Karaosmanoğlu Family was the most powerful notable family from the middle of the 18th century to the first quarter of the 19th century. The Ottoman notables had started losing power at the beginning of the 19th century and their influence on the provincial administration had gradually declined. Following the launch of Tanzimat, officers assigned from the central administration began to work in the countryside. This article discusses the district governorship of Mehmed Sadık Bey, from Karaosmanoğlu Family, of the Saruhan Sandjak. Mehmed Sadık Bey is the last governor descending from this family
Ahmed Lûtfî Efendi (1999), Vak’anüvîs Ahmed Lûtfî Efendi Tarihi, C. 6-7-8,Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı-Yapı Kredi Yayınları, ed. Nuri Akbayar, İstanbul.
BAYKARA, Tuncer (2000), Anadolu’nun Tarihi Coğrafyasına Giriş I Anadolu’nun İdari Taksimatı, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, Ankara.
BERBER, Ferhat (2014), II. Abdülhamid’e Satılan Bir Çiftliğin Hikâyesi ve Düşündürdükleri”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 20 Bahar, ss. 27-43.
BERBER, Ferhat (2010), İmparatorluktan Cumhuriyete Manisa ve Göçler (1860-1960), Hacettepe Üniversitesi SBE Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
BİLGİ, Nejdet (1999), “Tanzimat’ın Öncesi ve Sonrasında Saruhan Sancağı’nda Nüfus”, Prof. Dr. İsmail Aka Armağanı, Yay. Haz. N. Bilgi, M. Ersan v.d., İzmir, ss. 249-290.
ÇADIRCI, Musa, Tanzimat Döneminde Anadolu Kentlerinin Sosyal ve Ekonomik Yapısı, TTK Ankara, 1997
ÇADIRCI, Musa (2007), Tanzimat Sürecinde Türkiye Ülke Yönetimi, İmge Kitabevi, Ankara.
Karaosmanoğlu ailesi 18. yüzyılın ortalarından 19. yüzyılın ilk çeyreğine kadar Batı Anadolu’nun en güçlü âyân ailesiydi. 19. yüzyılın başlarından itibaren âyânlar zayıfladı ve taşra idaresindeki etkileri giderek azaldı. Tanzimat ile birlikte taşra idaresinde merkezden atanan memurlar görev yapmaya başlamışlardır. Bu çalışmada Karaosmanoğlu ailesine mensup Mehmed Sadık Bey’in Saruhan Sancağı Kaymakamlığı ele alınmıştır. Sadık Bey bu aileden çıkan son idarecidir.
Ahmed Lûtfî Efendi (1999), Vak’anüvîs Ahmed Lûtfî Efendi Tarihi, C. 6-7-8,Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı-Yapı Kredi Yayınları, ed. Nuri Akbayar, İstanbul.
BAYKARA, Tuncer (2000), Anadolu’nun Tarihi Coğrafyasına Giriş I Anadolu’nun İdari Taksimatı, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, Ankara.
BERBER, Ferhat (2014), II. Abdülhamid’e Satılan Bir Çiftliğin Hikâyesi ve Düşündürdükleri”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 20 Bahar, ss. 27-43.
BERBER, Ferhat (2010), İmparatorluktan Cumhuriyete Manisa ve Göçler (1860-1960), Hacettepe Üniversitesi SBE Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
BİLGİ, Nejdet (1999), “Tanzimat’ın Öncesi ve Sonrasında Saruhan Sancağı’nda Nüfus”, Prof. Dr. İsmail Aka Armağanı, Yay. Haz. N. Bilgi, M. Ersan v.d., İzmir, ss. 249-290.
ÇADIRCI, Musa, Tanzimat Döneminde Anadolu Kentlerinin Sosyal ve Ekonomik Yapısı, TTK Ankara, 1997
ÇADIRCI, Musa (2007), Tanzimat Sürecinde Türkiye Ülke Yönetimi, İmge Kitabevi, Ankara.
Berber, F. (2015). MANİSA’DA ÂYÂN SOYUNDAN SON İDARECİ: SARUHAN KAYMAKAMI MEHMED SADIK BEY. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(3), 291-304. https://doi.org/10.18026/cbusos.15622