On the Trail of Deconstruction in Derrida: Sovereignty and Democracy

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 2, 562 - 584, 30.06.2024

Şeyda Buşra Konuk

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1440913

Öz

In Derrida, the most radical criticism of the logocentric unification and truth-grounding of Western metaphysics appears in the concepts of sovereignty and democracy. Derrida states that we should look at the completeness, indivisibility, and metaphysical violence of sovereignty, that we have reached a dead end with democracy, and that this end corresponds to autoimmunity. The rupture of sovereignty and democracy leads to the emergence of states that Derrida characterizes as rogue states. At this point, deconstruction is a critical threshold and a very fundamental indicator in the context of Derrida's reckoning with concepts. This study examines the deconstruction of the ideas of sovereignty and democracy in Derrida. In doing so, the theological-political encounters with Schmitt and the autoimmune ruptures between the concepts will be revealed.

Anahtar Kelimeler

Derrida, Schmitt, deconstruction, sovereignty, democracy

Derrida'da Dekonstrüksiyonun İzinde: Egemenlik ve Demokrasi

Öz

Derrida’da Batı metafiziğinin logosantrik tekleştirmesine ve hakikat temellendirmesine dair en köklü eleştiri egemenlik ve demokrasi kavramlarında karşımıza çıkmaktadır. Derrida, egemenliğin tamlığına, bölünmezliğine, metafizik şiddetine bakmamız gerektiğini ve vardığımız yerde demokrasi ile bir çıkmaza girildiğini, bu çıkmazın da otoimmüniteye karşılık geldiğini belirtmektedir. Egemenlik ve demokrasiye dair yaşanan kırılma Derrida’nın haydut devletler olarak nitelendirdiği devletlerin ortaya çıkışına neden olmaktadır. Bu noktada dekonstrüksiyon, Derrida’nın kavramlar ile hesaplaşması bağlamında önemli bir eşik ve çok temel bir göstergedir. Çalışmanın amacı, Derrida’da egemenlik ve demokrasi kavramlarının dekonstrüksiyona uğratılmasını incelemektir. Bunu yaparken de Schmitt ile teoloji-politik karşılaşmalar ortaya konularak kavramlar arasındaki otoimmün kırılmalar açığa çıkarılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Derrida, Schmitt, dekonstrüksiyon, egemenlik, demokrasi

