An Assessment in terms of Critical Realism: Does the Discipline of International Relations have Hair?

Yıl 2023, , 1412 - 1442, 21.02.2024

Hüseyin Sürücü

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1297221

Öz

The paper is to explain the great debates accepted as given in the discipline of international relations, the first four debates with the concept set of the fifth debate. It argues that great debates stem from the world brought to the fore by the Humean perspective, which adapts Newtonian mechanics to its own thought, uniformizing the discipline. For this reason, regardless of the structure that caused the first four debates, can the progress of the discipline be re-defined in terms of debates? The paper sought an answer to the question. To answer the question, the concept set of complexity and quantum theories compatible with critical realism has been used in the steps of explanatory research. At the paper, it was seen that the first four discussions could be explained with the concepts set in question and the possibility of approaching the literature from a different perspective with explanatory research steps. In addition, the use of concepts from different disciplines supported ontologically the unity of science.

Anahtar Kelimeler

quantum theory, complexity, the unity of science, Critical realism, The Great Debates

Eleştirel Realizm Açısından Bir Değerlendirme: Uluslararası İlişkiler Disiplinin Saçı Var Mıdır?

Öz

Çalışma uluslararası ilişkiler disiplininde verili kabul edilen büyük tartışmaları, beşinci tartışmanın kavram setiyle ilk dört tartışmayı açıklamaktır. Çalışma, Newton mekaniğini kendi düşüncesine uyarlayan Hume’cu bakışın öne çıkardığı dünyadan kaynaklı yaşanan tartışmaların disiplinini tekdüzeleştirdiğini savunmaktadır. Bu sebepten dolayı ilk dört tartışmanın sebebi olan yapıdan bağımsız olarak disiplinin ilerlemesi tartışmalar özelinde tekrar tanımlanabilir mi? sorusuna cevap aramıştır. Soruya cevap bulmak için eleştirel realizm ile uyumlu karmaşıklık ve kuantum teorilerinin kavram seti açıklayıcı araştırmanın basamaklarında kullanılmıştır. Çalışmanın sonunda söz konusu kavram setiyle ilk dört tartışmanın açıklanabildiği ve açıklayıcı araştırma basamaklarıyla literatüre farklı bir açıdan yanaşma ihtimali görülmüştür. Ayrıca farklı disiplinlere ait kavramların kullanımıyla ontolojik olarak bilimin birliğine destek verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eleştirel Realizm, Kuantum Teorisi, Karmaşıklık, Bilimin Birliği, Büyük Tartışmalar

Kaynakça

• Akbay, O. S. (2011). Küresel Finansal Krizin Kökenleri Üzerine Bir Değerlendirme. Sosyal Bilimler Metinleri, 2011(2), 1-13.
• Archer, M. S. (Eylül 2010). Routine, Reflexivity, and Realism. Sociological Theory, 28(3), 272-303. https://doi.org/10.1111/j.1467-9558.2010.01375.x.
• Archer, M. S. (2000). Being Human: The Problem of Agency. Cambridge, New York: Cambridge University Press.
• Ashby, W. R. (1962). Principles of the self-organizing system. H. Von Foerster ve Jr. G.W Zopf (Ed.). Principles of Self-Organization: Transactions of the University of Illinois Symposium içinde (ss. 255-278). New York: Pergamon Press.
• Baştürk, E. (2012). Michel Foucault’da liberalizm eleştirisi: İktidar, yönetimsellik ve güvenlik. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 65-78.
• Bayar, F. (2008). Küreselleşme Kavramı ve Küreselleşme Sürecinde Türkiye. Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, (32), 25-34.
• Bekenstein, J. D. (2019). Kütle Çekim, Kara Delikler ve Bilgi Üzerine. (C. Oran, Çev). İstanbul: Ginko Kitap.
• Bhaskar, R. (2020). Critical Realism and the Ontology of Persons. Journal of Critical Realism, 19(2), 113-120. https://doi.org/10.1080/14767430.2020.1734736.
• Bhaskar, R. (2018). Gerçekçi Bilim Teorisi. (S. Oğuz, Çev). Ankara: Akılçelen Kitaplar.
• Bhaskar, R. (2017). İnsan Bilimlerinin Felsefi Eleştirisi: Natüralizmin Olanaklılığı. (V. S. Öğütle, Çev). Ankara: Nika Yayınevi.
• Biersteker, T. (2022). Quantum Pedagogy: Teaching Copenhagen and Discovering Affinities with Dialectical Thinking in International Relations. James Der Derian ve Alexander Wendt (Eds.). Quantum International Relations: A Human Science for World Politics içinde (s. 197-213) New York: Oxford University Press.
• Buckley, W. (1968). Society as a Complex Adaptive System. W. Buckley (Ed.). Modern Systems Research for the Behavioral Scientist içinde (s. 490-513). Chicago: Aldine Publishing Company.
• Byrne, D. (1998). Complexity Theory and The Social Sciences: An Introduction. London; New York: Routledge.
• De Carvalho, B., Leira, H. ve Hobson, J. M. (Mayıs, 2011). The Big Bangs of IR: The Myths That Your Teachers Still Tell You about 1648 and 1919. Millennium: Journal of International Studies, 39(3), 735-58. https://doi.org/10.1177/0305829811401459.
• Chanda, N. (2009). Küreselleşmenin Sıradışı Öyküsü: Tacirler, Vaizler, Maceraperestler ve Savaşçılar Globalizmi Nasıl Şekillendirdiler. (D. Cenkçiler, Çev). Ankara: ODTÜ Geliştirme Vakfı.
• Clinton, B. (1998). Adress by The President of The United States. The Fiftieth Annual Meeting of the Board of Governors of the IMF. Washington DC.
• Danermark, B. (Ağustos 2019). Applied Interdisciplinary Research: A Critical Realist Perspective. Journal of Critical Realism, 18(4), 368-382. https://doi.org/10.1080/14767430.2019.1644983.
• Danermark, B., Ekström, M., Jakobsen, L. ve Karlsson, J. C. (2018). Toplumu Açıklamak: Sosyal Bilimlerde Eleştirel Realizm. (Ü. Tatlıcan, Çev). Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Denbigh, K. G. (1989). Note on Entropy, Disorder and Disorganization. The British Journal for the Philosophy of Science, 40(3), 323-332.
• Dolu, O. (2010). Suç Teorileri: Teori, Araştırma, ve Uygulamada Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayıncılık..
• DPT. (2000). Küreselleşme Özel İhtisas Raporu. Özel İhtisas. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
• Farazmand, A. (1999). Globalization and Public Administration. Public Administration Review, 59(6), 509-22. https://doi.org/10.2307/3110299.
• Friedman, T. L. (2003). Lexus ve Zeytinağacı: Küreselleşmenin Geleceği (3. baskı.). İstanbul: Boyner Yayınları.
• Fukuyama, F. (2005). 21’inci Yüzyılda Dünya Düzeni ve Yönetişim. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Gilpin, R. (2017). Uluslararası İlişkilerin Ekonomi Politiği. 5. Baskı. (M. Duran, S. Oktay, M. K. Ceyhan, ve G. Polat, Çev). Ankara: Kripto.
