Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları

Naci Karkın; Mısra Ciğeroğlu Öztepe

Araştırma Makalesi

Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 113 - 142, 30.06.2017

Naci Karkın Mısra Ciğeroğlu Öztepe

Öz

Hükümet programları, başta seçmenler olmak üzere, vatandaşlara taahhüt edilen söylemlerin, eyleme dönüşmesi bağlamında resmi metinlerdir. Hükümet programları, özellikle yasama ve yürütme erklerinin gündemlerini belirleyici yönüyle öne çıkmaktadır. Hükümet programları bağlamında yapılacak söylem, doküman veya içerik analizleri, hükümetlerin izleyeceği muhtemel kavramsal değişikliklerin ortaya konmasında işlevseldir. Bu çerçevede, çalışma, literatürden belirlediği on değer üzerinden, Türk kamu yönetimi sistemindeki son dönem (2002-2015) değişim çabalarına odaklanmaktadır. Çalışma, bu değerlerin, ilgili dönemde içerisinde hükümet programlarına ne oranda ve hangi bağlamda yansıdığını irdelemeye çalışmaktadır. Çalışma, belirlenen değerlerin, hükümet programlarında son derece değişen oranlarda karşılık bulduğunu; en öne çıkan değerlerin ise, “etkinlik” ve “verimlilik” olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Değerler, Kamu değerleri, Hükümet programları, Değişim

