Evaluation of the Verse “There is None of You Who Will Not Pass Over It” In the Context of Semantic Analysis of the Verb w-r-d

Yıl 2023, , 524 - 537, 15.12.2023

Muhammed Ersöz

https://doi.org/10.18505/cuid.1322898

Cited By: 1

Öz

In history, many conflicts have occurred in understanding and interpretation of the verses of the Qur'an. When details come up and when the opinions about the content of the subject are put forward, more conflicts occur in the interpretation of a verse even when it seems to be clear a first glance. Facts such as to whom the verse addresses, who is meant by the verse, in which time the verse has been descended and the situations revealed by the verse, whether it has the same validity for everyone causes the deepening of the difference. While these conflicts sometimes bring diversity in interpretation, sometimes there may be opinions that cannot be reconciled with each other, which are quite disconnected from each other and reject each other radically. In the interpretation of the verse “There is None of You Who Will Not Pass Over It”, many different views have been put forward about who is meant in the verse, what the nature of the entry into hell is and who is within the scope of this verse. In the integrity of the Qur'an, the commentators have resorted to some evidence to solve the issue of how to locate the interpretation of this verse. Some said that this verse was only directed towards the disbelievers. Some have said that this verse is covering everyone, but the entry of believers to hell is a temporary entry and does not have the purpose of punishment. This study aims to reveal the conflicts that have arisen about the interpretation of the verse “There is None of You Who Will Not Pass Over It” (Wa In Minkum İllā Wāriduhā) and to evaluate these conflicts in the context of the semantic analysis of the verb w-r-d. Therefore, first of all, the etymological structure of the verb w-r-d was examined and the dictionary meaning of the word was revealed. Then, in order to determine the meaning of this word before the revelation, the meanings of this verb root in the poems of Jahiliyyah were tried to be determined. Then, the places where this verb stem is used in the Qurʾān are examined and the meanings in the contexts are pointed out. As the next step, the disagreements that have come up to date regarding the interpretation of the verse “There is None of You Who Will Not Pass Over” have been put forward. These conflicts have been addressed by frequently applying to the classical and modern tafsīr studies written until today, starting from the tafsir narrations from the first interlocutors of the Qurʾān. Further, these conflicts have been tried to be presented by classifying them within themselves. Subsequently, it has been tried to contribute to the interpretation of the verse by considering the data obtained from the semantic analysis of the verb w-r-d. Finally, the issue of why this verb root was preferred in this verse, which mentions that all people will go to hell without exception, has been discussed.

Anahtar Kelimeler

Tafsīr, Qurʾān, Hell, Wurood, Hereafter

V-r-d Fiilinin Semantik Analizi Bağlamında “Sizden Herkes Cehenneme Uğrayacaktır” Ayetinin Değerlendirilmesi

