Turkish Public Personnel Management and the Effect of the Presidential Human Resources Office on Human Capital

Yıl 2024, , 35 - 60, 25.03.2024

Reha Bayansar

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1333990

Öz

Public personnel management represents a very important aspect of public administration in the understanding of modern state. Public personnel management is related to all activities related to people in public organizations. From this point of view, it can be said that the desired result of the actions of a public organization in line with its goals and objectives is directly related to the effective and efficient performance of personnel management. The Republic of Türkiye tried to develop the understanding of public personnel management, which was largely inherited from the Ottoman Empire, by being influenced by the changes in the world over time. Respectively, the turning points such as the Second World War, the beginning of the multi-party era, military coups and the effects of neoliberal policies on the world have affected Turkish public personnel management, at least in terms of intellect. Finally, with the implementation of the Presidential Government System in 2018, as a new actor in Turkish public administration, the Human Resources Office, was established and the organisational dimension of the transition from personnel management to human resources understanding has concretised. The impact of the Office, the duties and responsibilities it has undertaken and the projects it has developed on the human capital that needs to be invested more in the current century is important at least in terms of plans and projects implemented.

Anahtar Kelimeler

Public personnel management, human resources, presidential government system, human resources office, human capital

Türk Kamu Personel Yönetimi ve Cumhurbaşkanlığı İnsan Kaynakları Ofisinin Beşeri Sermayeye Etkisi

Öz

Kamu personel yönetimi, modern devlet anlayışında kamu yönetiminin çok önemli bir yönünü ifade etmektedir. Kamu personel yönetimi, kamu örgütlenmelerindeki insanlarla ilgili olan tüm faaliyetlerle ilişkilidir. Buradan hareketle bir kamu örgütünün hedef ve amaçları doğrultusundaki eylemlerinin istenilen şekilde sonuçlanabilmesi personel yönetiminin etkin ve verimli bir şekilde ifa edilmesiyle doğrudan ilişkili olduğu söylenebilir. Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devletinden büyük ölçüde tevarüs eden kamu personel yönetimi anlayışını zamanla dünya üzerindeki değişimlerden de etkilenerek geliştirmeye çalışmıştır. Sırasıyla İkinci Cihan Harbi, çok partili dönemin başlangıcı, askeri darbeler ve Neoliberal politikaların dünya üzerindeki etkileri gibi dönüm noktaları Türk kamu personel yönetimini en azından düşün boyutunda oldukça etkilemiştir. Nihayet 2018 yılında uygulamaya konulan Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi ile birlikte Türk kamu yönetiminde yeni bir aktör olan İnsan Kaynakları Ofisi ihdas edilerek, personel yönetiminden insan kaynakları anlayışına geçişisin örgütsel boyutu da somutlaştırılmıştır. Ofisin, üstlendiği görev ve sorumluluklar ve geliştirdiği projelerin içinde bulunduğumuz yüzyılın daha fazla yatırım yapılması gereken beşeri sermayeye olan etkisi en azından planlamalar ve hayata geçirilen projeler bakımından önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Personel Yönetimi, İnsan Kaynakları, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi, İnsan Kaynakları Ofisi, Beşeri Sermaye

