Öz
Oyun,
bir kavram olarak birçok disiplin içerisinde yer almakla birlikte tanımı ve sınıflandırılmasında
uzlaşı sağlanamamıştır. Oyun gibi insanlığın tüm kavşaklarında var olan fakat
tek bir tanıma ulaşılamayan bir kavram içinse birbirinden farklı sınıflamaların
varlığı kaçınılmazdır. Bu çalışmada oyun kavramı ve oyun türlerini literatür
ekseninde değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu amaçla öncelikle oyun kavramının
tarihî gelişimine ve oyun-yaratıcılık ilişkisine pozitif bilimler ekseninde yer
verilmiştir. Oyun türlerine yönelik mevcut farklı sınıflamalara değinilmiş ve
araştırma boyunca geçerli kabul edilen kapsayıcı bir sınıflama belirlenmiştir.
Nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizinin temel alındığı çalışmada
analiz ekseni belirlenerek tarama gerçekleştirilmiştir. Bu eksenin
belirlenmesinde eğitim, psikiyatri, felsefe ve tarih disiplinleri belirleyici
olmuştur. Çalışmanın başlıca sonuçları şunlardır: Oyun, eğitimden psikiyatriye
dek bireyin olduğu tüm disiplinlerde kendine bir yer edinmiştir. Genel hatlarıyla tanımlamak gerekirse oyun, dramatik
çatışmaların belirlenen kurallar çerçevesinde çözümü, özgün kuralları olan bir
yaratıcılık eylemidir. Oyun kavramının
eğitim ortamlarında eğitsel ve dramatik temelli ele alınması, üst çatıyı
görebilmek ve bileşenleri sentezleyebilmek, gerektiğinde alt başlıkları
ekleyebilmek açısından faydalı olacaktır. Çalışma sonunda elde edilen verilerin
alan araştırmacıları ve dil eğitimcileri açısından yararlı olacağı
düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ALTINAY, D. (2009). Psikodrama. (1. Baskı). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- AND, M. (2007). Oyun ve bügü: Türk kültüründe oyun kavramı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- ARWOOD E. L., Kaakinen, J. (2009, Jun). Simulation based on langauge learning (Simball): The model. International Journal for Nursing Education Scholarship. 6 (1).
- AXLINE, V. M. (1989). Play therapy. London: Churchill Livingstone.
- BALTACIOĞLU, İ. H. (1938). Toplu tedris. (Öğretmen Kitapları). İstanbul: Sebat Basımevi.
- BATESON, P., Martin, P. (2014). Oyun, oyunbazlık, yaratıcılık ve inovasyon. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- BORATAV, P. N. (1973). 100 soruda Türk folkloru. İstanbul.
- ÇANKAYA, S., Karamete, A. (2008, Aralık). Eğitsel bilgisayar oyunlarının öğrencilerin matematik dersine ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 4(2). ss. 115-127.
- ÇORUH, S. (1943). Okullarda dramatizasyon. (1. Baskı). Bursa: Ankara Kitabevi.
Ayrıntılar
| Bölüm | Beşeri Bilimler Sayısı |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 15 Sayı: 1 |
