The Opinion of Teachers of Religious Culture and Ethics Course About Subject-Based Classroom Application

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 3, 1209 - 1234, 15.12.2019

Şefika Mutlu

https://doi.org/10.18505/cuid.597911

Öz

This study aims to determine the opinions of
teachers of Religious Culture and Ethics Course (DKAB) about subject-based
classroom application in-depth. The research has been carried from
qualitative research methods with a case study design. In order to
determine the working group of the study, criteria sampling was used in the
first stage, and the maximum diversity sampling method was used in the next
step. The sample of this research consists of 8 DKAB teachers working in
Ankara province. A semi-structured interview form has been used as a data
collection tool in the study. The data of the qualitative of this
research has been analyzed with both descriptive and content analysis by
NVivo 10 program. In order to ensure validity and reliability in the
study, credibility, transferability, consistency, and verifiability
strategies have been used. When the research data were analyzed, four
themes were formed: positive opinions about the application, negative opinions
and problems related to the application, contribution of the practice to
religious education and training, and recommendations about the
application. DKAB teachers find the application more positive than the
classroom system. It has been found that the practice of subject-based
classrooms is a motivational tool for Primary School students, while it causes
some problems for lower secondary school and upper secondary school students.

Summary: Learning environments are among the key elements in
the acquisition of 21st-century skills. Classrooms are also a part of the
learning environment. Classes are the learning environment in which teachers
and students spend most of their education and training process. In this
context, subject-based classroom application is one of the preferred
methods in the arrangement of classrooms.

Subject-based classroom application means that
the teachers have a special classroom related to their branches in the school
building, and students attend the teacher's classroom according to the
syllabus. In this practice, the teacher can decorate walls, floor, ceiling,
column, and beam of the classroom with students’ study materials such as
banner, poster, painting, cartoon to make the course more effective and
efficient and to create a psychological atmosphere called classroom
atmosphere-air.

This application aims to activate the student by
enriching the classroom and make learning effective and efficient. The
classroom equipped with appropriate equipment and materials provides a
favorable environment for the implementation of effective teaching strategies.
The application can create “class/classroom culture” by using ordinary meanings
and symbols related to the course. It provides students the opportunity to
exhibit their products and contributes to students' self-regulation skills
development. Besides, real-life practices or practices close to reality can be
brought into the classroom. As a result, permanent learning can be realized
with the possibility of creating a shared living space and the number of
sensory organs participating in learning.

This current study aims to address in-depth
information about the opinions of Religious Culture and Moral Ethics (DKAB)
teachers in primary, secondary, and high schools regarding
the subject-based classroom application. When the studies in the
literature are examined, it is seen that the studies related to the subject-based classroom
application have increased since 2010.  However, it is clear that
this research is directed towards social studies, geography, science, and
mathematics courses and is based on the opinions of students, teachers, and
administrators at the secondary school level. In the context of DKAB course,
there has been no research including the views of teachers, students, or school
administrators regarding the application of subject-based classrooms.
This study is carried out revealing perspectives of DKAB teachers by examining
their opinions on the subject-based classroom application and
contribute to the field.

 The research was conducted with a case study
design from the qualitative research methods. The participants consist of 8
DKAB teachers working in Ankara province. A mixed purposive sampling method was
used to determine the study group.  In the first stage, the teachers
implementing the DKAB classrooms application were taken as criteria. In the
next step, the study group was determined within the framework of the maximum
diversity sampling method by considering the variables such as school level,
gender, age, education level, duration of teachers' work. The data were
collected through a semi-structured interview form with expert opinion. In the
form, there are nine main questions and probe questions, which include
questions related to subject-based classrooms application, the
contribution of the application to religious education and training, the
contribution of teachers to professional and personal development, the effect
of teachers' belonging to the school, the effectiveness, and improvement of the
application. Permission has been obtained from the Ankara Provincial
Directorate of National Education and participants via consent form for the
interview. The interviews were recorded in audio, 169.58-minute audio recording
transcripts, and 52-page interview data obtained. The qualitative data of this
research has been analyzed with both descriptive and content analysis by NVivo
10 program.  In order to ensure validity and reliability in the study,
credibility, transferability, consistency, and verifiability strategies have
been used.

