Metafor, bir olgunun
benzeşim/çağrışım yoluyla başka bir olguya işaret etmesini ve böylelikle bir gerçekliğin
ulaşılır-anlaşılır olmasını sağlayan kurgudur. Öznenin fiziki çevresini
alımlamaya başladığı dönemden bugüne değin olan süreçte değerlerini, inanışlarını
ve toplumsal normları çeşitli metaforlarla mekânlarına yansıttığı
görülmektedir. Tanrı ve ışığın metaforik özdeşleştirmesi de, öznenin çevresinde
ürettiği işaretler ve onlara yüklenen ikincil anlam imgeleriyle bu tarihi
süreci izlemiştir.
Işığın fiziksel / maddi dünyanın bir
parçası olmaktan çıkıp, anlam ve duygu üreten bir sembol haline gelişini
irdeleyen bu çalışmanın amacı, kutsal mekanlarda Tanrının varlığının ışık
çözümlemeleriyle somutlaştırılabilirliğini sorgulamak ve ışığın metafor olarak
ilahi bir boyut oluşturduğu tasarım dinamiklerini keşfetmektir. Bu amaçla kapsamın
birincil basamağında metafor, kutsal ve ışık kavramlarının bilgi kuramı
açısından genel bir değerlendirmesi yapılmıştır. İkincil basamakta ise kutsal mekânlarda
ışığın metafizik gerçekliği, mistik bir güç olarak kullanımı ve mekâna ruh
yükleyerek manevi değer aktarımı, literatürdeki örnekler üzerinden incelenmiştir.
Yöntem olarak göstergebilimi kullanan
çalışmanın omurgası, kutsal mekanlardaki metafor olgusuyla kurulmuştur ve
öznenin varoluşsal anlamı bu mekanlar üzerinden sorgulanmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2019 |
Gönderilme Tarihi | 2 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |