İngilizce Öğretmenliği ve İngiliz Dili ve Edebiyatı Hazırlık Öğrencilerinin Özgüven ve Konuşma Becerileri Arasındaki İlişki

İsmail Gürler

İngilizce Öğretmenliği ve İngiliz Dili ve Edebiyatı Hazırlık Öğrencilerinin Özgüven ve Konuşma Becerileri Arasındaki İlişki

Yıl 2015, Cilt: 1 Sayı: 2, 14 - 19, 02.05.2015

Öz

Öz-güven herhangi bir eyleme başlamak için özellikle de konuşmaya başlamak için kilit bir özelliğe sahiptir. Diğer dil becerileri arasında konuşmanın etkili iletişim açısından kendine has özel bir yeri vardır. Öz-güven konuşmayı başlatacak tetikleyicilerden biridir. Bu bağlamda, bu çalışma İngilizce Öğretmenliği Bölümü ve İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü hazırlık sınıfına devam eden öğrencilerin öz-güven ve konuşma becerisi başarısının arasında bir ilişki olup olmadığı, cinsiyet ve bölümlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını bulmayı amaçlamaktadır. Katılımcılar her iki bölümden 2014-2015 akademik yılı birinci yarıyıl boyunca İngilizce konuşma dersleri alan toplamda 77 erkek ve bayan hazırlık sınıfı öğrencilerinden oluşmaktadır. İlişkisel araştırma modeli kullanılarak Öz-güven ölçeği (SCQ) katılımcılara uygulanmıştır. Toplanan veriler SPSS 20.0 istatistik programında analiz edilmiştir. Veri analizinde Pearson çarpım-moment korelasyon katsayısı ve bağımsız örneklem t-testi kullanılmıştır. Sonuçlar .01 seviyesinde öz-güven ve konuşma becerisi arasında anlamlı bir ilişkinin olduğunu ortaya koymuştur. Ek olarak, konuşma başarısı bölüme göre farklılık arz ederken cinsiyete göre farklılık gözlemlenmemiştir. Öz-güven ise cinsiyete göre farklılık oluşturup bölüme göre farklılık oluşturmamıştır

Anahtar Kelimeler

Self-confidence, Speaking skill, Correlation, Communication, English Language Teaching (ELT)

Kaynakça

Akagündüz, N. (2006). İnsan yaşamında özgüven kavramı. İstanbul: Ümraniye Rehberlik ve Araştırma Merkezi Müdürlüğü Yayınları.
Akın, A. (2007). Öz-güven ölçeği’nin geliştirilmesi ve psikometrik özellikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 167-176.
Covington, M. (1984). The self-worth theory of achievement motivation: Findings and implications. The Elementary School Journal, 85(1), 311-315.
Darcy, I., Ewert, D. & Lidster, R. (2011). Bringing pronunciation instruction back into classroom: An ESL teachers’ pronunciation “toolbox”. Journal of India University, 1-13.
Derwing, T. M., Munro, M. J. & Wiebe, G. (1998). Evidence in favor of a broad framework for pronunciation instruction. Language Learning, 48, 393-410.
Gençtan, E. (1984). Çağdaş yaşam ve normal dışı davranışlar. İstanbul: Maya.
Fraenkel, J.R., Wallen, N.E. & Hyun, H. H. (2012). How to design & evaluate research in education (8th Edt.). London: McGraw Hill.
Gürler, İ. (2013). Effects of using dramatic text on developing self-confidence and pronunciation in the speaking course of 9th grade EFL students, (Unpublished master’s thesis). Erzurum: Atatürk University.
Hanton, S., Mellalieu, S.D. & Hall, R. (2003). Self-confidence and anxiety interpretation. Psychology of Sport and Exercise, 5, 477-495.
Laird, T.F.N. (2005). College students’ experiences with diversity and effects on academic self-confidence, social agency and disposition toward critical thinking. Research in Higher Education, 46(4), 365-387.
Latham, D. (2005). Speaking, listening and learning: a rationale for the speaking and listening profile. English in education, 39(1), 60-74.
Longman Dictionary of Contemporary English. (1978). England: Pearson Education Limited.
McIntyre, D. (2004). Point of view in drama: a socio-pragmatic analyses of Dennis Potter’s Brimstone and Treacle. Language and Literature, 13(2), 139-160.
McMillan, J.H. & Schumacher, S. (2014). Research in education: Evidence-based inquiry (6th Edition). London: Pearson.
Morley, J. (1991). The pronunciation component in teaching English to speakers of other languages. TESOL Quarterly, 25, 51-75.
Otacıoğlu, G. S. (2008). Prospective teachers’ problem solving skills and self-confidence level. Educational sciences: Theory & Practice, 8(3), 915-923.
Özbey, Ç. (2004). Çocuk sorunlarına yapıcı çözümler. İstanbul: İnkılap.
Paker, T. (2012). Türkiye’de neden yabancı dil (İngilizce) öğretemiyoruz ve neden öğrencilerimiz iletişim kurabiliecek düzeyde İngilizce öğrenemiyor?. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(2), 90-94.
Praton, C. H. (1971). Phonetics vs. Phonemics in the ESL classroom: When is allophonic accuracy important? TESOL Quarterly, 5, 61-72.
Sar, A.H., Avcu, R. & Isiklar, A. (2010). Analyzing undergraduate students ‘self confidence levels in terms of some variables. Procedia Social and Behavioral Sciences 5, 1205–1209.
Sarıçam, H, & Güven, M. (2012). Self-confidence and Religious Attitude. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(7), 573-586.
Sarıçam, H., Akin. A., Akın, Ü., Çardak, M. (2013). Algılanan sosyal yetkinlik ölçeğinin Türkçe’ ye uyarlanması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies, 591-600.
Tekbıyık, A. (2014). İlişkisel araştırma yöntemi, Metin M. (Eds). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri, (99-114). Ankara: Pegem Akademi.
Uçar, T. & Duy, B. (2013) [The Relationship between Locus of Control and Self-Confidence with Problem Solving Skills of Midwifery and Nursing Students]. TAF Preventive Medicine Bulletin, 12 (6), 689-698. Turkish. doi:10.5455/pmb.1- 1356300604