Öz
Oyun tarihi, Dünya üzerinde var olan ilk canlıya dayanır. Hayatta kalma iç güdüsüyle hareket eden canlıların, beslenme, saklanma, barınma, iletişim kurma için harcadıkları tüm çaba bir tür oyundur. Yavruların öz bakımını yapan kişi ile kurduğu ilk iletişim, canlının hayatında oynadığı ilk oyundur. Avlanmak için aletleri olmayan ilk insan, taş, kemik, ağaç gibi malzemeler kullanarak kendine silahlar üretmiştir. Bu silahlar günlük hayatın vazgeçilmez bir parçası olmasının yanı sıra yapılan ilk oyuncaklardır. Doğal malzemelerden yapılmaları, oyuncakların doğaya karışarak yok olmalarını ve oyuncak tarihine dair somut delillerin günümüze ulaşmamasına sebep olmuştur. Antik çağda çocukluk iyi bir vatandaş yaratma sürecinde değer kazanırken, Orta Çağda dönemin dini algıları ve ritüelleri ile şekillenip değersizleştirilmiştir. Arkeolojik kazılarda ortaya çıkarılan buluntular bunu kanıtlar niteliktedir. Günümüzde teknolojinin gelişmesi ve çağın gereksinimleri, insanların yaşam tarzları ve hayatta kalmak için duyulan ihtiyaçlar oyuna, oyuncaklara, oyun alanlarına da yansımıştır. İnternet ve dijital oyunların yaygınlaşması ile sokak oyunları giderek unutulmaktadır ve dijital oyun bağımlılığının getirdiği fiziksel ve psikolojik rahatsızlıklar artan bir hızda çocukları tehdit etmektedir. Bu çalışmada, çocuk oyunları ve oyun alanları tarihsel süreçte dönemlere göre incelenmiştir. Ayrıca bu makalede, nitel araştırma yöntemlerinden, literatür araştırmasının yanında, İstanbul ve Gaziantep Oyuncak müzelerinde inceleme ve görsel belgeleme yapılmıştır. Çalışmanın çocuk oyunları ve özellikle oyun alanları ile ilgili konularda kaynak oluşturması amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Demir F.,(2012) Sallan Yuvarlan, Elektrik Kesilmesin, EKOIQ Dergisi, Eylül 2012 sayı:21
- Güler Ç., Uz H., (2011), Çocuk Parkları ve Oyun Alanları
- Gürpınar A.,(2012) Küreselleşen Kentte Oyuncak: İstanbul’da Bölgesel Bir Oyuncakçı Kümelenmesi Üzerine, Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, Oca 2012 , 133 – 146
- Karakuş-Öztürk H.,(2017) Çocukluğun Tarihsel Gelişimi Üzerine Düşünceler, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Sayı 13 Ekim 2017
- Kay H., (1991) Geçmişte Ve Günümüzde Oyuncaklar
- Niemann H., Oyuncağın Gelişim Tarihi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 1991 Cilt: 24 Sayı: 01 s:55-61
- Sormaz F., Yüksel H.,(2012) Değişen Çocukluk, Oyun ve Oyuncağın Endüstrileşmesi ve Tüketim Kültürü, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (http://sbe.gantep.edu.tr) 11(3):985 -1008 ISSN: 1303-0094 s:992
- Şahin S., (2016) Afganistan Türkmenlerinin Kültüründe Çocuk Oyunları s:262, SUTAD, Güz 2016; (40): 261-271 E-ISSN: 2458-9071
- Turan R., Kırpık G., (2016) Selçuklu Dönemi Türklerde Sosyal ve Ekonomik Hayat 2016/1 s:27 manevi sosyal hizmet http://www.manevisosyalhizmet.com/wp-content/uploads/2016/01/selcuklu-donemi-turklerde-sosyal-ve-ekonomik-hayat.pdf Erişim: 06.12.2019
- Tüfekci I., (2013) Sanatta Oyun Nesneleri, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Seramik Anasanat Dalı ,Yüksek Lisans Sanat Eseri Çalışma Raporu 2013 s:16
- Akın, S. (2019) İstanbul oyuncak Müzeleri Bildirileri
- Mustafaoğlu R., Zirek E., Yasacı Z., Razak-Özdinçler A., (2018) Dijital Teknoloji Kullanımının Çocukların Gelişimi ve Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri Addıcta: The Turkısh Journal On Addıctıons, http://dx.doi.org/10.15805/addicta.2018.5.2.0051 Yaz 2018 5(2) 227‒247
- Ulutaş P.A., Atla P., Say Z.A., Sarı E., (2014) Okul Çağındaki 6-18 Yaş Arası Obez Çocuklarda Obezite Oluşumunu Etkileyen Faktörlerin Araştırılması, Zeynep Kamil Tıp Bülteni Cilt: 45 Yıl: 2014 Sayı: 4 S:192-196
- UNICEF Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, 1989.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 20 Nisan 2020 |
| Kabul Tarihi | 10 Eylül 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 6 |
