This study investigated
the loneliness levels of mothers of children with mental disability. The
population of the study consisted of mothers of children with mental disability
and among those who were attending to special education institutions affiliated
to Afyonkarahisar Provincial Directorate of National Education during 2014-2015
academic year. Volunteered mothers of 55 children who had been diagnosed as
having mental disability and were attending to a randomly selected Special
Education and Rehabilitation Center at least one year were included in the
sample of the study. Demographical Information Form to collect information
about children and their families and “UCLA Loneliness Scale” which was
developed by Russel, Peplau and Ferguson (1978) and adapted by Demir (1989) to
Turkish culture to investigate the mothers’ loneliness levels were utilized as
data collection tools. Distribution of mothers’ scores on the UCLA Loneliness
Scale was analyzed through Kolmogorov-Smirnov (K-S) Test for normality. After
normality test, for two groups, Independent Samples t-Test; for more than two groups,
One Way ANOVA were utilized. In the case of a difference, in order to find out
which group caused the difference, Scheffe Test which is one of the Post Hoc
tests for binary comparison. As a result, it was concluded that loneliness
level of mothers had not been affected by children’s gender, birth order and the
age when the disability was diagnosed; on the other hand, it was reported that
the level of the mental disability significantly affected the loneliness level
of mothers. When the cause of the difference was investigated, it was revealed
that total loneliness scores of mothers whose children had higher level of disability
were significantly higher than the scores of mothers whose children’s disability
levels were low or medium.
Araştırma, zihinsel engelli çocuğu olan annelerin
yalnızlık düzeylerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma
evrenini, 2014-2015 eğitim öğretim yılında Afyon İl Milli Eğitim Müdürlüğüne
bağlı özel eğitim kurumlarına devam eden zihinsel engelli çocukların anneleri
oluşturmaktadır. Araştırmanın çalışma grubuna, tesadüfi örnekleme yöntemi ile
seçilen bir Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ne en az bir yıldır devam
eden ve tanı konulmuş zihinsel engeli olan 55 çocuğun annesi dahil edilmiş ve
gönüllülük esas alınmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, çocuklar ve
aileleri ile ilgili bilgi almak amacıyla "Demografik Bilgi Formu" ve
annelerin yalnızlık düzeylerini belirlemek amacıyla Russell, Peplau ve Ferguson
(1978) tarafından geliştirilen, Demir (1989) tarafından Türk kültürüne
uyarlaması yapılan “UCLA Yalnızlık Ölçeği” kullanılmıştır. Annelerin UCLA
Yalnızlık Ölçeği'nden aldıkları puanların normal dağılım gösterip göstermediği
Kolmogorov-Smirnov (K-S) normallik testi ile analiz edilmiştir. Normallik testi
sonucunda, ikili gruplarda İlişkisiz Örneklemler İçin t-Testi, ikiden fazla
gruplarda ise Tek Faktörlü Varyans Analizi (One Way ANOVA) kullanılmıştır.
Farklılığın gözlenmesi durumunda, gözlenen farklılığın hangi gruptan
kaynaklandığını tespit etmek amacıyla Post Hoc ikili karşılaştırma testlerinden
olan Scheffe Testi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, araştırmaya katılan
annelerin yalnızlık düzeylerinin cinsiyet, doğum sırası ve engelin oluştuğu
dönem değişkenlerinden etkilenmediği, ancak zihinsel engelin derecesine göre
anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Farkın hangi gruptan kaynaklı
olduğuna bakıldığında, annelerin toplam yalnızlık puanının engel derecesi ağır
olanlarda, hafif ve orta olanlara göre anlamlı derecede yüksek olduğu
görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırmalar |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 29 Kasım 2018 |
Kabul Tarihi | 8 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 2 Sayı: 3 |