The Europe of Regions and Separatism

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 1, 15 - 22, 31.05.2021

Emrullah Ataseven

https://doi.org/10.30613/curesosc.858339

Öz

This study focuses on regions and approaches to regionalism in Europe, which has a long history and heritage. It was anticipated that the regions would be represented more strongly at the European level when the European Common Market was completed. Indeed, after joining the European Union, many European countries have guaranteed to govern their regions in accordance with the principles of subsidiarity and subordination. But some autonomous regions, such as Catalonia, emerged with "radical" demands such as independence rather than broad autonomy. The study tackled the issue from a current and historical point of view by carrying out some debates on the major regions of Europe. In the first part, regions that have evolved into separatism in Europe from time to time were discussed by focusing on the autonomous regions in Spain and the United Kingdom. In the second part, the regions in Italy were discussed, and the issues of identity, ethno-linguistic belonging, internal colonization and economic backwardness were elaborated. Finally, the establishment of the Committee of the Regions, a European Union institution, for the institutional solution of regional problems within the European Union and the criticisms faced by the Committee were evaluated. Thus, the way of ensuring the regional governance of the European Union institutions and their perspectives on regional differences were also revealed.

Anahtar Kelimeler

European Union, Regionalism, Subsidiarity, European Regions

Bölgelerin ve Ayrılıkçılığın Avrupası

Öz

Bu çalışma uzun bir geçmişi ve mirası olan Avrupa’da bölgelere ve bölgeselcilik anlayışlarına odaklanmıştır. Avrupa Ortak Pazarı tamamlandığında bölgelerin daha bir güçlü bir şekilde Avrupa düzeyinde temsil edileceği öngörülüyordu. Gerçekten de Avrupa Birliği’ne üye olduktan sonra pek çok Avrupa ülkesi bölgelerini yerindelik ve yakınsaklık ilkeleri uyarınca yöneteceğini taahhüt etti. Fakat Katalonya gibi bazı özerk bölgeler geniş özerklik yerine bağımsızlık gibi “radikal” taleplerle ortaya çıktı. Çalışma, Avrupa’nın belli başlı bölgelerine ilişkin bazı tartışmalar yürüterek meseleyi güncel ve tarihsel olarak ele almıştır. İlk bölümde İspanya ve Birleşik Krallıktaki özerk bölgelere odaklanılarak zaman zaman ayrılıkçılığa evrilen bölgelere değinilmiştir. İkinci bölümde ise ağırlıklı olarak İtalya’daki bölgeler tartışılarak kimlik, etno-linguistik aidiyet, iç sömürge olma durumu ve ekonomik geri kalmışlık meseleleri üzerinde durulmuştur. Son olarak, Avrupa Birliği Bölgeler Komitesi’nin Avrupa Birliği içinde bölgesel problemlerin kurumsal bir şekilde çözümü için kurulması ve Komite’nin maruz kaldığı eleştiriler değerlendirilmiştir. Böylece Avrupa Birliği kurumlarının bölgesel yönetişimi temin etme yolu ve bölgesel farklılıklara yönelik bakış açıları açığa çıkarılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, Bölgeselcilik, Yerindelik, Avrupa Bölgeleri

Kaynakça

• Agnew, J. (1995). The rhetoric of regionalism: the Northern League in Italian politics, 1983-94. Transactions of the Institute of British Geographers, New Series, 20(2), 156-172. https://doi.org/10.2307/622429.
• Calleya, S. C. (2000). Regionalism in the post-Cold War world. Ashgate Publishing.
• Cederberg, C. (2017). Europe as identity and ideal: reading Barroso’s ‘new narrative’ heretically alongside Hegel, Husserl and Patočka. In J. Fornäs (Ed.). Europe faces Europe: narratives from its Eastern half (pp.35-61). Intellect.
• Çelebi, A. (2002). Avrupa: Halkların siyasal birliği. Metis Yayıncılık.
• Gualini, E. (2004). Multi-level governance and institutional change: The Europeanization of regional policy in Italy. Ashgate Publishing.
• Hooghe, L., & Marks, G. (1996). “Europe with the regions”: Channels of representation in the European Union. Publius: The Journal of Federalism, 26(1), 73-91. https://doi.org/10.1093/oxfordjournals.pubjof.a029841
• Humlebæk, C., & Jiménez, A. M. R. (2018). La nación en España: un instrumento de medida cualitativo para una cuestión compleja. Revista Española de Investigaciones Sociológicas, 161, 141-155. http://dx.doi.org/10.5477/cis/reis.161.141.
• Ifversen, J. (2019). Europe and the concept of margin. In T. Hauswedell, A. Körner, & U. Tiedau (Eds.), Re-mapping centre and periphery: Asymmetrical encounters in European and global contexts (pp. 27-43). UCL Press.
• Jones, B., & Keating, M. (2003). The European Union and the regions. Oxford Scholarship Online.
• Jönsson C., Tägil S., & Törnqvist, G. (2003). Organizing European space. Sage Publications.
• Karlsson, I. (2007). Bölgeler Avrupası. (T. Kayaoğlu, Trans.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Lenz, T. (2018). The European Union: A model under pressure. German Institute of Global and Area Studies (GIGA).
• Loughlin, J. (2001). Subnational democracy in the European Union: Challenges and opportunities. Oxford University Press.
• Mattelaer, A. (2017). Towards a Belgian position on Brexit: Actively reconciling national and European interests. Egmont Institute.
• McCormick, J. (2011). Avrupa Birliğini anlamak. (Y. Şahin & H. H. Şahin, Trasn.). BigBang Yayınları.
• Özdemir, H. (2012). Avrupa mantığı: Avrupa bütünleşmesinin teori ve dinamikleri. Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Rumelili, B. (2007). Constructing regional community and order in Europe and Southeast Asia. Palgrave Macmillan.
• Scully, R., & Richard J. W. (2010). Europe, regions and European regionalism. Palgrave Macmillan.
• Syssner, J. (2006). What kind of regionalism? Regionalism and region building in Northern European peripheries. Peter Lang.
• Ulusoy, K. (2020). Katalanlar: Avrupa’da ayrılıkçılık. Ayrıntı Yayınları.