MESLEKİ İŞ ETİĞİ ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇE’YE UYARLAMASI: GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2016, Cilt: 25 Sayı: 2, 213 - 232, 30.04.2016

Kemal Can Kılıç Ayşe Özer Yavuz Aydın

Öz

Bu çalışmanın amacı, Petty (1991, 1993) tarafından geliştirilen Mesleki İş Etiği Ölçeği’nin [Occupational Work Ethics Inventory, (OWEI)] geçerlilik ve güvenirlik analizinin yapmaktır. Bu amaçla, Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri’nde bulunan devlet ve vakıf üniversitelerinde çalışan 521 öğretim elemanına kolayda örnekleme yöntemiyle anket uygulanılarak veri elde edilmiştir. Verilerin analizinde, keşfedici faktör analizi ve doğrulayıcı faktör analizi ile iç tutarlılık analizleri kullanılmıştır. Bu çalışmada yapılan geçerlilik ve güvenirlik çalışmalarının sonuçları, ölçeğin orijinali için yapılan çalışmaların sonuçları ile oldukça benzerlik göstermiştir. Sonuç olarak bu ölçeğin, Türkiye’deki araştırmalarda kullanılabilecek düzeyde güvenilir ve geçerli bir ölçek olduğu bulgusu elde eldilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Mesleki iş etiği ölçeği, akademisyenler, geçerlilik, güvenirlik

Kaynakça

• Arıkan, H. ve Demir, G. Y. (2009). Akademisyenlik ve Etik: Uygulamalar Üzerine Toplumsal Bir Değerlendirme. VI. Ulusal Sosyoloji Kongresi, Ekim, Toplumsal Dönüşümler ve Sosyolojik Yaklaşımlar. Adnan Menderes Üniversitesi, 202-237, Aydın Aydın, İ. P. (2012). Yönetsel mesleki ve örgütsel etik (5. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık. Bayraktaroğlu, S., ve Ersoy, Sevdiye, Y. (2013). Etik Kod İhlâlleri ve Yaptırımlar: Türkiye Fortune 500 Örneği. 21.Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti. Bektaş, Ç. ve Köseoğlu, M. A. (2008). İş etiği ve iş etiğinin yayılım süreci. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1), 145-158. Bolat, T. ve Seymen, O. A. (2003). Örgütlerde iş etiği ve kariyer yönetimi ilişkisi: Normatif etik boyutuyla bir değerlendirme. Yönetim, 13(45), 3-19. Blood, M. (1969). Work values and job satisfaction. Journal of Applied Psychology, Vol. 53, pp.456-459. Çetin, F. ve Basım, H. N. (2012). Örgütsel psikolojik sermaye: Bir ölçek uyarlama çalışması. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 45, Sayı 1,s.121-137. Elkins, S.L. (2007). Job satisfaction and work ethic among workers in a Japanese manufacturing company located in the United States. A Dissertation Presented for the Doctor of Philosophy Degree, The University of Tennessee, Knoxville. Gök, S. (2008). İş etiği ile iş ahlâkı arasındaki ilişki ve çalışma yaşamında iş etiğini etkileyen faktörler. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 1-19. Gürbüz, S. ve Mert, İ.S. (2009). Validity and reliability testing of organizational justice scale. TODAİE’S Review of Public Administration, Volume 3 No 3 September, p. 137-162. Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2014). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri, felsefe-yöntem-analiz. Seçkin Yayıncılık/ Sosyal Bilimler. Birinci Baskı: Ankara. Hatcher, T. (1995). From apprentice to instructor: Work ethic apprenticeship training. Journal of Industrial Teacher Education, Vol. 33 No.1, pp.24-45. Hill, R.B. (1992). The work ethic as determined by occupation, education, age, gender, work experience and empowerment. Unpublished doctoral dissertation, University of Tennessee, Knoxville, TN. Hill, R.B. ve Petty, G.C. (1995). A new look at selected employability skills: A factor analiysis of the occupational work echic. Journal of Vocational Educational Research, Vol.20 No.4, pp. 59-73. Hill, R.B. (1997). Demographic differences in selected work ethic attributes. Journal of Career Development. Pp. 3-23. Hill, R.B. ve Fouts, S. (2005). Work ethic and employment status: A study of jobseekers. Journal of Industrial Teacher Education, Vol.42 No.3, pp.48-65. Karababa, İ. (2007). Mesleki davranış ilkeleri. II. SMM Sempozyumu, Düzenleyen: TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası, 10-11 Kasım, Şube: Antalya, http://www.emo.org.tr. Erişim tarihi: 3.05.2014 Maslow, A. (1954). Motivation and Personality. New York: Harper. Meydan, C. H., ve Şeşen, H. (2011). Yapısal eşitlik modellemesi AMOS uygulamaları. Detay Yayıncılık. Birinci Baskı: Ankara. Örkmez, V.B. ve Şancı, S. (2003). Kütüphanelerde etik kurallar. ÜNAK’03: Bilgiye Erişimde Değişen Yollar ve II. Tıbbi Bilgi Yönetimi ve Teknolojileri Sempozyumu, 293-306 Özgener, S. (2009). İş ahlâkının temelleri: Yönetsel bir yaklaşım (2. Baskı). Ankara: Nobel yayınevi. Özlem, D. (2010). Etik - Ahlâk felsefesi (2. Baskı). İstanbul: Say yayınları. Özler, D., Atalay, C. ve Şahin, M. (2010). Teorik bir çerçevede Whistleblowing Etik İlişkisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 169-194. Özmen, F. ve Güngör, A. (2008). Eğitim denetiminde etik. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 137-155. Petty, G. C. (1995). Adults in the work force and the occupational work ethic. Journal of Studies in Technical Careers, 25(3), 122-140. Petty, G. C., ve Hill, R. B. (2005). Work ethic: Characteristics perceived work ethics of supervisors and workers. Journal of Industrial Teacher Education, 42(2) 5-20. Schawartz, M. (2001). The nature of the relationship between corporate codes of ethics and behaviour. Journal of Business Ethics, 32(3), 247-262. Taşçı, K. (2010). Özel sektör ve kamu sektöründe iş etiği algısı ve karşılaştırılması. Yükseklisans Tezi, Atılım Üniversitesi, Ankara. Usta, A. (2010). Kamu görevlisinin etik amaç ve ahlaki yükümlülüğüne yönelik bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 468, 159-181. Ülbeği, İ.D, Özgen, H.M. ve Özgen, H. (2014). Türkiye’de istismarcı yönetim ölçeğinin uyarlaması: Güvenirlik ve geçerlik analizi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 23, Sayı 1, Sayfa 1-12. Wollack, S., Goodale, J.G., Wijting, J.P. ve Smith, P.C. (1971). Development of the survey of work values. Journal of Applied Psychology,Vol. 55 No. 4, pp. 331-338. Yılmazer, A. (2013). Yöneticilerin işgören seçiminde etik ilkelere ilişkin davranışlarının algılanmasına yönelik bir inceleme.21.Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Kitabı, Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık TİC. LTD. ŞTİ.