Kaynakça

Ak Parti. (t.y. a). 58. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/58inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. b). 59. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/59uncu-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. c). 60. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/60inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. d). 61. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/61inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (2014). 62. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/62nciHukumetProgrami.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (2015). 64. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/64.hukumet_programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Akıllı, H. S., Çam, S. ve Kılınç, S. (2013). Nevşehir İlinde Görev Yapan Kamu Personeline Göre Kamusal Değerlerin Önem Sıralaması. Türk İdare Dergisi, 476, 241-264.
Aksoy, A. Ş. (1998). Yeni Sağ, Kamu Yönetimi ve Yerel Yönetim: Eleştirel bir Yaklaşım. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 7(1), 3-13.
Akyel, R. (2010). Yönetimde İç Kontrol, İç Denetim ve Dış Denetim Fonksiyonlarının Birbirleri ile İlişkileri ve Türk Kamu Yönetiminde Uygulanmalarının Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi SBE Dergisi, 19(3), 1-22.
Akyel, R. ve Köse, H. Ö. (2010). Kamu Yönetiminde Etkinlik Arayışı: Etkin Kamu Yönetimi için Etkin Denetimin Gerekliliği. Türk İdare Dergisi, 466, 9-45.
Altan, Y. (2016). Türk Kamu Personel Rejiminde Reform İhtiyacı: Reformu Gerektiren Dış Etkenler Ekseninde Bir Değerlendirme. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 381-398.
Arap, İ. ve Yılmaz, L. (2006). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının “Yeni” Kurumu: Kamu Görevlileri Etik Kurulu. Amme İdaresi Dergisi, 39(2), 51-69.
Arslan, M. M. (2009). Türk Devlet Üniversitelerinde Değerlerin Analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 729-742.
Aucoin, P. (1990). Administrative Reform in Public Management: Paradigms, Principles, Paradoxes and Pendulums. Governance: An International Journal of Policy, Administration, and Institutions, 3(2), 115–137.
Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2003). Türkiye’de İdari Reform Hareketlerinin Eleştirel bir Tahlili. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 153-179.
Aykaç, B., ve Altunok, H. (2014). Türk Yönetim Sistemini Etkileyen Yabancı Uzman Raporları Üzerine Bir İnceleme: Mook ve Podol Raporlarında Yöneticilik. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 1-18.
Balcı, A. (2005). Türkiye – AB İlişkileri Perspektifinden Kamu Yönetimi Sisteminin Yeniden Yapılandırılması. Amme İdaresi Dergisi, 38(4), 23-37.
Balcı, A. ve Kırılmaz H. (2009). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Kapsamında E-Devlet Uygulamaları. Türk İdare Dergisi, 463-464, 45-70.
Bannister, F. ve Connolly, R. (2014). ICT, Public Values and Transformative Government: A Framework and Programme for Research. Government Information Quarterly, 31(1), 119–28.
Barbak, A. (2015). Türkiye’de Kamu Mali Yönetiminin Yapısal Uyarlanması: Bütçe Reformu ve Kamu Örgütlenmesinde Dönüşüm. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-27.
Bassanini, F. (2000). Overview of Administrative Reform and Implementation in Italy: Organization, Personnel, Procedures and Delivery of Public Services. International Journal of Public Administration, 23(2-3), 229-252.
Bertot, J. C., Jaeger, P. T. ve Grimes, J. M. (2010). Using ICTs to Create a Culture of Transparency: e-Government and Social Media as Openness and Anti-Corruption Tools for Societies. Government Information Quarterly, 27(3), 264-271.
Bertot, J. C., Jaeger, P. T. ve Grimes, J. M. (2012). Promoting Transparency and Accountability through ICTs, Social Media, and Collaborative e-Government. Transforming Government: People, Process and Policy, 6(1), 78 – 91.
Bovens, M. (2007). Analysing and Assessing Accountability: A Conceptual Framework. European Law Journal, 13(4), 447–468.
Bowman, J., Berman, E. ve West, J. (2001). The profession of public administration: An ethics edge in introductory textbooks. Public Administration Review, 61(2), 194–205.
Bryson, J. M., Crosby, B. C. ve Bloomberg, L. (2014), Public Value Governance: Moving beyond Traditional Public Administration and the New Public Management. Public Administration Review, 74(4), 445–456.
Camyar, I. (2010). Europeanization, Domestic Legacies and Administrative Reforms in Central and Eastern Europe: A Comparative Analysis of Hungary and the Czech Republic. Journal of European Integration, 32(2), 137-155.
Canpolat, H. ve Cangir, M. (2010). Değişen Dünyada Kamu Yönetiminin Geleceği ve Türkiye’nin Reform Gündemi: Devletin Daha Fazla Demokratikleşmesi. Türk İdare Dergisi, 466, 25-45.
Cepiku, D. ve Meneguzzo, M. (2008). Public Administration and Management Reform in Italy: Domestic Patterns and Influences from Abroad. D. Cepiku, M. Meneguzzo ve M. Senese (Der.), Innovations in Public Management and Governance in Italy içinde (59-93). Rome: Aracne.
Ciğeroğlu-Öztepe, M. (2013). Kamu Yönetiminde Etik Sorunu: Türk Kamu Yönetiminde Etik Sisteminin Eleştirel Çözümlemesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Clark, D. (2002). Neoliberalism and Public Service Reform: Canada in Comparative Perspective, Canadian Journal of Political Science, 35(4), 771–793.
Cordella, A. ve Bonina, C.M. (2012). A public value perspective for ICT enabled public sector reforms: A theoretical reflection, Government Information Quarterly, 29(4), 512-520.
Coşkun, B. (2005). Türkiye'de Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Tarihsel Geçmiş ve Genel Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 448, 13-47.
Çetin, S. (2010). Türkiye’de Kamu Yönetimi Reform Sürecinin Değerlendirilmesi: Aksayan ve İşleyen Yönler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(3), 23-38.
Chettiparamb, A. (2007). Re-Conceptualizing Public Participation in Planning: A View Through Autopoiesis. Planning Theory, 6(3), 263–281.
Cierco, T. (2013). Public administration reform in Macedonia. Communist & Post-Communist Studies, 46(4), 481–491.
Dahl, R. A. (1947). The Science of Public Administration: Three Problems. Public Administration Review, 7(1), 1-11.
Demirel, D. (2011). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma (1839 - 1923). Türk İdare Dergisi, 473, 97-111.
Demirel, D. (2013). Hesap Verebilirlikte Denetimin Yeni Rolü. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2), 361-378.
De Castella, K., McGarty, C. ve Musgrove, L. (2009). Fear Appeals in Political Rhetoric about Terrorism: An Analysis of Speeches by Australian Prime Minister Howard. Political Psychology, 30(1), 1–26.
De Vries, M. ve Nemec, J. (2013). Public Sector Reform: An Overview of Recent Literature and Research on NPM and Alternative Paths. International Journal of Public Sector Management, 26(1), 4-16.
Dunn, W. N. ve Miller, D. Y. (2007). A Critique of the New Public Management and the Neo-Weberian State: Advancing a Critical Theory of Administrative Reform. Public Organization Review, 7(4), 345–358.
Ergun, T. (1991). Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi Gereksinmesi ve Kamu Yönetimi Araştırması Projesi. Amme İdaresi Dergisi, 24(4), 11-23.
Eryılmaz, B. ve Biricikoğlu H. (2011). Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik ve Etik. İş Ahlakı Dergisi, 4(7), 19-45.