When the data of the research were analyzed, the
opinions of DKAB teachers about the subject-based classrooms
application categorized under four themes; positive and negative
opinions/problems about the practice, the contribution of the practice to
religious education and teaching and practical suggestions. Under the theme of
positive opinions on the application, positive aspects for the teacher,
student, parents, and comparison with the classroom system were formed.
According to the participants, the practice of DKAB classroom is a
“facilitation” element for the teacher because of the factors such as the
teacher not moving around the classroom, not carrying material, having freedom
to organize the classroom, and material regularity. In this application, since
the teacher has a class of his own, the teacher adopts and owns the classroom
and the sense of belonging to school increases. This sense of belonging is felt
so strongly that there is even a participant who plans to retire if the
application is abandoned. The positive aspects of the application for the
students are that; a classroom is a motivating tool, the boards and walls can
be used, and the student has the opportunity to exhibit their activities. When
compared with the classroom system, it was stated that as a result of the
branch classroom practice, the school equipment could be better protected,
class order and cleaning easier, and the success of the students would be
increased.

The negative views of the participants on the
application were grouped under the categories of students, teachers, and
parents. Not having a fixed class of their own, continually relocating and losing
time in recess, staying in the classroom door when the classroom is locked, not
adopting the classroom and lack of lockers constitute the negative aspects of
the application for the students. The overuse of classrooms, less use of
teachers' rooms, lack of communication between colleagues are the negative
aspects of the application for the teachers. It was stated by (75%) most of the
participants that branch classroom application contributed to the continual
learning of students in religious education and teaching. To make the
application more functional, DKAB teachers have proposed arrangements such as
improving physical infrastructure, enriching teaching materials, and arranging
school syllabus and keeping classrooms open.

As a result, teachers find the application more
positive than the classroom system. While it is a motivation tool for primary
school students, it causes some problems for secondary and high school
students, such as carrying bags, staying at the door, and wasting time. In this
sense, the application is recommended to be applied in primary schools that
have a sufficient number of classrooms. Also, the system should be applied in
secondary and high schools where the number of students is low, or the number
of classrooms is sufficiently provided that the problems experienced by the
students are eliminated. School administrations and teachers need to take
necessary measures to make the application effective and efficient.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Subject-Based Classroom Application, Learning Environment, Religious Culture, Ethics Course Teacher, Religious Culture and Ethics Course Lesson

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Branş Dersliği Uygulamasına İlişkin Görüşleri

Öz

Bu araştırmada, Din Kültürü ve
Ahlak Bilgisi (DKAB) dersi öğretmenlerinin branş dersliği uygulamasına ilişkin
görüşlerini derinlemesine incelemek amaçlanmıştır. Araştırma nitel araştırma
yöntemlerinden durum çalışması deseni ile yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma
grubunu belirlemek için ilk aşamada ölçüt örnekleme, sonraki aşamada ise
maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi kullanılmıştır.  Araştırmanın çalışma grubunu Ankara’da ilinde
görev yapan 8 DKAB öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı
olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma verileri
NVivo 10 programında hem betimsel hem de içerik analizine tabi tutulmuştur.
Araştırmada geçerlik ve güvenirliğin sağlanabilmesi için inandırıcılık,
aktarılabilirlik, tutarlılık ve teyit edilebilirlik stratejileri
kullanılmıştır. Analiz sonucunda, uygulamaya ilişkin olumlu görüşler,
uygulamaya ilişkin olumsuz görüşler ve sorunlar, uygulamanın din eğitimi ve
öğretimine katkısı, uygulamaya ilişkin öneriler olmak üzere dört tema oluşmuştur.
DKAB öğretmenleri uygulamayı sınıf sistemine göre daha olumlu bulmaktadır.
Branş dersliği uygulamasının ilkokul öğrencileri için bir motivasyon aracı
olduğu; ortaokul ve lise öğrencileri için ise uygulamanın bazı problemlere yol
açtığı tespit edilmiştir.

Özet: Öğrenme
ortamları 21. yüzyıl becerilerinin kazanılmasını sağlayan önemli unsurlar
arasında yer almaktadır. Derslikler de öğrenme ortamlarının bir parçasını
oluşturmaktadır. Derslikler, öğretmen ve öğrencilerinin eğitim öğretim
sürecinin büyük bir bölümünü geçirdiği öğrenme çevresidir. Bu bağlamda branş
dersliği uygulaması da dersliklerin düzenlemesinde tercih edilen uygulamalardan
biridir.