• Groff, R. (2013). Ontology Revisited: Metaphysics in Social and Political Philosophy. London ve New York: Routledge.
• Hegel, G. W. F. (2014). Mantık Bilimi. 2. baskı. (A. Yardımlı,Çev). İstanbul: İdea Yayınevi.
• Jackson, R. H. ve Sorensen G. (2013). Introduction to International Relations: Theories and Approaches. Oxford: Oxford University Press.
• Kahler, M. (2018). Inventing International Relations: International Relations Theory After 1945. M. W. Doyle ve G. J. Ikenberry (Ed.). New thinking in international relations theory içinde (s. 34-82). New York: Routledge.
• Kara, T. (2011). Chicago Okulu: Chicago’ya Özgü Bir Perspektif. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(22), 367-383.
• Kavalski, E. (2012). Waking IR Up from Its ‘Deep Newtonian Slumber’. Millennium: Journal of International Studies, 41(1), 137-50. https://doi.org/10.1177/0305829812451717.
• Kavalski, E. (2007). The fifth debate and the emergence of complex international relations theory: notes on the application of complexity theory to the study of international life. Cambridge Review of International Affairs, 20(3), 435-454. https://doi.org/10.1080/09557570701574154.
• Kissinger, H. (2018). How the Enlightenment Ends. https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2018/06/henry-kissinger-ai-could-mean-the-end-of-human-history/559124/ (Erişim Tarihi: 8 Eylül 2018).
• Köse, Ö. H. (2003). Küreselleşme Sürecinde Devletin Yapısal ve İşlevsel Dönüşümü. Sayıştay Dergisi, (49), 3-46.
• Kuhn, T. S. (2014). Bilimsel Devrimlerin Yapısı. 9. Baskı. (N. Kuyaş, Çev). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Kurki, M. (2008). Causation in international relations: reclaiming causal analysis. Cambridge ; New York: Cambridge University Press.
• Kurki M. ve Wight, C. (2013). International Relations and Social Science. T. Dunne, M. Kurki ve S. Smith (Ed.). International Relations Theories: Disciplines and Diversity. 3. baskı. içinde (s. 14-34). Oxford: Oxford University Press.
• Lapid, Y. (1989). The Third Debate: On the Prospects of International Theory in a Post-Positivist Era. International Studies Quarterly, 33(3), 235-254. https://doi.org/10.2307/2600457.
• Lukacs, J. (2018). Modern Çağın Sonu. (İ. Kapaklıkaya, Çev). İstanbul: Ketebe.
• Mason, P. S. (Nisan, 2015). Does Quantum Theory Redefine Realism? The Neo-Copenhagen View. Journal of Critical Realism, 14(2), 137-163. https://doi.org/10.1179/1572513814Y.0000000009.
• Masson, P. (2001). Globalization: Facts and Figures. Washington DC: IMF.
• Maxfield, R. R. (1997). Complexity and Organization Management. D. S. Alberts ve T. S. Czerwinski (Ed.). Complexity, Global Politics, and National Security içinde (s. 78-98). Washington DC: National Defense University.
• McIntosh, C. (2020). Writing Quantum Entanglement into International Relations: Temporality, Positionality, and the Ontology of War. Millennium. Journal of International Studies, 49(1), 162-74. https://doi.org/10.1177/0305829820971688.
• Mingers, J. (2011). The Contribution of Systemic Thought to Critical Realism. Journal of Critical Realism, 10(3), 303-330. https://doi.org/10.1558/jcr.v10i3.303.
• Mitleton-Kelly, E. (1997). Organisation as co-evolving complex adaptive systems. British Academy of Management Conference. London.
• Navon, E. (2001). The ‘Third Debate’ Revisited. Review of International Studies, 27(4), 611-625. Özcan, M. (2014). Aristoteles ve Metafizik. Cogito, (78), 165-206.
• Özlük, E. (2019). Uluslararası İlişkiler Disiplininin Doğuşu, Kimliği, ve Sonuçları. Ş. Kardaş ve A. Balcı (Ed.). Uluslararası İlişkilere Giriş. 9.baskı içinde (s. 103-118). İstanbul: Küre Yayınları.
• Patomäki, H. (2003). After International Relations: Critical Realism and the (Re) Construction of World Politics. London: Routledge.
• Patomaki, H. ve Wight, C. (Haziran 2000). After Postpositivism? The Promises of Critical Realism. International Studies Quarterly, 44(2), 213-237. https://doi.org/10.1111/0020-8833.00156.
