BibTex RIS Kaynak Göster

Destinasyon Markalaşması Üzerine Bir Araştırma: Tarsus Örneği

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 2, 25 - 47, 01.12.2017

Öz

Bu çalışmada, destinasyonların yoğun markalaşma çabaları dikkate alınarak, markalaşma uygulamalarının kentlere ne şekilde uygulandığı araştırılmıştır. Bu uygulamaların ışığında, birçok zenginliğe sahip olan Tarsus kentinin göze çarpan markalaşma çabaları ve markalaşma sürecinde hangi konumda olduğu, bu süreç esnasında hangi faaliyetlerin ortaya konulmaya çalışıldığı tespit edilmiştir. Böylece, Tarsus’un bir destinasyon markası haline gelebilmesi için neler yapılması gerektiği ortaya konmaya çalışılmıştır. 3Bu çalışmada, nitel araştırma yöntemi kullanılarak 12 katılımcı ile derinlemesine mülakat yapılmıştır. Bu mülakatlar ışığında, Tarsus’un destinasyon markalaşması sürecindeki konumu ve bu süreçte yapılması gerekenler analiz edilerek açıklanmıştır. Aynı zamanda Tarsus’un güçlü ve zayıf yönleri SWOT analizi kullanılarak ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Güçlü yönlerinin korunmasında ve zayıf yönlerin ortadan kaldırılmasında neler yapılabileceği incelenmiştir

