Recent Developments in European Union Law and German Law Regarding The Employer’s Obligation to Record Working Times

Yıl 2025, Cilt: 3 Sayı: 86, 1111 - 1146, 24.07.2025

Ali Uçar , Muhittin Astarlı

https://doi.org/10.54752/ct.1656971

Öz

Limiting working hours and providing employees with rest periods are closely related to occupational health and safety. In this context, the Court of Justice of the European Union has issued a landmark judgment that Member States must oblige employers to establish an objective, reliable and accessible system for measuring the daily working time of each employee. Approximately three years after the judgment of the Court of Justice of the European Union, the Federal Labor Court in German law also ruled that employers are obliged to record the working hours of their employees. Subsequently, a Draft Law on the obligation to record working time in Germany was prepared, which proposes amendments to the Working Time Act. In our study, firstly, the decisions of the Court of Justice of the European Union and the German Federal Labor Court and the reasons given in their decisions will be analyzed. Then, the scope and limits of this obligation and the legal consequences of the breach of this obligation will be determined within the framework of the regulations included in the Draft Law discussed in Germany.

Anahtar Kelimeler

Working time , occupational health and safety , Court of Justice of the European Union , German Federal Labor Court , recording of working time , proof of working time.

İşverenin Çalışma Sürelerini Kaydetme Yükümlülüğüne İlişkin Avrupa Birliği Hukuku ve Alman Hukukundaki Güncel Gelişmeler

Öz

Çalışma sürelerinin sınırlandırılması ve işçilere dinlenme sürelerinin tanınması iş sağlığı ve güvenliği ile yakından alakalıdır. Bu bağlamda Avrupa Birliği Adalet Divanı, üye devletlerin işverenleri her bir işçinin günlük çalışma süresini ölçmek için objektif, güvenilir ve erişilebilir bir sistem kurmakla yükümlü tutması gerektiğine yönelik oldukça önemli bir karara imza atmıştır. Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın kararından yaklaşık üç yıl sonra, Alman hukukunda Federal İş Mahkemesi de işverenlerin işçilerin çalışma saatlerini kaydetmekle yükümlü olduğu yönünde karar vermiştir. Bu sürecin devamında Almanya’da çalışma sürelerinin kaydı yükümlülüğüne ilişkin olarak Çalışma Süreleri Kanunu’nda değişiklik öngören bir Kanun Tasarısı hazırlanmıştır. Çalışmamızda öncelikle Avrupa Birliği Adalet Divanı ve Alman Federal İş Mahkemesi’nin kararları ve kararlarında yer verdiği gerekçeler incelenecektir. Ardından Almanya’da tartışılan Kanun Tasarısı’nda yer verilen düzenlemeler çerçevesinde bu yükümlülüğün kapsam ve sınırları ile yükümlülüğe aykırılığın hukuki sonuçları belirlenecektir.

Anahtar Kelimeler

Çalışma süresi , iş sağlığı ve güvenliği , Avrupa Birliği Adalet Divanı , Alman Federal İş Mahkemesi , çalışma süresinin kaydedilmesi , çalışma süresinin ispatı.

