Transculturality and Self-discovery in Alev Croutier’s Seven Houses

Yıl 2024, Cilt: 18 Sayı: 2, 422 - 433, 31.12.2024

Emel Zorluoğlu Akbey

Öz

With the increased human mobility, people can no longer define themselves within a monocultural identity, leading to the emergence of multi-layered and fluid identities, a phenomenon known as transculturality. At this intersection of cultures, new possibilities, perspectives, and ways of being emerge. Analysing Alev Lytle Croutier’s Seven Houses (2003) is key to understanding how Croutier constructs her transcultural identity. Croutier, who describes her literary self as not belonging to any of the cultures in which she has lived, needs to uproot her established cultural truths and challenge them with a new understanding. Analysing the semi-fictional autobiography Seven Houses is crucial not only for understanding how Croutier constructed her transcultural feminist identity but also for exploring how she subverted the conventional norms of the Western novel and autobiography to forge a new literary self. This article aims to examine how Croutier crafted a transcultural space through her narrative style, positioned between East and West, spirituality and rationality, magical realism and reality. It also seeks to explore how she used this space to reconcile with her past and resolve the internal divisions within herself.

Anahtar Kelimeler

Alev Croutier, Seven Houses, transculturalism, identity, magical realism

Alev Croutier’in Yedi Evin Sırları Kitabında Kültür Ötesilik ve Kendini Keşif

Öz

Artan insan hareketliliği ile birlikte insanın artık kendisini tek kültürlü bir kimlikle tanımlayabilmesi zorlaşmıştır. Bu durum kültür ötesi olgusu olarak anlaşılan çok katmanlı ve akışkan kimliklerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Kültür farklılıklarının harmanlanması ile oluşan yeni olasılıkları, bakış açıları ve varoluş biçimlerini analiz etmeyi hedeflemekte olan kültür ötesi kuramı, kişinin kendi öz benliğini kaybetmeden kendini nasıl farklılaştırabildiğini göstermektedir. Alev Lytle Croutier’in Yedi Evin Sırları (2003) kitabının analizi, Croutier gibi farklı kültürlere maruz kalmış bir yazarın kültür ötesi kimliğini nasıl inşa ettiğini anlayabilmek için önemlidir. Yarı-kurgusal bir özyaşamöyküsü olan Yedi Evin Sırları’nı incelemek, Croutier’in yalnızca kültürler ötesi feminist kimliğinin nasıl oluşturduğunu değil klasik Batı romanı ve özyaşamöyküsü yazım normlarını nasıl altüst ederek yeni bir edebi benlik yarattığını görmek için de önemlidir. Bu makale, Croutier’in Doğu ile Batı, maneviyat ile rasyonellik ve büyülü gerçeklik ile mantık arasında konumladığı anlatım tarzıyla nasıl kendisine uygun kültür ötesi bir alan yarattığını, bu yaratığı alan sayesinde geçmişiyle nasıl barışmaya ve içindeki bölünmüşlüğe bir son vermeye çalıştığını analiz etmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Alev Croutier, Yedi Evin Sırları, kültür ötesi, büyülü gerçeklik, kimlik

Kaynakça

• Bachelard, G. (1994). The poetics of space: the classic look at how we experience intimate places. Beacon Press.
• Benjamin, W. (1963). The storyteller: reflections on the works of Nikolai Leskov. Chicago Review, 16(1), 80-101. doi: 10.2307/25293714
• Berry, E. E. and Epstein, N.M. (1999). Introduction. From culturology to transculture. Ellen E. Berry and Mikhail N. Epstein (Ed.), Transcultural Experiments: Russian and American Models of Creative Communication (1-13). Saint Martin’s Press.
• Cixous, H. (1991). Coming to writing and other essays. Harvard University Press.
• Croutier, A. L. (2003). Seven houses. Washington Square Press.
• Dagnino, A. (2015). Transcultural writers and novels in the age of global mobility. Purdue University Press.
• Döşkaya, Ç. F. (2022a). Ottoman state and Turkey in Alev Lytle Croutier’s historical novels. History Studies, 14(4), 835-848. doi: 10.9737/hist.2021.1106
• Döşkaya, Ç. F. (2022b). The representation of the USA in Alev Lytle Croutier’s seven houses. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 9(2), 301-319. Retrieved from https://dergipark.org.tr/
• Epstein, M. (1999). From culturology to transculture. Ellen E. Berry and Mikhail N. Epstein (Ed.), Transcultural Experiments: Russian and American Models of Creative Communication (15-30). Saint Martin’s Press.
• Epstein, M. (1999). Transculture: a broad way between globalism and multiculturalism. American Journal of Economics and Sociology, 68 (1), 327-351. doi.org/10.1111/j.1536-7150.2008.00626.x
• Faris, W. (2004). Ordinary enchantment: magical realism and the remystification of narrative. Vanderbilt University Press.
• Fridlander, E. (2014). Rousseau’s autobiographies. Maria DiBattista and Emily Wittman (Ed.), The Cambridge Companion to Autobiography (58-70). Cambridge University Press.
• García, J.ve Ronie, R. (1994). The struggle for space: feminism and freedom in the House of the Spirits. Revista Hispánica Moderna, 47(1), 184-193. Retrieved from https://www.jstor.org/
• Gusdorf, G. (1980). Conditions and limits of autobiography. James Olney (Ed.), Autobiography: Essays Theoretical and Critical (28-48). Princeton University Press.
• Howarth, W. (1980). Some principles of autobiography. James Olney (Ed.), Autobiography: Essays Theoretical and Critical (84-114). Princeton University Press.
• Khan, D., Mahmood, L. M., and Khan, S. U. (2022). The leap into darkness and the quest for meaning: transcendence in DH Lawrence and Ibn’Arabi. Pakistan Journal of Society, Education & Language. 9(1), 448-452.Retrieved from https://www.pjsel.jehanf.com/index.php/journal/article/view/1070
• Lorde, A. (2012). Sister outsider: Essays and speeches. Crossing Press.
• Sarkowsky, K. (2012). Transcultural autobiography and the staging of (mis) recognition in Edward Said’s Out of Place and Gerald Vizenor’s Interior Landscapes: autobiographical myths and metaphors. Amerikastudien/American Studies, 627-642. Retrieved from https://www.jstor.org/
• Stone, J. (2006). Not quite a memoir: of films, books, the world. Silman-James Press.