Kaynakça

  • Aaker, D. A. (1991). Marka Değeri Yönetimi. Çev: Ender Orfanlı, MediaCat Yayınları, İstanbul.
  • Aaker, D. A. (1996). Building Strong Brands. Free Press, New York.
  • Akdoğan, Ç. (2017). Destinasyon Markalama Bağlamında Yavaş Şehir
  • (Cittaslow) Hareketi Üzerine Genel Bir Değerlendirme, 2nd. International Scientific Researches Congress on Humanities and Social Sciences, İstanbul: 377. Aktuğulu, I. K. (2004). Marka Yönetimi: Güçlü ve Başarılı Markalar İçin
  • Temel İlkeler. İletişim Yayınları, İstanbul. Akturan, O., Oğuztimur, S. (2016). Kent Markalaşması Kavramının İçeriği ve Gelişimi: Farklı Disiplinler Farklı Yaklaşımlar, Planlama, 2016; (2): 119.
  • Ateşoğlu, İ. (2003). Marka İnşasında Slogan. Süleyman Demirel Üniversitesi
  • İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1): 259-264. Ateşoğlu, İ. (2003). Türkiye’nin İhracatında Marka İmajının Etkisi,
  • Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı. Doktora Tezi, Isparta. Aydın, G. (2009). Marka Değeri ve Finansal Performans, İSO Yayınları,
  • Mürettebat Reklamcılık, İstanbul: 26. Baldauf, A., Cravens, K.S. ve Binder, G. (2003). Performance Consequences of Brand Equity Management: Evidence From Organizations in the Value Chain. Journal of Product and Brand Management, 24(12): 220
  • Bartels, G.C. ve Nelissen, W.J.A. (2002). Marketing For Sustainability. IOS Press.
  • Blain, C., Levy, S.E., Ritchie J.R.B. (2005). Destination Branding: Insights and Practices From Destination Management Organizations. Journal of Travel Research, 43: 328-338.
  • Blythe, J. (2005). Essentials Of Marketing (3rd ed.). Prentice Hall, Essex.
  • Borça, G. (2009). Marka ve Yönetimi, Editör: Ferruh Uztuğ, Anadolu
  • Üniversitesi Yayını, Eskişehir: 4-155. Buhalis, D. (2000). Marketing The Competitive Destination of The Future.
  • Tourism Management, 21(1): 97-116. Coşkun, K., Yıldız, M.S., Çatı, K. (2014). Kent Markalaşması ve Marka
  • İmajı Ölçümü Açısından Düzce İli Örneği, Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 2: 67. Çakıcı, A.C. ve Aksu M. (2007). Çekim Yeri Seçiminde Grup Etkisi: Yerli
  • Turistler Üzerine Bir Araştırma. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, (2), 183-194. Çakır, Y. S. (2010). Markaların Duyular Yoluyla Şekillenmesi: Duyusal
  • Markalama. Erciyes Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 4, 39-42. Deffner, A., Liouris, C. (2005). City Marketing: A Signifıcant Planning
  • Tool For Urban Development In A Globalised Economy, 45th Congress Of The European Regional Science Association, 23–27 August 2005,
  • Vrije Unıversiteit, Amsterdam. Doğanlı, B. (2006). Turizmde Destinasyon Markalaşması ve Antalya Örneği,
  • Yayınlanmış Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta:71-72. Fyall, A., Garrod, B. (2005). Tourism Marketing: A Collaborative Approach,
  • U.K Channel View Publications: 43. Gökçe, F. (2006). Yerel Destinasyonlarda Turizm Potansiyelinin
  • Belirlenmesinde SWOT (FÜTZ) Analizi Tekniği: Giresun Örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Hatay. Günlü, E. ve İçöz, O. (2004). Turizmde Bölgesel Marka İmajı Yaratılması ve Turizm İstasyonları İçin Markanın Önemi, (Turizm İlkeler ve Yönetim).Turhan Kitabevi. Ankara.
  • Hanna, S. ve Rowley J. (2008). An Analysis of Terminology use in
  • Placebranding. Place Branding and Public Diplomacy, 4(1): 61-75. Hosany, S., Ekinci, Y., Uysal, M. (2006). Destination Image and Destination
  • Personality: An Application of Branding Theories toTourism Places. Journal of Business Research, 59: 638-642. İpar, M. S. (2011). Turizmde Destinasyon Markalaşması ve İstanbul Üzerine
  • Bir Uygulama. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir. Karapınar, M. (2013). Kuzeydoğu Anadolu Turizm Destinasyonu Tanıtım
  • Markalaşma Araştırması: 5-6. Keegan, W.J., Moriarty, S.E., Duncan, T.R. (1995). Marketing. Englewood
  • Cliffs: Prentice Hall. Kerin, R. ve Sethuraman, R. (1998). Exploring the Brand Value-Shareholder
  • Value Nexus For Consumer Goods Companies. Journal of the Academy of Marketing Science, 4: 260-273. Kotler, P., Armstrong, G., Saunders ve Wong, V. (1999). Principles of
  • Marketing (2nd ed.). Prentice Hall, New Jersey. McWilliams, E.G. ve Crompton, J.L. (1997). An Expanded Framework for
  • Measuring the Effectiveness of Destination Advertising. Tourism Management, 18(3): 127-137. Özdemir, G. (2008). Destinasyon Pazarlaması. Detay Yayıncılık, Ankara.
  • Öztürk, Y. (2012). Turizmde Destinasyon Markalaşması Üzerine Bir
  • Araştırma: Beypazarı Örneği. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara. Serçek, G.Ö., Serçek, S.(2015). Destinasyon Markalaşmasında Gastronomi
  • Turizmin Yeri ve Önemi, Journal of Tourism Theory and Research. Taşkın, Ç., Karadamar, A. (2016). Destinasyon Marka Bağlılığı: Yabancı
  • Turistler Üzerine Diyarbakır Kentinde Bir Araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt / Volume: 14, Sayı / N: 28: 200. Torlak, M.(2015). Marka Şehir Oluşturma ve Bursa Şehrinin Markalaşması
  • İçin Yol Haritası, Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, Cilt 7. Sayı 2: 48-60. Ülker, E., (2010), Destinasyon Pazarlamasında Destinasyon Seçimi Karar
  • Verme Süreci Üzerine Bir Çalışma: Bozcaada Örneği, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İşletme Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Edirne. Wood, L. (2000). Brands and Brand Equity: Definition and Management.
  • Management Decision, 38(9): 662-669. Yapraklı, Ş. ve Polat, C. (2009). Marka Bilgisi ve Marka İlişkilerinin
  • Mevcut ve Gelecekteki Satın Alımlara Etkisi. İşgüç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3): 7-30. Yavuz, M.C. (2007). Uluslararası Destinasyon Markası Oluşturulmasında
  • Kimlik Geliştirme Süreci: Adana Örneği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı. Doktora Tezi, Adana. Yıldırım A. ve Şimşek, H. (2004). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma
  • Yöntemleri (4. Baskı). Seçkin Yayınları, Ankara. Yılmaz, Y. ve Çizel B. (2000). Türk Turizminde Günü Kurtarmak Değil
  • Marka Yaratmak. Türkiye Turizm Araştırma Enstitüsü.1. Ulusal Türkiye Sempozyumu Tebliğ Kitapçığı, İzmir. Yükselen, C. ve Güler, G. E. (2009), Antakya Marka Kent Görüş ve Öneriler. Detay Yayıncılık, Ankara.

