outcomes of "the European observatory" of the European Commission (1994-1998). Research Report 200.
• United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. (2002). Information and communication technologies in teacher education: A planning guide. France: Division of Higher Education.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, M. (2007). Sınıf öğretmeni yetiştirmede teknoloji eğitimi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(1).
• WEF (2013). The Global Competitiveness Report 2012-2013, (Full Data Edition), World Economic Forum.
• Wolpert, J.D. (2003). Yenilik Kutularının Dışına Çıkmak, Yenilikçilik, (Çev. Ahmet Kardam). İstanbul: MESS Yayınları.