Kamu ve Özel Okul Yöneticilerinin Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Açısından Karşılaştırılması

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 93 - 112, 30.06.2017

Mazlum Çelik Haci Yusuf Polat

Öz

Araştırmanın amacı, Gaziantep il merkezinde faaliyet gösteren kamu ve özel sektör okul yöneticilerinin uyguladıkları kendi kendine liderlik stratejileri arasında farklılıklar olup olmadığını ortaya koymaktır. Karma analiz yöntemi ile yapılan bu araştırmada,  nicel veriler  155’i kamu, 49’u özel okul olmak üzere toplam 204 okul yöneticisinden anket yöntemiyle, nitel veriler ise, 5’i kamu 3’ü özel olmak üzere toplam 8 okul yöneticisinden görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Yapılan t-testleri sonucunda, “genel kendi kendine liderlik stratejisi” ve “kendine hatırlatıcılar belirleme” alt boyutu açısından her iki grup arasında anlamlı fark tespit edilmesine rağmen; “başarılı performans hayal etme”, “kendi kendine konuşma”, “kendini ödüllendirme”, “düşünce/fikir değerlendirme” ve “kendini cezalandırma” alt boyutları açısından anlamlı bir farklılık belirlenememiştir.

Anahtar Kelimeler

Kendi Kendine Liderlik, Karma Yöntem

Kaynakça

• Anderson, J.S.ve Prussia, G.E. (1997). The Self-leadership Questionnaire: Preliminary Assessment of Construct Validity. The Journal of Leadership Studies, 4(2), 119-143.
• Aslan, Ş. (2013). Geçmişten Günümüze Liderlik Kuramları (Sağlık Yönetimi Bakış Açısıyla). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Carmeli, A., Meitar R. ve Weisberg J. (2006). Self‐leadership Skills and Innovative Behavior at Work. International Journal of Manpower, 27(1),75 – 90.
• Çıra, A. (2011). Örgütsel Vatandaşlık Davranışların Çalışanlar Açısından Sonuçları: Otel Çalışanlara Yönelik Bir Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü.
• Çırpan, H. (1997). Kendi Kendine Liderlik. Yönetim. 26, 57-63.
• Doğan, S. ve Şahin, F. (2008). Kendi Kendine Liderlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 26(1), 139-164.
• Dolbiera, C.L., Soderstroma M., ve Steinhardta M. A. (2001). The Relationships between Self-leadership and Enhanced Psychological, Health, and Work Outcomes. The Journal of Psychology: Interdisciplinary and Applied, 135(5), 469-485.
• Göksoy, S., Emen, E. ve Yenipınar, Ş. (2014). Öğretmenlerin Özliderlik Rolleri İle Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 11(1), 103-116.
• Gümüşeli, A. İ. (2001). Çağdaş Okul Müdürünün Liderlik Alanları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 28, 531-548.Houghton, J. D. (2000). The Relationship Between Self-leadership and Personality: A Comparison of Hierarchical Factor Structure. [Çevrim-içi: http://scholar.lib.vt.edu/theses/available/etd-06062000-12260008/unrestricted/etd.pdf], Erişim tarihi: 15 Kasım 2015.
• Houghton, J. D., ve Neck, C. P. (2002). The Revised Self-leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self-leadership. Journal of Managerial Psychology, 17(8), 672-692.
• Kahya,C. , İmamoğlu İ.K., Durmaz A., (2015). Liderlik ve Beşeri Sermaye Faktörlerinin Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: Kamu ve Özel Sektör Bankalarında Örnek Bir Uygulama. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 7(14), 353-374.
• Kayral, İ. H. (2015). Öz Liderlik Becerilerinin, Sağlık Çalışanlarının İş Tatminleri Ve İş Performanslarına Etkisi. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 18(2), 143-159.
• Kerr, S., ve Jermier, J.M. (1978). Substitutes for Leadership: Their Meaning and Measurement. Organization Behavior and Human Performance, 22, 375-403.
