16 Nisan 2017 Halk Oylaması ve Halk Oylaması Sürecinin Siyaset Bilimi Ve Kamu Yönetimi Bölümü Öğrencileri Tarafından Algılanmasına İlişkin Bir Araştırma: Çankırı Karatekin Üniversitesi Örneği

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 2, 247 - 280, 30.12.2017

Gürbüz Özdemir

Öz

Halk oylaması
(referandum), halkın karar alma süreçlerine doğrudan katılımına imkân veren bir
demokratik araçtır. Bu bağlamda 16 Nisan 2017 Anayasa Değişikliği Halk
Oylaması, Türkiye açısından büyük öneme sahiptir. Üniversitelerin, bu alanda eğitim alan Siyaset Bilimi
ve Kamu Yönetimi Bölümü öğrencileri tarafından nasıl algılandığı özellikle önem
arz etmektedir. Bu çalışmada, ilgili Halk Oylamasının, birer siyaset bilimci ve
kamu yöneticisi adayı olan öğrenciler tarafından nasıl algılandığı, bir örnek
olması bağlamında Çankırı Karatekin Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu
Yönetimi Bölümü (ÇAKÜ-SKY) öğrencileri açısından araştırılmıştır. Bu amaçla
uygulanan anketin sonuçları, halk oylamasının ÇAKÜ-SKY öğrencileri tarafından nasıl
algılandığına ilişkin ipuçları sunarken, oy kullanma eğilimlerinin cinsiyet,
bölge ve sınıf gibi farklı değişkenler ve sürece ait sorular arasında anlamlı
ilişkinin olup olmadığı da ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Halk Oylaması, Cumhurbaşkanlığı Sistemi, Demokratikleşme, Siyasi Sosyalleşme, Siyasi Üslup