Gaman-Golutvina, O. (2008). The Changing Role of the State and State Bureaucracy in the Context of Public Administration Reforms: Russian and Foreign Experience. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 24(1), 37-53.
Gray, A. ve Jenkins, B. (1995). From Public Administration to Public Management: Reassessing a Revolution?. Public Administration, 73(1), 75-99.
Gray, A. ve Jenkins, B. (2006). From Public Administration to Public Management: Reassessing a Revolution?”, E. E. Otenyo, ve N. S. Lind (Der.), Comparative Public Administration içinde (543-572). Emerald Group Publishing Limited.
Greitens, T. J. ve Strachan, J. C. (2011). E-government and Citizen Engagement: An Overview of US States' Government Websites. International Journal of Public Administration, 34(1-2), 54-58.
Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri. Yasama Dergisi, Kamu Politikaları Özel Sayısı, 29, 5-31.
Güler, B. A. (1994). Nesnesini Arayan Disiplin: Kamu Yönetimi. Amme İdaresi Dergisi, 27(4), 3-19.
Güngör, S. (2014). Türk Siyasetinde Dil Kullanımı: Siyasal Parti Liderlerinin TBMM Grup Konuşmalarında Siyasal Söylem Analizi. Yasama Dergisi, 26, 65-88.
Güleç Solak, S. ve Sürmeli, İ. (2014). Hükümet Programları ve Kalkınma Planları Ekseninde Çevre Politikası Analizi. Yasama Dergisi, Kamu Politikaları Analizi Özel Sayısı, 30, 22-43.
Güzel, A. (2005). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Öngörülen Reform Mevcut Sorunlara Çözüm Mü?. Çalışma ve Toplum, 7, 61-76.
Jaeger, P. T. ve Bertot, J. C. (2010). Transparency and Technological Change: Ensuring Equal and Sustained Public Access to Government Information. Government Information Quarterly, 27(4), 371-376.
Jørgensen, T. B. ve Bozeman, B. (2007). Public Values: An Inventory. Administration & Society, 39(3), 354-381. Harlow, C. (2006). Global Administrative Law: The Quest for Principles and Values. The European Journal of International Law, 17(1), 187-214.
Hendriks, F. ve Tops, P. (1999). Between Democracy and Efficiency: Trends in Local Government Reform in the Netherlands and Germany. Public Administration, 77(1), 133 –153.
Hood, C. (1995). The ‘New Public Management’ in the 1980s: Variations on a Theme. Accounting, Organizations and Society, 20(2/3), 93–109.
Hyndman, N. ve Liguori, M. (2016). Public Sector Reforms: Changing Contours on an NPM Landscape. Financial Accountability & Management, 32(1), 5-32.
Kalağan, G. (2010). Cumhuriyet Dönemi Türk Kamu Bürokrasisi’nde Yeniden Yapılanma ve Yönetsel Reform Çalışmaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2(1), 65-84.
Kaliber, A. (2016). De-Europeanisation of Civil Society and Public Debates in Turkey: The Kurdish Question Revisited. South European Society and Politics, 21(1), 59-74.
Kara, B. (2006). Türkiye'de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı : 1930-60 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30(2), 149-162.
Karaer, T. (1987). 12 Eylül ve Türk Kamu Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 20(3), 29-54. Karaer, T. (1991). Kalkınma planları ve idari reform, Amme İdaresi Dergisi, 24(2), 43-65
Karkin, N. (2014). Barriers for Sustainable e-Participation Process: The Case of Turkey. L. G. Anthopoulos, ve C. G. Reddick (Ed.). Government e-Strategic Planning and Management içinde (227-243). New York, USA: Springer Science+Business Media.
Karkin, N. ve Janssen, M. (2014). Evaluating websites from a public value perspective: A review of Turkish local government websites. International Journal of Information Management, 34(3), 351–363.
Karkın, N. (2015). Kamu Değeri Kavramı ve Kamu Değeri Yönetiminin Kamu Yönetimi Kuramı Bağlamındaki Yeri. Ö. Köseoğlu ve M. Z. Sobacı (Der.), Kamu Yönetiminde Paradigma Arayışları: Yeni Kamu İşletmeciliği ve Ötesi içinde (249-272). Bursa: Dora Yayıncılık.
Kaya, F. (2016). Türkiye Cumhuriyeti’nde Yapılan İdari Reform Çalışmalarının Karşılaştırmalı Analizi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 48, 165-181.
Kernaghan, K. (2000). The Post-Bureaucratic Organization and Public Service Values. International Review of Administrative Sciences, 66(1), 91-104.
Kernaghan, K. (2003). Integrating values into public service: The values statement as centerpiece. Public Administration Review, 63(6), 711-719.
Kickert, W.J.M. (1993). Autopoiesis and the Science of (Public) Administration: Essence, Sense and Nonsense. Organization Studies, 14(2), 261-278.
Kickert, W.J.M. (1997). Public Governance in the Netherlands: An Alternative to Anglo-American ‘Managerialism’. Public Administration, 75(4), 731–752.
Kim, P.S., Halligan, J., Namshin, C., Oh, C.H. ve Eikenberry, A.M. (2005). Toward Participatory and Transparent Governance: Report on the Sixth Global Forum on Reinventing Government. Public Administration Review, 65(6), 646-654.
Kim, S., Kim, H.J. ve Lee, H. (2009). An Institutional Analysis of an E-Government System for Anti-Corruption: The Case of OPEN. Government Information Quarterly, 26(1), 42–50.
Kim, S. (2010). Public Trust in Government in Japan and South Korea: Does the Rise of Critical Citizens Matter?. Public Administration Review, 70(5), 801–810.
Kim, S. ve Lee, J. (2012). E-Participation, Transparency, and Trust in Local Government. Public Administration Review, 72(6), 819–828.
Kim, S. ve Han, C. (2015). Administrative Reform in South Korea: New Public Management and the Bureaucracy. International Review of Administrative Sciences, 81(4), 694–712.
Kolçak, M. (2006). Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun Türk Mali Sistemine Getirdikleri (5436 Sayılı Kanun Değişiklikleriyle). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 367-384.
Köseoğlu, Ö. ve Morçöl, G. (2014). Democratization of Governance in Turkey: An Assessment of the Administrative Reforms in the 2000s. G. Mudacumura ve G. Morçöl (Der.). Challenges to Democratic Governance in Developing Countries içinde (137-153) Springer International Publishing.
Köseoğlu, Ö. ve Tuncer, A. (2014). Kamu Yönetiminde Yeni Bir Yaklaşım Olarak Kamu Değeri: Kavramsal Ve Kuramsal Açıdan Bir Değerlendirme. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(24), 145-170.
Kurt, M. ve Yaşar Uğurlu, Ö. (2007). Yeni Kamu Yönetimi ve Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımının Gelişiminde Avrupa Birliği’nin Rolü : İlerleme Raporları İçerik Analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 9(2), 81-109.
Lamba, M. (2010). Osmanlı’dan Günümüze Türk Kamu Yönetimde Merkeziyetçilik-Adem-i Merkeziyetçilik Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2(1), 131-156.
Lamba, M. (2014). Yeni Kamu Yönetimi Perspektifinden Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformları: Genel Gerekçeler Üzerinden Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 135-152.
Lamba, M., Altan, Y., Aktel, M. ve Uç, K. (2014). Sağlık Bakanlığı’nda Yeniden Yapılanma: Yeni Kamu Yönetimi Açısından Bir Değerlendirme. Amme İdaresi Dergisi, 47(1), 53-78.
Lampropoulou, M. ve Oikonomou, G. (2016). Theoretical Models of Public Administration and Patterns of State Reform in Greece. International Review of Administrative Sciences, 1-21, DOI: 10.1177/0020852315611219.
Leblebici, D.N. (2001). Disiplin ve Uygulama Açısından Kamu Yönetiminin “Kimlik Krizine” Yeni Bir Bakış. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 15-24.
Liou, K.T. (2007). E-Government Development and China's Administrative Reform. International Journal of Public Administration, 31(1), 76-95.
Marcon, G. (2014). Public Value Theory in the Context of Public Sector Modernization. James Guthrie, Giuseppe Marcon, Salvatore Russo, ve Federica Farneti (Der.), Public Value Management, Measurement and Reporting içinde (323-351) Emerald Group Publishing Limited.
McIvor, R., McHugh, M. ve Cadden, C. (2002). Internet Technologies: Supporting Transparency in the Public Sector. International Journal of Public Sector Management, 15(3), 170 – 187.
Mussari, R. ve Cepiku, D. (2007). Public Administration Reform in Transition. Public Management Review, 9(3), 353-375.
Nakrošis, V. (2015). The Influence of Government Priorities on Public-Administration Reforms in Europe. NISPAcee Journal of Public Administration and Policy, 8(1), 21–40.
Neshkova, M.I., ve Kostadinova, T. (2012). The Effectiveness of Administrative Reform in New Democracies. Public Administration Review, 72(3), 324–333.
O'Flynn, J. (2007). From New Public Management to Public Value: Paradigmatic Change and Managerial Implications. Australian Journal of Public Administration, 66(3), 353–366.
Omurgonulsen, U., ve Oktem, M. K. (2009). Is There Any Change in the Public Service Values of Different Generations of Public Administrators? The Case of Turkish Governors and District Governors. Journal of Business Ethics. 88(1), 137-156.
Ospina, S. M. ve Dodge, J. (2005). It's About Time: Catching Method Up to Meaning—The Usefulness of Narrative Inquiry in Public Administration Research. Public Administration Review, 65(2), 143–157.
Örnek, C. (2012). From Analysis to Policy: Turkish Studies in the 1950s and the Diplomacy of Ideas, Middle Eastern Studies, 48(6), 941-959.
Övgün, B. (2011). Türk Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme: Kalkınma Bakanlığı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(3), 263-281.
Övgün, B. (2013). Değişmeyen Kamu Politikası: Kamu Yönetimi Reformu. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 325-339.
Özcan, K. ve Ağca, V. (2010). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışında Postmodernizmin İzleri. Amme İdaresi Dergisi, 43(3), 1-32.
Özen, Ş. (2002). Türkiye’deki Örgütler/Yönetim Araştırmalarında Törensel Görgülcülük Sorunu. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 5-31.
Payaslıoğlu, A.T. (1971). İdari Reformun Yönü ve Stratejisi. Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 3-13.
Perlman, B.J. ve Gleason, G. (2007). Cultural Determinism versus Administrative Logic: Asian Values and Administrative Reform in Kazakhstan and Uzbekistan. International Journal of Public Administration, 30(12-14), 1327-1342 . Peters, B.G. ve Pierre, J. (1998). Governance without Government? Rethinking Public Administration. Journal of Public Administration Research and Theory, 8(2), 223-243.
Pina, V., Torres, L. ve Acerete, B. (2007). Are ICTs Promoting Government Accountability?: A Comparative Analysis of E-Governance Developments in 19 OECD Countries. Critical Perspectives on Accounting, 18(5), 583–602.
Polatoğlu, A. (2008). Kamu Yönetiminde Reform Ciddi Bir Etkinliktir Gelişigüzel (Çalakalem) Yapılmaz. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 137-166.
Rhodes, R.A.W. (2016). Recovering the Craft of Public Administration. Public Administration Review, 76(4), 638-647. Saklı, A.R. (2011). Disiplinler Arası Bir Disiplin Olarak Kamu Yönetimi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), 97-120.
Seifert, J.W. ve Chung, J. (2009). Using E-Government to Reinforce Government–Citizen Relationships Comparing Government Reform in the United States and China. Social Science Computer Review, 27(1), 3-23.
Sobacı, M. Z. (2011). Politika Transferi Bağlamında Kamu Yönetiminde Neo- Liberal Reformların Yayılması: Açık Toplum Enstitüsünün Rolü. Sosyoekonomi, 16(16), 191-210.
Sözen, S. (2011). Türkiye’de Demokratikleşme ve Kamu Yönetimi Reformu: Son On Yıla Genel Bir Bakış. Türk İdare Dergisi, 473, 133-148.
Sözen, S. (2005). Administrative Reforms in Turkey: Imperatives, Efforts and Constraints. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(3), 195-214.
Stoker, G. (2006). Public Value Management: A New Narrative for Networked Governance?. The American Review of Public Administration, 36(1), 41-57.
Sürgit, K. (1980). 12 Eylül ve Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 13(3), 39-77.
Şaylan, G. (2000). Kamu Yönetimi Disiplininde Bunalım ve Yeni Açılım Üzerine Düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), 1-22.
T. C. Başbakanlık (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Ö. Dinçer ve C. Yılmaz (Haz.), Ankara.
Tataroğlu, M. (2016). Hükümet Yapısında Genişleme: Bakan Yardımcılığı. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 519-544.
Tok, T. N. (2012). Türkiye’deki siyasal partilerin eğitim söylemleri ve siyasaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(2), 273-312.
Torres, L. (2004). Trajectories in Public Administration Reforms in European Continental Countries. Australian Journal of Public Administration, 63(3), 99-112.
Tosun, T. ve Tosun, G.E. (2015). Kazananı ve Kaybedenleriyle 1 Kasım Seçimleri. Toplum ve Demokrasi, 9(19-20), 1-23.
Tutum, C. (1971). İdari Reformda Başlıca Yaklaşımlar. Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 32-45.
Uçar, M. ve Karakaya, A. (2014). Yönetsel Reformlar Perspektifinden Türkiye’de Yönetimin Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Karabük Üniversitesi SBE Dergisi, 4(2), 152-169.
Üstüner, Y. (2000). Kamu Yönetimi Kuramı ve Kamu İşletmeciliği Okulu. Amme İdaresi Dergisi, 33(3), 15-31.
Xue, L. ve Liou, K.T. (2012). Government Reform in China: Concepts and Reform Cases. Review of Public Personnel Administration, 32(2), 115–133.
Xue, L. ve Zhong, K. (2012). Domestic Reform and Global Integration: Public Administration Reform in China over the Last 30 Years. International Review of Administrative Sciences, 78(2), 284–304.
Vigoda, E. (2002). From Responsiveness to Collaboration: Governance, Citizens, and the Next Generation of Public Administration. Public Administration Review, 62(5), 527–540.
Von Bogdandy, A. (2000). The European Union as a Human Rights Organization? Human Rights and the Core of the European Union. Common Market Law Review, 37(6), 1307–1338.
Wise, L.R. (2002). Public Management Reform: Competing Drivers of Change. Public Administration Review, 62(5), 556–567.
Yalçın, L. (2010). Kamu Yönetimi Kuramları: Yöntembilimsel Bir Değerlendirme, Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yalçındağ, S. (1971). Devlet Kesimini Yeniden Düzenleme Çalışmalarının Amaçları ve Stratejisi Üzerine, Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 24-31.
Yang, K. ve Callahan, K. (2007). Citizen Involvement Efforts and Bureaucratic Responsiveness: Participatory Values, Stakeholder Pressures, and Administrative Practicality. Public Administration Review, 67(2), 249–264.
Yayman, H. (2005). Türkiye’nin İdari Reform Politiği. Ankara Üniversitesi SBE Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi ABD, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
Yıldız, M. ve Saylam, A. (2013). E-government discourses: An inductive analysis, Government Information Quarterly, 30(2), 141-153.
Yılmaz, A. (2007). AB'ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar. Dumlupınar Üniversitesi SBE Dergisi, 17, 215-240.
Yılmaz, O. (2001). Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, DPT Yayınları, Ankara

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 113 - 142, 30.06.2017

Naci Karkın Mısra Ciğeroğlu Öztepe

Öz

Kaynakça

Ak Parti. (t.y. a). 58. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/58inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. b). 59. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/59uncu-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. c). 60. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/60inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (t.y. d). 61. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/61inci-hukumet-programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (2014). 62. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/62nciHukumetProgrami.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Ak Parti. (2015). 64. Hükümet Programı. http://www.akparti.org.tr/upload/documents/64.hukumet_programi.pdf (Erişim Tarihi: 21.05.2016)
Akıllı, H. S., Çam, S. ve Kılınç, S. (2013). Nevşehir İlinde Görev Yapan Kamu Personeline Göre Kamusal Değerlerin Önem Sıralaması. Türk İdare Dergisi, 476, 241-264.
Aksoy, A. Ş. (1998). Yeni Sağ, Kamu Yönetimi ve Yerel Yönetim: Eleştirel bir Yaklaşım. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 7(1), 3-13.
Akyel, R. (2010). Yönetimde İç Kontrol, İç Denetim ve Dış Denetim Fonksiyonlarının Birbirleri ile İlişkileri ve Türk Kamu Yönetiminde Uygulanmalarının Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi SBE Dergisi, 19(3), 1-22.
Akyel, R. ve Köse, H. Ö. (2010). Kamu Yönetiminde Etkinlik Arayışı: Etkin Kamu Yönetimi için Etkin Denetimin Gerekliliği. Türk İdare Dergisi, 466, 9-45.
Altan, Y. (2016). Türk Kamu Personel Rejiminde Reform İhtiyacı: Reformu Gerektiren Dış Etkenler Ekseninde Bir Değerlendirme. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 381-398.
Arap, İ. ve Yılmaz, L. (2006). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının “Yeni” Kurumu: Kamu Görevlileri Etik Kurulu. Amme İdaresi Dergisi, 39(2), 51-69.
Arslan, M. M. (2009). Türk Devlet Üniversitelerinde Değerlerin Analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 729-742.
Aucoin, P. (1990). Administrative Reform in Public Management: Paradigms, Principles, Paradoxes and Pendulums. Governance: An International Journal of Policy, Administration, and Institutions, 3(2), 115–137.
Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2003). Türkiye’de İdari Reform Hareketlerinin Eleştirel bir Tahlili. Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 153-179.
Aykaç, B., ve Altunok, H. (2014). Türk Yönetim Sistemini Etkileyen Yabancı Uzman Raporları Üzerine Bir İnceleme: Mook ve Podol Raporlarında Yöneticilik. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 1-18.
Balcı, A. (2005). Türkiye – AB İlişkileri Perspektifinden Kamu Yönetimi Sisteminin Yeniden Yapılandırılması. Amme İdaresi Dergisi, 38(4), 23-37.
Balcı, A. ve Kırılmaz H. (2009). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Kapsamında E-Devlet Uygulamaları. Türk İdare Dergisi, 463-464, 45-70.
Bannister, F. ve Connolly, R. (2014). ICT, Public Values and Transformative Government: A Framework and Programme for Research. Government Information Quarterly, 31(1), 119–28.
Barbak, A. (2015). Türkiye’de Kamu Mali Yönetiminin Yapısal Uyarlanması: Bütçe Reformu ve Kamu Örgütlenmesinde Dönüşüm. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-27.
Bassanini, F. (2000). Overview of Administrative Reform and Implementation in Italy: Organization, Personnel, Procedures and Delivery of Public Services. International Journal of Public Administration, 23(2-3), 229-252.
Bertot, J. C., Jaeger, P. T. ve Grimes, J. M. (2010). Using ICTs to Create a Culture of Transparency: e-Government and Social Media as Openness and Anti-Corruption Tools for Societies. Government Information Quarterly, 27(3), 264-271.
Bertot, J. C., Jaeger, P. T. ve Grimes, J. M. (2012). Promoting Transparency and Accountability through ICTs, Social Media, and Collaborative e-Government. Transforming Government: People, Process and Policy, 6(1), 78 – 91.
Bovens, M. (2007). Analysing and Assessing Accountability: A Conceptual Framework. European Law Journal, 13(4), 447–468.
Bowman, J., Berman, E. ve West, J. (2001). The profession of public administration: An ethics edge in introductory textbooks. Public Administration Review, 61(2), 194–205.
Bryson, J. M., Crosby, B. C. ve Bloomberg, L. (2014), Public Value Governance: Moving beyond Traditional Public Administration and the New Public Management. Public Administration Review, 74(4), 445–456.
Camyar, I. (2010). Europeanization, Domestic Legacies and Administrative Reforms in Central and Eastern Europe: A Comparative Analysis of Hungary and the Czech Republic. Journal of European Integration, 32(2), 137-155.
Canpolat, H. ve Cangir, M. (2010). Değişen Dünyada Kamu Yönetiminin Geleceği ve Türkiye’nin Reform Gündemi: Devletin Daha Fazla Demokratikleşmesi. Türk İdare Dergisi, 466, 25-45.
Cepiku, D. ve Meneguzzo, M. (2008). Public Administration and Management Reform in Italy: Domestic Patterns and Influences from Abroad. D. Cepiku, M. Meneguzzo ve M. Senese (Der.), Innovations in Public Management and Governance in Italy içinde (59-93). Rome: Aracne.
Ciğeroğlu-Öztepe, M. (2013). Kamu Yönetiminde Etik Sorunu: Türk Kamu Yönetiminde Etik Sisteminin Eleştirel Çözümlemesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Clark, D. (2002). Neoliberalism and Public Service Reform: Canada in Comparative Perspective, Canadian Journal of Political Science, 35(4), 771–793.
Cordella, A. ve Bonina, C.M. (2012). A public value perspective for ICT enabled public sector reforms: A theoretical reflection, Government Information Quarterly, 29(4), 512-520.
Coşkun, B. (2005). Türkiye'de Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Tarihsel Geçmiş ve Genel Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 448, 13-47.
Çetin, S. (2010). Türkiye’de Kamu Yönetimi Reform Sürecinin Değerlendirilmesi: Aksayan ve İşleyen Yönler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(3), 23-38.
Chettiparamb, A. (2007). Re-Conceptualizing Public Participation in Planning: A View Through Autopoiesis. Planning Theory, 6(3), 263–281.
Cierco, T. (2013). Public administration reform in Macedonia. Communist & Post-Communist Studies, 46(4), 481–491.
Dahl, R. A. (1947). The Science of Public Administration: Three Problems. Public Administration Review, 7(1), 1-11.
Demirel, D. (2011). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma (1839 - 1923). Türk İdare Dergisi, 473, 97-111.
Demirel, D. (2013). Hesap Verebilirlikte Denetimin Yeni Rolü. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2), 361-378.
De Castella, K., McGarty, C. ve Musgrove, L. (2009). Fear Appeals in Political Rhetoric about Terrorism: An Analysis of Speeches by Australian Prime Minister Howard. Political Psychology, 30(1), 1–26.
De Vries, M. ve Nemec, J. (2013). Public Sector Reform: An Overview of Recent Literature and Research on NPM and Alternative Paths. International Journal of Public Sector Management, 26(1), 4-16.
Dunn, W. N. ve Miller, D. Y. (2007). A Critique of the New Public Management and the Neo-Weberian State: Advancing a Critical Theory of Administrative Reform. Public Organization Review, 7(4), 345–358.
Ergun, T. (1991). Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi Gereksinmesi ve Kamu Yönetimi Araştırması Projesi. Amme İdaresi Dergisi, 24(4), 11-23.
