Kadınların Prenatal Kayıp Durumunda Ebelerden Beklentileri

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 1, 29 - 37, 31.12.2020

Hülya Ayçiçek , Ayden Çoban

https://doi.org/10.34087/cbusbed.753720

Öz

Amaç: Bu araştırmada kadınların prenatal kayıp durumunda ebelerden beklentilerini belirlenmiştir.
Gereç ve Yöntem: Araştırma analitik kesitsel olarak Eylül 2015 - Temmuz 2019 tarihleri arasında Gaziosmanpaşa İlçe Sağlık Müdürlüğü’ne bağlı 24 Aile Sağlığı Merkezi (ASM)’nde gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya ASM’lere başvuran, araştırmaya katılmayı kabul eden 20 yaş ve üzeri evli olan 434 kadın alınmıştır.
Bulgular: Kadınların yaş ortalaması 37,4±12,0 yaş, %39,9’u ilkokul mezunu, %65,7’si ev hanımı, eşlerinin %39,8’i ilköğretim mezunu, %42,6’sı serbest meslek sahibi olduğu belirlenmiş ve %50,7’sinin geliri gidere denk algıladığı, %86,6’sının sosyal güvencesinin olduğu saptanmıştır. Kadınların %94,9’unun gebelik geçirdiği, %45,6’sının gebelik kaybı yaşadığı bulunmuştur. Yaşanılan gebelik kaybının nedeni sorgulandığında; %34,0’ünün kayıp nedenini bilmediği belirlenmiştir. Kadınların bu süreçte sağlık kuruluşuna başvuru oranı %86,6’dır. Sağlık kuruluşunda kendisi ile ilgilenen sağlık personelinin kim olduğu sorgulandığında; kadınların %7,8’i bu kişinin ebe olduğunu ifade etmiştir. Gebelik kaybına ilişkin kadınların %37,9’u danışmanlık almıştır. Kadınların %55,4’ü gebelik kaybı ile ilgili ebelerin yaklaşımını bilmiyorum şeklinde yanıtlamış ya da soruyu cevapsız bırakmıştır. Prenatal kayıp yaşayan kadınlar ile kayıp yaşamayan kadınların ebelik yaklaşımına ilişkin olumlu iletişim, izlem ve bakım beklentisi her iki grup bakımından benzer bulunmuştur. Psikolojik destek, danışmanlık ile eğitim beklentilerine bakıldığında ise gruplar arasındaki farkın anlamlı olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Araştırmada, tüm kadınların ebelerden olumlu iletişim, izlem ve bakım beklentisi olduğu ancak prenatal kayıp yaşayan kadınların bunlara ek olarak psikolojik destek, danışmanlık ve eğitim beklentilerinin kayıp yaşamayan kadınlara göre daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Beklenti, ebelik, kadın, ölüm, prenatal kayıp, yas

Anahtar Kelimeler

Beklenti, ebelik, kadın, ölüm, prenatal kayıp

Teşekkür

Araştırma verilerini toplama aşamasında gerekli hassasiyeti göstererek destek veren İlçe Sağlık Müdürlüğü ekiplerinden Ebe Emine KARATAŞ ile Ebe Gönül ÇAKIROĞLU'na, Aile Sağlığı Merkez (ASM)lerinde çalışan tüm ebe arkadaşlara ve çalışmama katılmayı kabul eden saygıdeğer kadınlara sonsuz teşekkürlerimi sunarım.

Expectations of Women Living Prenatal Loss from Midwives

Öz

Objective: The objective of this study was to determine the expectations of women from midwives in case of prenatal loss.
Materials and Methods: The research was conducted as analytical cross-sectional study between September 2015 and July 2019 in 24 Family Health Centers (FHC) affiliated to Gaziosmanpaşa District Health Directorate. This study recruited married women aged 20 and over who applied to Family Health Center and accepted to participate in the study.
Results It was determined that the average age of women was 37,4 ± 12,0 years, 39,9 % were primary school graduates, 65,7 % were housewives, 39,8 % of their spouses were primary school graduates, 42,6 % of them were self-employed and 50,7 % perceived their income as equivalent to their expenses and 86,6 % had social security. It was found that 94,9 % of women had pregnancy, 45,6 % had pregnancy loss and when the type of their loss was questioned, the mean number of spontaneous abortion(or miscarriage). When the participants were questioned about the cause of pregnancy loss, it was found that 34,0 % did not know the cause of their loss. The rate of women applying to the health facility during this period was 86,6 %.When the participants were questioned about the health personnel who took care of them at the health facility, 7,8 % of women stated that this person was a midwife. 37,9 % of the women received counseling regarding their pregnancy loss. 55,4 % of the women answered that they did not know the midwives' approach to pregnancy loss or left the question unanswered. The expectation of positive communication, follow-up and care expectations about the midwifery approach among the women who had prenatal loss and the women who had not lost was found to be similar in both groups. Upon looking at women’s expectations of psychological support, counseling and education, the difference between the groups was found to be significant.
Conclusion: In this study, it was concluded that all women had expectations of positive communication, follow-up and care from midwives but women who had prenatal loss had higher psychological support, counseling and education expectations than women who had not lost.

Anahtar Kelimeler

Death, Expectation, Grief, Midwifery, Prenatal loss, Women

Kaynakça

• 1. Akan S. Tıbbi Abortus Yapan Kadınların Yaşadığı Psiko-Sosyal Sorunlara İlişkin Nitel Bir Çalışma, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul 2006.
• 2. Armstrong DS. Perinatal Loss and Parental Distress After the Birth of a Healthy Infant, Advences in Neonatal Care 2007, 7(4), 200-206.
• 3. Beji NK. Kadın Sağlığı ve Hastalıkları, İstanbul, 2015, pp 61-63.
• 4. Bucak F, Toker E, Asoğlu M. Terapötik Abortus Uygulanan Kadınların Durumluk-Sürekli Anksiyete Düzeyleri ve İlişkili Faktörler. Sağlık Akademisyenleri Dergisi 2018, 256-263.
• 5. Côté-Arsenault D, Morrison-Beedy D. Women’s Voices Reflecting Changed Expectations for Pregnancy After Perinatal Loss. Journal of Nursing Scholarship 2001, 33(3), 239-244.
• 6. Çam MO, Tektaş P. Gebelik Kaybında Hemşirelik Yaklaşımı. Uluslararası Hakemli Kadın Hastalıkları ve Anne Çocuk Sağlığı Dergisi 2015, 6, 105-122.
• 7. Demirel F, Ateş S, Şevket O, Yaşar L, Savan K. Tekrarlayan Gebelik Kayıpları Sonrası Oluşan Gebeliklerin Seyri. Pamukkale Tıp Dergisi 2014, 7(1), 41-45.
• 8. Dikencik BK, Akın N, Yavan T, Coşkun A. Emotional Reactions of Parents Who Experiences Baby Loses in the Perinatal Period and Nursing Approach to This Problem. Perinatoloji Dergisi 1999, 7(1), 9-14.
• 9. Gilbert ES. Manual of High Risk Pregnancy & Delivery, Arizona, 2011, pp 149-165.
• 10. Hutti MH. Social and Professional Support Needs of Families After Perinatal Loss. JOGNN 2005, 34(5), 630-638.
• 11. Iles S, Gath D. Psychiatric Outcome of Termination of Pregnancy for Foetal Abnormality. Psychol Med 1993, 23(2), 407-413.
• 12. Körükcü Ö, Kukulu K. Perinatal Kayıp ve Ebeveynlere Yansıması. Dicle Tıp Dergisi 2010, 37(4), 429-433.
• 13. Lamb, EH. The Impact of Previous Perinatal Loss on Subsequent Pregnancy and Parenting, Journal of Perinatal Education 2002, 11(2), 33-40.
• 14. Sağlık Bakanlığı Sağlık İstatistikleri Yıllığı. 2018, Ankara, 2019, 24.
• 15. Sak ME, Evsen MS, Soydinç HE, Sak S, Başaranoğlu S, Yalınkaya A. Bir Bölge Hastanesinde Ölü Doğum Olgularının Retrospektif Analizi. Perinatoloji Dergisi 2012, 20(3),135-139.
• 16. Seyhan A, Ata B, Urman B. Tekrarlayan Gebelik Kayıplarına Kanıta Dayalı Yaklaşım. Türk Jinekoloji ve Obstetrik Derneği Dergisi 2011, 8(1), 5- 20.
• 17. Sutan R, Amin RM, Arifin KB, Teng TZ, Kamal MF, Ruslı RZ. Psychosocial Impact of Mothers with Perinatal Loss and Its Contributing Factors: an Insight. Journal of Zhejiang University Science B (Biomed & Biotechnol) 2010, 11(3), 209-217.
• 18. Sutan R, Miskam HM. Psychosocial Impact of Perinatal Loss Among Muslim Women. BMC Women’s Health 2012, 12(1), 1-9.
• 19. Taşkın L. Doğum ve Kadın Sağlığı Hemşireliği, Ankara, 2016, pp 15-16.
• 20. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2018. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etüdleri Enstitüsü, Ankara, 2019, 45-163.
• 21. Yılmaz SD. Perinatal Kayıp Deneyiminin Sonraki Gebelik Üzerine Etkileri, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, 2010.
• 22. Yılmaz SD, Beji NK. Effects of Perinatal Loss on Current Pregnancy in Turkey. Midwifery 2013, 29(11), 1272–1277.