Hz. Peygamber'in Kullandığı -Biz- Duygusu Bağlamında Birleştiriciliği

Yıl 2016, , 289 - 308, 15.06.2016

Osman Yektar

https://doi.org/10.18505/cuid.238968

Öz

Hz. Peygamber hadislerinde yaptığı “biz” vurgusunu toplumsal bilinç haline getirmiştir. Sözde değil, özde oluşan bir bilinçtir. Bu sayede toplum îmân toplumu olarak aslına dönmüştür. Bunu “söz, fiil ve duygu” olarak anlatmaya çalışmıştır. Toplumun bütün seviyelerinin anlayabileceği ve onların tamamını kuşatıcı bir anlatımdır. Uygulamalarıyla da toplumsal birleşmeyi başarmıştır. Bu başarı günümüz asrına da ışık tutacak, şekilde bir başarıdır. 

Anahtar Kelimeler

Hz. Peygamber, “Biz” Şuuru, Birleştiricilik, Toplum

The Prophet's Unification in Society in The Context of -We – in His Tradition

Öz

In hadith of the Prophet his "we" has become an emphasis on social awareness. Not so-called, it is formed in a self-conscious. In this way, the original is returned to the community of faith-communities. This "words, actions and feelings" as he tried to explain. Understood by all levels of society and it is a narrative encompassing their entire. It has managed to social cohesion in the application. This success also shed light on the present century is such a success.

SUMMARY: The Prophet adopted his Ummah as a single unity. He associated this unity with a number of characteristics and explained them. He said that point the person or persons who accept them, would gain ummah notion. This can be achieved with good values and bad values. All of them affect the whole of society. This consciousness is the same in the time he lived in the first century and the century of the last living member of humanity. In this context, "we" consciousness, has contributed to achieving the nation's unity consciousness.

The Prophet’s "we" is seen to be applied to a variety of metaphors to make it understood consciousness. In this context, it was resembled sometimes to a limb, sometimes a building, sometimes one man, sometimes to a rain.

