Amaç: Çalışmamızın amacı dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun medikal tedavisinin (metilfenidat, atomoksetin ve kombine terdavi) belirtiler üzerinde sağladığı etkinliği değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Bu amaçla metilfenidat, atomoksetin ve kombine tedavi (metilfenidat+atomoksetin) alan üç grup olgunun belirtilerindeki azalma Conner’s Ana/Baba Derecelendirme Ölçeği ile tedavi öncesi ve düzenli tedavinin birinci yılında değerlendirildi. Araştırmaya 104 olgu alındı. Metilfenidat grubunda 82 olgu (%78.8), Atomoksetin grubunda 14 olgu (%13.5) ve Kombine Tedavi grubunda 8 olgu (%7.ç7) mevcuttu.
Bulgular: Her üç tedavi grubunda Conner’s alt kategorilerinin tümünün puanlarında iyileşme saptandı, ancak puanlardaki azalma sadece Metilfenidat alan grupta anlamlılık düzeyine ulaştı. Conner’s alt kategori puanlarındaki azalma gruplar arasında karşılaştırıldığında anlamlı farklılığın olmadığı saptandı.
Sonuç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tedavisinde ilaç tedavilerinin her biri belirtilerde iyileşme sağlamakla birlikte aralarındaki etkinlik farklılıklarının daha iyi anlaşılabilmesi için daha geniş örneklemli ve ilaç gruplarının birbirine eşit sayıda olgu ile oluşturulduğu prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.
Purpose: The purpose of this research is to evaluate treatment efficacy of methylphenidate, atomoxetine and combined therapy in attention deficit/hyperactivity disorder.
Materials and Methods: For this purpose, decrease in attention deficit/hyperactivity disorder symptoms were evaluated before treatment and at the end of the first year in treatment with Conner’s Parent Rating Scale in three groups named Methylphenidate, Atomoxetine and Combined Therapy. 104 cases were included in the study. There were 82 cases (78.8%) in the Methylphenidate group, 14 cases (13.5%) in the Atomoxetine group and 8 cases (7.7%) in the Combined Therapy group.
Results: In all three treatment groups, all of the Conner’s subcategories improved in scores, but the reduction in scores was significant only in the Methylphenidate group. The decrease in Conner’s subcategory scores was not significant when compared between the groups.
Conclusions: All of the drug treatments improved in symptoms of Attention Deficit/Hyperactivity Disorder but prospective studies are needed with large samples and equally distributed in drug groups in order to better understand the differences in effectiveness between them.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 31 Mart 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 43 Sayı: Ek 1 |