Perceptions of Senior Public Relations Practitioners Toward Academics and Public Relations Academics in Turkey

Yıl 2021, , 161 - 185, 31.12.2021

Tevhide Serra Görpe , Burcu Öksüz

https://doi.org/10.26650/CONNECTIST2021-878327

Öz

In many countries, there are many studies conducted on how different groups perceive the public relations profession. In addition, studies on how public relations professionals should be are included in the relevant literature. However, there is very little research done on the perception of public relations academics. The aim of this study is to investigate the perceptions of public relations professionals toward public relations academics. Twenty semi-structured interviews are held with Turkish public relations practitioners from Istanbul and Izmir cities of Turkey who have at least ten years of work experience. The research conducted aims to understand the perception of Turkish public relations academics by the senior practitioners, including their opinions, strengths, and weaknesses. Findings show that academics are considered as reputable, but the negative image of public relations as a profession has been carried over to public relations academia. The participants value the contributions of public relations educators to the field, but similar to how they view themselves, they do not see educators as inseparable from the perception of public relations. The participants emphasized the educational role of public relations academics and attributed them a responsibility of preparing students for professional work life. They all agree that public relations academics must establish stronger ties with the sector. They also think that public relations academics should be more visible to practitioners and society. They assume that this visibility will create a bridge between society/industry and them.

Anahtar Kelimeler

Academics, public relations profession, public relations academics, public relations education, public relations practitioners

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

Kıdemli Halkla İlişkiler Uygulayıcılarının Halkla İlişkiler Akademisyenlerine ve Türkiye’deki Halkla İlişkiler Akademisyenlerine Yönelik Algıları

Öz

Farklı gruplar nezdinde halkla ilişkiler meslek algısına ilişkin pek çok ülkede yapılmış çeşitli araştırmalar bulunmaktadır. Bunun yanı sıra mesleği uygulayan halkla ilişkiler profesyonellerinin nasıl olması gerektiğine yönelik çalışmalar da ilgili literatürde yer almaktadır. Ancak halkla ilişkiler akademisyenlerinin nasıl algılandıklarına yönelik yapılan araştırmaların sayısı yok denecek kadar azdır. Bu çalışmanın çıkış noktası, halkla ilişkiler profesyonelleri ile ilgili yapılan çalışmalara benzer şekilde, halkla ilişkiler akademisyenlerine yönelik algının da araştırılmasıdır. Bu çalışmada, Türkiye’nin iki büyük şehri olan İstanbul ve İzmir’de çalışan ve en az on yıl deneyime sahip olan yirmi halkla ilişkiler uygulayıcısıyla yarı-yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırmada kıdemli uygulayıcıların, akademisyenlere ve halkla ilişkiler akademisyenlerine ilişkin fikirlerini, akademisyenlerin güçlü ve zayıf yönlerinin ne olduğuna ilişkin algılarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre, akademisyenler itibarlı olarak görülmektedir. Ancak halkla ilişkiler mesleğinin olumsuz imajının etkileri, halkla ilişkilerin akademik dünyasına yansımıştır. Katılımcılar halkla ilişkiler eğitimcilerinin alan katkılarına değer vermekle birlikte, akademisyenlerin de meslek algısından kendileri gibi etkilendiklerini vurgulamaktadırlar. Katılımcılar, halkla ilişkiler akademisyenlerinin eğitici rolünü vurgulamışlardır ve onlara öğrencileri profesyonel iş dünyasına hazırlama sorumluluğu atfetmişlerdir. Tüm katılımcılar, halkla ilişkiler akademisyenlerinin sektörle güçlü bağlar kurması gerektiğini vurgulamışlardır. Katılımcılar, aynı zamanda halkla ilişkiler akademisyenlerinin görünürlüğünün artmasını beklemekte ve bu görünürlüğün akademisyenlerin halkla ilişkiler sektörü ve toplumla ilişkilerinin geliştirilmesi açısından bir köprü olacağını da düşünmektedir. .

Anahtar Kelimeler

Akademisyen, halkla ilişkiler mesleği, halkla ilişkiler akademisyeni, halkla ilişkiler eğitimi, halkla ilişkiler uygulayıcıları

