Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Karesioğulları Beyliği Ekonomisi

Yıl 2017, Cilt: 15 Sayı: 22, 53 - 62, 15.04.2017
https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.310554

Öz

Türkiye Selçukluları Sultanı II. Mesut’un bir komutanı iken 1290-1328 yılları

arasında Bizans Devletine ait Balıkesir ve Çanakkale illerini kapsayan coğrafyayı ele

geçiren Karesi Bey, hâkim olduğu yerlerde bağımsız bir beylik kurmuştu. Kendisinden

sonra oğullarının yaklaşık çeyrek asır devam ettirdiği bu beylik, sahillerde kurulan diğer

Türk beylikleri gibi kısa sürede muazzam bir deniz gücü haline gelmeyi başarmıştı. Beylik,

sadece denizlerde değil karada da korkulan bir güç olmuştu. Bu gücün kaynağı büyük bir

ekonomik zenginlik, bol üretim ve yaygın ticaret idi. Ticarete konu olan başlıca kalemler

ise yünlü ve pamuklu kumaşlar, elbiseler, buğday başta olmak üzere tahıllar, canlı hayvan,

iyi kesilmiş turkuaz, yakut ve zümrüt gibi değerli taşlar, şap, balmumu, şarap ve sabun gibi

önemli ticari kalemlerin yanında, durmaksızın devam eden savaşlar sonucu ortaya çıkan

köle ticareti idi. Meyve ve sebze üretimi, hayvancılık, arıcılık, balıkçılık ve madencilikle

elde edilen ürünler bölgede yaşayan insanların ihtiyaçlarını karşıladığı gibi, Anadolu’nun

çevresindeki Mısır, Suriye, Irak, Azerbaycan, İran, İstanbul, Karedeniz’in kuzeyindeki

ülkeler ile Batı Avrupa’ya ihraç edilmekteydi. Bu, bütün Anadolu’da olduğu gibi, Karesi

Beyliğinde de muazzam bir zenginliğin ortaya çıkmasına sebep oldu.