Branş dersliği uygulaması, okul
bina ve eklentilerinde öğretmenin branşıyla ilgili özel bir dersliğinin
olmasını ifade etmektedir. Bu uygulamada, öğrenciler okul ders programına göre
öğretmenin dersliğine gitmektedir. Bu uygulamada öğretmen, dersin etkili ve
verimli işlenebilmesi, sınıf atmosferi-havası olarak adlandırılan psikolojik
ortamın sağlanabilmesi için düzenlemeler yapabilir, afiş, poster, resim,
karikatür, öğrenci çalışmaları vb. materyaller kullanabilir. Dersliğin
duvarları, tabanı, tavanı, kolonu, kirişi kullanılabilir. Dersin özelliğine ve
kazanımlarına göre dersliğin düzenlemeleri farklılaşabilir.

Bu uygulamayla, dersliğin
öğrenciyi aktif hale getirecek şekilde zenginleştirilmesi ve öğrenmenin etkili
ve verimli olması amaçlanmaktadır. Uygun araç-gereç ve materyallerle donatılmış
derslik, etkili öğretim stratejilerinin uygulanmasına elverişli bir ortam
sağlamaktadır. Branş dersliği uygulamasıyla, derse ilişkin ortak anlam ve
semboller sınıf ortamında yer almakta, “sınıf/derslik kültürü”
oluşabilmektedir. Öğrenci ürünlerinin sergilenebilmesine fırsat sağlayan bu
uygulama öğrencilerin öz-düzenleme becerisinin gelişimine de katkı
sağlamaktadır. Ayrıca gerçek yaşam uygulamaları veya gerçekliğe yakın
uygulamalar derslik ortamına getirilebilmektedir. Bu uygulama sonucunda ortak
yaşantı alanı oluşturabilme ve öğrenmeye katılan duyu organı sayısı çokluğu
imkânı ile kalıcı öğrenmeler gerçekleştirilebilmektedir.

Bu araştırmada, ilkokul,
ortaokul ve liselerdeki DKAB öğretmenlerinin branş dersliği uygulamasına
ilişkin görüşlerinin derinlemesine incelenmesi amaçlanmıştır. Literatürde yer
alan çalışmalar incelendiğinde branş dersliği uygulamasına ilişkin
araştırmaların 2010 yılından itibaren arttığı görülmektedir. Ancak,
gerçekleştirilen bu araştırmaların daha çok sosyal bilgiler, coğrafya, fen ve
matematik derslerine yönelik oldukları ve ortaokul kademesindeki öğrenci,
öğretmen ve yönetici görüşlerine dayandıkları tespit edilmiştir. DKAB dersi
bağlamında branş dersliği uygulamasına ilişkin öğretmen, öğrenci veya okul
yöneticisi görüşlerini içeren herhangi bir araştırmaya rastlanılmamıştır. Bu
tespitten hareketle gerçekleştirilen bu çalışmayla, DKAB öğretmenlerinin branş
dersliği uygulamasına ilişkin görüşlerinin incelenerek uygulamaya yönelik bakış
açılarının ortaya konulması ve alana katkı sağlanması amaçlanmıştır.

Araştırma, nitel araştırma
desenlerinden durum çalışması deseni ile yürütülmüştür. Çalışma grubunu,
Ankara’da görevli 8 DKAB öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışma grubu belirlenirken
karma amaçsal örnekleme yöntemi kullanılmıştır. İlk aşamada, DKAB branş
dersliği uygulaması gerçekleştiren öğretmenler ölçüt olarak alınmıştır. Daha
sonraki aşamada maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi çerçevesinde
öğretmenlerin görev yaptığı okul kademesi, cinsiyeti, yaşı, öğrenim durumu,
hizmet yılı gibi değişkenler dikkate alınarak çalışma grubu belirlenmiştir. Araştırmada
veriler, uzman görüşü alınmış yarı yapılandırılmış görüşme formu ile
toplanmıştır. Formda, branş dersliği uygulaması, uygulamanın din eğitimi ve
öğretimine katkısı, öğretmenlerin mesleki ve kişisel gelişimine katkısı,
öğretmenlerin okula aidiyetine etkisi, uygulamanın etkililiği ve
geliştirilebilirliğine yönelik önerilere ilişkin soruların yer aldığı dokuz ana
soru ve sonda sorular yer almaktadır. Görüşme için Ankara İl Millî Eğitim
Müdürlüğünden izin alınmıştır. Katılımcılardan da onam formu ile izin alınarak,
görüşmeler ses kaydına alınmış, 169,58 dakikalık ses kaydı transkript yapılarak
52 sayfalık görüşme verisi elde edilmiştir. Araştırmadaki nitel veriler NVivo
10 programı aracılığıyla betimsel ve içerik analizine tabi tutulmuştur.
Araştırmada geçerlik ve güvenirlik, inandırıcılık, aktarılabilirlik, tutarlılık
ve teyit edilebilirlik stratejileri ile sağlanmıştır.