• Korkmaz, M. (2005). Okul Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Sorunlar – Çözümler ve Öneriler. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 237-252.
• Lee, S. H., Palmer, S. B., ve Wehmeyer, M. L. (2009). Goal Setting and Self-Monitoring for Students With Disabilities: Practical Tips and Ideas for Teachers. Intervention in School and Clinic. 44(3), 139-145.
• Lovelace, K., Manz, C. C., ve Alves, J. C. (2007). Work Stress and Leadership Development: The Role of Self-Leadership, Shared Leadership, Physical Fitness and Flow in Managing Demands and Increasing Job Control. Human Resource Management Review. 17, 374-387.
• Manz, C. C. (1986). Self-leadership: Toward an Expanded Theory of Self Influence Processes in Organizations. Academy of Management Review. 3(11), 585-600.
• Manz, C. C. (1992). Mastering Self-leadership: Empowering Yourself for Personal Excellence. Prentice–Hall. Englewood Cliffs New Jersey.
• Manz, C. C., ve Sims, H. P. (1980). Self-management as a Substitute a Social Learning Theory Perspective. Journal of Managerial Psychology. 5(3), 361–367.
• Manz, C. C., ve Neck, C. P. (1999). Mastering Self-leadership: Empowering Yourself for Personel Excellence. Prentice-Hall. Upper Saddle River, New Jersey.
• McCarthy, M. M. (1999). The Evolution of Educational Leadership Preparation Programs. J. Murphy ve K. S. Louis (Eds.), Handbook of Educational Administration. NY: Jossey-Bass.
• Meyer, J. W., ve Scott, W. R. (1983). Organizational Environments. Beverly Hills: SAGE.
• Neck C. P., ve Manz C. C. (1992). Thought Self-Leadership: The Influence of Self-Talk and Mental Imagery on Performance. Journal of Organizational Behavior. 13(7), 681–699.
• Neck, C. P., ve Manz, C. C. (1992). Thought Self-leadership: The Impact of Mental Strategies Training on Employee Cognition, Behavior, and Affect. Journal of Organizational Behavior. 17(5), 445–467.
• Neck, C. P. (1996). Thought Self-leadership: A Self-regulatory Approach Towards Overcoming Resistance to Organizational Change. The International Journal of Organizational Analysis. 2, 202-216.
• Neck, C. P., ve Houghton, J. D. (2006). Two Decades of Self‐Leadership Theory and Research: Past Developments, Present Trends, and Future Possibilities. Journal of Managerial Psychology. 270-295.
• Neck, C. P., Smith, W. J., ve Godwin, J. L. (1997). Thought Self-leadership: A Self-regulatory Approach to Diversity Management. Journal of Managerial Psychology. 12(3), 190-203.
• Politis, J. D. (2005). Self-leadership Behavioural-focused Strategies and Team Performance, the Mediating Influence of Job Satisfaction. Leadership & Organization Development Journal. 27(3), 203-216.
• Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business: A Skill-building Approach. John Wiley & Sons, Inc. New York. Serinkan, C. (2012). Liderlik ve Motivasyonda Güncel Konular. Nobel Yayın, İstanbul.
• Şişman, M., ve Turhan S. (2002). Dünyada Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesine İlişkin Başlıca Yönelimler ve Türkiye İçin Çıkarılabilecek Bazı Sonuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16-17 Mayıs, Ankara.
• Tabak, A., Sığrı, Ü., ve Türköz, T. (2013). Öz Liderlik Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması Çalışması, Biliğ, 67, 213-246.
• Tengilimoğlu, D., (2005). Kamu ve Özel Sektör Örgütlerinde Liderlik Davranışı Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 1-16.
• Türköz, T. (2010). Çalışanların Liderlik Algısının İzlenim Yönetimi Taktiklerini Kullanımlarına Olan Etkileri: Savunma Sanayinde Uygulamalı Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kara Harp Okulu. Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 24(1), 175-191.