Öz
Nubuwwa means “receiving prophetic news from God, bearing them to people and mediating between people and God”. Prophecy is one of the three major topics of Islamic Faith with Unity of God (Tawhid) and Mead (eschatology). To get authentic and true knowledge on Prophecy it is obvious that we should look first at Quranic Verses and Quran’s perspective in itself. A Prophet is, first of all a human being just like those for whom he was sent. It is a requisite that he be an appropriate and followable model. In Holy Quran it is underlined that the basic duty for Messenger is to notify (tabligh) and being truthful, trustworthy, harbinger, warner, chaste, hardworking, patient and resolute are related with this duty. Some subjective and sectarian comments about prophecy are more famous than Quranic perspective. For example, there is no clear expression about the distinction between nabi and rasul or about the number of prophets in Quran. In spite of this there are some certain provisions about these matters. It is seen that these are not accurate when we evaluate them according to all of Quranic verses. In this article, we have tried to deal with such matters about Prophecy from the viewpoint of Quran
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ABDULBÂKÎ, Muhammed Fuad (1987), el-Mu’cemu’l-Müfehres li Elfâzi’l Kur’âni’l-Kerîm, Dâru’t-Türâs, Kahire.
- ADAM, Hüdâverdi (1998), Bazı Kelâm Problemleri, Değişim Yayınları, Sakarya.
- AHATLI, Erdinç (2011), Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in Peygamberliği, DİB yayınları, Ankara.
- Ahmed b. Hanbel (1981), Müsned, İstanbul.
- ALPER, Hülya (1993), Kur’an-ı Kerim’e Göre Peygamberin Dindeki Konumu, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
- BULUT, Halil İbrahim (2002), Kur’ân Işığında Mucize ve Peygamber, Rağbet Yayınları, İstanbul.
- BULUT, Mehmet (1991), Ehl-i Sünnet ve Şia’da İsmet İnancı, Risâle yayınları, İstanbul.
- CÜRCÂNÎ, Seyyid Şerîf (1996), Kitâbu’t-Ta’rîfât, thk. İbrâhim Ebyârî, Dâru’l-Kütübü’l-Arabî, Beyrut.
- CÜVEYNÎ (2010), İnanç Esasları Kılavuzu Kitâbü’l-İrşâd, (trc.
Öz
Haber almak, ulaştırmak ve Allah ile insanlar arasında elçilik yapmak gibi anlamlara gelen Nübüvvet Tevhid ve meâd inançlarıyla birlikte İslâm akîdesinin en önemli unsurlarından birini teşkil etmektedir. Peygamberlikle ilgili sağlıklı bir bilgiye sahip olabilmek için öncelikle Kur’ân-ı Kerîm’in bu konuda bizlere nasıl bir tablo çizdiğine bakmamız gerekmektedir. Peygamberin uyulabilir bir model olabilmesi ve tebliğ ettiklerinin muhatapları tarafından kabul edilebilmesi, her şeyden önce, onun gönderildiği varlık cinsinden yani bir beşer olmasını gerektirmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’de peygamberlerin esas görevinin tebliğ olduğu vurgulanmış ve onların doğru sözlü, emîn, müjdeleyici, uyarıcı, iffetli, görevine düşkün, sabırlı, azimli olmaları gibi nitelikleri ya da bazı özellikleri bu kavramla irtibatlı olarak ele alınmıştır. Kur’ân-ı Kerîm’in peygamberliğe dair âyetleri hakkında zaman zaman mezhebi yaklaşımlar, öznel yorumlar ön plana çıkabilmiştir. Sözgelimi Kur’ân’da nebi-rasül arasında belirgin bir farktan bahsedilmediği, onların sayısıyla ilgili bir ifade bulunmadığı halde bu meselelerle ilgili kesin hükümler verilebilmiştir. Kur’ân-ı Kerîm âyetlerinin bütünü göz önünde tutulduğunda bu tür yorum ve hükümlerin çok isabetli olmadığı görülür. Bu makalede, peygamberin esas görevi tebliğ ve bununla ilgili özelliklerine dair konular Kur’ân-ı Kerîm açısından değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ABDULBÂKÎ, Muhammed Fuad (1987), el-Mu’cemu’l-Müfehres li Elfâzi’l Kur’âni’l-Kerîm, Dâru’t-Türâs, Kahire.
- ADAM, Hüdâverdi (1998), Bazı Kelâm Problemleri, Değişim Yayınları, Sakarya.
- AHATLI, Erdinç (2011), Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in Peygamberliği, DİB yayınları, Ankara.
- Ahmed b. Hanbel (1981), Müsned, İstanbul.
- ALPER, Hülya (1993), Kur’an-ı Kerim’e Göre Peygamberin Dindeki Konumu, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
- BULUT, Halil İbrahim (2002), Kur’ân Işığında Mucize ve Peygamber, Rağbet Yayınları, İstanbul.
- BULUT, Mehmet (1991), Ehl-i Sünnet ve Şia’da İsmet İnancı, Risâle yayınları, İstanbul.
- CÜRCÂNÎ, Seyyid Şerîf (1996), Kitâbu’t-Ta’rîfât, thk. İbrâhim Ebyârî, Dâru’l-Kütübü’l-Arabî, Beyrut.
- CÜVEYNÎ (2010), İnanç Esasları Kılavuzu Kitâbü’l-İrşâd, (trc.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 9 Ekim 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 |