Eski Türk Edebiyatı Derslerinde Kafiye Öğretimine Dair Öneriler

Yıl 2012, Cilt: 10 Sayı: 2, 326 - 336, 01.06.2012

Yrd. Doç. Dr. Osman Ünlü

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Eski Türk Edebiyatı Derslerinde Kafiye Öğretimine Dair Öneriler

Öz

Türkiye’deki üniversitelerin Türk Dili ve Edebiyatı bölümlerinde kafiye konusu çoğunlukla modern Türk şiirinde kullanılan kurallarla öğretilmektedir. Bu durum klâsik Türk şiirinde de geçerlidir. Ancak klâsik şiirin kendine has bir kafiye bilgisi vardır. Arap alfabesine dayanan bu sistem, bu alfabe artık kullanılmadığı gerekçesiyle öğretilmemektedir. Bu yazıda, klâsik şiirde kafiye öğretiminin kendi kafiye kuralları kullanılarak yapılması görüşü dile getirilmiştir

Anahtar Kelimeler

Şiir, klâsik Türk şiiri, kafiye

Kaynakça

• ALPARSLAN, Ali (1988), Şeyh Galib, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara.
• AYYILDIZ, Mustafa ve BİRGÖREN, Hamdi (2005), Edebiyat Bilgi ve Teorileri, Akçağ Yayınevi, Ankara.
• Cemal Kurnaz, özellikle Şeyh Galib Divanı’nda mütekerrir musammatların terci-bent adıyla geçtiğini ve Abdülkadir Gürer’in hazırladığı Şeyh Galib Divanı’nda terci-bentler ve mütekerrir musammatların doğru bir biçimde tespit edildiğini söyler (Kurnaz ve Çeltik 2010: 346). Ancak bu teze ulaşılamadığı için nazım şekillerinin tespitinde nasıl bir yol takip edildiği ve hangi kafiye sisteminin kullanıldığı bilinmemektedir.
• CENGİZ, Halil Erdoğan (1986), “Divan Şiirinde Musammatlar”, Türk
• Dili 415-416-417, Türk Dil Kurumu, Ankara, s.291-429. DİLÇİN, Cem (1997), Örneklerle Türk Şiir Bilgisi, Türk Dil Kurumu, Ankara.
• DURMUŞ, İsmail (2001), “Kafiye”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam
• Ansiklopedisi, C. XXIV, s. 149-153. (ERGUN), Sadettin Nüzhet (1932), Şeyh Galip, Kanaat Kütüphanesi, İstanbul.
• GENÇ, İlhan (2008), Edebiyat Bilimi (Kuramlar-Akımlar-Yöntemler), İzmir.
• GÖLPINARLI, Abdülbaki (1985), Şeyh Galib Divanından Seçmeler,
• Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara. İSEN, Mustafa (Ed.) (2009), Eski Türk Edebiyatı El Kitabı, Grafiker Yayınları, Ankara.
• KALKIŞIM, Muhsin (1994), Şeyh Galib Divanı, Akçağ Yayınları, Ankara.
• KURNAZ, Cemal ve ÇELTİK, Halil (2010), Divan Şiiri Şekil Bilgisi, H Yayınları, Ankara.
• KÜÇÜK, Sabahattin (1994), Bâkî Divânı, Türk Dil Kurumu, Ankara.
• MACİT, Muhsin (2004), Divan Şiirinde Ahenk Unsurları, Kapı Yayınları, İstanbul.
• MACİT, Muhsin ve SOLDAN, Uğur (2008), Edebiyat Bilgi ve Teorileri El Kitabı, Grafiker Yayınları, Ankara.
• Muallim Naci (2004), Edebiyat Terimleri- Istılâhât-ı Edebiyye (Haz.
• M.A. Yekta SARAÇ), Gökkubbe, İstanbul. PALA, İskender (1998), Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü, Ötüken, İstanbul.
• SARAÇ, M. A. Yekta (2009), Eski Türk Edebiyatına Giriş, Anadolu
• Üniversitesi Yayınları, Eskişehir. (SEVÜK), İsmail Habib (1942), Edebiyat Bilgileri, Remzi Kitabevi, İstanbul.
• (SOLOK), Cevdet Kudret (1980), Örneklerle Edebiyat Bilgileri, İnkılap ve Aka, İstanbul.
• Tâhir-ül Mevlevi (1973), Edebiyat Lügatı, Enderun Kitabevi, İstanbul.
• ÜNLÜ, Osman (2011), “ “Hoşça Bak Zâtına Kim / Âlem-i Kübrâsın
• Sen” Nazire Geleneği İçinde Şeyh Gâlib’in Meşhur Şiiri”, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C.IX, S.2, s. 236-253. ÜZGÖR, Tahir (1983), Edebiyat Bilgileri, Veli Yayınları, İstanbul.