Meniposçu Bir Cevher: John Fowles’un Mantissa Adlı Romanı

Yıl 2024, Cilt: 22 Sayı: 4, 254 - 269, 29.12.2024

Mahinur Akşehir

https://doi.org/10.18026/cbayarsos.1559746

Öz

Menipposçu hiciv, MÖ 3. yüzyılda ortaya çıkan, geleneksel tanımları reddeden akışkan ve dağınık bir türdür. Tarihsel dönemler boyunca uyarlanabilirliği, her örneği benzersiz kılar ve genellikle ayırt edici özellikleri alaycılık, parodi ve karnavalizasyondur. Menipposçu eserler, kültürel, felsefi ve edebi normları ironi yoluyla sorgular ve mutlak gerçekleri eleştirir, ancak alternatif çözümler sunmaz. John Fowles’ın Mantissa (1982) adlı eseri, üstkurmaca, yaratıcı süreç ve edebiyat teorisi temalarını araştırarak Menipposçu hicvin bir örneğini sunar. Roman, yazar Miles Green ile karakterleri arasındaki diyaloglar aracılığıyla, gerçeklik ile hayal arasındaki sınırları bulanıklaştırır. John Fowles’ın Mantissa eseri, metinlerarasılık, diyalog ve üstkurmaca yoluyla, varoluşun doğasını, kurgu ile gerçeklik arasındaki sınırları ve toplumsal normları sorgulayarak geleneksel kurgu yazımına meydan okur. Roman, oynak ve çok katmanlı anlatımıyla delilik ve akıl sağlığı gibi ikilikleri kırarken, geleneksel edebi otoriteyi ve yüksek sanat anlayışını hicveder.

Anahtar Kelimeler

Menipposçu Hiciv, John Fowles, Mantissa

A Menippean Marvel: John Fowles’s Mantissa

Öz

Menippean satire, emerging in the 3rd century BCE, is a fluid, digressive genre that defies conventional definitions. Its adaptability across historical periods makes each example unique, often marked by cynicism, parody, and carnivalization. Menippean works question absolute truths through irony, challenging cultural, philosophical, and literary norms without providing alternative solutions. John Fowles's Mantissa (1982) exemplifies Menippean satire, exploring themes of metafiction, creative process, and literary theory. Through dialogues between author Miles Green and his characters, the novel blurs boundaries between reality and imagination. John Fowles' Mantissa challenges conventional fiction-writing through intertextuality, dialogy, and metafiction questioning the nature of existence, the boundaries between fiction and reality, and societal norms. The novel, through its playful, multilayered narrative, breaks binaries like sanity versus madness while satirizing traditional literary authority and high art conventions.

Anahtar Kelimeler

Menippean Satire, John Fowles, Mantissa

Kaynakça

• Cooper, Pamela (1991). The Fictions of John Fowles. Power, Creativity, Femininity. Ottawa, Paris: University of Ottawa Press. Çakar, Emre (2023). “Alienation and Grotesque in Flannery O’Conner’s Wise Blood and Oğuz atay’s Tutunamayanlar. Pamukkale University Journal of Social Sciences Institute, 57, pp. 109-117. Dentith, Simon (1996). Bakhtinian Thought: An Introductory Reader. London: Routledge. Dudley, Donald R (1937). A History of Cynicism: From Diogenes to 6th Century A.D. London: Methuen. Foster, Thomas C (1994). Understanding John Fowles. South Carolina: University of South Carolina Press. Fowles, John (1982). Mantissa. Boston: Little, Brown and Company. Giddens, Anthony (1997). Sociology. Cambridge, Polity Press.