LA FORMATION DE KARABAYIR, BASE DE LA TRANSGRESSION MIOCENE DANS LA REGION DE KORKUTELİ (DEPARTEMENT D'ANTALYA-TURQUIE)

Yıl 1974, Cilt: 82 Sayı: 82, 65 - 69, 01.11.1974

Andre Poısson Alain-françois Poıgnant

Öz

Dans la region situee a l'Ouest d'Antalya, l'anticlinal autochtone des Bey Dağları occupe une
place remarquable entre les nappes lyciennes a 1'Ouest et les nappes d'Antalya a l'Est. Sur la transversale
de Korkuteli, de sa partie axiale vers l'Ouest cet anticlinal presente successivement a l'affleurement
les niveaux suivants:
— 1000 a 1200 m de calcaires neritiques, cenomaniens a la base et a Rudistes du Santonien au
sommet.
— 50 m environ de calcaires fins a microfaune planctonique du Campanien et du Maestrichtien,
passant en continuile a:
— 5 a 10 m de calcaires fins a microfaune egalement planctonique, d'abord d'affinite danienne
(petites Globigerines) puis Paleocene (Globorotalia) passant progressivement a:
— une serie de marno-calcaires d'epaisseur variable (10 a 50 m) a microfaune planctonique
mais contenant quelques lentilles de calcarenites a Nummulites (Ypresien a Lutetien superieur).
Tous ces niveaux, a nette dominante calcaire, sont apparemment concordants. Ils ont ete
atteints par une phase d'erosion qui a precede la transgression miocene. L'importance de cette phase
est soulignee par le fait qu'elle a atteint des niveaux anterieurs au Campanien. L'epaisseur des couches
erodees estau minimum de 150 m a Korkuteli. Le Miocene qui transgresse cet ensemble est apparemment
concordant au niveau de 1'affleurement mais discordant cartographiquement. On l'observe
reposant tour a tour sur les differents niveaux de la serie Cretace-Paleogene.

Anahtar Kelimeler

LA FORMATION, KARABAYIR, BASE DE LA TRANSGRESSION

KORKUTELİ BÖLGESİNDEKİ MİYOSEN TRANSGRESYONUNUN TABANI OLAN KARABAYIR FORMASYONU (ANTALYA İLİ)

Öz

A. Yapı durumu
Antalya'nın batısındaki bölgede, Bey dağlarının otokton antiklinali, batıda Likya napları ile
doğuda Antalya napları arasında önemli bir yer kaplar. Korkuteli transversalinde, batıya doğru eksen
kısmında bu antiklinal, mostra halinde, art arda şu seviyeleri gösterir:
— Tabanda Senomaniyen ve tepede Santoniyen Rudistleri kapsayan neritik kireçtaşı (l000 ilâ
1200 m).
— Kampaniyen ve Mestrihtiyen plankton mikrofaunalı ince kireçtaşı (yaklaşık olarak 50 m).
Kireçtaşı süreklilikle şunlara geçer:
— Plankton mikrofaunalı ince kireçtaşı (5 ilâ 10 m), önce Daniyene (küçük Globigerina), sonra
Paleosene (Globorotalia) benzeyen bu kireçtaşı gitgide şuna geçer:
— Plankton mikrofaunalı, fakat Nummulitli birkaç kalkarenit merceği (Ipresiyen ilâ Üst
Lütesiyen) kapsayan değişik kalınlıkta (10 ilâ 50 m) bir marn-kireçtaşı serisi.
Belirgin biçimde kireçtaşının üstün olduğu bütün bu seviyeler görünürde uyumludur. Seviyeler,
Miyosen transgresyonundan önce olagelen bir erozyon fazına uğramışlardır. Bu fazın önemi,
Kampaniyenden önce oluşan seviyelere ulaşmış olmasından ileri gelir. Erozyona uğrayan katmanların
kalınlığı, Korkuteli'nde en azından 150 metredir. Bu toplulukta transgresyon yapan Miyosen, mostra
seviyesinde görünürde uyumlu, fakat kartografik bakımdan uyumsuzdur. Miyosenin sıra ile KretasePaleojen
serisinin değişik seviyelerinde durduğu görülür.

Anahtar Kelimeler

KORKUTELİ BÖLGESİ, MİYOSEN TRANSGRESYONU, KARABAYIR FORMASYONU

Kaynakça

• COLIN, H.J. (1962): Fethiye-Antalya-Kaş-Finike (Güneybatı-Anadolu) bölgesinde yapılan Jeolojik etütler. M.T.A. Derg. no. 59, Ankara.
• GUTNİC, M. & POISSON, A. (1970): Un dispositif remarquable des chaines tauriques dans le Sud de la courbure d'lsparta (Turquie). C.R. Ac. Sc. Paris., 270, pp. 672-675.
• POISSON, A. (1967): Donnees nouvelles sur le Cretace et le Tertiaire du Taurus occidental au NW d'Antalya (region de Korkuteli, Turquie). C.R. Ac. Sc. Paris., 264, pp. 218-221.
• 1:500000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası — Denizli ve Konya paftaları. M.T.A. Yayınl., 1964, Ankara,
• DOUVİLLE, H. (1924): Un nouveau genre d'Algues calcaires. C.R. Somm. S.G.F., p. 168-170.
• JOHNSON, J.H. (1957): Calcareous Algae of Saipan. U.S. Geol. Surv. Prof. Pap. 280 E, pp. 209-246.
• LEMOINE, P. (1917): Corallinacees fossiles de la Martinique. l)-Algues du Miocene inferieur. Bull. Serv. C. Geol. France, 17, pp. 256-279.
• — (1939): Les Algues calcaires fossiles de l'Algerie. Mem. Carte Geol. Algerie, 9, pp. 1-129.
• MASLOV, VP. (1956): Algues calcaires fossiles de l'U.R.S.S. Trad. B.R.G.M., 3517.
• OGNIBEN, L. (1958): Melobesie basso-elveziano di Caiazzo (Caserta). Pal. Ital., vol. LIII, 23, pp. 49-73.
• MASTRORILLI, V.I. (1966): Corallinacee fossili mioceniche delle arenarie di cui sono costituto le antiche mura dell'- orto botanico di Pavia. Atti. İst. Geol. Univ. Genova, vol. IV, l, pp. 219-259.
• PFENDER, J. (1926): Sur les Organismes du Nummulitique de la colline de San Salvador, pres Camaresa. Bull. Soc. Esp. Hist. Nat., t. XXVI, pp. 321-330.