A Study on Destination Branding: Case of Tarsus

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 2, 25 - 47, 01.12.2017

Öz

In this study, it has been discussed how branding practices are applied on destinations by considering the intensive branding efforts of destinations. Inlight of these practices, noteworthy branding efforts and the branding position of thecity Tarsus which has an enormous richness, and the facilities has been held in this branding process, has been identified. Thus, things to do to make Tarsus a destination brand has been tried to explain. In this study, an in-depthinterview has been made with 12 responders by using qualitative research method. Inthelight of these interviews, situation of the destination branding process of Tarsus and things to do in this process has been analysed and explained. Also, the strengths and weaknesses of Tarsus has been tried to reveal by using SWOT Analysis. It has been tried to explain how to preserve strengths and remove weaknesses

Kaynakça

  • Aaker, D. A. (1991). Marka Değeri Yönetimi. Çev: Ender Orfanlı, MediaCat Yayınları, İstanbul.
  • Aaker, D. A. (1996). Building Strong Brands. Free Press, New York.
  • Akdoğan, Ç. (2017). Destinasyon Markalama Bağlamında Yavaş Şehir
  • (Cittaslow) Hareketi Üzerine Genel Bir Değerlendirme, 2nd. International Scientific Researches Congress on Humanities and Social Sciences, İstanbul: 377. Aktuğulu, I. K. (2004). Marka Yönetimi: Güçlü ve Başarılı Markalar İçin
  • Temel İlkeler. İletişim Yayınları, İstanbul. Akturan, O., Oğuztimur, S. (2016). Kent Markalaşması Kavramının İçeriği ve Gelişimi: Farklı Disiplinler Farklı Yaklaşımlar, Planlama, 2016; (2): 119.
  • Ateşoğlu, İ. (2003). Marka İnşasında Slogan. Süleyman Demirel Üniversitesi
  • İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1): 259-264. Ateşoğlu, İ. (2003). Türkiye’nin İhracatında Marka İmajının Etkisi,
  • Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı. Doktora Tezi, Isparta. Aydın, G. (2009). Marka Değeri ve Finansal Performans, İSO Yayınları,
  • Mürettebat Reklamcılık, İstanbul: 26. Baldauf, A., Cravens, K.S. ve Binder, G. (2003). Performance Consequences of Brand Equity Management: Evidence From Organizations in the Value Chain. Journal of Product and Brand Management, 24(12): 220
  • Bartels, G.C. ve Nelissen, W.J.A. (2002). Marketing For Sustainability. IOS Press.
  • Blain, C., Levy, S.E., Ritchie J.R.B. (2005). Destination Branding: Insights and Practices From Destination Management Organizations. Journal of Travel Research, 43: 328-338.
  • Blythe, J. (2005). Essentials Of Marketing (3rd ed.). Prentice Hall, Essex.
  • Borça, G. (2009). Marka ve Yönetimi, Editör: Ferruh Uztuğ, Anadolu
  • Üniversitesi Yayını, Eskişehir: 4-155. Buhalis, D. (2000). Marketing The Competitive Destination of The Future.
  • Tourism Management, 21(1): 97-116. Coşkun, K., Yıldız, M.S., Çatı, K. (2014). Kent Markalaşması ve Marka
  • İmajı Ölçümü Açısından Düzce İli Örneği, Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 2: 67. Çakıcı, A.C. ve Aksu M. (2007). Çekim Yeri Seçiminde Grup Etkisi: Yerli
  • Turistler Üzerine Bir Araştırma. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, (2), 183-194. Çakır, Y. S. (2010). Markaların Duyular Yoluyla Şekillenmesi: Duyusal
  • Markalama. Erciyes Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 4, 39-42. Deffner, A., Liouris, C. (2005). City Marketing: A Signifıcant Planning
  • Tool For Urban Development In A Globalised Economy, 45th Congress Of The European Regional Science Association, 23–27 August 2005,
  • Vrije Unıversiteit, Amsterdam. Doğanlı, B. (2006). Turizmde Destinasyon Markalaşması ve Antalya Örneği,
  • Yayınlanmış Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta:71-72. Fyall, A., Garrod, B. (2005). Tourism Marketing: A Collaborative Approach,
