CITTASLOW CITIES AND TOURISM GOVERNANCE: THE CASE OF ISPARTA

Yıl 2024, Cilt: 22 Sayı: 51, 51 - 76, 30.01.2024

Zişan Korkmaz Özcan , Ayşegül Demircioğlu

https://doi.org/10.35408/comuybd.1321321

Cited By: 1

Öz

With the increasing globalization of world cities and the increase in metropolitan city life, the similarity of cities has revealed the 'slow city' movement. The aim of the slow city movement is to protect the originality and local values of the cities, to highlight them in the most accurate way and to ensure sustainability. This movement is away from the complex city life where the traffic is heavy and the city noise is high; It has been very popular in recent years by people who want to return to a calmer, natural lifestyle. The aim of the study is to compare the places that adopt the slow city movement with the implementation and tourism policies and compare them with the governance dimension. Although it is important that public institutions and organizations and NGO’s (Non-Governmental Organizations) act in cooperation in order to prevent difficulties in fulfilling the criteria required for a slow city, this cooperation is possible with "tourism governance". In this study, a comparative analysis was made between the quiet cities of Isparta, Eğirdir and Yalvaç. In the study, the data obtained as a result of the use of qualitative research method were collected with the use of interview technique. Convenience sampling method and semi-structured interview technique were used in the research. As a result of the study, it was seen that the awareness of the people about preserving their culture, local food, tangible and intangible cultural heritage, history and natural beauties increased after the districts became slow cities. It can be said that it is very important for the public sector, private sector and non-governmental organizations to work in cooperation within the scope of tourism governance in order to ensure the continuity of the slow city criteria.

Anahtar Kelimeler

Cittaslow City, Tourism governance, Tourism policy, Participation

CITTASLOW CITIES AND TOURISM GOVERNANCE: THE CASE OF ISPARTA

Öz

With the increasing globalization of world cities and the increase in metropolitan city life, the similarity of cities has revealed the 'slow city' movement. The aim of the slow city movement is to protect the originality and local values of the cities, to highlight them in the most accurate way and to ensure sustainability. This movement is away from the complex city life where the traffic is heavy and the city noise is high; It has been very popular in recent years by people who want to return to a calmer, natural life style. The aim of the study is to compare the places that adopt the slow city movement with the implementation and tourism policies and compare them with the governance dimension. Although it is important that public institutions and organizations and NGOs act in cooperation in order to prevent difficulties in fulfilling the criteria required for a slow city, this cooperation is possible with "tourism governance". In this study, a comparative analysis was made between the quiet cities of Isparta, Eğirdir and Yalvaç. In the study, the data obtained as a result of the use of qualitative research method were collected with the use of interview technique. Convenience sampling method and semi-structured interview technique were used in the research. As a result of the study, it was seen that the awareness of the people about preserving their culture, local food, tangible and intangible cultural heritage, history and natural beauties increased after the districts became slow cities. It can be said that it is very important for the public sector, private sector and non-governmental organizations to work in cooperation within the scope of tourism governance in order to ensure the continuity of the slow city criteria.