Araştırma verileri analiz
edildiğinde, DKAB öğretmenlerinin branş dersliği uygulamasına ilişkin
görüşleri; uygulamaya ilişkin olumlu görüşler, olumsuz görüşler/sorunlar,
uygulamanın din eğitimi ve öğretimine katkısı ve uygulamaya ilişkin öneriler
olmak üzere dört tema altında kategorize edilmiştir. Uygulamaya ilişkin olumlu
görüşler teması altında, öğretmen, öğrenci, veli açısından olumlu yönler ve
sınıf sistemi ile karşılaştırılması kategorileri oluşmuştur. Katılımcılara göre
öğretmenin sınıfları dolaşmaması, materyal taşımaması, dersliği düzenleme
özgürlüğünün olması, materyal düzenliliği gibi faktörlerden dolayı DKAB
dersliği uygulaması öğretmen için mesleğini “kolaylaştırma” unsurudur. Bu
uygulamada öğretmenin kendine ait bir sınıfı olduğu için, öğretmen dersliği
benimseyip sahiplenmektedir ve okul aidiyeti artmaktadır. Bu aidiyet duygusu o
kadar güçlü hissedilmektedir ki uygulamadan vazgeçilmesi halinde emekli olmayı
düşünen bir katılımcı dahi bulunmaktadır. Uygulamanın öğrenci açısından olumlu
yönleri ise, dersliğin motive aracı olması, pano ve duvarların
kullanılabilmesi, öğrenci etkinliklerinin sergilenebilmesine imkânı vermesi olarak
belirtilmiştir. Sınıf sistemi ile karşılaştırıldığında, branş dersliği
uygulaması sonucunda okul araç gereçlerinin daha iyi korunabildiği, sınıf
düzeni ve temizliğinin daha kolay olduğu ve öğrencilerde başarı artışının
sağlandığı ifade edilmiştir.

Katılımcıların, uygulamaya
ilişkin olumsuz görüşleri; öğrenci, öğretmen ve veli kategorileri altında
toplanmıştır. Öğrencinin kendine ait sabit bir sınıfının olmaması, sürekli yer
değiştirmesi ve teneffüste zaman kaybı yaşaması, dersliğin kilitli olduğu durumlarda
derslik kapısında kalması, dersliği benimsememesi ve dolap eksikliği sorunu
uygulamanın öğrenciler açısından olumsuz yönlerini oluşturmaktadır. Dersliğin
ortak kullanılabilmesi, öğretmenlerin derslikte bireysel zaman geçirmesi
sonucunda öğretmenler odasının az kullanılması ve meslektaşlar arası iletişim
yetersizliği, uygulamanın öğretmenler açısından olumsuz yönleridir. Branş
dersliği uygulamasının din eğitimi ve öğretiminde öğrencilerin kalıcı
öğrenmelerine katkı sağladığını katılımcıların çoğu (%75) tarafından
belirtilmiştir. DKAB öğretmenleri, uygulamanın daha işlevsel olabilmesi için
fiziki alt yapının iyileştirilmesi, öğretim materyallerinin zenginleştirilmesi
ve okul ders programının düzenlenmesi, dersliklerin açık tutulması gibi
düzenlemelerin yapılmasını önermişlerdir.

Sonuç olarak, öğretmenler
uygulamayı sınıf sistemine göre daha olumlu bulmaktadır. Uygulama, ilkokul
öğrencileri için bir motivasyon aracı iken, ortaokul ve lise öğrencileri
açısından ise sürekli çanta taşıma, kapıda kalma, zaman kaybı gibi bazı
problemlere yol açmaktadır. Bu anlamda uygulamanın öncelikle derslik sayısı
yeterli olan ilkokullarda uygulanması önerilmektedir. Ayrıca, öğrenci sayısının
az ve/veya derslik sayısının yeterli olduğu ortaokul ve liselerde öğrencilerin
yaşadığı sorunlar ortadan kaldırılmak şartıyla uygulanabilmelidir.  Okul idaresi ve öğretmenlerin, uygulamanın
etkili ve verimli olabilmesi için gerekli tedbirleri alması gerekmektedir.  