Kaynakça

  • 937/1530 Tarihli 166 Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Anadolu Defteri, Hudavendigâr, Biga, Karesi, Saruhân, Aydın, Menteşe, Teke ve Alâiye Livâları, Dizin ve Tıpkıbasım, Ankara, 1995.
  • Abdullah Puser Muhammed b. Kiya el-Mâzenderânî, Risâle-i Felekiyye (Kitâbu’s-Siyâkat), nşr. ve çev. İsmail Otar, İstanbul, 2013.
  • Barkan, Ö. L., “Tarihî demografi araştırmaları ve Osmanlı tarihi”, Türkiyat Mecmuası, X (1951-53), İstanbul 1953, 1-26.
  • Evliyâ Çelebi, Evliyâ Çelebi Seyahatnamesi, haz. M. Çevik, 10 cilt, İstanbul, tarihsiz. Eyice, Semavi , “Bedesten”, TDVİA, V, 302-311.
  • Fleet, K., Erken Osmanlı Döneminde Türk – Ceneviz Ticareti, çev. Ö. Akpınar, İstanbul, 2009.
  • Geoffroi de Villehardouin, Konstantinopolis’te Haçlılar, çev. Ali Berktay, İstanbul, 2001.
  • Gibbons, H. A., Osmanlı İmparatorluğu’nun Kuruluşu, çev. Ragıp Hulusi, İstanbul, 1998.
  • Hamdullah Mustevfî Kazvînî, Nuzhetu’l-Kulûb, nşr. M. Debîr-i Sîyâkî, Tahran, 1336.
  • İbn Batûta, İbn Batûta Seyahatnâmesi, çev. A. Sait Aykut, 2 cild, İstanbul, 2000.
  • İbn Fazlullah el-Ömerî, et-Ta’rîf bî’l-Mustalahi’ş-Şerîf, tah. Muhammed Huseyn Şemseddîn, 27 cild, Beyrut, 1988.
  • İbn Fazlullah el-Ömerî, Mesâliku’l-Ebsâr fî Memâliki’l-Emsâr, nşr. Kâmil Salmân el-Cubûrî, Beyrut, tarihsiz.
  • İbn Sa’îd, Kitâbu’l-Coğrâfîyâ, Tahkik: İsmâ’îl Arabî, Beyrut, 1970.
  • İbnu’l-Esîr, el-Kâmil fî’t-Târîh, çev. A. Özaydın, A. Ağırakça, İslâm Tarihi, İbnu’l-Esîr, el-Kâmil fi’t-Târîh Tercümesi, 12 cild, İstanbul, 1987.
  • Leonardo Frescobaldi, ed. B. Bagatti, Visit to the Holy Places of Egypt, Sinai, Palestine and Syria in 1384 by Frescobaldi, Gucci and Sigoli, Jerusalem 1948.
  • Polonyalı Simeon, Polonyalı Bir Seyyahın Gözünden 16. Asır Türkiye’si, çev. H. D. Andreasyan, İstanbul, 2007.
  • Stewig, R., Batı Anadolu Bölgesinde Kültür Gelişmesinin Ana Hatları, çev. R. Turfan, M. Ş. Yazman, İstanbul, 1970.
  • Şems-i Tebrizî, Makâlât, çev. M. Nuri Gençosman, İstanbul, 2009.
  • Togan, Z. V., “Azerbaycan”, İA, II, 91-118.
  • Togan, Z. V., “Moğollar devrinde Anadolu’nun iktisadî vaziyeti, 1”, THİTM, I, 1-42.
  • Togan, Z. V., Umumî Türk Tarihi’ne Giriş, İstanbul, 1981.
  • Wächter, P., Der Verfalldes Griechentums in Kleinasien im XIV. Jahrhunderf, Leipzig, 1903. Wittek, P., Menteşe Beyliği, çev. O. Ş. Gökyay, Ankara, 1986.
  • Zachariadou, E. A.,“Karesi ve Osmanlı beylikleri: İki rakip devlet”, ed. E. A. Zachariadou, Osmanlı Beyliği (1300-1389), İstanbul, 2000, 243-255.
  • Zachariadou, E. A., Trade and crusade: Venetian Crete and the emirates of Mentesheand Aydin (1300– 1415), Venice, 1983.
Toplam 23 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hüseyin Kayhan

Yayımlanma Tarihi 15 Nisan 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 15 Sayı: 22

Kaynak Göster

APA Kayhan, H. (2017). Karesioğulları Beyliği Ekonomisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, 15(22), 53-62. https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.310554
AMA Kayhan H. Karesioğulları Beyliği Ekonomisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı. Nisan 2017;15(22):53-62. doi:10.17518/canakkalearastirmalari.310554
Chicago Kayhan, Hüseyin. “Karesioğulları Beyliği Ekonomisi”. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı 15, sy. 22 (Nisan 2017): 53-62. https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.310554.
EndNote Kayhan H (01 Nisan 2017) Karesioğulları Beyliği Ekonomisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı 15 22 53–62.
IEEE H. Kayhan, “Karesioğulları Beyliği Ekonomisi”, Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, c. 15, sy. 22, ss. 53–62, 2017, doi: 10.17518/canakkalearastirmalari.310554.
ISNAD Kayhan, Hüseyin. “Karesioğulları Beyliği Ekonomisi”. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı 15/22 (Nisan 2017), 53-62. https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.310554.
JAMA Kayhan H. Karesioğulları Beyliği Ekonomisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı. 2017;15:53–62.
MLA Kayhan, Hüseyin. “Karesioğulları Beyliği Ekonomisi”. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, c. 15, sy. 22, 2017, ss. 53-62, doi:10.17518/canakkalearastirmalari.310554.
Vancouver Kayhan H. Karesioğulları Beyliği Ekonomisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı. 2017;15(22):53-62.