Anahtar Kelimeler

The Prophet, "We" Consciousness, Unifying, Communits

Kaynakça

• Abdurrezzâk b. Hemmâm es-San’ânî, Ebûbekir. el-Musannef. thk. Habib el-A’zamî, Pakistan: Meclis İlmî, 1416/1996.
• Ahmed Muhammed b. Hanbel. Müsned. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1413/1992.
• Akarsu, Bedia. Felsefe Terimleri Sözlüğü. İstanbul: İnkılap Kitabevi, 1994.
• Aynî, Bedreddin. Umdetu’l-kârî. Beyrut: Dâru İhyâu’t-Türâsi’l-Arabî, 1436/2010.
• Azîmâbâdî, Abdurrahman Şeref. Avnu’l-Ma’bûd. Beyrut: Dâru İbn-i Hazm, 2005.
• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâil. Câmiu’s-sahîh. Musahhih ve Mudekkik Takdîm Muhammed Ahmed el-Hallâf, Lübnan: Dâru İhyâü’t-Türâsi’l-Arabî, tsz.
• Çakan, İsmail Lütfi. Hadislerde Görülen İhtilaflar ve Çözüm Yolları (Muhtelifü’l-Hadis İlmi). İstanbul: İfav Yayınları, 2010.
• Diyanet İşleri Başkanlığı. Hadislerle İslâm. Ankara: Semih Ofset, 2013.
• Dökmen, Üstün. İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Remzi Kitabevi, 2013.
• Dönmezer, Sulhi. Sosyoloji Dersleri. İstanbul: Sulhi Garan Matbaası, 1970.
• Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş’as es-Sicistânî. Sünen. thk. Muhammed Nasiruddin Elbânî, Beyrut: Dâr’u İbnü’l-Hazm, 1426/2005.
• Heysemî, Ebûbekir. Mecmeu’z-zevâid ve menbeü’l-fevâid. Beyrut: Dâru’l-Fikr, thk. Muhammed Dervişî, 1994.
• İbn Hacer, Ahmed b. Ali. Fethu’l-bârî bi-şerhi Sahîhi’l-Buhârî. thk. Abdurrahman Nasır el-Berrâk), Riyad: Dâru Taybe, 1426/2005.
• İbn Hişâm, Ebu Muhammed Abdu’l-Melik. es-Sîretu’n-nebeviyye. thk. Mustafa es-Seka, İbrâhim el-Ebyârî, Abdu’l-Hafız Şelebî.
• Lübnan: Dâru’l-Kütübü’l-İlmiye, 2009.
• İbn Kayyim, el-Cevziyye. Medâricü’s-sâlikîn. Lübnan: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2010.
• Ebû Abdillah Muhammed el-Kazvînî, İbn Mace. Sünen. Riyad: Dâru’s-Selam, 1421/2000.
• İbn Recep el-Hanbelî. Câmiu’l-ulûm ve’l-hikem fî şerhi hamsîne hadîsen min cevâmii’l-kelim. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 1424/2004.
• İsfehânî, Râgıp. Müfredâtı Elfâzi’l-Kur’an. thk. Safvân Adnan, Dâvûdî, Dâru’l-Kalem, Dimeşk 1418/1997.
• Kâdı İyâd. Kitâbu’ş-şifâ bi ta’rîfi hukûki’l-mustafâ. Beyrut: Müessesetü’l-Kütübi’s-Sekâfiyye, 2001.
• Malik b. Enes. Muvatta, thk. Halil Me’mûn Şeyha. Beyrut: Dâru’l-Ma’rife, 2007.
• Mubârekfûrî, Ebû Abdirrahman. Tuhfetü’l-ahvezî. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 2001.
• Münâvî, Abdurraûf. Feyzu’l-Kadîr. Lübnan: Dâru’l-Ma’rife, 1972.
• Müslim, Ebû’l-Hüseyin b. El-Haccâc el-Kuşeyrî en-Neysâbûrî.
• Sahîhu Müslim. nşr. Muhammed b. İyâdî, Kahire: Mektebetü’s-Safâ, 1424/2003.
• Nesâî, Ebû Abdurrahman. Sünen. Riyad: Dâru’s-Selam, 1421/2000.
• Nevevî, Sahîhu Müslim bi-Şerhi’n-Nevevî. Kahire: Mektebetü’s-Safâ, 2003.
• Sandıkçı, Kemal. Hadis. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2014.
• Suyûtî. Câmiu’s-Sagîr. Lübnan: Dâru’l-Ma’rife, 1972.
• Şâtibî, Ebû İshâk. el-İ’tisâm. Beyrut: Mektebetü’l-Asriyye, 2002.
• Tarhan, Nevzat. İnanç Psikolojisi Ruh, Beyin ve Akıl Üçgeninde İnsanoğlu. İstanbul: Timaş Yayınları, ts.
• Tarhan, Nevzat. Toplum Psiklojisi Sosyal Şizofreniden Toplumsal Empatiye. İstanbul: Timaş Yayınları, 2012.
• Tarhan, Nevzat. Kendinizle Barışık Olmak Duyguların Eğitimi. İstanbul: Timaş Yayınları, 2013.
• Tarhan, Nevzat. Toplum Psiklojisi Sosyal Şizofreniden Toplumsal Empatiye. İstanbul: Timaş Yayınları, 2012.
• Tayâlîsî, Süleyman b. Dâvûd b. el-Carûd. Müsned. thk. Muhammed b. Abdu’l-Muhsin et-Türkî, Cidde: Dâru’l-Hicr, 1999.
• Tirmizî, Ebû İsâ Muhammed b. İsa es-Sevre. Câmiu’s-sahîh. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 1421/2001.
• Ünal, Yavuz. Hadisin Doğuş ve Gelişim Tarihine Yeniden Bakış. İstanbul: Ensar Yayınları, 2013.
• Yatkın, Nihat. Günah ile İlgili Bir Hadîsin Tahlili. Ankara: İlahiyat Yayınları, 2006.
• Yatkın, Nihat. Abdullah İbn Abbâs ve Hadis İlmindeki Yeri. Ankara: Yayın Evi, 2012.
• Zeydan, Abdu’l-Kerim. el-Medhal li-Dirâseti’ş-şerîati’l-islamiyye. Beyrut: Müessesetu’r-Risale Nâşirûn, 1426/2006.