Öz

Kur’an ayetlerinin anlaşılması ve yorumlanması konusunda tarihten günümüze kadar birçok ihtilaf meydana gelmiştir. İlk bakışta anlamı net gibi görünen bir ayetin yorumunda detaylar gündeme geldiği ve konunun keyfiyetine dair görüşler ortaya konulduğu zaman ayetin yorumunda daha fazla ihtilaf meydana gelmektedir. Çünkü ayetin kime hitap ettiği, ayetle kastedilenlerin kim olduğu, ayetin hangi zamansal bağlamda indiği ve ayetin ortaya koyduğu durumlar herkes için aynı geçerliliğe sahip olup olmadığı konusu yorumda farklılığın derinleşmesine sebep olmaktadır. Bu ihtilaflar bazen yorumda çeşitliliği beraberinde getirirken bazen de birbirleriyle uzlaştırılması mümkün olmayan, birbirlerinden oldukça kopuk ve birbirlerini kökten reddeden görüşler de olabilmektedir. “Sizden Herkes Cehenneme Uğrayacaktır” ayetinin yorumunda ayette kastedilenlerin kimler olduğu, cehenneme girişin mahiyetinin ne olduğu ve bu ayetin kapsamına kimlerin girdiği konusunda birbirinden farklı birçok görüş ortaya konulmuştur. Müfessirler Kur’an’ın bütünlüğü içerisinde bu ayetin yorum olarak nereye konumlandırılacağı konusunu çözmek için birtakım delillere başvurmuşlar ve bir kanaate ulaşmışlardır. Kimisi bu ayetin sadece inkârcılara yönelik olduğunu söylemiş kimisi de bu ayetin herkesi kapsayan bir ayet olduğunu ancak inananların cehenneme girişinin geçici bir giriş olup azap amacı taşımadığını söylemiştir. Bu çalışma “Sizden Herkes Cehenneme Uğrayacaktır (Ve İn Minküm İllâ Vâriduhâ)” ayetinin yorumu hakkında ortaya çıkmış ihtilafları ortaya koymayı ve bu ihtilafları v-r-d fiilinin semantik analizi bağlamında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmamızda öncelikle v-r-d fiilinin etimolojik yapısını incelenmiş ve kelimenin sözlük anlamı ortaya konulmuştur. Sonra bu kelimenin nüzul öncesindeki anlamını tespit etmek için cahiliye şiirlerinde bu fiil kökünün taşıdığı anlamları tespit edilmeye çalışılmıştır. Ardından bu fiil kökünün Kur’an’da geçtiği yerler incelenmiş ve geçtiği bağlamlardaki anlamlara işaret edilmiştir. Sonraki aşama olarak “Sizden Herkes Cehenneme Uğrayacaktır” ayetinin yorumuyla alakalı günümüze kadar gelen ihtilaflar ortaya konulmuştur. Bu ihtilaflar da Kur’an’ın ilk muhataplarından gelen tefsir rivayetlerinden başlanarak günümüze kadar yazılmış klasik ve modern tefsir çalışmalarına sıklıkla müracaat edilerek ortaya konulmaya çalışılmış ve bu ihtilaflar kendi içerisinde tasnif edilerek sunulmaya çalışılmıştır. Akabinde ayette geçen v-r-d fiilinin semantik analizinden elde edilen veriler göz önünde bulundurularak ayetin yorumuna katkı sunulmaya çalışılmıştır. Netice olarak da hiç kimse istisna edilmeksizin bütün insanların cehenneme uğrayacağından bahseden bu ayette neden bu fiil kökünün tercih edildiği konusu tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’an, Cehennem, Vürûd, Ahiret