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Branş Dersliği Uygulaması, Öğrenme Ortamı, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmeni, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi

Kaynakça

• Akbaba, Ahmet – Turhan, Mehmet. “İlköğretim Okul Binalarının Fiziksel Sorunlarına İlişkin Öğretmen Görüşlerinin İncelenmesi (Van İl Örneği)”. KTÜ Sosyal Bilimler Dergisi 6/6 (Aralık 2016): 341-367.
• American Psychological Association. Coalition for Psychology in Schools and Education Okul Öncesinden Lise Sona: Öğretmenler İçin 20 Temel Psikoloji İlkesi. Trc. Esra Kanlı – Çiğdem Nilüfer Umar. Ankara: Türk Eğitim Derneği, 2015.
• Aykaç, Necdet –Başar, Erdoğan. “İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Derslik Sistemine Dayalı Eğitim Ortamı Düzenlemesi Uygulamasının Etkilerine Yönelik Görüşleri (Vildan Nurettin Demirer İlköğretim Okulu Derslik Sistemi Örneği)”. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Kongre Kitabı Cilt 1 (Denizli, 28-30 Eylül 2005). Ed. Hüseyin Kıran. 365- 376. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Yayınları, 2005.
• Binbaşıoğlu, Cavit. Genel Öğretim Bilgisi. Ankara: Binbaşıoğlu Yayınevi, 1977.
• Creswell, John W. - Vicki L. Plano Clark. Karma Yöntem Araştırmaları Tasarımı ve Yürütülmesi. 2. Baskı. Trc. Ed. Yüksel Dede - Selçuk Beşir Demir. Ankara: Anı Yayıncılık, 2015.
• Creswell, john W.. Nitel Araştırma Yöntemleri. 3 Baskı. Trc. Mesut Bütün - Selçuk Beşir Demir. Ankara: Siyasal Kitabevi, 2016.
• Çınar, Candan – Çizmeci, Füsun - Akdemir, Zafer. “8 Yıllık Temel Eğitim Okullarında Müfredatın Gerektirdiği Mekân Standartlarının İstanbul Okulları Üzerinden Analizi”. YTÜ Mimarlık Fakültesi E-Dergisi 2/4 (2007): 188-203.
• Çilenti, Kamuran. Eğitim Teknolojisi ve Öğretim. Ankara: Kadıoğlu Matbaa, 1984.
• Ersöz, Yasemin. İlköğretim İkinci Kademede Branş Derslik Sistemi Uygulamasına İlişkin İdareci, Öğretmen ve Öğenci Görüşleri (Malatya ve Elazığ Örneği) . Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniveristesi, 2012.
• Göksoy, Süleyman. “Eğitimde Eşitlik Kapsamında Okulların Altyapı Yeterliliği”. Uluslararası Liderlik Eğitimi Dergisi 1/1 (Ocak 2017): 9-15.
• Hamarat, Ercenk. “21. Yüzyıl Becerileri Odağında Türkiye’nin Eğitim Politikaları” SETA, 2019. https://www.setav.org/analiz-21yuzyil-becerileri-odaginda-turkiyenin-egitim- politikalari/.
• Ilgar, Lütfü. Eğitim Yönetimi Okul Yönetimi Sınıf Yönetimi. İstanbul : Beta Basım, 2005.
• Işık, Halil. “Öğrenme Ortamlarının Fiziksel Düzeni”. Sınıf Yönetimi. Ed. Mehmet Şişman - Selahattin Turan. 61-76. Ankara: Pegem Akademi, 2018.
• İbret, Ünal – Bayraktar, Mehmet - Kocaman, Hüseyin. “Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Branş Dersliği Uygulamasına İlişkin Görüşleri”. Dünya’daki Eğitim ve Öğretim Çalışmaları Dergisi 1/1 (Kasım 2011): 124-132.
• Johnson, Burke – Christensen, Larry. Eğitim Araştırmaları Nicel, Nitel ve Karma Yaklaşımlar. Trc. Ed. Selçuk Beşir Demir. Ankara: Eğiten Kitap, 2014.
• Karaçayır, Büşra Mermer. Ortaokullarda Matematik Dersliklerinin Fiziksel/Mekânsal Koşullarının İncelenmesi ve Alternatif Matematik Dersliği/Ortamları Önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, 2015.
• Kıryak, Zeynep - Altun, Taner. “Branş Derslik Sisteminin Okul Gelişimi Üzerine Etkisine Yönelik Öğretmen Görüşlerinin İncelenmesi”. Fen, Matematik, Girişimcilik Ve Teknoloji Eğitimi Dergisi 2/1 (Ocak 2019): 25-35.