Kaynakça

• Acar, A. (2021). Kamu Personel Yönetiminde Değişim: 2000 Sonrası Memuriyet Rejiminin Genel Görünümü, içinde 21. Yüzyılda Türk Kamu Yönetiminin Değişimi. A.Öcal ve Y. Hayta (Ed.), Ankara: Detay Yayıncılık.
• Acar, O. K. (2021). Devlet Personel Başkanlığı’ndan İnsan Kaynakları Ofisine: Kamu Personel Yönetiminde Örgütsel Değişim. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 20 (78), 1026-1046.
• Adem, M. (1987). İnsangücü Planlaması. AÜSBF Dergisi, 42 (4), 143-160.
• Altay, A. ve Pazarlıoğlu, M. V. (2007). Uluslararası Rekabet Gücünde Beşeri Sermaye: Ekonometrik Yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Karaman İİBF Dergisi, 12 (1), 96-108.
• Aslan, O. E. (2012). Kamu Personel Hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını, No:2701 Eskişehir.
• Aykaç, B. ve Urhan, V. F. (2012). 1980 Sonrası Türk Kamu Personel Politikalarının Dönüşümünde Politika Aktörlerinin Etkisi, içinde, Kamu Politikalarında Dönüşüm. B. Parlak (Ed.), Ankara: TODAİE Yayınları.
• Boz, S., Büyükyıldırım, G. E., İnce, A.K. ve Acar, E. (2021). Kamu Personel Hukuku. Ankara: Adalet Yayınevi. Denek, S. (2022). Yeni Kamu Yönetimi Sonrası Türk Kamu Yönetiminde Değişim ve Yeni Arayışlar. Ankara: Lykeion Yayıncılık.
• Ergun, T. (2015). Kamu Yönetimi- Kuram Siyasa Uygulama. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Eroğlu, H. T. (2010). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personel Yönetimine Etkisi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (12), 225-233.
• Eryılmaz, B. (2016). Kamu Yönetimi. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Farazmand, A. (2007). Strategic Public Personnel Administration: A Conceptual Framework for Building and Managing Human Capital Capacity in the 21st Century. http://www.esadepublic.esade.edu (Erişim Tarihi: 04 Ocak 2023).
• Güler, B. (1988). Devlet Personel Başkanlığı Üzerine Bir İnceleme. Amme İdaresi Dergisi, 12 (1), 79-99.
• Güler, B. (2005). Kamu Personeli Sistem ve Yönetim. Ankara: İmge Kitabevi.
• Hines, W. D. (1936). Türkiye’nin İktisadi Bakımdan Umumi Bir Tetkiki. Mehmet Ankara: İhsan Matbaası.
• Karaer, T. (1987). 12 Eylül ve Türk Kamu Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 20 (3), 13-47.
• Kayar, N. (2016). Kamu Personel Yönetimi. Bursa: Ekin Yayınevi.
• Marume, S. B. M. (2016). Public Personnel Administration. International Journal of Business and Management Invention, 5 (6), 19-25.
• Mıhçıoğlu, C. (1987). Devlet Personel Dairesi'nin Kuruluş Yılları: Anımsamalar, Düşünceler, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 1 (42), 43-50.
• Oral, İ. (2019). Merkezi Personel Yönetimi Örgütlenmesi: ABD ve Japonya Örnekleri ve Türkiye İçin Bir Model Önerisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ortaylı, İ. (2010). Türkiye Teşkilat ve İdari Tarihi. Ankara: Cedit Neşriyat.
• Övgün, B. (2011). Türk Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme Kalkınma Bakanlığı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66 (3), 263-281.
• Özer, M. A. (2022a). Bürokrasi Dersleri. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Özer, M. A. (2022b). İnsan Kaynakları Yönetimi Dersi, Ankara: Lykeion Yayınları.
• Özyakışır, D. (2011). Beşeri Sermayenin Ekonomik Kalkınma Sürecindeki Rolü: Teorik Bir Değerlendirme. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6 (1), 46-71.
• Sayan, İ. Ö. (2016). Türkiye’de Kamu Personel Sisteminde Sorun Alanları ve Çözüm Önerileri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 71(3), 669-691.
• Schultz T. W. (1962). Reflections on Investment in Man. Journal of Political Economy, LXX, (5), 1-8.
• Sobacı, Z. M. (2009). İdari Reform ve Politika Transferi. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Usta, A. (2006). Kamu ve Kamu Personeli. Trabzon: Eser Ofset Matbaacılık.
• Yayman, H. (2016). Türkiye’de Devlet Reformu ve Başkanlık Sistemi. İstanbul: Doğan Kitap.
• Yılmazöz, M. (2009). Kamu Personel Yönetimi Sorunu. Maliye Dergisi, 157(1), 293-302.
• Diğer Kaynaklar İnsan Kaynakları Ofisi Faaliyet Raporu 2013, 2018-2023.
• Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı 1989 Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı 1990-1994.
• Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı 1995 Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1996-2000.
• Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı 2000 Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001-2005.
• Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı 2006 Dokuzuncu Kalkınma Planı 2007-2013.
• Strateji ve Bütçe Başkanlığı 2019 On Birinci Kalkınma Planı (2019-2023).
• Kalkınma Bakanlığı 2013 Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018).
• Kalkınma Bakanlığı 2018 On Birinci Kalkınma Planı (2019-2023), Kamuda İnsan Kaynakları Yönetimi Çalışma Grubu Raporu