Proje Numarası

-

Kaynakça

• Akcan, A. T., Malkoç, S., & Kızıltan, Ö. (2018). Akademisyenlere göre akademi ve akademik kültür. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 569-591.
• Akgül, M., & Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: iletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 31, 1-20.
• Akım, F. (2018). Halkla ilişkiler bölümü öğrencilerinin halkla ilişkiler teorileri konusundaki eğitimi: Türkiye’deki iletişim fakültelerinin halkla ilişkiler bölümlerinin ders programlarına yönelik bir araştırma. Intermedia International e-Journal, 5(9), 212-220.
• Arslan, A., & Duğan, Ö. (2019). Türkiye’de ve Amerika’da halkla ilişkiler mesleğine bakış açısının iş ilanları üzerinden karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Prof. Dr. Fuat Sezgin Özel Sayısı, 188-199.
• Atabek, G. Ş., & Atabek, Ü. (2014). İletişim eğitiminde farklı perspektifler: Öğrenciler, akademisyenler ve meslek mensuplarının iletişim eğitimi hakkındaki tutumları. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (38), 148-163.
• Aydın, A., Üçüncü, K., & Taşdemir, T. (2011). Akademik performansı etkileyen stres kaynaklarının belirlenmesine yönelik bir alan çalışması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 387-399.
• Bakan, Ö. (2002). Halkla ilişkiler eğitiminde teori-pratik dengesi bakımından Türkiye için bir model önerisi. Selçuk İletişim, 2(2), 64-72.
• Becan, C., & Yıldırım, G. (2020). Halkla ilişkiler eğitimi kapsamında öğrencilerin uygulamalı bir eğitim aracı olarak halkla ilişkiler öğrenci ajanslarına yönelik tutumları üzerine bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 8(1), 559-586.
• Blee, K. M., & Taylor, V. (2002). Semi-structured interviewing in social movement research. B. Klandermans & S. Staggenborg (Eds.), Methods of social movement research volume 16 in (pp. 92-117). Minneapolis: University of Minnesota Press.
• Carvalho, T, Marini, G., & Videira, P. (2016). Is new public management redefining professional boundaries and changing power relations within higher education institutions?. Journal of the European Higher Education Area, 3, 1-16.
• Carvalho, T., & Santiago, R. (2010). Still academics after all…. Higher Education Policy, 23(3), 397-411.
• Dowd, K. O., & Kaplan, D. M. (2005). The career life of academics: Boundaried or boundaryless?. Human Relations, 58(6), 699-721.
• Engür, Ç., & Engür, M. (2018). Üniversite öğrencilerinin halkla ilişkiler disiplinine yaklaşımı. International Journal of Social Science, 1(2), 336-346.
• Fylan, F. (2005). Semi-structured interviewing. J. Miles & P. Gilbert (Eds.), A handbook of research methods for clinical and health psychology in (pp. 65-78). Oxford: Oxford University Press.
• Gürkan, T. (2018). Akademisyen olmak. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(2), 440-446.
• İletişim Hizmetleri Algılama Araştırması (2009). Türkiye Halkla İlişkiler Derneği (TÜHİD), İletişim Danışmanlığı Şirketleri Derneği (İDA), ERA Araştırma Firması, November 12, 2020 retrieved from https://www.ida.org.tr/arastirma-1/.
• Kallio, H., Pietilä, A. M., Johnson, M., & Kangasniemi, M. (2016). Systematic methodological review: developing a framework for a qualitative semi‐structured interview guide. Journal of advanced nursing, 72 (12), 2954-2965.
• Krishna, A., Wright, D. K., & Kotcher, R. L. (2020). Curriculum rebuilding in public relations: Understanding what early career, mid-career, and senior PR/communications professionals expect from PR graduates. Journal of Public Relations Education, 6(1), 33-57.
• Lechuga, V. M. (2017). The changing landscape of the academic profession. The culture of faculty at for-profit colleges and universities. New York: Routledge.
• Longhurst, R. (2016). Semi-structured interviews and focus groups. N. Clifford, M. Cope, T. Gillespie, & S. French (Eds.), Key methods in geography in (pp. 143-156). London: Sage.
• Luo, L., & Wildemuth, B. M. (2017). Semistructured interviews. B.M. Wildemuth (Ed.), Applications of social research methods to questions in information and library science in (pp. 248-257). California: ABC-CLIO, LLC.
• Mengi, F., & Schreglmann, S. (2013). Akademisyenlik bağlamında bilimsel üretkenliği etkileyen çevresel faktörler. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-17.
• Miller, K., Alexander, A., Cunningham, J. A., & Albats, E. (2018). Entrepreneurial academics and academic entrepreneurs: A systematic literature review. International Journal of Technology Management, 77(1-3), 9-37.
• Muller-Camen, M., & Salzgeber, S. (2005). Changes in academic work and the chair regime: The case of German business administration academics. Organization Studies, 26(2), 271-290.
• Musselin, C. (2013). How peer review empowers the academic profession and university managers: Changes in relationships between the state, universities and the professoriate. Research Policy, 42(5), 1165-1173.
• Özkanal, B., & Özgür, A. Z. (2017). Türkiye’de yükseköğretimde açık ve uzaktan öğrenme yöntemi ile iletişim eğitimi üzerine değerlendirmeler. Selçuk İletişim, 9(4), 5-24.
• Solmaz, B., Taştekin, H., Yüksek, Ö., Akpınar, K., & Bakmaz, E. Y. (2017). Halkla ilişkiler eğitiminde uluslararasılaşmanın önemi: İngiltere ve Türkiye üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37), 273-288.
• Teichler, U., Arimoto, A., & Cummings, W. K. (2013). The changing academic profession: Major findings of a comparative survey. The Changing Academic Profession: Major Findings of a Comparative Survey. New York: Springer Dordrecht Heidelberg.
• Tellan, D. (2011). Halkla ilişkiler eğitiminin bağlamı: i̇letişim, sosyal bilimler ya da onay üretimi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Dergisi, 15, 11-31.
• Tülübaş, T., & Göktürk, Ş. (2018). Orta kariyer evresinde bulunan akademisyenlerin akademisyenlik mesleğine yönelik görüşleri. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 1(1), 35-51.
• Türkiye’de Halkla Ilişkilerin Geleceği ve Eğitimi Araştırması (2018). Bahçeşehir Üniversitesi İletişim Fakültesi ve İletişim Danışmanlığı Şirketleri Derneği, November 12, 2020 retrieved from https://www.ida.org.tr/wp-content/uploads/2018/10/IDA_BAU_Araştırma.pdf.
• Wilson, T. DL (2012). A Review of Business–University Collaboration. November 12, 2020 retrieved from https://assets.publishing.service.gov.uk/ government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/32383/12-610-wilson-review-business-university-collaboration.pdf.
• Yılmaz Sert, N., & Pelenk Özel, A. (2019). Halkla ilişkiler eğitimi: Kocaeli ve Sakarya üniversitesi öğrencilerinin halkla ilişkiler eğitimine ilişkin görüşlerinin araştırılması. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 679-711.
• Yükseköğretim Kurumu (YÖK) (2020). www.yok.gov.tr.