Rusya’ya karşı yapılan 1877–78 Savaşı, Osmanlı İmparatorluğu tarihindeki en fecî yenilgilerden bi- ri ile sonuçlanmıştır. Bu savaş, çok geniş arazinin kaybedilmesine ve Osmanlı İmparatorluğu’nun gururu- nun kırılmasına neden olmuştur. Savaş sonrası andlaşmalarında, Osmanlı Hükümeti çok yüksek miktarda tazminat ödemeye zorlanmıştır. Bu tazminat, Rusya’nın savaş harcamaları ve Türkiye’de bulunan Rus te- baa ve müesseselerinin zararlarını tazmin için talep edilmiştir. Rusya’nın savaş harcamaları toprak veya para olarak ödenmiş ve bu tazminat türü için bir sorun yaşanmamıştır. Bununla beraber, Türkiye’deki Rus tebaa ve müesseselerinin uğradığı zararlar öngörülen vadede ödenmemiştir. Bunun üzerine Rusya, gecik- meler nedeniyle temerrüt faizi talep etmiştir. Osmanlı Hükümeti bu talebi reddetmiş ve sorunun Uluslararası Uyuşmazlıkların Barışçıl Çözümüne İlişkin Sözleşme ile kurulan Dâimi Hakemlik Mahkemesi’ne arz edil- mesini teklif etmiştir. Rusya bu teklifi kabul etmiş ve taraflar uygulanacak usul ve Mahkeme’ye sorulacak soruları belirleyen bir tahkimname imzalamışlardır. Dava sırasında taraflar, iddialarının haklılığını ortaya koymak için, uluslararası hukuk bağlamında bazı hukuki argümanlar gündeme getirmişlerdir. Mahkeme, bu argümanlar hakkında, uluslararası hukukun gelişimine katkıda bulunan yorumlar yapmıştır. Sonuç ola- rak, Mahkeme, Osmanlı Hükümeti’nin argümanlarından birini kabul ederek, davayı Osmanlı İmparatorlu- ğu lehine karara bağlamıştır. Böylece Osmanlı İmparatorluğu, temerrüt faizi ödemekten kurtulmuştur. Bu çalışmada, tarafların argümanları ve Mahkeme’nin yorumları ve kararı, uluslararası hukuk bağlamında in- celenecektir
ANAHTAR KELİMELER1877–78 Savaşı Dâimi Hakemlik Mahkemesi temerrüt faizi konusunda devletin sorumluluğu mücbir sebep vazgeçme
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 7 Sayı: 2 |