Kaynakça

• Acar, S. M. (2014). Gelecek demokrasi adına: Derrida’nın Dostluğu. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, (17), 1-12.
• Agamben, G. (1998). Homo sacer: sovereign power and bare life. California: Stanford University Press.
• Ağaoğulları, M. A. (2010). Ulus-devlet ya da halkın egemenliği. Ankara: İmge Kitabevi.
• Akal, C. B. (2013). İktidarın üç yüzü. Ankara: Dost Kitabevi.
• Alpyağıl, R. (2017). Derrida'dan caputo'ya dekonstrüksiyon ve din. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Aristoteles, R. (2012). Nikomakhos’a etik, (F.Akderin, Çev.). İstanbul: Say Yay.
• Baştürk, E. (2021). To decide in undecidability: derridean criticism of schmittean politics in the moment of crisis, Ethos: Felsefe ve Toplumsal Bilimlerde Diyaloglar, Temmuz/July 2021, 14(2), 29-49.
• Baume, S. (2009). On political theology: a controversy between hans kelsen and carl schmitt. History of European Ideas, 35(3), 369-381.
• Beaulac, S. (2003) The social power of bodin's sovereignty and international law. Melbourne Journal of International Law, 4, 1-28.
• Beriş, H. E. (2022). Egemenlı̇ğı̇n yenı̇den dönüşümü: 21. yüzyıl’da devlet otorı̇tesı̇ne bakış. Vatandaş, C., Öztaş, S., ve Özden, M., (Ed.), Milli egemenlik ve demokrasi içinde (s. 57-72). Ankara: TBMM Basımevi.
• Bodin, J., ve Tooley, M. J. (1955). Six books of the commonwealth (Vol. 56). Oxford: B. Blackwell.
• Brannigan, J., Robbins, R., ve Wolfreys, J. (1996). As if i were dead: an interview with jacques derrida. applying: to derrida(s. 212-226). London: Palgrave Macmillan UK.
• Brännström, L. (2015). Carl schmitt's definition of sovereignty as authorized leadership. The contemporary relevance of carl schmitt (19-33). New York:Routledge.
• Canale, F. L. (2006). Deconstructing evangelical theology? Andrews University Seminary Studies (AUSS), Vol.44(1), 95-130.
• Crisp, R. (Ed.). (2014). Aristotle: nicomachean ethics. United Kingdom: Cambridge University Press.
• Derrida, J. (1990). Différance. Chicago: University of Chicago Press.
• Derrida, J., and Prenowitz, E. (1995). Archive fever: a freudian impression. Diacritics, 25(2), 9–63.
• Derrida, J. (2005). Rogues: two essays on reason. California: Stanford University Press.
• Derrida, J. (2006). The politics of friendship. (G. Collins, Çev.) London: Verso.
• Derrida, J. (2010). The beast and the sovereign, Volume I . London: University of Chicago Press.
• Derrida, J. (2020). Bağışlamak. (M. Erşen, Çev.), İstanbul: MonoKL Yayınları.
• Direk, Z. (2022). Derrida istanbul’da sekülerizm, öteki ve sorumluluk, ( E.Çağatay, M.Avcı, K.Tokgöz, Çev.), Ankara: FOL Kitap.
• Ekiz, C. (2022). Ulusal egemenlik ve küreselleşme. Vatandaş, C., Öztaş, S., ve Özden, M., (Ed.), Milli egemenlik ve demokrasi içinde (91-124). Ankara: TBMM Basımevi.
• Hohendahl, P. U. (2018). Perilous futures: on carl schmitt's late writings. New York: Cornell University Press.
• Kahn, P. W. (2004). The question of sovereignty. Standford Journal of International Law, 40, 259-282.
• Kantar, G. (2020). Demokrasi ve türk demokratikleşmesi bağlamında cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 123-135.
• Kantar, G. (2020). Türkiye’de milli egemenlik ilkesi bağlamında tbmm ve cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi. Vatandaş, C., Öztaş, S., & Özden, M., (Ed.), Milli egemenlik ve demokrasi içinde (539-553). Ankara: TBMM Basımevi.
• Küçükalp, K., (2015). Derrida ve dekonstrüksiyon. Doğu dan Batı ya Düşüncenin Serüveni Yirminciyüzyıl Düşüncesi, Cilt 4 (597-624), İstanbul: İnsan Yayınları.
• Livan, H. F. (2020). Temelcilik-sonrası demokrasi teorisi üzerine notlar: birlikte-varoluş ve antagonizma. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(Suppl. 1), 181-208.
• McQuillan, M. (2007). Deconstruction without derrida. United Kingdom, Bloomsbury Publishing.
• Mostov, J. (2008). Locations and boundaries of sovereignty. Soft Borders (19-38). New York: Palgrave Macmillan.
• Norris, C. (1988). What is deconstruction. Deconstruction, post-modernism and the visual arts, (7-31), New York : Cambridge University Press.
• Özdemir, G. (2015). Batı'da ve türklerde egemenlik kavramı. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (23), 1-11.
• Özden, M. (2022). Demokrası̇nı̇n ilkelerı̇ ve kurumları. Vatandaş, C., Öztaş, S., ve Özden, M., (Ed.), Milli egemenlik ve demokrasi içinde (37-56). Ankara: TBMM Basımevi.
• Patton, P. (2007). Derrida, politics, and democracy to come. Philosophy Compass, 2(6), 766-780.
• Ramond, C. (2011). Derrida sözlüğü. (Ü. Edeş, Çev.). İstanbul: Say Yay.
• Rasche, A. (2011). Organizing derrida organizing: deconstruction and organization theory. Philosophy and organization theory (Vol. 32), 251-280.
• Schmitt, C. (2006). Siyasal kavramı (E. Göztepe, Çev). İstanbul: Metis Yayınları.
• Schmitt, C., Zeybekoğlu, E. (2020). Siyasi ilahiyat: egemenlik kuramı üzerine dört bölüm. Ankara: Dost Kitabevi.
• Sikirivwa, M. K. (2015). Deconstruction theory and its background. Journal of English Literature and Culture, 3(7), 44-72.
• Strong, T. B. (2005). The sovereign and the exception: Carl Schmitt, politics, theology, and leadership. Foreword to Political Theology: Four Chapters on the Concept of Sovereignty by Carl Schmitt (vii–xxxvi). Chicago: University of Chicago Press.
• Tanyeri, E. (2019). Umutsuzluk çağında schmittçi politik olan kavramsallaştırmasını yeniden düşünmek: derrida, nancy, stiegler (Yüksek lisans tezi)
• Thomson, A.J.P. (2005). Deconstruction and democracy: derrida’s politics of friendship. London; New York: Continuum.
• Thomassen, L. (2010). Deconstruction as method in political theory. Österreichische Zeitschrift für Politikwissenschaft, 39(1), 41-53.
• Yalçıner, R. (2015). Kimlikten kim’liğe: rizompolitik. Mülkiye Dergisi, 39(3), 151-188.