Eryılmaz, B. ve Biricikoğlu H. (2011). Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik ve Etik. İş Ahlakı Dergisi, 4(7), 19-45.
Gaman-Golutvina, O. (2008). The Changing Role of the State and State Bureaucracy in the Context of Public Administration Reforms: Russian and Foreign Experience. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 24(1), 37-53.
Gray, A. ve Jenkins, B. (1995). From Public Administration to Public Management: Reassessing a Revolution?. Public Administration, 73(1), 75-99.
Gray, A. ve Jenkins, B. (2006). From Public Administration to Public Management: Reassessing a Revolution?”, E. E. Otenyo, ve N. S. Lind (Der.), Comparative Public Administration içinde (543-572). Emerald Group Publishing Limited.
Greitens, T. J. ve Strachan, J. C. (2011). E-government and Citizen Engagement: An Overview of US States' Government Websites. International Journal of Public Administration, 34(1-2), 54-58.
Gül, H. (2015). Kamu Politikası Analizi, Yöntemleri ve Teknikleri. Yasama Dergisi, Kamu Politikaları Özel Sayısı, 29, 5-31.
Güler, B. A. (1994). Nesnesini Arayan Disiplin: Kamu Yönetimi. Amme İdaresi Dergisi, 27(4), 3-19.
Güngör, S. (2014). Türk Siyasetinde Dil Kullanımı: Siyasal Parti Liderlerinin TBMM Grup Konuşmalarında Siyasal Söylem Analizi. Yasama Dergisi, 26, 65-88.
Güleç Solak, S. ve Sürmeli, İ. (2014). Hükümet Programları ve Kalkınma Planları Ekseninde Çevre Politikası Analizi. Yasama Dergisi, Kamu Politikaları Analizi Özel Sayısı, 30, 22-43.
Güzel, A. (2005). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Öngörülen Reform Mevcut Sorunlara Çözüm Mü?. Çalışma ve Toplum, 7, 61-76.
Jaeger, P. T. ve Bertot, J. C. (2010). Transparency and Technological Change: Ensuring Equal and Sustained Public Access to Government Information. Government Information Quarterly, 27(4), 371-376.
Jørgensen, T. B. ve Bozeman, B. (2007). Public Values: An Inventory. Administration & Society, 39(3), 354-381. Harlow, C. (2006). Global Administrative Law: The Quest for Principles and Values. The European Journal of International Law, 17(1), 187-214.
Hendriks, F. ve Tops, P. (1999). Between Democracy and Efficiency: Trends in Local Government Reform in the Netherlands and Germany. Public Administration, 77(1), 133 –153.
Hood, C. (1995). The ‘New Public Management’ in the 1980s: Variations on a Theme. Accounting, Organizations and Society, 20(2/3), 93–109.
Hyndman, N. ve Liguori, M. (2016). Public Sector Reforms: Changing Contours on an NPM Landscape. Financial Accountability & Management, 32(1), 5-32.
Kalağan, G. (2010). Cumhuriyet Dönemi Türk Kamu Bürokrasisi’nde Yeniden Yapılanma ve Yönetsel Reform Çalışmaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2(1), 65-84.
Kaliber, A. (2016). De-Europeanisation of Civil Society and Public Debates in Turkey: The Kurdish Question Revisited. South European Society and Politics, 21(1), 59-74.
Kara, B. (2006). Türkiye'de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı : 1930-60 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30(2), 149-162.
Karaer, T. (1987). 12 Eylül ve Türk Kamu Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 20(3), 29-54. Karaer, T. (1991). Kalkınma planları ve idari reform, Amme İdaresi Dergisi, 24(2), 43-65
Karkin, N. (2014). Barriers for Sustainable e-Participation Process: The Case of Turkey. L. G. Anthopoulos, ve C. G. Reddick (Ed.). Government e-Strategic Planning and Management içinde (227-243). New York, USA: Springer Science+Business Media.
Karkin, N. ve Janssen, M. (2014). Evaluating websites from a public value perspective: A review of Turkish local government websites. International Journal of Information Management, 34(3), 351–363.
Karkın, N. (2015). Kamu Değeri Kavramı ve Kamu Değeri Yönetiminin Kamu Yönetimi Kuramı Bağlamındaki Yeri. Ö. Köseoğlu ve M. Z. Sobacı (Der.), Kamu Yönetiminde Paradigma Arayışları: Yeni Kamu İşletmeciliği ve Ötesi içinde (249-272). Bursa: Dora Yayıncılık.
Kaya, F. (2016). Türkiye Cumhuriyeti’nde Yapılan İdari Reform Çalışmalarının Karşılaştırmalı Analizi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 48, 165-181.
Kernaghan, K. (2000). The Post-Bureaucratic Organization and Public Service Values. International Review of Administrative Sciences, 66(1), 91-104.
Kernaghan, K. (2003). Integrating values into public service: The values statement as centerpiece. Public Administration Review, 63(6), 711-719.
Kickert, W.J.M. (1993). Autopoiesis and the Science of (Public) Administration: Essence, Sense and Nonsense. Organization Studies, 14(2), 261-278.
Kickert, W.J.M. (1997). Public Governance in the Netherlands: An Alternative to Anglo-American ‘Managerialism’. Public Administration, 75(4), 731–752.
Kim, P.S., Halligan, J., Namshin, C., Oh, C.H. ve Eikenberry, A.M. (2005). Toward Participatory and Transparent Governance: Report on the Sixth Global Forum on Reinventing Government. Public Administration Review, 65(6), 646-654.
Kim, S., Kim, H.J. ve Lee, H. (2009). An Institutional Analysis of an E-Government System for Anti-Corruption: The Case of OPEN. Government Information Quarterly, 26(1), 42–50.
Kim, S. (2010). Public Trust in Government in Japan and South Korea: Does the Rise of Critical Citizens Matter?. Public Administration Review, 70(5), 801–810.
Kim, S. ve Lee, J. (2012). E-Participation, Transparency, and Trust in Local Government. Public Administration Review, 72(6), 819–828.
Kim, S. ve Han, C. (2015). Administrative Reform in South Korea: New Public Management and the Bureaucracy. International Review of Administrative Sciences, 81(4), 694–712.
Kolçak, M. (2006). Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun Türk Mali Sistemine Getirdikleri (5436 Sayılı Kanun Değişiklikleriyle). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 367-384.
Köseoğlu, Ö. ve Morçöl, G. (2014). Democratization of Governance in Turkey: An Assessment of the Administrative Reforms in the 2000s. G. Mudacumura ve G. Morçöl (Der.). Challenges to Democratic Governance in Developing Countries içinde (137-153) Springer International Publishing.
Köseoğlu, Ö. ve Tuncer, A. (2014). Kamu Yönetiminde Yeni Bir Yaklaşım Olarak Kamu Değeri: Kavramsal Ve Kuramsal Açıdan Bir Değerlendirme. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(24), 145-170.
Kurt, M. ve Yaşar Uğurlu, Ö. (2007). Yeni Kamu Yönetimi ve Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımının Gelişiminde Avrupa Birliği’nin Rolü : İlerleme Raporları İçerik Analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 9(2), 81-109.
Lamba, M. (2010). Osmanlı’dan Günümüze Türk Kamu Yönetimde Merkeziyetçilik-Adem-i Merkeziyetçilik Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2(1), 131-156.
Lamba, M. (2014). Yeni Kamu Yönetimi Perspektifinden Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformları: Genel Gerekçeler Üzerinden Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 135-152.
Lamba, M., Altan, Y., Aktel, M. ve Uç, K. (2014). Sağlık Bakanlığı’nda Yeniden Yapılanma: Yeni Kamu Yönetimi Açısından Bir Değerlendirme. Amme İdaresi Dergisi, 47(1), 53-78.
Lampropoulou, M. ve Oikonomou, G. (2016). Theoretical Models of Public Administration and Patterns of State Reform in Greece. International Review of Administrative Sciences, 1-21, DOI: 10.1177/0020852315611219.
Leblebici, D.N. (2001). Disiplin ve Uygulama Açısından Kamu Yönetiminin “Kimlik Krizine” Yeni Bir Bakış. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 15-24.