Anahtar Kelimeler

Cittaslow City, Tourism governance, Tourism policy, Participation

Kaynakça

• Akca, C. C. and Korkmaz Özcan Z.. (2021). Yerel kalkınma üçgeninde sakin şehir hareketi: Yalvaç örneği. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(3), 956-972.
• Akman, E., Akman, Ç., and Karakuş, M. (2018). Yavaş şehir kriterleri üzerinden Seferihisar Belediyesinin faaliyetlerinden vatandaş memnuniyetinin analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(2), 65-84.
• Alkan, H. (2009). Negative impact of rural settlements on natural resources in the protected areas: Kovada Lake National Park, Turkey. Journal of Environmental Biology, 30(3) 363-372.
• Aslan, F. G. (2017). Destinasyon Tanıtımında Örgütlenme ve İşbirliğinin Önemi. Kültür ve Turizm Bakanlığı 3. Turizm Şurası Tebliğler Kitabı. 1-3 Kasım 2017, Ankara, 246-257.
• Balcı, A. (2005). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar ve Kamu Hizmet Sunumuna Etkileri. İstanbul: Hizmet-İş Sendikası Yayınları.
• Bardouille, N. C. (2000). “The Transformationof Governance Paradigms and Modalities”, The Round Table, Vol. 353.
• Bayar, F. (2008). Küreselleşme kavramı ve küreselleşme sürecinde Türkiye. Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, 32, 25-34.
• Bayram, N. (2009). Sosyal bilimlerde SPSS ile veri analizi. Ezgi Kitabevi.
• Beirman, D. (2003). Restorig Tourism Destinations in Crisis. Allen & Unwin, Australia. Bektaş, C. (2013). Yalvaç medeniyeti, Ayrıntı Dergisi, (4), 25-26.
• Berg, B. L. and Howard, L. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Çeviren Hasan Aydın. Konya: Eğitim Kitapevi.
• Bilgi, M. G. (2013). Türkiye’nin sakin şehirlerinde permakültürel koruma, planlama, yönetim ve eğitim pratikleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 45-59.
• Bozkurt, Ö., Ergun T. and Sezen Ş. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Bramwell, B. and Lane, B. (2011). Critical research on the governance of tourism and sustainability. Journal of Sustainable Tourism, 19(4-5), 411-421.
• Dunsire, A. (1995). Administrative theory in the 1980s: a viewpoint. Public administration, 73(1), 17-40.
• Ergüven, M. H. (2011). Cittaslow–yaşamaya değer şehirlerin uluslararası birliği: Vize örneği. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 201-210.
• Goetz, E. G. (1994). Expanding Possibilities in Local Development Policy: an Examination of US Cities. Political Research Quarterly, 47(1), 85-109.
• Goodson, I., and Walker, R. (2005). Putting life into educational research. In R. Sherman & R. B. Webb (Eds.). Qualitative research in education: Focus and methods (pp. 108-121). London: RoutledgeFalmer.
• Graham, J., Amos, B. and Plumptre, T. (2003). Principles for Good Governance in the 21th Policy Brief Fifty Institute on Governance Congress, August, Canada, 1-6.
• Grzelak-Kostulska, E., Hołowiecka, B. and Kwiatkowski G. (2011). “Cittaslow international network: An example of a globalizationidea?”, In The Scale of Globalization. Think Globally, Act Locally, Change Individually in The 21st Century, University of Ostrava, Ostrava, 186-192.
• Harbalıoğlu, M. ve Ünal, İ. (2013). Yalvaç’ta İnanç Turizmi ve Sosyo – Ekonomik Etkileri, International Conference on Religious Tourism and Tolerance, Ed. Muhsin Kar, Konya, 1191-1197.
• Hekimci, F. (2015). Sürdürülebilir yerel kalkınma ve “yavaş şehirler”. Verimlilik Dergisi, (4), 77-112.
• Karadeniz, C. B. (2014). Sürdürülebilir turizm bağlamında sakin şehir Perşembe. Journal of International Social Research, 7(29).
• Karataş, A., and Karabağ, Ö. (2013). “Cittaslow hareketinde çevre eğitiminin önemi”. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(29), 1-21.
• Kılınç, O., Ongun, U., and Kılınç, U. (2019). “Sakin şehir, inanç ve kırsal turizm üçgeni: Yalvaç İlçesi'nin turizm.potansiyeline yönelik SWOT analizi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari BilimlerFakültesi Dergisi, 24(2), 199-213.
• Kiper, P. (2006). Küreselleşme Sürecinde Kentlerin Tarihsel – Kültürel Değerlerinin Koruması, Türkiye-Bodrum Örneği. İstanbul: Sosyal Araştırmalar Vakfı.
• Knox, P. L. (2005). Creating ordinary places: slow cities in a fast world. Journal of Urban Design, 10(1), 5-11.
• Koç V. and Baz İ. (2020). “Türkiye’de sakin şehir hareketine üyelik süreci ve üyeliğin etkileri”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Teknoloji ve Uygulamalı Bilimler Dergisi, 2(2), 57-67.
• Kocaman, M. and Kocaman, E. M. (2019). Yavaş şehir modelinde kültürel ve gastronomik ürünler ile marka şehir oluşturmak: Zile örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(35), 837-850.
• Korkmaz Özcan Z.. (2016). “Yönetişim eğilimleri çerçevesinde sağlık turizmine aktörlerin bakış açısı: Antalya örneği”. Journal of Human Sciences, 13(2), 2885-2904.
