Sınıf Öğretmenlerinin Girişimcilik Becerilerinin Okul Müdürlerinin Çalışma Hayatı Üzerine Etkisi

Yıl 2015, USOS 2015 - ÖZEL SAYI, 140 - 151, 06.10.2015

Muhammet Ülküdür , Serpil Duman Ahmet Bacanak

Öz

Çağdaş toplumların temelini oluşturan birey faktörüne ait özellikleri etkileyen etmenlerin ortaya konması, olumlu özelliklerin geliştirilmesi olumsuz olanların giderilmesi önem arz etmektedir. Bunun için en etkili araç eğitimdir. Bireyler doğuştan gelen becerilerini, ancak eğitim ile sağlıklı bir şekilde geliştirebilirler. Kendini ve becerilerini geliştirmiş bireyler ise gerek yaşadığı toplumun gerekse geleceğin anahtarıdır. Bu nedenle eğitim sistemi ve eğitimcilere büyük bir görev düştüğü söylenebilir. Bireyler gerek kişisel gerekse mesleki gelişimleri ile ilgili olumlu ya da olumsuz görüşlerden etkilenebilmektedir. Bu bağlamda, okul kültürünü meydana getiren müdür ve öğretmen gibi aktörlerin de eğitim sürecinde birbirlerinden etkilenebileceği söylenebilir. Nitel yaklaşımla gerçekleştirilen bu çalışmada, okul kültürü bağlamında, sınıf öğretmenlerinin girişimcilik becerilerinin, okul müdürlerinin çalışma hayatına etkisinin ortaya konması amaçlanmıştır. Araştırmada olgu bilim yöntemi kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde NVivo 9 programı kullanılmıştır. Çalışma sonucunda okul müdürlerinin sınıf öğretmenlerinin girişimcilik becerilerinden olumlu olarak etkilendikleri sonucuna varılmış, sınıf öğretmenlerinin girişimcilik becerilerini geliştirebilecek önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Girişimcilik, Okul kültürü, Sınıf öğretmeni, Okul müdürü

Kaynakça

• Aytaç, Ö. (2006). Girişimcilik: Sosyo-Kültürel bir perspektif. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 15, 139-160.
• Cassell, C., Buehring, A., Symon, G., Johnson, P. & Bishop, V. (2005). Qualitative management research: A thematic analysis of interviews with stakeholders in the field, Report to ESRC. http://bgpinqmr.group.shef.ac.uk/pdf/final_research_report.pdf. (Erişim Tarihi: 2012, 12 Mayıs).
• Çelik, V. (2013). Okul Kültürü ve Yönetimi. Ankara: Pegem.
• Fındıkçı, İ. (2001). Bilgi Toplumunda Eriyen Değerler ve Eğitim, 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu. 11-13 Ocak 2001. Ankara.
• Giddens, A. (2000). Sosyoloji. Ankara: Ayraç.
• Hisrich, R. D. & Peters, M. (2001). Entrepreneurship. McGraw-Hill Higher.
• Kaya, A. (2014). Okul Kültürü. Eğitim Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar Ders Ödevi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• -
• Kuş Saillard, E. (2009). NVivo 8 ile Nitel Araştırma Projeleri. Ankara: Anı.
• MEB (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB (2005). İlköğretim 1-5. Sınıf Programları Tanıtım El Kitabı. Milli Eğitim Bakanlığı, TTKB. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
• Okutan, M. ve Kahveci, A. (2010). İlköğretim Okul Müdürlerinin Gelen Öz Yeterlilik İnançlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi (Rize Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 27-42.
• Peterson, K. D. & Deal, T. E. (2002). The Shaping School Culture Fieldbook. San Francisco: Jossey-Bass.
• Rosenholtz, S. J. (1985). Political Myth About Education Reform: Lessons From Research on Teaching. Phi Delta Kappan, 66(5), 349-355.
• Seferoğlu, S. S. (1999). Hizmet İçinde Mesleki Gelişim ve Uzaktan Eğitim Teknolojilerinin Kullanılması. Birinci Uzaktan Eğitim Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Kara Kuvvetleri Komutanlığı Eğitim ve Doktrin Komutanlığı, s. 103-111.
• Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen Yeterlikleri ve Mesleki Gelişim. Bilim ve AklınAydınlığında Eğitim Dergisi. Sayı 58.
• Şahin, M. (2011). Girişimcilik Bağlamında Eğitimin Sivilleşmesi ve Girişimcilik Örneği Olarak STK’lar. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 121-132.
• Şimşek, Y. ve Altınkurt, Y. (2009). Endüstri Meslek Liselerinde Görev Yapan Öğretmenlerin Okul Müdürlerinin İletişim Becerilerine İlişkin Görüşleri, Akademik Bakış- İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi Türk Dünyası Kırgız- Türk Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslar Arası Hakemli E-Dergisi. 17. (Temmuz-Ağustos-Eylül).
• Şişman, M. (1999). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Şişman, M. Ve Uysal, Ş. (2012). Okullarda Kültür ve İklim. W. K. Hoy & C. K. Miskel. İçinde S. Turan (Ed.), Eğitim Yönetimi Teori, Araştırma ve Uygulama (S. Turan, çev., s. 163-201). Ankara: Nobel.
• TUSİAD, (2002). Türkiye’de Girişimcilik. Yayın No: TUSİAD-T/2002-12/340.
• Van Manen, M. (1990). Researching Lived Experience: Human Science for an Action Senstive Pedagogy. New York: State University of New York.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldırım, K. (2014). Örgüt Kültürünü Oluşturan Unsurlar İçinde Okul Kültürü, Ankara: Pegem.