Liou, K.T. (2007). E-Government Development and China's Administrative Reform. International Journal of Public Administration, 31(1), 76-95.
Marcon, G. (2014). Public Value Theory in the Context of Public Sector Modernization. James Guthrie, Giuseppe Marcon, Salvatore Russo, ve Federica Farneti (Der.), Public Value Management, Measurement and Reporting içinde (323-351) Emerald Group Publishing Limited.
McIvor, R., McHugh, M. ve Cadden, C. (2002). Internet Technologies: Supporting Transparency in the Public Sector. International Journal of Public Sector Management, 15(3), 170 – 187.
Mussari, R. ve Cepiku, D. (2007). Public Administration Reform in Transition. Public Management Review, 9(3), 353-375.
Nakrošis, V. (2015). The Influence of Government Priorities on Public-Administration Reforms in Europe. NISPAcee Journal of Public Administration and Policy, 8(1), 21–40.
Neshkova, M.I., ve Kostadinova, T. (2012). The Effectiveness of Administrative Reform in New Democracies. Public Administration Review, 72(3), 324–333.
O'Flynn, J. (2007). From New Public Management to Public Value: Paradigmatic Change and Managerial Implications. Australian Journal of Public Administration, 66(3), 353–366.
Omurgonulsen, U., ve Oktem, M. K. (2009). Is There Any Change in the Public Service Values of Different Generations of Public Administrators? The Case of Turkish Governors and District Governors. Journal of Business Ethics. 88(1), 137-156.
Ospina, S. M. ve Dodge, J. (2005). It's About Time: Catching Method Up to Meaning—The Usefulness of Narrative Inquiry in Public Administration Research. Public Administration Review, 65(2), 143–157.
Örnek, C. (2012). From Analysis to Policy: Turkish Studies in the 1950s and the Diplomacy of Ideas, Middle Eastern Studies, 48(6), 941-959.
Övgün, B. (2011). Türk Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme: Kalkınma Bakanlığı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(3), 263-281.
Övgün, B. (2013). Değişmeyen Kamu Politikası: Kamu Yönetimi Reformu. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 325-339.
Özcan, K. ve Ağca, V. (2010). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışında Postmodernizmin İzleri. Amme İdaresi Dergisi, 43(3), 1-32.
Özen, Ş. (2002). Türkiye’deki Örgütler/Yönetim Araştırmalarında Törensel Görgülcülük Sorunu. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 5-31.
Payaslıoğlu, A.T. (1971). İdari Reformun Yönü ve Stratejisi. Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 3-13.
Perlman, B.J. ve Gleason, G. (2007). Cultural Determinism versus Administrative Logic: Asian Values and Administrative Reform in Kazakhstan and Uzbekistan. International Journal of Public Administration, 30(12-14), 1327-1342 . Peters, B.G. ve Pierre, J. (1998). Governance without Government? Rethinking Public Administration. Journal of Public Administration Research and Theory, 8(2), 223-243.
Pina, V., Torres, L. ve Acerete, B. (2007). Are ICTs Promoting Government Accountability?: A Comparative Analysis of E-Governance Developments in 19 OECD Countries. Critical Perspectives on Accounting, 18(5), 583–602.
Polatoğlu, A. (2008). Kamu Yönetiminde Reform Ciddi Bir Etkinliktir Gelişigüzel (Çalakalem) Yapılmaz. Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 137-166.
Rhodes, R.A.W. (2016). Recovering the Craft of Public Administration. Public Administration Review, 76(4), 638-647. Saklı, A.R. (2011). Disiplinler Arası Bir Disiplin Olarak Kamu Yönetimi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), 97-120.
Seifert, J.W. ve Chung, J. (2009). Using E-Government to Reinforce Government–Citizen Relationships Comparing Government Reform in the United States and China. Social Science Computer Review, 27(1), 3-23.
Sobacı, M. Z. (2011). Politika Transferi Bağlamında Kamu Yönetiminde Neo- Liberal Reformların Yayılması: Açık Toplum Enstitüsünün Rolü. Sosyoekonomi, 16(16), 191-210.
Sözen, S. (2011). Türkiye’de Demokratikleşme ve Kamu Yönetimi Reformu: Son On Yıla Genel Bir Bakış. Türk İdare Dergisi, 473, 133-148.
Sözen, S. (2005). Administrative Reforms in Turkey: Imperatives, Efforts and Constraints. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(3), 195-214.
Stoker, G. (2006). Public Value Management: A New Narrative for Networked Governance?. The American Review of Public Administration, 36(1), 41-57.
Sürgit, K. (1980). 12 Eylül ve Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 13(3), 39-77.
Şaylan, G. (2000). Kamu Yönetimi Disiplininde Bunalım ve Yeni Açılım Üzerine Düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), 1-22.
T. C. Başbakanlık (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Ö. Dinçer ve C. Yılmaz (Haz.), Ankara.
Tataroğlu, M. (2016). Hükümet Yapısında Genişleme: Bakan Yardımcılığı. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 519-544.
Tok, T. N. (2012). Türkiye’deki siyasal partilerin eğitim söylemleri ve siyasaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(2), 273-312.
Torres, L. (2004). Trajectories in Public Administration Reforms in European Continental Countries. Australian Journal of Public Administration, 63(3), 99-112.
Tosun, T. ve Tosun, G.E. (2015). Kazananı ve Kaybedenleriyle 1 Kasım Seçimleri. Toplum ve Demokrasi, 9(19-20), 1-23.
Tutum, C. (1971). İdari Reformda Başlıca Yaklaşımlar. Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 32-45.
Uçar, M. ve Karakaya, A. (2014). Yönetsel Reformlar Perspektifinden Türkiye’de Yönetimin Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Karabük Üniversitesi SBE Dergisi, 4(2), 152-169.
Üstüner, Y. (2000). Kamu Yönetimi Kuramı ve Kamu İşletmeciliği Okulu. Amme İdaresi Dergisi, 33(3), 15-31.
Xue, L. ve Liou, K.T. (2012). Government Reform in China: Concepts and Reform Cases. Review of Public Personnel Administration, 32(2), 115–133.
Xue, L. ve Zhong, K. (2012). Domestic Reform and Global Integration: Public Administration Reform in China over the Last 30 Years. International Review of Administrative Sciences, 78(2), 284–304.
Vigoda, E. (2002). From Responsiveness to Collaboration: Governance, Citizens, and the Next Generation of Public Administration. Public Administration Review, 62(5), 527–540.
Von Bogdandy, A. (2000). The European Union as a Human Rights Organization? Human Rights and the Core of the European Union. Common Market Law Review, 37(6), 1307–1338.
Wise, L.R. (2002). Public Management Reform: Competing Drivers of Change. Public Administration Review, 62(5), 556–567.
Yalçın, L. (2010). Kamu Yönetimi Kuramları: Yöntembilimsel Bir Değerlendirme, Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yalçındağ, S. (1971). Devlet Kesimini Yeniden Düzenleme Çalışmalarının Amaçları ve Stratejisi Üzerine, Amme İdaresi Dergisi, 4(2), 24-31.
Yang, K. ve Callahan, K. (2007). Citizen Involvement Efforts and Bureaucratic Responsiveness: Participatory Values, Stakeholder Pressures, and Administrative Practicality. Public Administration Review, 67(2), 249–264.
Yayman, H. (2005). Türkiye’nin İdari Reform Politiği. Ankara Üniversitesi SBE Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi ABD, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
Yıldız, M. ve Saylam, A. (2013). E-government discourses: An inductive analysis, Government Information Quarterly, 30(2), 141-153.
Yılmaz, A. (2007). AB'ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar. Dumlupınar Üniversitesi SBE Dergisi, 17, 215-240.
Yılmaz, O. (2001). Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, DPT Yayınları, Ankara