• Korkmaz, M. and Başkalkan, S. (2011). Eğirdir Gölü ve çevresinde turizm gelişiminin sürdürülebilirliği üzerine değerlendirmeler. Turkish Journal of Forestry, 12(1), 62-69.
• Mayer, H. and Knox, P. L. (2006). Slow Cities: Sustainable Places in A Fast World. Journal Of Urban Affairs, 28(4), 321-334.
• Miele, M. (2008). Cittáslow: Producing slowness against the fast life. Space and Polity, 12(1), 135-156.
• Ökmen, M., Yilmaz, A. and Baştan, S. (2004). “Kamu Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Bir Yönetişim Faktörü Olarak Yerel Yönetimler” Kuramdan Uygulamaya Kamu Yönetimi, (Edit: M.Ökmen, A.Yılmaz), Gazi Kitapevi, Ankara, ss.23-80.
• Ongun, U., Gövdere, B., Kilinç, U. and Yeşiltaş, M. (2017). The Effect of Eğirdir District Integrated with Sustainable Rural Tourism on Rural Development in the Context of Slow City (Cittaslow).
• Özdemir, E. and Ayhan, Ç. K. (2021). Sakin Şehir Hareketi ve Neoliberalizmin Sakin Şehir Gökçeada’da Mekânsal İzdüşümü1. Çağdaş Yerel Yönetimler, 30(3), 87-112.
• Özmen, A. and Can, M. C. (2018). The Urban Conservation Approach of Cittaslow Yalvaç//Cittaslow Yalvaç’ın Kentsel Koruma Yaklaşımı. Megaron, 13(1), 13.
• Özür, N. K. (2016). Sakin şehir/cittaslow hareketi ve yerleşme coğrafyası. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (37), 151-157.
• Pektaş, E. K. (2010) “Türkiye’de sosyal belediyecilik uygulamaları ve temel sorunlar”, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Akademik İncelemeler Dergisi, (1).
• Perano, M., Abbate, T., La Rocca, E. T. and Casali, G. L. (2019). Cittaslow & fast-growing smes: evidence from europe, Land Use Policy, (82), 195-203.
• Pink, S. (2008). Sense and sustainability: The case of the Slow City movement. Local Environment, 13(2), 95-106.
• Presenza, A., Abbate, T. and Micera, R. (2015). The Cittaslow movement: Opportunities and challenges for the governance of tourism destinations. Tourism Planning & Development, 12(4), 479-488.
• Radstrom, S. (2014). A PlaceSustaining framework for local urban identity: An introduction and history of Cittaslow. Italian Journal of Planning Practice, 1(1), 90-113.
• Ragin, C.C. (1987). The comparative method: Moving beyond qualitative and quantitative Strategies. Berkeley, CA: University of California Press.
• Ruhanen, L., Scott, N., Ritchie, B. and Tkaczynski, A. (2010). Governance: A Review and Synthesis of The Literatür. Turism Review, 65(4): 4-16.
• Şahin, İ. and Kutlu, S. Z. (2014). Cittaslow: sürdürülebilir kalkınma ekseninde bir değerlendirme (cittaslow). An. Journal Of Tourism And Gastronomy Studies, 55-63.
• Sargın, S. (2006). “Yalvaç’ta inanç turizmi”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 16, Sayı: 2, 1-18.
• Sezgin, M. and Ünüvar Ş. (2011). Yavaş Şehir Sürdürülebilirlik ve Şehir Planlaması Ekseninde, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Sobacı, M. Z. (2007). “Yönetişim kavramı ve Türkiye’de uygulanabilirliği üzerine değerlendirmeler”. Yönetim Bilimleri Dergisi, 5(1), 195-208.
• Stoker, G. (1998). Governance as theory: five propositions. International social science journal, 50(155), 17-28.
• Tekeli, İ. (1996). “Yönetim Kavramı Yanısıra Yönetişim Kavramınının Gelişmesinin Nedenleri Üzerine”. Sosyal Demokrat Değişim, 3:45-54.
• Tunçer, M. and Olgun, A. (2017). “Seferihisar’ın ekonomik ve mali yapısı üzerinden sakin şehir uygulamalarına ilişkin bir inceleme”. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 3(1), 47-72.
• Ülker, S. (2008). “Gelincik Dağı Tabiat Parkı”. Gülçevrem Dergisi, Isparta İl Çevre ve Orman Müdürlüğü, 2008/2, Sayı: 4, Isparta, 17-19.
• Yalçın, E. (2019). Küresel kente alternatif olarak sakin şehir: Türkiye sakin şehirleri üzerinden değerlendirme. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 19(38), 202-230.
• Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yılmaz, Y., Çizel, B., Çalışkan, O., Özdemir, B. and Helhel, Y. (2012). “Kitle Turizmine Hizmet Veren Turizm Destinasyonlarında Aktörler ve Aktörler Arası İlişkilerde Belirleyiciler: Antalya Örneği.” 13. Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı. 06-09 Aralık 2012, Antalya. 167-179.
• Yüksel, M. (2000). “Yönetişim kavramı üzerine”, Ankara Barosu Dergisi, 58, 3:145-159.
• Yurtseven, H. R., Kaya, O. and Harman, S. (2010). Yavaş Hareketi (1. Basım). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yurtseven, H.R. (2007). SlowFood ve Gökçeada: Yönetsel Bir Yaklaşım (2. Basım). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Zahra, A. L. (2011). Rethinking regional tourism governance: the principle of subsidiarity. Journal of Sustainable Tourism, 19(4-5), 535-552.