Bu çalışmanın amacı, araştırma görevlilerinin özyeterlik inançları ile bireysel gelişim inisiyatifi düzeyleri arasındaki ilişinin incelenmesidir. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada, çalışma grubunu İstanbul ve Ankara’da bulunan devlet üniversitelerinde görev yapmakta olan 408 araştırma görevlisi oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Sherer ve Adams’ın (1983) geliştirdiği ve Yıldırım ve İlhan’ın (2010) Türkçe’ye uyarladığı “Genel Özyeterlik Ölçeği” ile Robitschek’in (1998) geliştirdiği ve Akın ve Anlı’nın (2011) Türkçe’ye uyarladığı “Bireysel Gelişim İnisiyatifi Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler 2014-2015 öğretim yılı bahar döneminde toplanmıştır. Ölçeklerin yapı geçerliği, doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile sınanmış ve güvenirliği için ise Cronbach alfa katsayıları hesaplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde t testi, ANOVA, Pearson korelasyonu ve çoklu regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda araştırma görevlilerinin özyeterlik inançları ile bireysel gelişim inisiyatifi kullanma düzeyleri arasındaki ilişkinin orta düzeyde olduğu, araştırma görevlilerinin özyeterlik düzeylerinin bireysel gelişim inisiyatifi düzeylerinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu belirlenmiştir.
Araştırma görevlisi Bireysel gelişim inisiyatifi Özyeterlik Üniversite
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 4 Sayı: 2 |