• Poincare, H. (1964). Bilim ve Metot. (H.R Atademir ve S. Ölçen, Çev). İstanbul: MEB Basımevi, 1964.
• Rathbun, B. C. (2007). Uncertain about Uncertainty: Understanding the Multiple Meanings of a Crucial Concept in International Relations Theory. International Studies Quarterly, 51(3), 533-57. https://doi.org/10.1111/j.1468-2478.2007.00463.x.
• Salter, M. B. (2022). Quantum Sovereignty + Entanglement. in International Relations. James Der Derian ve Alexander Wendt (Eds.). Quantum International Relations: A Human Science for World Politics içinde (s. 262-279) New York: Oxford University Press.
• Sander, O. (2013). Siyasi Tarih (1918-1994). 22. baskı. Ankara: İmge Kitabevi.
• Sander, O. (2013). Siyasi tarih: ilkçağlardan 1918’e. 25. baskı. Ankara İstanbul: İmge Kitabevi.
• Schmidt, B. C. (2006). Epilogue. K. E. Jorgensen ve T. B. Knudsen (Ed.). International Relations in Europe: Traditions, perspectives and destinations içinde (s. 253-269). London ; New York: Routledge.
• Schmidt, B. C. (2013). On the History and Histography of International Relations. W. Carlsnaes, T. Riise, ve B. A. Simmons (Ed.). Handbook of International Relations 2. bs. içinde (s. 3-28). London: Sage.
• Semiz, İ. (2018). Stephen Hawking ve ikici karadelik devrimi. Bilim ve Gelecek Dergisi, (170), 4-9.
• Smith, S. (1996). Positivism and beyond. S. Smith, K. Booth, ve M. Zalewski (Ed.). International theory: positivism and beyond içinde (s. 11-44). Cambridge; New York: Cambridge University Press.
• Sürücü, H. (2022). Terörizm Olgusuna Eleştirel Realizm Perspektifinden Dalga Parçacık İkiliği Aracılığıyla Ontolojik Bakış. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 13(2), 80-101. https://doi.org/10.18354/esam.1104788.
• Sürücü, H. (2021). Terörizm Olgusuna Schrödinger’in Kedisi Olarak Bakmak. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(13), 375-413. https://doi.org/10.32739/uskudarsbd.7.13.94.
• Şatana, N. S. (2015). Uluslararası İlişkilerde Bilimsellik, Metodoloji ve Yöntem. Uluslararası İlişkiler, 12(46), 11-33. Tahko, T. E. (2021). Unity of Science. Cambridge: Cambridge University Press. https://doi.org/10.1017/9781108581417.
• Teschke, B. (2003). The Myth of 1648: Class, Geopolitics, and The Making of Modern International Relations. London ; New York: Verso.
• Topaloğlu, A. (2005). Tümeller Sorunu, Nominalizm ve Din. Felsefe Tartismalari, 34, 53-66.
• Toye, J. (2013). Keynes’in Kalkınma İktisadı için Önemi. F. Şenses (Ed.). Neoliberal Küreselleşme ve Kalkınma Seçme Yazılar içinde (s. 31-61). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Vasquez, J. A. (1998). The power of power politics: from classical realism to neotraditionalism. Cambridge, UK; New York: Cambridge University Press.
• Wæver, O. (1996). The rise and fall of the inter-paradigm debate. S. Smith, K. Booth, ve M. Zalewski (Ed.). International Theory içinde (s. 149-185). Cambridge: Cambridge University Press. https://doi.org/10.1017/CBO9780511660054.009.
• Willoughby, W. W. (1918). The Juristic Conception of the State. American Political Science Review, 12(2), 192-208. https://doi.org/10.2307/1943598.
• Wilson, P. (1998). The myth of the ‘First Great Debate’. Review of International Studies, 24, 1-15.
• Yalvaç, F. (2019). Eleştirel gerçekçilik ve uluslararası ilişkiler: ‘gözlemlenemeyen’ ve ‘altta yatan yapılar’ tartışması. https://kureselcalismalar.com/elestirel-gercekcilik-ve-uluslararasi-iliskiler-gozlemlenemeyen-ve-altta-yatan-yapilar-tartismasi/ (Erişim Tarihi: 27 Şubat 2021).
• Yalvaç, F. (2011). Uluslararası İlişkiler Kuramında Anarşi Söylemi. Uluslararası İlişkiler, 8(29), 71-99.
• Yalvaç, F. (2014). Uluslararası İlişkilerde Teori Kavramı ve Temel Teorik Tartışmalar. R. Gözen (Ed.). Uluslararası ilişkiler teorileri içinde (s. 31-65). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Yılmaz, S. (2007). 21’inci Yüzyılda Güvenlik ve İstihbarat. İstanbul: Milenyum Yayınları.
• Zohar, D. (2018). 21. Yüzyılda Liderlik. İstanbul: The Kitap.