  • U.K Channel View Publications: 43. Gökçe, F. (2006). Yerel Destinasyonlarda Turizm Potansiyelinin
  • Belirlenmesinde SWOT (FÜTZ) Analizi Tekniği: Giresun Örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Hatay. Günlü, E. ve İçöz, O. (2004). Turizmde Bölgesel Marka İmajı Yaratılması ve Turizm İstasyonları İçin Markanın Önemi, (Turizm İlkeler ve Yönetim).Turhan Kitabevi. Ankara.
  • Hanna, S. ve Rowley J. (2008). An Analysis of Terminology use in
  • Placebranding. Place Branding and Public Diplomacy, 4(1): 61-75. Hosany, S., Ekinci, Y., Uysal, M. (2006). Destination Image and Destination
  • Personality: An Application of Branding Theories toTourism Places. Journal of Business Research, 59: 638-642. İpar, M. S. (2011). Turizmde Destinasyon Markalaşması ve İstanbul Üzerine
  • Bir Uygulama. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir. Karapınar, M. (2013). Kuzeydoğu Anadolu Turizm Destinasyonu Tanıtım
  • Markalaşma Araştırması: 5-6. Keegan, W.J., Moriarty, S.E., Duncan, T.R. (1995). Marketing. Englewood
  • Cliffs: Prentice Hall. Kerin, R. ve Sethuraman, R. (1998). Exploring the Brand Value-Shareholder
  • Value Nexus For Consumer Goods Companies. Journal of the Academy of Marketing Science, 4: 260-273. Kotler, P., Armstrong, G., Saunders ve Wong, V. (1999). Principles of
  • Marketing (2nd ed.). Prentice Hall, New Jersey. McWilliams, E.G. ve Crompton, J.L. (1997). An Expanded Framework for
  • Measuring the Effectiveness of Destination Advertising. Tourism Management, 18(3): 127-137. Özdemir, G. (2008). Destinasyon Pazarlaması. Detay Yayıncılık, Ankara.
  • Öztürk, Y. (2012). Turizmde Destinasyon Markalaşması Üzerine Bir
  • Araştırma: Beypazarı Örneği. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara. Serçek, G.Ö., Serçek, S.(2015). Destinasyon Markalaşmasında Gastronomi
  • Turizmin Yeri ve Önemi, Journal of Tourism Theory and Research. Taşkın, Ç., Karadamar, A. (2016). Destinasyon Marka Bağlılığı: Yabancı
  • Turistler Üzerine Diyarbakır Kentinde Bir Araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt / Volume: 14, Sayı / N: 28: 200. Torlak, M.(2015). Marka Şehir Oluşturma ve Bursa Şehrinin Markalaşması
  • İçin Yol Haritası, Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, Cilt 7. Sayı 2: 48-60. Ülker, E., (2010), Destinasyon Pazarlamasında Destinasyon Seçimi Karar
  • Verme Süreci Üzerine Bir Çalışma: Bozcaada Örneği, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İşletme Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Edirne. Wood, L. (2000). Brands and Brand Equity: Definition and Management.
  • Management Decision, 38(9): 662-669. Yapraklı, Ş. ve Polat, C. (2009). Marka Bilgisi ve Marka İlişkilerinin
  • Mevcut ve Gelecekteki Satın Alımlara Etkisi. İşgüç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3): 7-30. Yavuz, M.C. (2007). Uluslararası Destinasyon Markası Oluşturulmasında
  • Kimlik Geliştirme Süreci: Adana Örneği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı. Doktora Tezi, Adana. Yıldırım A. ve Şimşek, H. (2004). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma
  • Yöntemleri (4. Baskı). Seçkin Yayınları, Ankara. Yılmaz, Y. ve Çizel B. (2000). Türk Turizminde Günü Kurtarmak Değil
  • Marka Yaratmak. Türkiye Turizm Araştırma Enstitüsü.1. Ulusal Türkiye Sempozyumu Tebliğ Kitapçığı, İzmir. Yükselen, C. ve Güler, G. E. (2009), Antakya Marka Kent Görüş ve Öneriler. Detay Yayıncılık, Ankara.
Toplam 43 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA37TR97BB
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Ercan Çiçek

Ufuk Pala Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 14 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Çiçek, E., & Pala, U. (2017). Destinasyon Markalaşması Üzerine Bir Araştırma: Tarsus Örneği. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 25-47.