• Kurtkaya, Sebahattin. Ortaöğretim Coğrafya Eğitiminde Materyal Kullanımı ve Coğrafya Sınıflarının Gerekliliği. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniveristesi, 2010.
• Küçükahmet, Leyla. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2017.
• Merriam, Sharan B. Nitel Araştırma. Trc. Ed. Selahattin Turan. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2015.
• Millî Eğitim Bakanlığı. “Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığının 15.02 2008/001514 sayılı Öğretmen/Branş Dersliği Uygulaması Yazısı”.
• Millî Eğitim Bakanlığı. “Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığının 17.08.2006/8738 sayılı Öğretmen/Branş Dersliği Uygulaması Yazısı”.
• Millî Eğitim Bakanlığı. “18. Millî Eğitim Şurası Kararları (2010)”. Erişim: 11 Şubat 2019, https://ttkb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_09/29170222_18_sura.pdf.
• Millî Eğitim Bakanlığı. “Strateji Geliştirme Başkanlığı”. Erişim: 14 Şubat 2019. https://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_09/09112723_tezkonulari.pdf.
• Özür, Nazan Karakaş. “Coğrafya Eğitiminde Branş Derslikleri”. Uluslar Arası Sosyal Bilimler Eğitimi Dergisi 1/1 (2011): 19-30.
• Özyürek, Cengiz – Pınarkaya, Yunus - Taş, Erol. “Işık Ünitesinde Öğrencilerin Başarıları ve Tutumları Üzerinde Branş Derslik Sisteminin Etkisi”. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi 6/3 (Aralık 2016): 657-664.
• Özyürek, Cengiz – Pınarkaya, Yunus - Taş, Erol - Apaydın, Zeki. “Branş Derslik Sistemine İlişkin Öğretmen ve Öğrenci Görüşlerinin Belirlenmesi”. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi 9 (Ekim 2017): 19-34.
• Sayar, Pınar. Sosyal Bilgiler Dersinde Branş Derslik Sistemi Uygulamasının Öğretmen, Öğrenci ve İdareci Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniveristesi, 2016.
• Sever, Sedat. “Öğretim Dili Olarak Türkçenin Sorunları ve Öğretme-Öğrenme Sürecindeki Etkili Yaklaşımlar”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 34/1 (2001): 11-22.
• Şahin İpek, Derya - Çetinkaya Aydın, Gamze –Çelikdemir, Kübra –Demirci Celep, Nilgün –Sunar, Sabiha. “TALIS 2018 Sonuçları ve Türkiye Üzerine Değerlendirmeler”. TEDMEM Analiz Dizisi 6. TEDMEM Türk Eğitim Derneği Yayınları, 2019. https://tedmem.org/download/talis-2018-sonuclari-turkiye-uzerine-degerlendirmeler? wpdmdl=3085&refresh=5dc3fa032c0181573124611.
• Tan, Şeref. “Öğretimin Materyalle Desteklenmesi”. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ed. Şeref Tan. 255-265. Ankara: Pegem A Yayıncılık, 2007.
• Taş, Halil. “İlkokul Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi ile Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenine İlişkin Metaforları”. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi 23/1 (Haziran 2019): 29-51. https://doi.org/10.18505/cuid.518013.
• Üztemur, Servet – Dinç, Erkan – Acun, İsmail. “Yer Temelli Eğitim Yaklaşımı ve Sosyal Bilgiler Öğretim Programlarına Yansımaları”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 19/3 (2018): 141-158. Doi: 10.17679/ inuefd.326727.
• Yalın, Halil İbrahim. Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. 19. Basım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2007.
• Yıldırım, Ali – Şimşek, Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 9. Genişletilmiş Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2013.
• Yıldız Yılmaz, Nihal –Tabaru, Gizem. “Fen Bilimleri 3 ve 4. Sınıf Öğretim Programı ile Ders Kitaplarının Yer Temelli Eğitim Açısından İncelenmesi”. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 17/3 (2017): 1584-1605.