Toplam 130 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Konular	Ekonomi
Bölüm	Karatekin İİBF
Yazarlar	Naci Karkın Mısra Ciğeroğlu Öztepe
Yayımlanma Tarihi	30 Haziran 2017
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2017 Cilt: 7 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA	Karkın, N., & Ciğeroğlu Öztepe, M. (2017). Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 113-142.
AMA	Karkın N, Ciğeroğlu Öztepe M. Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Haziran 2017;7(1):113-142.
Chicago	Karkın, Naci, ve Mısra Ciğeroğlu Öztepe. “Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları”. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 7, sy. 1 (Haziran 2017): 113-42.
EndNote	Karkın N, Ciğeroğlu Öztepe M (01 Haziran 2017) Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 7 1 113–142.
IEEE	N. Karkın ve M. Ciğeroğlu Öztepe, “Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları”, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 7, sy. 1, ss. 113–142, 2017.
ISNAD	Karkın, Naci - Ciğeroğlu Öztepe, Mısra. “Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları”. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 7/1 (Haziran 2017), 113-142.
JAMA	Karkın N, Ciğeroğlu Öztepe M. Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2017;7:113–142.
MLA	Karkın, Naci ve Mısra Ciğeroğlu Öztepe. “Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları”. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 7, sy. 1, 2017, ss. 113-42.
Vancouver	Karkın N, Ciğeroğlu Öztepe M. Değerler Üzerinden Türk Kamu Yönetiminde Değişim Algısı: 2002-2015 Dönemi Hükümet Programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2017;7(1):113-42.

Makale Dosyaları

Tam Metin