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî. el-Müsned. thk. Şuayb el-Arnavûd. Beyrut: Müessesetü’r-Risale, ts.
• Aydınlı, Abdullah. Hadis Istılahları Sözlüğü. İstanbul: Timaş A.Ş., 1987.
• Beyzâvî, Nâsırüddîn Ebû Saîd Abdullāh b. Ömer b. Muhammed. Envârü’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. thk. Muhammed Abdurrahman Mar’aşlî. 5 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1418.
• el-Murakkişeyn. Dîvânu‘l-Murakkişeyn. thk. Kârîn Sâdır. Beyrut: Dâru Sâdır, 1998.
• eş-Şenferâ el-Ezdî. Şiʿru’ş-Şenferâ el-Ezdî. thk. Ahmed Muhammed Ubeyd. Abu Dabi: Mecmaʿu’s̠- S̠ekâfî, 2000.
• Ezherî, Muhammed b. Ahmed. Tehzîbu’l-luga. thk. Abdusselâm Muhammed Hârûn – Muhammed Alî en- Neccâr. Kahire: el-Müessesetu’l-Mısriyyeti’l-Amme li’t-Teʾlîf ve’l-Enbâʾ ve’n-Neşr – ed-Dâru’l-Mısriyye li’t-Teʾlîf ve’t-Terceme, 1964.
• Hâlidî, Salâh Abdulfettâh. Tasvîbât fî fehmi ba'di'l-âyât. Dımeşk: Dâru’l-Kalem, 1987.
• Halîl b. Ahmed. Kitâbu’l-ayn. thk. Abdulhamîd Hindâvî. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, 2003.
• İbn Abdurabbih, Ahmed b. Muhammed el-Endelusî. el-ʿİkdu’l-ferîd. thk. Müfîd Muhammed Kumeyha - Abdulmecîd et-Terhînî. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, 1983.
• İbn Âşûr, Muhammed et-Tâhir. Tefsîru’t-tahrîr ve’t-tenvîr. 30 Cilt. Tunus: Dâru Sehnûn li’n-Neşr ve’t-Tevzî’, ts.
• İbn Dureyd. Cemheratu’l-luga. thk. Remzî Munîr Beʿalbekî. Beyrut: Dâru’l-İlmi li’l-Melâyîn, 1987.
• İbn Ebû Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahmân b. Muhammed b. İdrîs er-Râzî. Tefsîru’l-Kurʾâni’l-ʿazîm. thk. Esʿad Muhammed et-Tayyib. Riyad: Mektebetu Nezzâr el-Bâz, 1997.
• İbn Fâris. Muʿcemu Mekâyîsi’l-luga. thk. Abdusselâm Muhammed Hârûn. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1979.
• İbn Hacer el-Askalânî. Nüzhetü’n-nazar fî tavzîhi Nuhbeti’l-fiker. thk. Abdullah b. Dayfullah. Riyâd: Matba’at-ü sefîr, 2008.
• İbn Kesîr, İsmail b. Ömer. Tefsiru’l-Kur’ân’i’l-‘azîm. thk. Sâmi b. Muhammed Selâme. 8 Cilt. Riyad: Dâru Taybe, 1999.
• İbn Manzûr, Ebü’l-Fazl Cemâlüddîn Muhammed b. Mükerrem b. Alî b. Ahmed. Lisânu’l-Arab. thk. Abdullah Aliyyu’l-Kebîr, Muhammed Ahmed Hasbullâh, Hâşim Muhammed eş-Şâzeli. Kahire: Dâru’l-Meârif, ts.
• İbnü’s-Salâh, Ebû Amr Takıyyüddîn ‘Us̠mân b. Salâhaddîn Abdurrahmân b. Mûsâ eş-Şehrezûrî. Ulûmü’l-hadîs. thk. Nûreddin Itr. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1986.
• Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Ensârî. el-Câmi‘ li-ahkâmi’l-Kur’ân. 20 Cilt. Kahire: Dâru’l- Kütübi’l-Mısriyye, 1964.
• Kuşeyrî, Ebü’l-Kâsım Zeynülislâm Abdülkerîm b. Hevâzin b. Abdilmelik. er-Risâletü’l-Kuşeyriyye. thk. Abdulhalîm Mahmûd-Mahmûd b. eş-Şerîf. Kahire: Metâbi’u Müesseseti Dâri’ş-Şa’b, 1989.
• Mâlik b. Enes. el-Muvatta’. thk. Muhammed Mustafa el-A’zamî. Abu Dabi: Müessesetü Zâyid b. Sultan, ts.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed. Te’vîlâtü Ehli’s-Sünne. 10 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2005.
• Muhelhil b. Rabîʿa. Dîvânu Muhelhil b. Rabîʿa. ed-Dâru’l-Âlemiyye, ts.
• Mukâtil b. Süleyman. Tefsîru Mukâtil b. Süleymân. thk. Abdullah Mahmûd Şehâte. 5 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t- Türâsi’l-Arabî, ts.
• Mücâhid b. Cebr. Tefsîru Mücâhid. thk. Muḥammed Abdusselâm Ebü’n-Nîl. Kahire: Dâru’l-Fikri’l-İslami el- Hadîse, 1989.
• Müslim, Ebü’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccâc. Sahîhu Müslim. thk. Muhammed Fuâd Abdulbâkî. Kahire, 1955.
• Râzî, Fahruddîn Ebû Abdillah Muhammed b. Ömer. Mefâtihu’l-gayb. 32 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1420.
• Saka, Şevki. “Müminler Cehennem’e girer mi?” Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 41/41 (2000), 29-41.
• Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr et. Câmiu’l-beyân an te’vîli âyi’l-Kur’ân. thk. Abdullah b. Abdulmuhsin et-Türkî. 24 Cilt. Beyrut: Dâru Hecr, ts.
• Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre. Sünenü’t-Tirmizî. thk. Ahmed Muhammed Şâkir - Muhammed Fuâd Abdulbâkî. Mısır: Matbaatu Mustafa el-Bâbî, 1975.
• Zebîdî, Ebü’l-Feyz Muhammed el-Murtazâ b. Muhammed b. Muhammed b. Abdirrezzâk. Tâcu’l-arûs. thk. Abdussettâr Ahmed Ferrâc v.dğr. Kuveyt: Matbaatu Hukûmeti’l-Kuveyt, 1965.
• Zeccâc, Ebû İshâk İbrâhîm b. es-Serî b. Sehl el-Bağdâdî. Meâni’l-Kur’ân ve i’râbuh. thk. Abdulcelil Abduh Şelebî. Beyrut: Âlemü’l-Kütüb, 1988.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım b. Mahmûd b. Ömer. el-Keşşâf an hakâikı gavâmizı’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvîl fî vucûhi’t-te’vîl. 4 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, ts.