Kaynakça

• Akbey, F. (2005). “Küreselleşme ve Türkiye’de Kamu Ekonomisi, Devlet-Piyasa-Toplum İlişkilerinde Dönüşüm”, (Der.: L. Özmen, M. A. Sözer ve İ. Şahin), 21. yy. da Türkiye’de Sosyal Bilimler ve Toplum Sorunlar Sempozyumu, Ankara: Akademisyenler Birliği, ss.21–43.
• Akın, M. H. (2009). Siyasal Toplumsallaşma Sürecinde Gençlik-Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma-, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aktay, Y. (2007). Türkiye’de Demokrasi Kültürü Ve Siyasal Durum Analizi, Ankara: Eğitim-Bir-Sen Yayınları.
• Alkan, T. (1979), Siyasal Toplumsallaşma, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
• Anbarlı Bozatay, Ş. (2011). 12 Eylül 2010 Referandumu ve Referandum Sürecinin Üniversite Öğrencileri Tarafından Algılanmasına İlişkin Bir Araştırma: Biga İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği, Yönetim Bilimleri Dergisi (9: 2).
• Atılım (1982), Yıl 9, S. 9, Eylül.
• Bjorklund, T. (2009). “The Surge of Referendums and the New Politics Approach”, (Eds.:M. Setälä & T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, New York: Routledge Taylor & Francis Group, pp.117–136.
• Bowler, S. /Donovan, T. (2001). “Popular Control of Referendum Agendas: Implications for Democratic Outcomes and Minority Rights”, (Eds. M. Mendelsohn/A.Parkin), Referendum Democracy: Citizens, Elites, and Deliberation in Referendum Campaigns,London:Palgrave Macmillan,pp.125–146.
• Budge, I. (2001). “Political Parties in Direct Democracy”,(Eds.:M. Mendelsohn/A. Parkin), Referendum Democracy: Citizens, Elites and Deliberation in Referendum Campaigns, London: Palgrave Macmillan,pp.67–87.
• Çuhadar, Andaç (2006). Üniversite Öğretim Elemanı ve Öğrencilerinin Demokrasi Anlayışlarının Siyasal Toplumsallaşma Bağlamında Cinsiyet, Bilim Alanı, Akademik Aşama ve Siyasal Katılımcılık Değişkenleri Açısından İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Dursun, D. (2012). Siyaset Bilimi, Beta Yayınları, İstanbul.
• Erdem, T. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür(Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
• Gözler, K. (1988). “Halkoylamasının Değeri”, AÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, (40), s.97-113.
• Gözler, K. (2006). Anayasa Hukukuna Giriş, Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa.
• Gültekin, M. (2014). Bilimsel araştırmalarda kadın-Erkek farklılıkları, Aile Akademi Dergisi, Nisan.
• Gürkan, Ü. (2005). Hukuk Sosyolojisi, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• haberturk.com/secim/secim2014/cumhurbaskanligi-secimi
• IDEA İnternet Sitesi, Doğrudan Demokrasi Anket Sonuçları, http://aceproiect.org/ epic-en/dd#DD02, (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
• Kanlıgöz, C. (1996). Katılımcı Demokrasi ya da İdari Usul Kanunu Hazırlığı” Uluslar arası Sempozyumu Üzerine, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 45, Sayı: 1–4, ss.167–183.
• Kapani, M. (1981). Kamu Hürriyetleri, A.Ü. Hukuk Fakültesi Yayını, Ankara.
• Karakartal, B. (1984). Bir Siyasal Katılma Türü Olarak Referandum ve 1961 Türk Anayasa Referandumu, İ.Ü. İktisat Fakültesi Mecmuası, Prof. Dr. C. Orhan Tütengil’in Anısına Armağan, Özel Sayı 2, ss.161-180.
• kazete.com.tr/haber/kadin-secmen-sayisi-erkekleri-gecti-30751
• Kubalı, H. N. (1971). Anayasa Hukuku, İ.Ü. Hukuk Fakültesi Yayını, İstanbul.
• Lijphart, A. (1988). Çağdaş Demokrasiler, (Çev. E. Özbudun ve E. Onulduran), Demokrasi Vakfı ve Siyasi İlimler Derneği Ortak Yayını, Ankara.
• Nohutçu, A. ve Bektaş, M. (2017). Yeni Anayasa Tartışmaları Etrafında Kurucu İktidar, Kurucu Meclis ve Referandum Kavramlarının Analizi, M.Ü. Siyasal Bilimler Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, Mart, ss.1-23.
• Oğuz, H. A. (2007). Avrupa Birliği Anayasası ve Referandum Süreci, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
• Online Etymology Dictionary, “Referendum”, www.etymonline.com/index.php? allowed_in_frame=0&search=referendum (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
• Özbudun, E. (2005). Türk Anayasa Hukuku, Yetkin Yayınları, Ankara.
• Özdemir, G. (2011). “Katılımcı Demokrasinin Öznesi STK’ların Sahip Olması Gereken Nitelikler”, 9. Uluslararası Türk Dünyası Sosyal Bilimler Kongresi, Haziran, Bakü,
• Parla, T. (1986). İki Tür Halkoylaması: Referandum ve Plebisit, Cumhuriyet, 18 Şubat.
• Piott, S. L. (2003). Giving Voter a Voice: The Origins of the Initiative and Referendum in America, University of Missouri Pres, Columbia.
• Rahat, G. (2009). Elite Motives For Initiating Referendums: Avoidance, Addition and Contradiction, (Eds. M. Setälä /T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, Routledge Taylor/Francis Group, New York, pp.98–116.
• Rousseau, J. J. (1982). Toplum Sözleşmesi, (Çev. Vedat Günyol), Adam Yayınları, İstanbul.
• Rousseau, J. J.. (1997). The Social Contract and Other Political Writings. Der. ve çev.: Victor Gourevitch. Cambridge: Cambridge University Press.
• Sağlar, F. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür (Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
• Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş, (Çev. T. Karamustafaoğlu/ M.Turhan). Yetkin Yayınları, Ankara. secim.haberler.com/2015/partilere-gore-durum/
• Setälä, M. (2009). Introduction, (Eds. M. Setälä & T. Schiller), Referendums and Representative Democracy: Responsiveness, Accountability and Deliberation, New Jersey: Routledge Taylor & Francis Group, pp.1–14.
• Sevinç, Murat (2012). Mülkiye Öğrencileri Anayasal Sîstemi Tartışıyor-I (Yapım Süreci ve Temel Haklar), Ankara: Mülkiyeliler Birliği Yayınları.
• Şahbaz, İ. (2006). Yarı-Doğrudan Demokrasi Kurumu Olarak Referandum ve Türkiye, Yetkin Yayınları, Ankara. Tanör, B. Ve Yüzbaşıoğlu, N. (2005). 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku, İstanbul.
• TDK Sitesi, Güncel Türkçe Sözlük, Halk Oylaması, www.tdk.gov.tr/ index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.58dbeb2623a290.40146512 (Erişim Tarihi: 29.03.2017).
• Teziç, E. (2006). Anayasa Hukuku, Beta Yayınevi, Ankara, 2006 .
• Yayla, A. (2005). Siyasi Düşünce Sözlüğü, Adres Yayınları, Ankara.
• Yazıcı, S. (2009). Enine Boyuna Türkiye -Siyaset, Toplum, Kültür(Haz. Kalın, İ.), Ankara: SETA Vakfı.
• Yeşilorman, M. (2011). Halkın İradesi Bağlamında Halkoylamaları: Bir Hukuk Sosyoloji Denemesi, Hukuk Felsefesi ve Sosyolojisi Arşivi, Sayı: 22, ss.191-220.
• Yıldız, A. (2010). Bir Doğrudan Demokrasi Aracı Olarak Referandum Uygulama Örnekleri: Türkiye, ABD ve Avrupa Ülkeleri, TBMM Araştırma Merkezi Yayınları, No:2, Ankara.
• Zürih Üniversitesi Doğrudan Demokrasi Araştırma Merkezi İnternet Sitesi, İsviçre Federal Oylama Veri Tabanı: Liste, http://www.c2d.ch/ indexdd.php?menusec=dddb&dang=, (Erişim Tarihi: 29.03.2017).