Kaynakça

• Aktaş, E. (2025) “Dijital Çalışma Hakkı Bakımından Ulaşılamama Hakkı”, Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XXII, S. 1, 1-48.
• Alp, M. (2020) “Corona Günlerinde Uzaktan (Evden) Çalışma, Telafi Çalışması ve Ücret İndirimi”, Pandemi Sürecinde İş Hukuku, Editör: Gülsevil Alpagut, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul.
• Alpagut, G. (2021) “Teknolojik Gelişmelerin İşçilik Haklarına Etkisi-Daimi Ulaşılabilirlik”, Prof. Dr. Turhan Esener III. İş Hukuku Uluslararası Kongresi, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 317-340.
• Arıcı, K. (1992) Çalışma Sürelerinin Hukuki Gelişimi ve Yeterliliği Açısından 1475 sayılı İş Kanunu’nda Çalışma Süreleri, Kamu-İş Yayınları, Ankara.
• Baeck, U., Deutsch, M. ve Winzer, T. (2020) “ArbZG § 16 Aushang und Arbeitszeitnachweise”, in Arbeitszeitgesetz Kommentar, 4. Auflage, C.H.Beck Verlag.
• Baycık, G., Doğan, S., Dulay Yangın, D. ve Yay, O. (2021) “COVİD 19 Pandemisinde Uzaktan Çalışma: Tespitler ve Öneriler”, Çalışma ve Toplum Dergisi, 3(70), 1683-1728.
• Bayreuther, F. (2019) “Die Verpflichtung des Arbeitgebers zur Erfassung der Arbeitszeit der Beschäftigten”, Europäische Zeitschrift für Wirtschaftsrecht-EuZW, Heft 11, 446-449.
• Bayreuther, F. (2023) “Arbeitszeiterfassung auf richterrechtlicher Basis”, Neue Zeitschrift für Arbeitsrecht, Heft 4, 193-199.
• Benkert, D. (2023) “Pflicht zur Arbeitszeiterfassung-was bedeutet dies für Arbeitgeber?”, Neue Juristische Wochenschrift-NJW Spezial, Heft 2, 50-51.
• Bozkurt Gümrükçüoğlu, Y. (2020). “Covid-19 Pandemi Döneminde Home-Office Uygulamasına İlişkin Türk ve Alman Hukuku’nda Mukayeseli Bir Değerlendirme”, Koronavirüs Döneminde Güncel Hukuki Meseleler Sempozyumu: Bildiri Tam Metin Kitabı, İbn Haldun Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 145-207.
• Çelik, N., Caniklioğlu, N., Canbolat, T. ve Özkaraca, E. (2023) İş Hukuku Dersleri, 36. Bası, Beta Yayınevi, İstanbul.
• Doğan Yenisey, K. (2019) “Endüstri 4.0, Üretimin Değişen Yapısı ve İş Hukuku”, Toprak İşveren, S. 120, 1-8.
• Erkanlı Başbüyük, B. (2023) “Uzaktan Çalışmanın Bir Türü Olarak Tele Çalışmada İşçinin Dinlenme Hakkı”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, C. 29, S. 1, 656-678.
• Fuhlrott, M. (2023) “Verpflichtung der Arbeitgeber zur tatsächlichen Erfassung der Arbeitszeit”, Arbeitsschutz in Recht und Praxis-ARP, Heft 2, 49-50.
• Greiner, S. ve Kalle, A. (2023) “Einführung einer allgemeinen Pflicht zur Arbeitszeiterfassung”, Neue Zeitschrift für Arbeitsrecht-NZA, Heft 9, 547-552.
• Gröne, K. (2023) “Praxisfolgen der Pflicht des Arbeitgebers zur Arbeitszeiterfassung”, Neue Zeitschrift für Arbeitsrecht Rechtscprechungs-Report, NZA-RR, Heft 3, 116-117.
• Höpfner, C. ve Daum, J. A. (2019) “Die Pflicht des Arbeitgebers zur Erfassung der Arbeitszeit”, Recht der Arbeit-RdA, Heft 5, 270-280.
• Hüseyinli, N. ve Ünal, E. (2024) “Avrupa Birliği Adalet Divanı Kararı Işığında, Türk İş Hukuku’nda Çalışma Sürelerinin Kayıt Altına Alınması”, Necmettin Erbakan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 7, S. 1, 44-71.
• Kaynar, D. ve Urhanoğlu, İ. (2024) “İşçinin Ulaşılamama Hakkı”, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, C. 21, Özel S., Prof. Dr. Ali Nazım Sözer’e Armağan, 319-382.
• Kutlu Mutluer, M. (2024) “Şeffaf ve Öngörülebilir Çalışma Koşulları: 2019/1152 Sayılı Avrupa Birliği Direktifi ve Türk İş Hukukunda İşverenin Çalışma Koşulları Hakkında İşçilere Bilgi Verme Yükümlülüğü”, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 28(2), 81-136.
• Kutlu Mutluer, M. ve Uçar, A. (2022) “Tarafların Hak ve Borçları Kapsamında Koronavirüs Pandemisinde Uzaktan Çalışma”, İş Hukukunda Yeni Yaklaşımlar V, Editörler: Kübra Doğan Yenisey ve Seda Ergüneş Emrağ, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul, 253-314.
• Mollamahmutoğlu, H., Astarlı, M. ve Baysal, U. (2022) İş Hukuku, 7. Baskı, Lykeion Yayıncılık, Ankara.
• Reinhard, A. (2019) “Pflicht zur Arbeitszeiterfassung und Arbeit 4.0-Wird die Flexibilität abgeschafft oder unbezahlbar?”, Neue Zeitschrift für Arbeitsrecht-NZA, Heft 19, 1313-1319.
• Roloff, S. (2025) “ArbZG § 16 Aushang und Arbeitszeitnachweise”, in Erfurter Kommentar zum Arbeistsrecht, 25. Auflage, C.H.Beck Verlag.
• Salamon, E. (2023) “Pflicht des Arbeitgebers zur Zeiterfassung-Verfassungsrechtliche Grenzen unionsrechtskonformer Auslegung”, Neue Juristische Wochenschrift-NJW, Heft 6, 335-341.
• Süzek, S. ve Başterzi, S. (2024) İş Hukuku, 24. Baskı, Beta Yayınevi, İstanbul. Ugan Çatalkaya, D. (2016) “Kişisel Yaşamı Kapsamında İşçinin İşverence ‘Ulaşılabilir Olmama’ Hakkı”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. LXXIV, Prof. Dr. Fevzi Şahlanan’a Armağan, 733-751.
• Ugan Çatalkaya, D. (2022) “Pandemi (Covid-19) Sürecinde Evden Çalışma: İşçinin İş Yaşamı- Özel Yaşam Dengesi, Sosyal Temastan Uzak Ancak Sürekli Ulaşılabilir Olma Çelişkisi Üzerine Düşünceler”, İş Hukukunda Yeni Yaklaşımlar V, Pandeminin İş ve Sosyal Güvenlik Hukukuna Etkileri, Editörler: Kübra Doğan Yenisey ve Seda Ergüneş Emrağ, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul, 121-176.
• Ulber, D. (2019) “Arbeitszeiterfassung als Pflicht des Arbeitgebers-Die Folgen der Entscheidung des EuGH in der Rechtssache CCOO”, Neue Zeitschrift für Arbeitsrecht-NZA, Heft 10, 677-681.
• Ünal Adınır, C. (2023) “İş Yargısında Çalışma Süresinin Düzenlenmesi ve Fazla Çalışma (Avrupa Birliği Adalet Divanı Kararları ile Karşılaştırmalı)”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, C. 29, S. 2, Özel Sayı, 1292-1319.